1 Και συνέβη ώστε ταξιδέψαμε στην έρημο και όντως ταξιδέψαμε σχεδόν προς τα ανατολικά από τότε και στο εξής. Και όντως ταξιδεύαμε και τσαλαβουτούσαμε μέσα από πολλά βάσανα στην έρημο, και οι γυναίκες μας γέννησαν παιδιά στην έρημο.

2 Και τόσο μεγάλες ήταν οι ευλογίες του Κυρίου επάνω μας, που ενώ ζούσαμε με ωμό κρέας στην έρημο, οι γυναίκες μας θήλαζαν πολύ τα παιδιά τους και ήταν δυνατές, μάλιστα, ακόμη και σαν τους άνδρες. Και άρχισαν να ανέχονται τα ταξίδια τους χωρίς παράπονα.

3 Και έτσι βλέπουμε ότι οι εντολές του Θεού πρέπει να εκπληρώνονται. Και αν είναι ώστε τα τέκνα των ανθρώπων τηρούν τις εντολές του Θεού, εκείνος όντως τα τρέφει και τα ενδυναμώνει και παρέχει μέσα διά των οποίων μπορούν να εκπληρώσουν αυτό που τα έχει προστάξει. Επομένως, όντως παρείχε μέσα για εμάς ενώ παραμείναμε στην έρημο.

4 Και ταξιδεύαμε έτσι επί πολλά χρόνια, μάλιστα, οκτώ χρόνια μέσα στην έρημο.

5 Και φθάσαμε στη γη που ονομαζόταν Αφθονία, λόγω των πολλών καρπών της και επίσης του άγριου μελιού της. Και όλα αυτά είχαν προετοιμασθεί από τον Κύριο, ώστε να μην αφανισθούμε. Και είδαμε τη θάλασσα, την οποία αποκαλούσαμε Ιρρεάντουμ, το οποίο μεθ’ ερμηνευόμενο σημαίνει ωκεανός.

6 Και συνέβη ώστε στήσαμε τις σκηνές μας κοντά στην ακτή. Και παρ’ όλο που είχαμε υποφέρει πολλά βάσανα και πολλές δυσκολίες, μάλιστα, δηλαδή τόσα πολλά που δεν μπορούμε να τα γράψουμε όλα, χαρήκαμε υπερβολικά όταν φθάσαμε στην ακτή, και αποκαλέσαμε τον τόπο Αφθονία, λόγω των πολλών καρπών του.

7 Και συνέβη ώστε αφού εγώ, ο Νεφί, ήμουν στη γη της Αφθονίας για διάστημα πολλών ημερών, η φωνή του Κυρίου ήλθε σε εμένα, λέγοντας: Σήκω και ανέβα στο βουνό. Και συνέβη ώστε σηκώθηκα και ανέβηκα στο βουνό και αναφώνησα προς τον Κύριο.

8 Και συνέβη ώστε ο Κύριος μου μίλησε και είπε: Να κατασκευάσεις ένα πλοίο, με τον τρόπο που θα σου δείξω, για να μπορέσω να μεταφέρω τον λαό σου πέρα από αυτά τα νερά.

9 Και εγώ είπα: Κύριε, που να πάω για να βρω μετάλλευμα να λιώσω, ώστε να μπορέσω να φτιάξω εργαλεία για να κατασκευάσω το πλοίο κατά τον τρόπο που μου υπέδειξες;

10 Και συνέβη ώστε ο Κύριος μου είπε που έπρεπε να πάω για να βρω μετάλλευμα, ώστε να μπορέσω να φτιάξω εργαλεία.

11 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, έφτιαξα ένα φυσερό από το δέρμα ζώων με το οποίο να φυσώ τη φωτιά. Και αφού έφτιαξα το φυσερό, ώστε να μπορώ να φυσώ τη φωτιά με αυτό, κτύπησα δύο πέτρες μαζί για να βάλω φωτιά.

12 Γιατί ο Κύριος δεν μας άφησε ως τώρα να ανάβουμε πολλή φωτιά, καθώς ταξιδεύαμε μέσα στην έρημο, γιατί είπε: Θα κάνω την τροφή σας να γίνει γλυκιά, για να μην τη μαγειρεύετε.

