Kochaj osoby, które uczysz

Postrzegaj nauczane osoby tak, jak postrzega je Bóg.

Umiejętność: Zrób przerwę, zastanów się i odpowiedz na pytania, które sam zadałeś, a które sprowadzają Chrystusowego ducha rozeznania, miłości i empatii w naszych interakcjach.

Niniejsze szkolenie przedstawia pierwszą z trzech powiązanych ze sobą umiejętności, które uzmysławiają nam, że uczniowie czasem postrzegają wieczne prawdy, wychodząc z innych założeń niż my. Kiedy lepiej rozumiemy naszych uczniów, możemy reagować na ich potrzeby z większą miłością i empatią, pomagając im w budowaniu wiary w Jezusa Chrystusa.

Szkolenia te będą obejmować:

1. Rozpoznawanie założeń, z jakich wychodzi uczeń. W tym celu należy zrobić przerwę, zastanowić się i odpowiedzieć na pytania, które sami zadajemy, zarówno podczas przygotowań do lekcji, jak i w czasie skupiania się na uwagach lub pytaniach uczniów w trakcie lekcji;

2. Próbę wyjaśnienia i zrozumienia szczerej intencji pytań, uczuć i przekonań ucznia oraz

3. Pomoc uczniom w przyjrzeniu się ich założeniom i przeformułowaniu ich, uwzględniając wieczną perspektywę.

*Drugie i trzecie szkolenie zostanie udostępnione w późniejszym terminie.

Niniejsze szkolenie będzie skupione na następującej umiejętności:

• Rozpoznawanie założeń, z jakich wychodzi uczeń. W tym celu należy zrobić przerwę, zastanowić się i odpowiedzieć na pytania, które sami zadajemy, zarówno podczas przygotowań do lekcji, jak i w czasie skupiania się na uwagach lub pytaniach uczniów w trakcie lekcji.

Zdefiniuj

Każdy uczeń przychodzi na zajęcia z innym doświadczeniem życiowym i jest ukształtowany przez inne relacje międzyludzkie, co wpływa na sposób, w jaki myśli o prawdach ewangelii, i na to, jakie uczucia one w nim wzbudzają. Te uwarunkowania stanowią punkt wyjścia do jego myślenia, zwany założeniem. Rozpoznanie czyjegoś założenia pozwoli nam nauczać prawdy z empatią i miłością, tak jak czyni to Jezus Chrystus. Odmienne założenia nie zmieniają doktryny; pozwalają nam raczej dostrzegać punkt widzenia drugiej osoby w sposób, który pozwala pogłębić nasze zrozumienie potrzeb każdej nauczanej osoby, aby z kolei zwiększyć wiarę w Jezusa Chrystusa.

Podczas przygotowań do lekcji nauczyciele mogą rozmyślać nad wiecznymi prawdami, kiedy zrobią przerwę, zastanowią się i odpowiedzą sobie na następujące pytania:

• W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?

• Czy podczas studiowania tej prawdy któryś z moich uczniów może czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony z powodu swojej sytuacji życiowej?

Skupiając się na komentarzach lub pytaniach ucznia w trakcie lekcji lub podczas rozmowy, nauczyciele mogą zadać sobie pytania:

• „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ten uczeń myśli inaczej niż ja?”.

• „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć punkt widzenia tego ucznia?”.

Pytania te mogą pozyskać wpływ Ducha Świętego oraz Chrystusowego ducha rozróżniania, miłości i empatii do naszych interakcji. Dzięki nim możemy również uniknąć traktowania uczniów w sposób lekceważący, osądzający lub obronny. Te pytania mogą pomóc nam nauczać prawdy w sposób, który może być błogosławieństwem dla klasy i może budować wiarę w Jezusa Chrystusa.

Wzór (podczas przygotowań do lekcji)

Przygotowując lekcję na temat postępowania zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, rozmyślam o następujących pytaniach: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Następnie odpowiadam sobie: „Być może mam uczniów, którzy czują, że nigdy wcześniej nie odczuli podszeptu lub nie czują, że Duch Święty do nich mówi. Być może mam uczniów, którzy uważają, że nie są godni. Może być taki czas, kiedy moi uczniowie nie są pewni, czy podszept pochodzi od Ducha Świętego. Mogą być uczniowie, którzy mają dosyć słuchania historii o podążaniu za Duchem, ponieważ te historie zawsze wydają się zbyt cudowne i nigdy im się nie przydarzają”.

Stosuj w praktyce (podczas przygotowań do lekcji)

Przygotowując lekcję na temat I Ks. Nefiego 3:7 pt. „Pójdę i uczynię, co Pan nakazał”:

• Zastanów się i odpowiedz na pytania: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Przygotowując lekcję pt. „Płeć i wieczna tożsamość” o płci jako zasadniczej cesze naszej wiecznej tożsamości i naszego wiecznego celu:

• Zastanów się i odpowiedz na pytania: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Wzór (podczas lekcji)

Przy omawianiu doktryny na temat dnia sabatu jedna z uczennic stwierdza: „Moja rodzina lubi oglądać wydarzenia sportowe w niedzielę”. Kiedy skupiasz się na jej wypowiedzi, myślisz: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ona myśli inaczej niż ja?” lub „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jej punkt widzenia?”.

Stosuj w praktyce (podczas lekcji)

Przy omawianiu zagadnienia pracy misjonarskiej uczeń pyta: „O co chodzi z tym, że każdy młody mężczyzna służy na misji?”.

• Po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że on myśli inaczej niż ja?” i „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jego punkt widzenia?”.

Podczas dyskusji na temat proroków i objawienia uczennica pyta: „Kiedy Kościół dogoni resztę świata ze swoimi zasadami?”.

• Po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ona myśli inaczej niż ja?” oraz „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jej punkt widzenia?”.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć film ukazujący ten wzór.

Omów lub rozważ

• Czego uczysz się o nauczaniu prawdy z empatią, gdy ćwiczysz przed lekcją i w jej trakcie rozpoznawanie założeń, z jakich wychodzą uczniowie?

• W jaki sposób to zastosowanie w praktyce sprawi, że będziesz nauczać bardziej na wzór Jezusa Chrystusa?

Wciel w czyn

Wybierz jedną z powyższych praktyk, na której skupisz się przez następne dwa tygodnie. Zaplanuj, w jaki sposób będziesz kontynuować stosowanie w praktyce tych umiejętności. Na przykład:

• Przy każdej prawdzie, do omówienia której się przygotowujesz, możesz poświęcić pięć minut na przerwę, zastanowienie się i udzielenie odpowiedzi na pytania, które pozwolą ci rozpoznać założenia ucznia.

• Przed lekcją wybierz jednego ucznia i zastanów się nad uwagą lub pytaniem, jakie może mieć on w odniesieniu do każdej prawdy. Następnie po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ten uczeń myśli inaczej niż ja?” oraz „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć punkt widzenia tego ucznia?”. To przygotuje cię do wykonania tego samego ćwiczenia podczas lekcji, gdy będziesz skupiać się na uwagach i pytaniach tego ucznia.

Chcesz dowiedzieć się więcej?

• Chad H. Webb, „Empatia” (doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii [S&I], 26 stycznia 2021), broadcasts.ChurchofJesusChrist.org

• Jean B. Bingham, „Nauczanie prawdy językiem miłości” (doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii [S&I], 19 stycznia 2021), broadcasts.ChurchofJesusChrist.org