1 Και συνέβη ώστε, αφού είχαμε φθάσει κάτω στην έρημο, στον πατέρα μας, ιδού, ήταν πλήρης αγαλλίασης, και επίσης η μητέρα μου, η Σαρία, ήταν υπερβολικά ευτυχής, διότι είχε πράγματι πενθήσει για εμάς.

2 Διότι είχε υποθέσει ότι είχαμε αφανισθεί στην έρημο. Και επίσης είχε παραπονεθεί εναντίον του πατέρα μου, λέγοντάς του ότι ήταν άνθρωπος οραματιστής, λέγοντας: Ιδού, μας οδήγησες έξω από τη γη της κληρονομιάς μας, και οι υιοί μου δεν υπάρχουν πλέον και εμείς αφανιζόμαστε στην έρημο.

3 Και με τέτοιου είδους λόγια διαμαρτυρόταν η μητέρα μου κατά του πατέρα μου.

4 Και είχε συμβεί ώστε ο πατέρας μου της μίλησε, λέγοντας: Γνωρίζω ότι είμαι άνθρωπος οραματιστής, διότι αν δεν είχα δει τα του Θεού σε όραμα, δεν θα είχα γνωρίσει την καλοσύνη του Θεού, αλλά θα είχα μείνει στην Ιερουσαλήμ και θα είχα αφανισθεί με τους αδελφούς μου.

5 Όμως, ιδού, έχω αποκτήσει γη της επαγγελίας, στα οποία πράγματα αγαλλιάζω. Μάλιστα, και γνωρίζω ότι ο Κύριος θα ελευθερώσει τους υιούς μου από τα χέρια του Λάβαν και θα τους φέρει κάτω σε εμάς, στην έρημο.

6 Και με τέτοιου είδους λόγια ο πατέρας μου, ο Λεχί, παρηγορούσε τη μητέρα μου, τη Σαρία, σχετικά με μας, όταν εμείς ταξιδεύαμε μέσα στην έρημο προς τη γη της Ιερουσαλήμ για να πάρουμε το χρονικό των Ιουδαίων.

7 Και όταν επιστρέψαμε στη σκηνή του πατέρα μου, ιδού, η χαρά τους ήταν πλήρης, και η μητέρα μου ανακουφίστηκε.

8 Και εκείνη μίλησε, λέγοντας: Τώρα γνωρίζω μετά βεβαιότητος ότι ο Κύριος έχει προστάξει τον σύζυγό μου να καταφύγει στην έρημο. Μάλιστα, και γνωρίζω επίσης μετά βεβαιότητος ότι ο Κύριος έχει προστατεύσει τους υιούς μου και τους έχει ελευθερώσει από τα χέρια του Λάβαν και τους έχει δώσει δύναμη διά της οποίας να μπορούν να επιτύχουν αυτό που τους έχει προστάξει ο Κύριος. Και σύμφωνα με αυτό το είδος γλώσσας μίλησε εκείνη.

9 Συνέβη λοιπόν ώστε πράγματι αγαλλίασαν υπερβολικά, και προσέφεραν θυσία και ολοκαυτώματα προς τον Κύριο. Και προσέφεραν ευχαριστίες προς τον Θεό του Ισραήλ.

10 Και αφού προσέφεραν ευχαριστίες προς τον Θεό του Ισραήλ, ο πατέρας μου, ο Λεχί, πήρε τα χρονικά που ήταν εγχαραγμένα επάνω στις πλάκες από ορείχαλκο και τα ερεύνησε από την αρχή.

11 Και είδε ότι πράγματι περιείχαν τα πέντε βιβλία του Μωυσή, τα οποία περιέγραφαν τη δημιουργία του κόσμου, ως επίσης και του Αδάμ και της Εύας, που ήταν οι πρώτοι μας γονείς.

12 Και επίσης ένα χρονικό των Ιουδαίων από την αρχή, μέχρι την έναρξη της βασιλείας του Σεδεκία, βασιλιά της φυλής του Ιούδα.

13 Και επίσης τις προφητείες των αγίων προφητών, από την αρχή, μέχρις ότου άρχισε να βασιλεύει ο Σεδεκίας, όπως επίσης και πολλές προφητείες που έχουν ειπωθεί από το στόμα του Ιερεμία.

14 Και συνέβη ώστε ο πατέρας μου, ο Λεχί, βρήκε επίσης επάνω στις πλάκες από ορείχαλκο τη γενεαλογία των πατέρων του. Γι’ αυτό γνώριζε ότι ήταν απόγονος του Ιωσήφ. Μάλιστα, ακόμη αυτού του Ιωσήφ, ο οποίος ήταν ο υιός του Ιακώβ, ο οποίος πωλήθηκε στην Αίγυπτο και που διαφυλάχθηκε από το χέρι του Κυρίου, ώστε να διαφυλάξει τον πατέρα του, τον Ιακώβ, και όλη του την οικογένεια από το να αφανισθούν από πείνα.

15 Και επίσης οδηγήθηκαν σε απολύτρωση από την αιχμαλωσία και έξω από τη γη της Αιγύπτου, από τον ίδιο Θεό που τους είχε διαφυλάξει.

16 Έτσι, λοιπόν, ο πατέρας μου, ο Λεχί, ανακάλυψε τη γενεαλογία των πατέρων του. Και ο Λάβαν επίσης ήταν απόγονος του Ιωσήφ, γι’ αυτό εκείνος και οι πατέρες του είχαν διατηρήσει τα χρονικά.

17 Τώρα, λοιπόν, όταν ο πατέρας μου είδε όλα αυτά, ήταν γεμάτος από το Πνεύμα, και άρχισε να προφητεύει σχετικά με τους απογόνους του –

18 Ότι αυτές οι πλάκες από ορείχαλκο θα εμφανίζονταν προς όλα τα έθνη, τις φυλές, τις γλώσσες και τους λαούς που προέρχονταν από τους απογόνους του.

19 Είπε λοιπόν ότι αυτές οι πλάκες από ορείχαλκο δεν έπρεπε ποτέ να χαθούν, ούτε έπρεπε να θολωθούν πια από τον καιρό. Και προφήτευσε πολλά σχετικά με τους απογόνους του.

20 Και συνέβη ώστε ως τώρα εγώ και ο πατέρας μου έχουμε τηρήσει τις εντολές που μας πρόσταξε ο Κύριος.

21 Και είχαμε αποκτήσει τα χρονικά τα οποία ο Κύριος μάς είχε προστάξει, και τα είχαμε ερευνήσει και είχαμε ανακαλύψει ότι ήταν επιθυμητά, και μάλιστα μεγάλης αξίας για εμάς, σε βαθμό ώστε να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τις εντολές του Κυρίου για τα παιδιά μας.

22 Γι’ αυτό, ήταν σοφία του Κυρίου να τα πάρουμε μαζί μας, καθώς ταξιδεύαμε μέσα στην έρημο προς τη γη της επαγγελίας.