๑ และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือในปีที่สิบหกนับจากการเสด็จมาของพระคริสต์, เลโคนิอัส, ผู้ปกครองแผ่นดิน, ได้รับสาส์นจากผู้นำและผู้ปกครองของโจรกลุ่มนี้; และนี่คือถ้อยคำที่เขียนไว้, มีความว่า :

๒ เลโคนิอัส, ผู้มีศักดิ์สูงสุดและหัวหน้าผู้ปกครองแผ่นดิน, ดูเถิด, ข้าพเจ้าเขียนสาส์นนี้มายังท่าน, และมอบการยกย่องสูงยิ่งให้ท่านเพราะความแน่วแน่ของท่าน, และความแน่วแน่ของผู้คนของท่านด้วย, ในการธำรงรักษาสิ่งที่ท่านคิดว่าเป็นสิทธิและเสรีภาพของท่าน; แท้จริงแล้ว, ท่านมั่นคง, ราวกับท่านได้รับการค้ำจุนโดยมือของเทพเจ้า, ในการป้องกันเสรีภาพของท่าน, และทรัพย์สมบัติของท่าน, และประเทศของท่าน, หรือสิ่งที่ท่านเรียกเช่นนั้น.

๓ และดูเป็นสิ่งที่น่าสงสารสำหรับข้าพเจ้า, เลโคนิอัสผู้มีศักดิ์สูงสุด, ที่ท่านจะโง่เขลาและหลงตนเช่นนั้นที่จะคิดว่าท่านจะยืนหยัดต่อสู้กับคนกล้าหาญซึ่งอยู่ในบัญชาข้าพเจ้ามากมายเช่นนี้ได้, ซึ่งบัดนี้ในเวลานี้พร้อมจับอาวุธ, และคอยคำสั่งอยู่ด้วยความร้อนรนอย่างยิ่ง—จงยกลงไปโจมตีชาวนีไฟและทำลายพวกเขาเสีย.

๔ และข้าพเจ้า, โดยที่รู้จักวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้ของคนเหล่านี้, โดยพิสูจน์พวกเขามาแล้วในสนามรบ, และโดยที่รู้จักความเกลียดชังอันเป็นนิจของพวกเขาที่มีต่อท่านเพราะความผิดหลายประการซึ่งท่านทำแก่พวกเขา, ฉะนั้นหากพวกเขาจะยกลงมาต่อสู้กับท่าน พวกเขาจะมาเยือนท่านพร้อมกับความพินาศสิ้น.

๕ ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงเขียนสาส์นนี้, ผนึกมันด้วยมือข้าพเจ้าเอง, โดยรู้ซึ้งถึงความผาสุกของท่าน, เพราะความแน่วแน่ของท่านในสิ่งที่ท่านเชื่อว่าถูกต้อง, และวิญญาณอันสูงศักดิ์ของท่านในสนามรบ.

๖ ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงเขียนมาถึงท่าน, โดยปรารถนาให้ท่านยอมมอบเมืองของท่าน, ผืนแผ่นดินของท่าน, และทรัพย์สินของท่าน, ให้คนเหล่านี้ของข้าพเจ้า, แทนที่จะให้พวกเขามาเยือนท่านด้วยดาบและให้ความพินาศมาถึงท่าน.

๗ หรืออีกนัยหนึ่ง, จงยอมมอบตัวแก่เรา, และมารวมกับเราและมาคุ้นเคยกับงานลับของเรา, และกลับเป็นพี่น้องของเราเพื่อท่านจะเป็นเหมือนกับเรา—มิใช่ทาสของเรา, แต่เป็นพี่น้องและหุ้นส่วนในทรัพย์สินทั้งหมดของเรา.

๘ และดูเถิด, ข้าพเจ้าสาบานกับท่าน, หากท่านจะทำดังนี้, พร้อมด้วยคำปฏิญาณ, ท่านจะไม่ถูกทำลาย; แต่หากท่านไม่ทำดังนี้, ข้าพเจ้าสาบานกับท่านด้วยคำปฏิญาณ, ว่าเดือนหน้าข้าพเจ้าจะสั่งให้กองทัพของข้าพเจ้ายกลงมาโจมตีท่าน, และพวกเขาจะไม่ยั้งมือและไม่ละเว้น, แต่จะสังหารพวกท่าน, และจะให้ดาบฟาดฟันลงบนท่านแม้จนท่านถึงกับสูญสิ้น.

๙ และดูเถิด, ข้าพเจ้าคือกิดดิแอนไฮ; และข้าพเจ้าเป็นผู้ปกครองสมาคมลับนี้แห่งแกดิแอนทัน; ซึ่งสมาคมนี้และงานของมันข้าพเจ้ารู้ว่าดี; และมันเป็นของโบราณกาลและมันสืบทอดมาถึงเรา.