13 Και θα είμαι επίσης το φως σας στην έρημο και θα προετοιμάσω την οδό μπροστά σας, και αν είναι ώστε να τηρείτε τις εντολές μου. Επομένως, εφόσον τηρείτε τις εντολές μου, θα οδηγηθείτε προς τη γη της επαγγελίας, και θα γνωρίζετε ότι από εμένα οδηγείστε.

14 Μάλιστα και ο Κύριος είπε επίσης ότι: Αφού φθάσετε στη γη της επαγγελίας, θα γνωρίσετε ότι εγώ, ο Κύριος, είμαι Θεός και ότι εγώ, ο Κύριος, σας ελευθέρωσα από την καταστροφή· μάλιστα, ότι σας έφερα έξω από τη γη της Ιερουσαλήμ.

15 Επομένως, εγώ, ο Νεφί, προσπαθούσα να τηρώ τις εντολές του Κυρίου, και παρότρυνα τους αδελφούς μου να είναι γεμάτοι πίστη και επιμέλεια.

16 Και συνέβη ώστε κατασκεύασα εργαλεία από το μετάλλευμα το οποίο έλιωσα από τον βράχο.

17 Και όταν οι αδελφοί μου είδαν ότι εγώ επρόκειτο να κατασκευάσω ένα πλοίο, άρχισαν να παραπονιούνται εναντίον μου, λέγοντας: Ο αδελφός μας είναι ανόητος, επειδή νομίζει ότι μπορεί να ναυπηγήσει πλοίο. Μάλιστα, και επίσης νομίζει ότι μπορεί να διασχίσει τον μεγάλο ωκεανό.

18 Και έτσι οι αδελφοί μου παραπονιούνταν εναντίον μου και επιθυμούσαν να μην εργασθούν, διότι δεν πίστευαν ότι εγώ θα μπορούσα να κατασκευάσω ένα πλοίο, ούτε ήθελαν να πιστέψουν ότι είχα καθοδηγηθεί από τον Κύριο.

19 Και τώρα συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, ήμουν υπερβολικά λυπημένος λόγω της σκληρότητας της καρδιάς τους. Και τώρα όταν είδαν ότι άρχισα να είμαι λυπημένος, εκείνοι χαίρονταν μέσα στην καρδιά τους, σε βαθμό ώστε αγαλλίαζαν εναντίον μου, λέγοντας: Ξέραμε ότι δεν μπορούσες να κατασκευάσεις ένα πλοίο, διότι ξέραμε ότι σου λείπει η κρίση. Επομένως, δεν μπορείς να επιτύχεις ένα τόσο μεγάλο έργο.

20 Και είσαι σαν τον πατέρα μας, που οδηγείται από τις ανόητες φαντασίες της καρδιάς του. Μάλιστα, μας οδήγησε έξω από τη γης της Ιερουσαλήμ και έχουμε περιπλανηθεί στην έρημο επί πολλά χρόνια. Και οι γυναίκες μας εργάσθηκαν σκληρά, όντας έγκυοι, και γέννησαν παιδιά στην έρημο και υπέστησαν τα πάντα, εκτός από τον θάνατο. Και θα ήταν καλύτερα να είχαν πεθάνει προτού βγουν έξω από την Ιερουσαλήμ παρά να υποφέρουν αυτά τα βάσανα.

21 Ιδού, όλα αυτά τα χρόνια υποφέραμε στην έρημο, ενώ αυτόν τον καιρό θα μπορούσαμε να είχαμε απολαύσει τα υπάρχοντα μας και τη γη της κληρονομιάς μας. Μάλιστα, και μπορεί να ήμασταν ευτυχείς.

22 Και γνωρίζουμε ότι ο λαός που ήταν στη γη της Ιερουσαλήμ ήταν χρηστός λαός, διότι τηρούσε τα προστάγματα και τις κρίσεις του Κυρίου και όλες τις εντολές του, σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή. Επομένως, γνωρίζουμε ότι είναι χρηστός λαός και ο πατέρας μας τον είχε κρίνει και μας είχε οδηγήσει μακριά, επειδή θα εισακούγαμε τα λόγια του. Μάλιστα και ο αδελφός μας είναι σαν κι αυτόν. Και με τέτοιου είδους λόγια μουρμούριζαν και παραπονιούνταν οι αδελφοί μου εναντίον μας.

