1 Και τώρα συνέβη ώστε, αφού εγώ, ο Νεφί, τελείωσα να μιλώ με τους αδελφούς μου, ιδού, εκείνοι μου είπαν: Εσύ μας δήλωσες σκληρά πράγματα, περισσότερο απ’ ό,τι μπορούμε να αντέξουμε.

2 Και συνέβη ώστε τους είπα ότι γνώριζα πως είχα πει σκληρά πράγματα εναντίον των κακών, σύμφωνα με την αλήθεια, και τους χρηστούς έχω δικαιώσει, και έχω καταθέσει μαρτυρία ότι θα πρέπει να ανυψωθούν κατά την τελευταία ημέρα. Επομένως, οι ένοχοι θεωρούν ότι η αλήθεια είναι σκληρή, διότι τους πληγώνει στο κέντρο της καρδιάς τους.

3 Και τώρα αδελφοί μου, αν ήσαστε χρηστοί και πρόθυμοι να εισακούσετε την αλήθεια και να δώσετε προσοχή σε αυτήν, ώστε να μπορέσετε να βαδίσετε ορθώς ενώπιον του Θεού, τότε δεν θα παραπονιόσασταν λόγω της αλήθειας και δεν θα λέγατε: Εσύ λες σκληρά πράγματα εναντίον μας.

4 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, παρότρυνα τους αδελφούς μου, με κάθε επιμονή, να τηρούν τις εντολές του Κυρίου.

5 Και συνέβη ώστε αυτοί ταπείνωσαν τον εαυτό τους ενώπιον του Κυρίου, τόσο ώστε αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και μεγάλες ελπίδες γι’ αυτούς, ότι θα βάδιζαν στα μονοπάτια της χρηστότητας.

6 Λοιπόν, όλα αυτά ειπώθηκαν και έγιναν όταν ο πατέρας μου κατοικούσε σε σκηνή στην κοιλάδα που την ονόμασε Λεμουήλ.

7 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, νυμφεύθηκα μία από τις θυγατέρες του Ισμαήλ. Και επίσης, οι αδελφοί μου νυμφεύθηκαν τις θυγατέρες του Ισμαήλ. Και επίσης ο Ζώραμ νυμφεύθηκε τη μεγαλύτερη θυγατέρα του Ισμαήλ.

8 Και έτσι ο πατέρας μου είχε εκπληρώσει όλες τις εντολές του Κυρίου που του είχαν δοθεί. Και επίσης, εγώ, ο Νεφί, είχα ευλογηθεί από τον Κύριο υπερβολικά.

9 Και συνέβη ώστε η φωνή του Κυρίου μίλησε προς τον πατέρα μου τη νύχτα, και τον πρόσταξε την επαύριον να ξεκινήσει για το ταξίδι του μέσα στην έρημο.

10 Και συνέβη ώστε καθώς ο πατέρας μου σηκώθηκε το πρωί και προχώρησε προς την πόρτα της σκηνής, προς μεγάλη του έκπληξη είδε επάνω στο έδαφος μία στρογγυλή σφαίρα λεπτομερούς καλλιτεχνίας και ήταν από εξαίρετο ορείχαλκο. Και μέσα στη σφαίρα ήταν δύο άτρακτοι. Και η μία έδειχνε τον δρόμο προς τον οποίο θα έπρεπε να πάμε στην έρημο.

11 Και συνέβη ώστε όντως συγκεντρώσαμε όποια πράγματα έπρεπε να μεταφέρουμε στην έρημο και το υπόλοιπο των προμηθειών μας που μας είχε δώσει ο Κύριος. Και όντως πήραμε σπόρο κάθε είδους για να μπορέσουμε να μεταφέρουμε στην έρημο.

12 Και συνέβη ώστε πήραμε τις σκηνές μας και αναχωρήσαμε προς την έρημο, στην άλλη πλευρά του ποταμού Λάμαν.

13 Και συνέβη ώστε ταξιδέψαμε για διάστημα τεσσάρων ημερών, με κατεύθυνση σχεδόν προς τα νότια-νοτιοανατολικά, και στήσαμε τις σκηνές μας ξανά. Και ονομάσαμε τον τόπο αυτό Σαζέρ.

