۱ و چنین گذشت که هنگامی که عیسی این سخنان را گفت، او با یک یک پیروانش سخن گفت، به آنها گفت: چه چیزی را شما از من خواستارید، پس از اینکه من به نزد پدر رفتم؟

۲ و آنها همه، بجز آن سه تن، سخن گفته، گفتند: ما خواستاریم که پس از اینکه به اندازۀ عُمر یک انسان زندگی کردیم، اینکه خدمت ما که تو ما را به آن فراخوانده ای پایان پذیرد، اینکه ما بسرعت به نزد تو در ملکوتِ تو بیاییم.

۳ و او به آنها گفت: برکت یافته هستید شما برای اینکه شما این چیز را از من خواستارید؛ بنابراین، پس از اینکه شما هفتاد و دو ساله شدید شما به نزد من در ملکوتم خواهید آمد؛ و با من شما آسایش خواهید یافت.

۴ و هنگامی که او به آنها سخن گفت، او به سوی آن سه تن برگشت، و به آنها گفت: شما چه می خواهید که من برای شما انجام دهم، هنگامی که من به نزد پدر رفتم؟

۵ و آنها در دل هایشان اندوهگین شدند، زیرا آنها جرأت نداشتند به او چیزی که آنها خواستار بودند را بگویند.

۶ و او به آنها گفت: بنگرید، من از اندیشه هایتان آگاهم، و شما خواستار چیزی هستید که یوحنای محبوبم که در خدمت من با من بود، پیش از اینکه من بدست یهودیان بالا برده شوم، از من خواستار شد.

۷ بنابراین، بیشتر برکت یافته هستید شما، زیرا شما هرگز طعم مرگ را نخواهید چِشید؛ بلکه شما زندگی خواهید کرد تا همۀ کارهای پدر بر فرزندان آدمیان را بنگرید، حتّی تا زمانی که همۀ چیزها برپایۀ خواست پدر برآورده شوند، هنگامی که من در شُکوهم با قدرت های بهشت خواهم آمد.

۸ و شما هرگز درد مرگ را نخواهید کِشید، بلکه هنگامی که من در شُکوهم خواهم آمد شما در یک چشم بهم زدن از فناپذیری به فناناپذیری تغییر خواهید یافت؛ و آنگاه شما در ملکوتِ پدرم برکت خواهید یافت.

۹ و دوباره، شما تا زمانی که در جسم بسر می برید نه دردی خواهید داشت، نه اندوهی مگر برای گناهان جهانیان؛ و همۀ این را به سبب چیزی که شما از من خواستار شده اید من انجام خواهم داد، زیرا شما خواستار شده اید که تا زمانی که جهان برپاست روان های آدمیان را به سوی من آورید.

۱۰ و به این دلیل شما کمال شادی را خواهید داشت؛ و شما در ملکوتِ پدرم خواهید نشست؛ آری، شادی شما کامل خواهد بود، همان گونه که پدر کمال شادی را به من داده است؛ و شما حتّی همان گونه که من هستم خواهید بود، و من حتّی همان گونه که پدر است هستم؛ و پدر و من یکی هستیم؛

۱۱ و روح القُدس از پدر و من گواهی می دهد؛ و پدر روح القُدس را، به خاطر من، به فرزندان آدمی عطا می کند.

۱۲ و چنین گذشت که هنگامی که عیسی این سخنان را گفت، او هر یک از آنها جز آن سه نفری که بنا بود بمانند را با انگشتش لمس نمود و سپس روانه شد.

۱۳ و بنگرید، آسمان ها باز شدند، و آنها به بهشت برده شدند، و چیزهای ناگفتنی دیدند و شنیدند.

۱۴ و این بر آنها ممنوع شد که آنها را بیان کنند؛ و به آنها قدرت داده نشد که آنها بتوانند چیزهایی که دیدند و شنیدند را بیان کنند؛

۱۵ و آنها نمی توانستند بگویند، آیا آنها در بدن بودند یا بیرون از بدن؛ زیرا بر آنها مانند یک تغییر شکل یافتن به نظر می رسید، که آنها از این بدن جسمی به یک وضعیّت فناناپذیری تبدیل شده بودند که آنها بتوانند امور خدا را بنگرند.

۱۶ ولی چنین گذشت که آنها دوباره بر روی زمین تعلیم دادند؛ با این وجود آنها، به سبب فرمانی که در بهشت به آنها داده شده بود، چیزهایی که دیده و شنیده بودند را تعلیم نمی دادند.

۱۷ و اینک، آیا آنها از آن روزِ تغییر شکل یافتنشان، فناپذیر بوده اند یا فناناپذیر، من نمی دانم؛

۱۸ ولی این اندازه من می دانم، برپایۀ نگاشته ای که داده شده است — آنها بر روی سرزمین پیش رفتند، و به همۀ مردم تعلیم دادند، همۀ کسانی که به موعظۀ آنها ایمان آوردند را به کلیسا پیوند داده؛ آنها را تعمید دادند، و همۀ کسانی که تعمید یافتند روح القُدس را دریافت کردند.

۱۹ و آنها از سوی کسانی که به کلیسا تعلّق نداشتند به زندان انداخته شدند. و زندان ها نتوانستند آنها را نگه دارند، زیرا دیوارهای زندان شکافته دوپاره شدند.