23 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, τους μίλησα, λέγοντας: Πιστεύετε ότι οι πατέρες μας, οι οποίοι ήταν τα τέκνα του Ισραήλ, θα είχαν οδηγηθεί μακριά από τα χέρια των Αιγυπτίων, αν δεν είχαν εισακούσει τα λόγια του Κυρίου;

24 Μάλιστα, νομίζετε ότι θα είχαν οδηγηθεί μακριά από τη υποδούλωση, αν ο Κύριος δεν είχε προστάξει τον Μωυσή να τους οδηγήσει μακριά από τη σκλαβιά;

25 Λοιπόν, γνωρίζετε ότι τα τέκνα του Ισραήλ ήταν σε υποδούλωση, και γνωρίζετε ότι ήταν φορτωμένα με αγγαρείες, οι οποίες δεν υποφέρονταν. Επομένως γνωρίζετε ότι πρέπει αναγκαστικά να ήταν καλό γι’ αυτούς το να οδηγηθούν μακριά από την υποδούλωση.

26 Λοιπόν, γνωρίζετε ότι ο Μωυσής προστάχθηκε από τον Κύριο να τελέσει αυτό το μέγα έργο, και γνωρίζετε ότι με τον λόγο του τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας χωρίστηκαν τήδε κακείσε και πέρασαν ανάμεσα, επάνω σε ξηρά.

27 Όμως γνωρίζετε ότι οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν στην Ερυθρά Θάλασσα, οι οποίοι αποτελούσαν τα στρατεύματα του Φαραώ.

28 Και επίσης γνωρίζετε ότι τράφηκαν με μάννα στην έρημο.

29 Μάλιστα, και επίσης γνωρίζετε ότι ο Μωυσής, με τον λόγο του, σύμφωνα με τη δύναμη του Θεού η οποία ήταν μέσα του, χτύπησε τον βράχο και βγήκε νερό, ώστε να μπορέσουν τα τέκνα του Ισραήλ να σβήσουν τη δίψα τους.

30 Και παρ’ όλο που οδηγούνταν, και ο Κύριος ο Θεός τους, ο Λυτρωτής τους, πήγαινε εμπρός τους, οδηγώντας τους κατά την ημέρα και δίνοντάς τους φως κατά τη νύχτα, και κάνοντας γι’ αυτούς όλα όσα ήταν σκόπιμο να λάβει άνθρωπος, σκλήρυναν την καρδιά τους και τύφλωσαν τον νου τους και καθύβριζαν τον Μωυσή και τον αληθινό και ζώντα Θεό.

31 Και συνέβη ώστε σύμφωνα με τον λόγο του τους κατέστρεψε, και σύμφωνα με τον λόγο του τους οδήγησε, και σύμφωνα με τον λόγο του έκανε τα πάντα γι’ αυτούς. Και τίποτε δεν έγινε παρά μόνο με τον λόγο του.

32 Και αφού διέσχισαν τον ποταμό Ιορδάνη, τους κατέστησε ισχυρότατους ώστε να εκδιώξουν τα τέκνα της χώρας, μάλιστα, ως που τους σκόρπισαν μέχρι αφανισμού.

33 Και λοιπόν, νομίζετε ότι τα τέκνα της χώρας αυτής, αυτοί που βρίσκονταν στη γη της επαγγελίας, αυτοί που εκδιώχτηκαν από τους πατέρες μας, νομίζετε ότι ήταν δίκαιοι; Ιδού, εγώ σας λέω, Όχι.

34 Νομίζετε ότι οι πατέρες μας θα ήταν πιο εκλεκτοί από αυτούς αν αυτοί ήταν δίκαιοι; Σας λέω, Όχι.