14 Και συνέβη ώστε πήραμε τα βέλη και τα τόξα μας και προχωρήσαμε στην έρημο για να κυνηγήσουμε τροφή για την οικογένειά μας. Και αφού κυνηγήσαμε τροφή για την οικογένειά μας, επιστρέψαμε όντως στην οικογένειά μας στην έρημο, στο μέρος Σαζέρ. Και προχωρήσαμε ξανά στην έρημο, ακολουθώντας την ίδια κατεύθυνση, παραμένοντας στα πιο γόνιμα μέρη της ερήμου, τα οποία ήταν στα όρια κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα.

15 Και συνέβη ώστε ταξιδεύαμε για διάστημα πολλών ημερών κυνηγώντας τροφή κατά την πορεία μας, με τα τόξα μας και τα βέλη μας και τις πέτρες μας και τις σφενδόνες μας.

16 Και ακολουθούσαμε τις οδηγίες της σφαίρας, που μας οδηγούσε στα πιο γόνιμα τμήματα της ερήμου.

17 Και αφού ταξιδέψαμε για διάστημα πολλών ημερών, στήσαμε τις σκηνές μας για ένα χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσουμε πάλι να ξεκουραστούμε και να προμηθευτούμε τροφή για τις οικογένειες μας.

18 Και συνέβη ώστε καθώς εγώ, ο Νεφί, προχώρησα για να κυνηγήσω τροφή, ιδού, έσπασα το τόξο μου, το οποίο ήταν κατασκευασμένο από εξαίρετο ατσάλι. Και αφού έσπασα το τόξο μου, ιδού, οι αδελφοί μου ήταν θυμωμένοι μαζί μου λόγω της απώλειας του τόξου μου, διότι δεν αποκτήσαμε καθόλου τροφή.

19 Και συνέβη ώστε επιστρέψαμε χωρίς τροφή στις οικογένειές μας, και καθώς ήταν πολύ κουρασμένοι, εξαιτίας του ταξιδιού τους, υπέφεραν πολύ από την έλλειψη τροφής.

20 Και συνέβη ώστε ο Λάμαν και ο Λεμουήλ και οι υιοί του Ισμαήλ όντως άρχισαν να παραπονιούνται υπερβολικά, εξαιτίας των δεινών και των βασάνων τους στην έρημο. Και επίσης ο πατέρας μου άρχισε να παραπονιέται εναντίον του Κυρίου του Θεού του. Μάλιστα, και όλοι ήταν υπέρμετρα λυπημένοι, τόσο που παραπονιούνταν εναντίον του Κυρίου.

21 Λοιπόν, συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, έχοντας βασανισθεί με τους αδελφούς μου εξαιτίας της απώλειας του τόξου μου και τα τόξα τους έχοντας χάσει την ελαστικότητά τους, άρχισε να γίνεται υπερβολικά δύσκολο, μάλιστα, σε βαθμό που δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε καθόλου τροφή.

22 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, είπα πολλά στους αδελφούς μου, επειδή είχαν πάλι σκληρύνει τις καρδιές τους, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο ώστε διαμαρτύρονταν εναντίον του Κυρίου του Θεού τους.

23 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, κατασκεύασα από ξύλο ένα τόξο, και από ίσιο ραβδί, ένα βέλος. Επομένως, οπλίστηκα με τόξο και βέλος, με σφενδόνα και με πέτρες. Και είπα στον πατέρα μου: Πού να πάω για να βρω τροφή;

24 Και συνέβη ώστε εκείνος ρώτησε τον Κύριο, γιατί είχαν ταπεινώσει τους εαυτούς τους εξαιτίας των λόγων μου. Γιατί τους είπα πολλά, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου.

25 Και συνέβη ώστε η φωνή του Κυρίου ήλθε στον πατέρα μου και πράγματι επιτιμήθηκε εξαιτίας των παραπόνων του εναντίον του Κυρίου, σε βαθμό που οδηγήθηκε στα βάθη της θλίψης.

26 Και συνέβη ώστε η φωνή του Κυρίου του είπε: Κοίταξε τη σφαίρα, και ιδού αυτά που είναι γραμμένα.

27 Και συνέβη ώστε όταν ο πατέρας μου είδε όσα ήταν γραμμένα επάνω στη σφαίρα, όντως φοβήθηκε και έτρεμε υπερβολικά και επίσης οι αδελφοί μου και οι υιοί του Ισμαήλ και οι σύζυγοί μας.

28 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, είδα τους δείκτες που ήταν μέσα στη σφαίρα, ότι λειτουργούσαν ανάλογα με την πίστη και την επιμέλεια και την προσοχή που δίναμε προς αυτούς.

