1. Zważaj i słuchaj tego, o domu Jakuba, wy, którzy nazywacie się imieniem Izraela i wyszliście z wód Judy, czyli z wód chrztu. Wy, którzy przysięgacie na imię Pana i wyznajecie Boga Izraela, nie czynicie tego prawdziwie i w prawości.

2. Bo nazywacie się według świętego miasta, lecz nie opieracie się na Bogu Izraela, który jest Panem Zastępów, i którego imię jest Pan Zastępów:

3. Oto od początku oznajmiłem rzeczy przeszłe, z moich ust one wyszły i pokazałem je. W okamgnieniu pokazałem je.

4. I uczyniłem to, ponieważ wiedziałem, że jesteś uparty i że twój kark jest ścięgnem z żelaza, a twoje czoło z mosiądzu;

5. Dlatego zapowiedziałem ci od początku; zanim się to spełniło, pokazałem ci je, a pokazałem ci je, abyś nie powiedział: Mój bożek to uczynił, a mój posąg ryty i mój posąg lany to nakazał.

6. Tyś widział i słyszał to wszystko; czyż więc nie będziecie o tym świadczyli? I że od tego czasu pokazywałem ci sprawy nowe, tajemne i dotąd ci nieznane?

7. Dopiero co zostały stworzone, a nie od początku; i przed dniem, w którym o nich usłyszałeś, żebyś nie powiedział: Oto ja o nich wiedziałem.

8. Zaiste, ty o tym ani nie słyszałeś, ani nie wiedziałeś; zaiste, od tego czasu twoje ucho nie było otwarte; wiedziałem bowiem, że jesteś wiarołomny i od łona matki zwą cię grzesznikiem.

9. Jednakże przez wzgląd na moje imię powstrzymam swój gniew i przez wzgląd na moją chwałę oszczędzałem cię, aby cię nie wykluczyć.

10. Oto oczyściłem cię ogniem i wybrałem, wypróbowawszy w piecu udręki.

11. Przez wzgląd na mnie, zaiste, przez wzgląd na mnie samego tak postępuję, gdyż nie pozwolę, aby moje imię zostało zbezczeszczone; a chwały mojej nie oddam innemu.

12. Zważaj na mnie, o Jakubie, i Izraelu, którego powołałem, bowiem Jam to jest; Jam jest pierwszy, Jam jest również ostatni.

13. Przecież to moja ręka kładła podwaliny ziemi i moja prawica rozpostarła niebiosa. Wołam na nie, a one wszystkie razem powstają.

14. Zbierzcie się wszyscy i słuchajcie! Kto z nich przepowiedział te rzeczy? Ten, którego Pan umiłował, spełni Jego słowa, które im głosił; i wykona Jego wolę co do Babilonu, a Jego ramię spadnie na Chaldejczyków.

15. Tak rzecze Pan: To ja, Pan, zaiste, to ja mówiłem; ja go powołałem, aby to głosił. Przywiodłem go i sprawiłem, że powodziło mu się na jego drodze.

16. Zbliżcie się ku mnie; nie mówiłem w skrytości; od początku mówiłem, odkąd zostało to oznajmione. I Pan Bóg, i Jego Duch posłali mnie.

17. Tak rzecze Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: Ja go posłałem, ja, twój Bóg, pouczający cię w tym, co pożyteczne, prowadzący cię drogą, którą powinieneś kroczyć, uczyniłem to.

18. Och, gdybyś zważał na moje przykazania, twój pokój byłby jak rzeka, a twoja prawość jak fale morskie!

19. Twoi potomkowie byliby jak piasek, a potomstwo z twoich trzewi jak jego ziarnka. Nigdy by nie usunięto ani nie wymazano twego imienia sprzed mego oblicza.

20. Wychodźcie z Babilonu, uciekajcie od Chaldejczyków! Śpiewnym głosem zwiastujcie i głoście, rozgłaszajcie aż po krańce ziemi! Mówcie: Pan odkupił Swego sługę Jakuba.

21. Nie czuli pragnienia, gdy ich wiódł przez pustynię; sprawił, że woda wytrysnęła dla nich ze skały; rozłupał skałę tak, że wypłynęła woda.

22. I jakkolwiek uczynił to wszystko i jeszcze większe rzeczy, nie ma pokoju dla niegodziwych — rzecze Pan.