35 Ιδού, ο Κύριος εκτιμά κάθε σάρκα το ίδιο. Εκείνος που είναι ενάρετος έχει την εύνοια του Θεού. Όμως ιδού, αυτός ο λαός είχε απορρίψει κάθε λόγο του Θεού, και ήταν ώριμος στην ανομία, και η πληρότητα της οργής του Θεού ήταν επάνω του. Και ο Κύριος καταράστηκε τη γη εναντίον τους και την ευλόγησε για τους πατέρες μας. Μάλιστα, την καταράστηκε εναντίον τους προς καταστροφή τους και την ευλόγησε για τους πατέρες μας, για να αποκτήσουν εξουσία επ’ αυτής.

36 Ιδού, ο Κύριος δημιούργησε τη γη για να κατοικηθεί, και έπλασε τα τέκνα του για να την κατέχουν.

37 Και υψώνει ένα δίκαιο έθνος, και καταστρέφει τα έθνη των κακών.

38 Και οδηγεί τους δίκαιους σε εκλεκτές χώρες και τους κακούς τους καταστρέφει, και καταριέται τη γη για χάρη τους.

39 Κυβερνά ψηλά στους ουρανούς, γιατί αυτός είναι ο θρόνος του, και ετούτη η γη είναι το υποπόδιο του.

40 Και αγαπά εκείνους που τον έχουν για Θεό τους. Ιδού, αγαπούσε τους πατέρες μας, και έχει συνάψει διαθήκη μαζί τους, μάλιστα, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, και τον Ιακώβ. Και θυμήθηκε τις διαθήκες τις οποίες έχει συνάψει. Επομένως τους έβγαλε από τη γη της Αιγύπτου.

41 Και τους διόρθωσε στην έρημο με τη ράβδο του, επειδή σκλήρυναν την καρδιά τους, όπως και εσείς. Και ο Κύριος τους διόρθωσε εξαιτίας της ανομίας τους. Έστειλε φλογερά ιπτάμενα ερπετά ανάμεσά τους. Και αφού τους δάγκωσαν, τους παρείχε τρόπο να θεραπευθούν. Και το έργο που έπρεπε να εκτελέσουν ήταν να κοιτάξουν. Και λόγω της απλότητας του τρόπου ή της ευκολίας αυτού, υπήρξαν πολλοί που αφανίσθηκαν.

42 Και σκλήραιναν την καρδιά τους περιστασιακά και καθύβριζαν τον Μωυσή και επίσης τον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζετε ότι οδηγήθηκαν με την απαράμιλλη δύναμή του στη γη της επαγγελίας.

43 Και τώρα, ύστερα από όλα αυτά, ήλθε ο καιρός που έγιναν κακοί, μάλιστα, σχεδόν μέχρι ωρίμασης. Και γνωρίζω ότι σήμερα πρόκειται να αφανισθούν, διότι γνωρίζω ότι πρέπει ασφαλώς να έλθει η ημέρα κατά την οποία οπωσδήποτε θα καταστραφούν, εκτός από λίγους μόνο, οι οποίοι θα οδηγηθούν σε αιχμαλωσία.

44 Επομένως, ο Κύριος προσέταξε τον πατέρα μου να φύγει στην έρημο και οι Ιουδαίοι επιζήτησαν επίσης να του αφαιρέσουν τη ζωή. Μάλιστα, ακόμη και εσείς επιζητήσατε να του αφαιρέσετε τη ζωή. Γι’ αυτό είστε δολοφόνοι μέσα στην καρδιά σας και είστε σαν κι εκείνους.

45 Είστε γρήγοροι στο να κάνετε ανομία αλλά αργοί στο να θυμάστε τον Κύριο τον Θεό σας. Είδατε έναν άγγελο και σας μίλησε. Μάλιστα, ακούγατε τη φωνή του περιστασιακά και σας μίλησε με ήρεμη, μικρή φωνή, αλλά είχατε χάσει την ευαισθησία σας, ώστε δεν μπορέσατε να αισθανθείτε τα λόγια του. Επομένως, σας μίλησε σαν να ήταν φωνή κεραυνού, η οποία έκανε τη γη να τρέμει σαν να επρόκειτο να διαμελιστεί.

