๑ แท้จริงแล้ว, เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ : เราหย่าจากเจ้า, หรือเราปฏิเสธเจ้าตลอดกาลหรือ ? เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ : หนังสือหย่าของแม่เจ้าอยู่ที่ไหน ? เรายกเจ้าให้แก่ใคร, หรือเราขายเจ้าให้เจ้าหนี้คนใดของเราหรือ ? แท้จริงแล้ว, เราขายเจ้าให้ผู้ใดเล่า ? ดูเถิด, เพราะความชั่วช้าสามานย์ของเจ้า เจ้าจึงขายตนเอง, และเพราะการล่วงละเมิดของเจ้าจึงต้องหย่าจากแม่เจ้า.

๒ ดังนั้น, เมื่อเรามา, ไม่มีใครอยู่; เมื่อเราเรียก, แท้จริงแล้ว, ไม่มีใครตอบ. โอ้เชื้อสายแห่งอิสราเอล, มือเราสั้นจนไม่สามารถไถ่ได้, หรือเราไม่มีพลังความสามารถที่จะปลดปล่อยหรือ ? ดูเถิด, โดยการติเตียนของเรา เราทำให้ทะเลแห้ง, เราทำให้แม่น้ำทั้งหลายของพวกเขาเป็นแดนทุรกันดารและสัตว์น้ำของพวกเขาส่งกลิ่นเพราะน้ำแห้ง, และมันตายเพราะขาดน้ำ.

๓ เราห่อหุ้มฟ้าสวรรค์ด้วยความมืด, และเราทำผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มของพวกเขา.

๔ พระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าประทานลิ้นของผู้มีการศึกษาให้เรา, เพื่อเราจะรู้ว่าจะพูดคำอย่างไรในวาระที่เหมาะสมกับท่าน, โอ้เชื้อสายแห่งอิสราเอล. เมื่อท่านเหน็ดเหนื่อยพระองค์ทรงปลุกเช้าแล้วเช้าเล่า. พระองค์ทรงทำให้หูข้าพเจ้าไวเพื่อจะได้ยินอย่างผู้รู้.

๕ พระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าทรงเปิดหูของเรา, และเราไม่ได้ขัดขืน, ทั้งไม่ได้หันออกไป.

๖ เราหันหลังให้แก่ผู้โบยตี, และหันแก้มของเราให้คนที่ดึงเคราเราออก. เราหาได้ซ่อนหน้าจากความอายและการถ่มน้ำลายรดไม่.

๗ เพราะพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าจะทรงช่วยเรา, ฉะนั้นเราจะไม่ถูกลบหลู่. ฉะนั้นเราจึงตีสีหน้าของเราอย่างหินเหล็กไฟ, และเรารู้ว่าเราจะไม่อาย.

๘ และพระเจ้าทรงอยู่ใกล้, และพระองค์ทรงรับรองเราว่าชอบธรรม. ใครเล่าจะโต้แย้งกับเรา ? ให้เราทั้งหลายยืนด้วยกัน. ใครเล่าเป็นปฏิปักษ์ของเรา ? ให้เขามาใกล้เรา, และเราจะโบยตีเขาด้วยกำลังแห่งปากของเรา.

๙ เพราะพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าจะทรงช่วยเรา. และพวกเขาทั้งหมดที่จะกล่าวโทษเรา, ดูเถิด, พวกเขาทั้งหมดจะแก่เฒ่าเหมือนอาภรณ์, และแมลงกินผ้าจะกินมันสิ้น.

๑๐ ใครเล่าในบรรดาพวกท่านที่เกรงกลัวพระเจ้า, ที่เชื่อฟังเสียงผู้รับใช้ของพระองค์, ที่เดินอยู่ในความมืดและไม่มีความสว่าง ?

๑๑ ดูเถิดเจ้าทั้งหมดที่ก่อไฟ, ที่ล้อมรอบตัวเจ้าด้วยประกายไฟ, ที่เดินอยู่ในความสว่างของไฟเจ้าและในประกายไฟซึ่งเจ้าก่อไว้. สิ่งนี้เจ้าจะมีโดยมือเรา—เจ้าจะลงนอนด้วยโทมนัส.