1 Και συνέβη ώστε αφού εγώ, ο Νεφί, είχα μεταφερθεί με το Πνεύμα, και δει όλα αυτά, επέστρεψα στη σκηνή του πατέρα μου.

2 Και συνέβη ώστε είδα τους αδελφούς μου, και φιλονικούσαν ο ένας με τον άλλον σχετικά με αυτά που τους είχε πει ο πατέρας μου.

3 Διότι τους είπε πράγματι πολλά σπουδαία πράγματα, τα οποία ήταν δύσκολο να γίνουν κατανοητά, εκτός αν κανείς ρωτήσει τον Κύριο. Και όντας σκληροί στην καρδιά, γι’ αυτό δεν στράφηκαν στον Κύριο ως όφειλαν.

4 Και τώρα εγώ, ο Νεφί, λυπήθηκα εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς τους και, επίσης, εξαιτίας των πραγμάτων που είχα δει, και ήξερα ότι έπρεπε αναπόφευκτα να συμβούν εξαιτίας της κακίας των τέκνων των ανθρώπων.

5 Και συνέβη ώστε είχα καταβληθεί εξαιτίας των βασάνων μου, διότι θεωρούσα ότι τα βάσανά μου ήταν μεγάλα υπεράνω όλων, εξαιτίας της καταστροφής του λαού μου, διότι είχα δει την πτώση του.

6 Και συνέβη ώστε όταν πήρα δύναμη, μίλησα στους αδελφούς μου, επιθυμώντας να μάθω από αυτούς τον λόγο των φιλονικιών τους.

7 Και εκείνοι είπαν: Ιδού, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια που μας είπε ο πατέρας μας σχετικά με τους φυσικούς κλάδους του ελαιόδεντρου, ως επίσης και σχετικά με τους Εθνικούς.

8 Και εγώ τους είπα: Ζητήσατε να μάθετε από τον Κύριο;

9 Και εκείνοι μου είπαν: Δεν ζητήσαμε. Γιατί ο Κύριος δεν μας κάνει γνωστά τέτοια πράγματα.

10 Ιδού, τους είπα: Πώς γίνεται και δεν τηρείτε τις εντολές του Κυρίου; Πώς γίνεται και θα αφανισθείτε εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς σας;

11 Δεν θυμάστε αυτά που έχει πει ο Κύριος; – Αν δεν σκληρύνετε την καρδιά σας και μου ζητήσετε με πίστη, πιστεύοντας ότι θα λάβετε, με επιμέλεια στην τήρηση των εντολών μου, ασφαλώς αυτά θα γίνουν γνωστά σε εσάς.

12 Ιδού, εγώ σας λέω ότι ο οίκος του Ισραήλ συγκρίθηκε με ένα ελαιόδενδρο, από το Πνεύμα του Κυρίου που ήταν μέσα στον πατέρα μας. Και ιδού, δεν έχουμε αποκοπεί από τον οίκο του Ισραήλ και δεν είμαστε κλάδος του οίκου του Ισραήλ;

13 Και τώρα, αυτό που εννοεί ο πατέρας μας σχετικά με τον εμβολιασμό των φυσικών κλάδων μέσω της πληρότητας των Εθνικών είναι ότι κατά τις τελευταίες ημέρες, όταν οι απόγονοί μας θα έχουν φθίνει από απιστία, μάλιστα, για διάστημα πολλών ετών, και πολλών γενεών αφού ο Μεσσίας φανερωθεί με σώμα στα τέκνα των ανθρώπων, τότε η πληρότητα του Ευαγγελίου του Μεσσία θα έλθει στους Εθνικούς, και από τους Εθνικούς στο υπόλειμμα των απογόνων μας –

14 Και κατά την ημέρα εκείνη, το υπόλειμμα των απογόνων μας θα μάθει ότι είναι του οίκου του Ισραήλ και ότι είναι ο λαός της διαθήκης του Κυρίου. Και τότε θα γνωρίζουν και θα μάθουν για τους προπάτορές τους, και επίσης θα μάθουν για το Ευαγγέλιο του Λυτρωτή τους, το οποίο διδάχθηκε στους πατέρες τους από εκείνον. Επομένως, θα μάθουν για τον Λυτρωτή τους και για το κάθε σημείο της διδαχής του, ώστε να ξέρουν πώς να έλθουν προς αυτόν και να σωθούν.