29 Και ήταν επίσης γραμμένο επάνω τους ένα καινούργιο γραπτό, που ήταν ευανάγνωστο, το οποίο μας έδινε κατανόηση σχετικά με τους τρόπους του Κυρίου. Και ήταν γραμμένο και άλλαζε περιστασιακά, σύμφωνα με την πίστη και την επιμέλεια που του δίναμε. Και έτσι βλέπουμε ότι με μικρά μέσα ο Κύριος μπορεί να επιφέρει μεγάλα πράγματα.

30 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, προχώρησα και ανέβηκα στην κορυφή του βουνού, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν δοθεί επάνω στη σφαίρα.

31 Και συνέβη ώστε πράγματι σκότωσα άγρια θηρία, τόσα ώστε προμήθευσα τροφή για τις οικογένειες μας.

32 Και συνέβη ώστε επέστρεψα στις σκηνές μας, μεταφέροντας τα θηρία που είχα φονεύσει. Και τώρα, όταν είδαν ότι είχα βρει τροφή, πόσο μεγάλη ήταν η χαρά τους! Και συνέβη ώστε ταπείνωσαν τον εαυτό τους ενώπιον του Κυρίου και έδιναν ευχαριστίες προς αυτόν.

33 Και συνέβη ώστε αρχίσαμε ξανά το ταξίδι μας, ταξιδεύοντας σχεδόν κατά την ίδια κατεύθυνση όπως και στην αρχή. Και αφού είχαμε ταξιδεύσει για διάστημα πολλών ημερών, στήσαμε τις σκηνές μας ξανά, ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε παροδικά για κάποιο χρονικό διάστημα.

34 Και συνέβη ώστε ο Ισμαήλ πέθανε, και θάφτηκε στον τόπο που λεγόταν Ναχώμ.

35 Και συνέβη ώστε οι θυγατέρες του Ισμαήλ θρηνούσαν υπερβολικά, εξαιτίας της απώλειας του πατέρα τους και εξαιτίας των βασάνων τους στην έρημο. Και όντως παραπονιούνταν εναντίον του πατέρα μου, διότι τις είχε οδηγήσει έξω από τη γη της Ιερουσαλήμ, λέγοντας: Ο πατέρας μας είναι νεκρός. Μάλιστα, και έχουμε περιπλανηθεί πολύ στην έρημο και έχουμε υποφέρει πολλά βάσανα, πείνα, δίψα και κόπωση. Και ύστερα από όλα αυτά τα δεινά, πρέπει να αφανισθούμε στην έρημο από πείνα.

36 Και κατ’ αυτόν τον τρόπο παραπονιούνταν εναντίον του πατέρα μου, και επίσης εναντίον μου. Και επιθυμούσαν να επιστρέψουν πάλι στην Ιερουσαλήμ.

37 Και ο Λάμαν είπε στον Λεμουήλ και επίσης στους υιούς του Ισμαήλ: Ιδού, ας φονεύσουμε τον πατέρα μας και επίσης τον αδελφό μας τον Νεφί, ο οποίος έχει αναλάβει να είναι κυβερνήτης και διδάσκαλος σε εμάς, οι οποίοι είμαστε οι μεγαλύτεροι αδελφοί του.

38 Λοιπόν, λέει ότι ο Κύριος τού μίλησε και επίσης ότι άγγελοι του παραστάθηκαν. Όμως, ιδού, γνωρίζουμε ότι ψεύδεται σε εμάς και μας λέει αυτά τα πράγματα και καταστρώνει πολλά με τις πανουργίες του, για να παραπλανήσει τα μάτια μας, σκεπτόμενος, ίσως, ότι μπορεί να μας οδηγήσει μακριά σε κάποια άγνωστη έρημο· και αφού μας οδηγήσει μακριά, έχει σκεφθεί να γίνει βασιλέας και κυβερνήτης μας, ώστε να μας κάνει σύμφωνα με το θέλημα και την ευχαρίστησή του. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο ο αδελφός μου, ο Λάμαν, ερέθιζε την καρδιά τους με θυμό.

39 Και συνέβη ώστε ο Κύριος ήταν μαζί μας, μάλιστα, ακόμη και η φωνή του Κυρίου ήλθε και όντως είπε πολλά λόγια σε αυτούς και τους επιτίμησε υπερβολικά. Και αφού επιτιμήθηκαν από τη φωνή του Κυρίου, απέβαλαν τον θυμό τους και όντως μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, σε βαθμό που ο Κύριος μάς ευλόγησε με τροφή, ώστε δεν αφανισθήκαμε.