46 Και γνωρίζετε επίσης ότι με τη δύναμη του παντοδύναμου λόγου του μπορεί να κάνει τη γη να πάψει να υπάρχει. Μάλιστα, και γνωρίζετε ότι με τον λόγο του μπορεί να κάνει τους ανώμαλους τόπους να γίνουν ομαλοί και τους ομαλούς τόπους να αποκοπούν. Αχ, τότε, πώς είναι δυνατόν να είστε τόσο σκληροί στην καρδιά σας;

47 Ιδού, η ψυχή μου έχει σκιστεί από αγωνία εξαιτίας σας, και η καρδιά μου πονά. Φοβάμαι μήπως απορριφθείτε για πάντα. Ιδού, είμαι πλήρης του Πνεύματος του Θεού, σε τέτοιο βαθμό που αυτό το σώμα μου δεν έχει δύναμη.

48 Και τώρα συνέβη ώστε όταν είπα αυτά τα λόγια, αυτοί θύμωσαν μαζί μου και επιθυμούσαν να με ρίξουν στα βάθη της θάλασσας. Και καθώς προχώρησαν για να απλώσουν τα χέρια τους επάνω μου, τους μίλησα, λέγοντας: Στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού, σας προστάζω να μην με αγγίξετε, διότι είμαι πλήρης δυνάμεως του Θεού, ακόμη και σε σημείο καταναλώσεως της σάρκας μου. Και όποιος απλώσει τα χέρια του επάνω μου θα ξεραθεί σαν ξερό καλάμι και θα εκμηδενισθεί ενώπιον της δύναμης του Θεού, διότι ο Θεός θα τον πατάξει.

49 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, τους είπα ότι δεν έπρεπε πια να παραπονιούνται εναντίον του πατέρα τους, ούτε να μου στερούν την εργασία τους, διότι ο Θεός με είχε προστάξει να ναυπηγήσω ένα πλοίο.

50 Και εγώ τους είπα: Αν ο Θεός με είχε προστάξει να κάνω τα πάντα, θα μπορούσα να τα κάνω. Αν με πρόσταζε να πω σε τούτο το νερό, γίνε χώμα, θα γινόταν χώμα. Και αν θα το έλεγα, θα γινόταν.

51 Και τώρα, αν ο Κύριος έχει τόσο μεγάλη δύναμη, και έχει κάνει τόσα πολλά θαύματα στα τέκνα των ανθρώπων, πώς είναι δυνατό να μην μπορεί να με καθοδηγήσει ώστε να μπορέσω να ναυπηγήσω ένα πλοίο;

52 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Νεφί, είπα πολλά στους αδελφούς μου, τόσο ώστε εξευτελίσθηκαν και δεν μπορούσαν να φιλονικήσουν εναντίον μου. Ούτε τολμούσαν να απλώσουν τα χέρια τους επάνω μου, ούτε να με αγγίξουν με τα δάχτυλα τους, και μάλιστα για διάστημα πολλών ημερών. Λοιπόν δεν τολμούσαν να το κάνουν αυτό μήπως και ξεραθούν ενώπιόν μου, τόσο ισχυρό ήταν το Πνεύμα του Θεού, και με αυτόν τον τρόπο είχε επιδράσει επάνω τους.

53 Και συνέβη ώστε ο Κύριος μού είπε: Άπλωσε πάλι το χέρι σου προς τους αδελφούς σου και δεν θα ξεραθούν ενώπιόν σου, αλλά θα τους ταρακουνήσω, είπε ο Κύριος, και αυτό θα το κάνω για να γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός τους.

54 Και συνέβη ώστε άπλωσα το χέρι μου προς τους αδελφούς μου και δεν ξεράθηκαν ενώπιόν μου. Όμως ο Κύριος τους ταρακούνησε, ακριβώς σύμφωνα με τον λόγο που είχε πει.

55 Και τώρα είπαν: Γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι ο Κύριος είναι μαζί σου, διότι γνωρίζουμε ότι είναι η δύναμη του Κυρίου που μας ταρακούνησε. Και έπεσαν ενώπιόν μου και επρόκειτο να με προσκυνήσουν, αλλά δεν τους άφησα, λέγοντας: Είμαι ο αδελφός σας, μάλιστα ο μικρότερος αδελφός σας. Επομένως, προσκύνησε τον Κύριο τον Θεό σου και τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ώστε να μακροημερεύσεις επάνω στη γη, την οποία ο Κύριος ο Θεός σου θα σου δώσει.