15 Και τότε, κατά την ημέρα εκείνη, άραγε δεν θα χαρούν υπέρμετρα και δεν θα δοξάσουν τον αιώνιο Θεό τους, την πέτρα τους και τη σωτηρία τους; Μάλιστα, εκείνη την ημέρα, δεν θα λάβουν τη δύναμη και τη θρέψη από την αληθινή άμπελο; Μάλιστα, δεν θα έλθουν στο αληθινό ποίμνιο του Θεού;

16 Ιδού, σας λέω: Μάλιστα. Θα τους θυμηθεί πάλι ανάμεσα στον οίκο του Ισραήλ. Θα τους εμβολιάσει στο φυσικό ελαιόδεντρο αφού είναι φυσικοί κλάδοι του ελαιόδεντρου.

17 Και αυτό είναι που εννοεί ο πατέρας μας. Και εννοεί ότι δεν πρόκειται να συμβεί αυτό παρά μόνον αφού διασκορπισθούν από τους Εθνικούς. Και εννοεί ότι θα γίνει μέσω των Εθνικών, ώστε ο Κύριος να δείξει τη δύναμή του στους Εθνικούς, για τον ίδιο λόγο που θα απορριφθεί από τους Ιουδαίους, δηλαδή τον οίκο του Ισραήλ.

18 Επομένως, ο πατέρας μας δεν έκανε λόγο μόνον για τους απογόνους μας, αλλά επίσης για όλον τον οίκο του Ισραήλ, δείχνοντας προς τη διαθήκη η οποία θα πρέπει να εκπληρωθεί κατά τις τελευταίες ημέρες, την οποία διαθήκη συνήψε ο Κύριος με τον πατέρα μας, τον Αβραάμ, λέγοντας: Στους απογόνους σου θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης.

19 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, είπα πολλά σε αυτούς σχετικά με όλα αυτά. Μάλιστα, τους μίλησα σχετικά με την αποκατάσταση των Ιουδαίων κατά τις τελευταίες ημέρες.

20 Και όντως εξέθεσα σε αυτούς τα λόγια του Ησαΐα, ο οποίος μίλησε σχετικά με την αποκατάσταση των Ιουδαίων ή του οίκου του Ισραήλ. Και αφού αποκατασταθούν, δεν θα πρέπει να συγχυσθούν πλέον ούτε θα πρέπει να διασκορπισθούν ξανά. Και συνέβη ώστε όντως είπα πολλά λόγια στους αδελφούς μου, ώστε ηρέμησαν και όντως ταπείνωσαν τον εαυτό τους ενώπιον του Κυρίου.

21 Και συνέβη ώστε μου μίλησαν πάλι και είπαν: Τι σημαίνει αυτό που είδε ο πατέρας μας σε όνειρο; Τι σημαίνει το δένδρο που είδε εκείνος;

22 Και εγώ τους είπα: Ήταν παρομοίωση του δέντρου της ζωής.

23 Και εκείνοι μου είπαν: Τι σημαίνει η σιδερένια ράβδος που είδε ο πατέρας μας, η οποία οδηγούσε στο δέντρο;

24 Και τους είπα ότι ήταν ο λόγος του Θεού. Και όποιος εισάκουε τον λόγο του Θεού, και κρατούσε γερά απ’ αυτήν, δεν θα αφανίζονταν ποτέ· ούτε θα μπορούσαν οι πειρασμοί και τα φλογερά βέλη του ενάντιου να τους καταβάλουν προς τύφλωση, για να τους παρασύρουν στην καταστροφή.

25 Επομένως, εγώ, ο Νεφί, τους παρότρυνα να δώσουν προσοχή στα λόγια του Κυρίου. Μάλιστα, τους παρότρυνα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, και με όλη την ικανότητα που διέθετα, ώστε να δώσουν προσοχή στον λόγο του Θεού και να θυμούνται να τηρούν τις εντολές του πάντοτε στα πάντα.