۲۰ و آنها را پایین در زمین انداختند؛ ولی آنها زمین را با سخن خدا زدند، تا به اندازه ای که با قدرت او آنها از اعماق زمین رهایی یافتند؛ و بنابراین آنان نتوانستند گودال هایی کافی برای نگه داشتن آنها بکنَند.

۲۱ و سه بار آنها به تنوری انداخته شدند و هیچ آسیبی ندیدند.

۲۲ و دوبار آنها به یک مکان جانوران درنده انداخته شدند؛ ولی بنگرید آنها همچون بچه ای که با برّۀ شیرخوار بازی می کند با جانوران بازی کردند و هیچ آسیبی ندیدند.

۲۳ و چنین گذشت که بدین گونه آنها در میان مردم نیفای پیش رفتند، و مژدۀ مسیح را به همۀ مردم بر روی آن سرزمین موعظه کردند؛ و آنان به سَروَر می گرویدند، و به کلیسای مسیح پیوند داده می شدند، و بدین گونه مردم آن نسل، برپایۀ سخن عیسی برکت یافتند.

۲۴ و اینک من، مورمون، برای مدّتی به سخن گفتن دربارۀ این چیزها پایان می دهم.

۲۵ بنگرید، من در آستانۀ نوشتن نام کسانی بودم که هرگز طعم مرگ را نچشیدند، ولی سَروَر منع کرد؛ بنابراین من آنها را نمی نویسم، زیرا آنها از جهان پنهان هستند.

۲۶ ولی بنگرید، من آنها را دیده ام، و آنها به من تعلیم داده اند.

۲۷ و بنگرید آنها در میان غیریهودیان خواهند بود، و غیریهودیان آنها را نخواهند شناخت.

۲۸ آنها در میان یهودیان نیز خواهند بود، و یهودیان آنها را نخواهند شناخت.

۲۹ و چنین خواهد گذشت، هنگامی که سَروَر در خِرَدمندی خودش مناسب ببیند، و نیز به سبب قدرت متقاعد کنندۀ خدا که در آنها است، آنها به همۀ پراکنده شدگان طایفه های اسرائیل، و به همۀ ملّت ها، اقوام، زبان ها و مردم تعلیم خواهند داد، و از میان آنها افراد بسیاری را به سوی عیسی خواهند آورد، که خواستۀ آنها برآورده شود.

۳۰ و آنها همچون فرشتگان خدا هستند، و اگر آنها بنام عیسی به درگاه پدر نیایش کنند آنها می توانند خودشان را به هر کسی که به نظرشان نیک آید نشان دهند.

۳۱ بنابراین، پیش از آن روز بزرگی که می آید هنگامی که همۀ مردم همانا باید در پیشگاه کرسی داوری مسیح بایستند، کارهای بزرگ و شگفت انگیزی از سوی آنها انجام خواهد شد.

۳۲ آری حتّی در میان غیریهودیان، پیش از آن روز داوری، کاری بزرگ و شگفت انگیز از سوی آنها انجام خواهد شد.

۳۳ و اگر شما همۀ نوشته های مقدّسی که سرگذشتی از همۀ کارهای شگفت انگیز مسیح داده اند را داشتید، برپایۀ سخنان مسیح، شما می دانستید که این چیزها همانا خواهند آمد.

۳۴ و وای بر او که سخنان عیسی، و همچنین کسانی که او برگزیده است و به میان آنها فرستاده است را بگوش دل نپذیرد؛ زیرا هر کسی که سخنان عیسی و کسانی که او فرستاده است را نپذیرد، او را نمی پذیرد؛ و بنابراین او آنها را در روز آخر نخواهد پذیرفت؛

۳۵ و این برای آنها بهتر می بود اگر آنها زاده نشده بودند. زیرا آیا شما گمان می کنید که می توانید از دادگریِ یک خدای آزرده شده، کسی که زیر پاهای آدمیان پایمال شده است گریزی داشته باشید، که از طریق آن رستگاری بتواند بیاید؟

۳۶ و اینک بنگرید، همان گونه که من دربارۀ کسانی که سَروَر برگزیده است سخن گفتم، آری، حتّی آن سه تن که به بهشت برده شدند، که من نمی دانم آیا آنها از سوی سَروَر از فناپذیری به فناناپذیری پاکیزه شدند یا نه —

۳۷ ولی بنگرید، از زمانی که من نوشتم، من از سَروَر جویا شده ام، و او بر من پدیدار کرده است که ناگزیر باید تغییری بر بدن هایشان انجام می شد وگرنه آنها طعم مرگ را باید می چشیدند؛

۳۸ بنابراین، اینکه آنها طعم مرگ را نچشند، تغییری بر بدن هایشان انجام شد که آنها نه درد بکِشند نه اندوه مگر برای گناهان جهان.

۳۹ اینک این تغییر با آنچه که در روز آخر رخ خواهد داد برابر نیست؛ ولی تغییری بر آنها انجام شد، به اندازه ای که شیطان نمی توانست هیچ قدرتی بر آنها داشته باشد، که او نمی توانست آنها را وسوسه کند؛ و آنها در بدن تقدیس شدند، که آنها مقدّس شدند، و اینکه قدرت های زمین نمی توانستند آنها را نگه دارند.

۴۰ و در این وضعیّت آنها بمانند تا روز داوری مسیح؛ و در آن روز آنها تغییری بزرگتر دریافت کنند، و به ملکوتِ پدر پذیرفته شوند تا دیگر بیرون نروند، بلکه با خدا برای ابد در بهشت بسر برند.