26 Και εκείνοι μου είπαν: Τι σημαίνει ο ποταμός του νερού που είδε ο πατέρας μας;

27 Και εγώ τους είπα ότι το νερό που είδε ο πατέρας μου ήταν ρυπαρότητα. Και τόσο πολύ ήταν το μυαλό του απορροφημένο σε άλλα πράγματα ώστε δεν είδε τη ρυπαρότητα του νερού.

28 Και τους είπα ότι ήταν ένα φοβερό χάσμα, που χώριζε τους άνομους από το δέντρο της ζωής, όπως επίσης και από τους αγίους του Θεού.

29 Και τους είπα ότι ήταν απεικόνιση αυτής της απαίσιας κόλασης, η οποία μου είπε ο άγγελος ότι έχει προετοιμαστεί για τους κακούς.

30 Και εγώ τους είπα ότι ο πατέρας μας είδε επίσης ότι η δικαιοσύνη του Θεού όντως διαχώριζε τους κακούς από τους ενάρετους, και η λαμπρότητα αυτής ήταν σαν τη λαμπρότητα μίας φλογερής φωτιάς, η οποία ανέβαινε επάνω στον Θεό στους αιώνες των αιώνων και δεν είχε τέλος.

31 Και εκείνοι μου είπαν: Σημαίνει αυτό το μαρτύριο του σώματος κατά τις ημέρες της δοκιμασίας ή σημαίνει την τελική κατάσταση της ψυχής μετά τον θάνατο του υλικού σώματος ή κάνει λόγο για αυτά που είναι εγκόσμια;

32 Και συνέβη ώστε εγώ τους είπα ότι ήταν μία αναπαράσταση τόσο των εγκόσμιων όσο και των πνευματικών, διότι θα έλθει η ημέρα που εκείνοι πρέπει να κριθούν για τα έργα τους, μάλιστα, δηλαδή τα έργα που έγιναν από το υλικό σώμα κατά τις ημέρες της δοκιμασίας τους.

33 Επομένως, αν πεθάνουν μέσα στην κακία τους, πρέπει επίσης να εκδιωχθούν, αναφορικώς προς τα πράγματα που είναι πνευματικά, τα οποία αφορούν στη χρηστότητα. Γι’ αυτό, πρέπει να οδηγηθούν ενώπιον του Θεού, να κριθούν για τα έργα τους. Και αν τα έργα τους ήταν ρυπαρότητα, πρέπει αναγκαστικά να είναι ρυπαροί. Και αν είναι ρυπαροί, πρέπει να μη μπορούν να κατοικήσουν στη βασιλεία του Θεού. Αν ήταν έτσι, η βασιλεία του Θεού πρέπει να είναι ρυπαρή επίσης.

34 Όμως, ιδού, σας λέω ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι ρυπαρή και δεν μπορεί τίποτε ακάθαρτο να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού. Επομένως, πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει ένα μέρος ρυπαρότητας προετοιμασμένο για όσους είναι ρυπαροί.

35 Και έχει προετοιμασθεί ένα μέρος, μάλιστα, δηλαδή αυτή η απαίσια κόλαση για την οποία έχω μιλήσει, και ο διάβολος είναι ο προπαρασκευαστής της. Επομένως, η τελική κατάσταση της ψυχής των ανθρώπων είναι να κατοικούν στη βασιλεία του Θεού ή να εκδιωχθούν λόγω αυτής της δικαιοσύνης για την οποία έχω μιλήσει.

36 Επομένως, οι κακοί αποβάλλονται από τους χρηστούς, και επίσης από αυτό το δέντρο της ζωής, του οποίου ο καρπός είναι πιο πολύτιμος και πιο επιθυμητός υπεράνω κάθε άλλου καρπού. Μάλιστα, και είναι το ανώτερο άπ’ όλα τα δώρα του Θεού. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο μίλησα στους αδελφούς μου. Αμήν.