๑๐ และข้าพเจ้าเขียนสาส์นนี้มาถึงท่าน, เลโคนิอัส, และข้าพเจ้าหวังว่าท่านจะมอบผืนแผ่นดินของท่านและทรัพย์สินของท่าน, โดยปราศจากการหลั่งเลือด, เพื่อคนเหล่านี้ของข้าพเจ้าผู้ที่แตกแยกไปจากท่านเพราะความชั่วร้ายของท่านในการยึดเอาสิทธิการปกครองของพวกเขาไป, จะได้รับสิทธิและการปกครองของพวกเขาคืน, และเว้นแต่ท่านทำดังนี้, ข้าพเจ้าจะแก้แค้นสำหรับความอยุติธรรมที่เกิดกับพวกเขา. ข้าพเจ้าคือกิดดิแอนไฮ.

๑๑ และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นเมื่อเลโคนิอัสได้รับสาส์นนี้เขาฉงนอย่างยิ่ง, เพราะความอวดดีของกิดดิแอนไฮโดยที่เรียกร้องความเป็นเจ้าของแผ่นดินของชาวนีไฟ, และข่มขู่ผู้คนและแก้แค้นสำหรับความอยุติธรรมให้คนที่มิได้รับความอยุติธรรมด้วย, นอกจากพวกเขาที่ได้ทำความอยุติธรรมให้ตนเองโดยการแตกแยกออกไปหาพวกโจรที่ชั่วร้ายและน่าชิงชังเหล่านั้น.

๑๒ บัดนี้ดูเถิด, เลโคนิอัส, ผู้ปกครองผู้นี้, เป็นคนเที่ยงธรรม, และข้อเรียกร้องและการข่มขู่ของโจรไม่ทำให้เขาตกใจกลัว; ฉะนั้นเขาจึงไม่สดับฟังสาส์นของกิดดิแอนไฮ, ผู้ปกครองของพวกโจร, แต่เขาให้ผู้คนของเขาร้องทูลพระเจ้าขอประทานกำลังในเวลาที่พวกโจรยกลงมาโจมตีพวกเขา.

๑๓ แท้จริงแล้ว, เขาส่งถ้อยแถลงไปในบรรดาผู้คนทั้งปวง, เพื่อพวกเขาจะรวบรวมผู้หญิง, และลูก ๆ ของตน, ฝูงสัตว์เลี้ยงและฝูงสัตว์ใหญ่ของตน, และทรัพย์สินของตนทั้งหมด, นอกจากแผ่นดินของตน, มาอยู่ที่เดียวกัน.

๑๔ และเขาให้สร้างแนวป้องกันขึ้นโดยรอบคนเหล่านี้, และให้ที่นั้นมีความแข็งแกร่งมากยิ่งนัก. และเขาให้กองทัพ, ทั้งของชาวนีไฟและของชาวเลมัน, หรือของคนทั้งหมดที่นับอยู่ในบรรดาชาวนีไฟ, มาประจำที่เพื่อเฝ้าระวังพวกเขาโดยรอบ, และเฝ้าระวังพวกเขาจากพวกโจรทั้งกลางวันและกลางคืน.

๑๕ แท้จริงแล้ว, เขากล่าวแก่คนเหล่านั้นว่า : ตราบที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่, เว้นแต่พวกท่านกลับใจจากความชั่วช้าสามานย์ทั้งหมดของท่าน, และร้องทูลพระเจ้าแล้ว, ท่านจะไม่มีทางหลุดพ้นจากเงื้อมมือของพวกโจรแกดิแอนทันเหล่านั้น.

๑๖ และคำพูดและการพยากรณ์ของเลโคนิอัสสำคัญยิ่งและน่าอัศจรรย์นักจนทำให้ความกลัวเกิดแก่ผู้คนทั้งปวง; และพวกเขาพยายามอย่างสุดกำลังของตนที่จะทำตามถ้อยคำของเลโคนิอัส.

๑๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ เลโคนิอัสกำหนดแม่ทัพนายกองเหนือกองทัพทั้งหมดของชาวนีไฟ, เพื่อบังคับบัญชาพวกเขาเวลาพวกโจรยกลงมาโจมตีพวกเขาจากแดนทุรกันดาร.

๑๘ บัดนี้มีการกำหนดตำแหน่งสูงสุดในบรรดาแม่ทัพนายกองทั้งหมดและผู้บังคับบัญชาใหญ่ของกองทัพทั้งหมดของชาวนีไฟ, และชื่อของท่านคือกิดกิดโดไน.

๑๙ บัดนี้เป็นธรรมเนียมในบรรดาชาวนีไฟทุกคนที่จะกำหนดแม่ทัพของตน, (เว้นแต่ในเวลาแห่งความชั่วร้าย) ให้เป็นคนหนึ่งที่มีวิญญาณแห่งการเปิดเผยและวิญญาณแห่งการพยากรณ์ด้วย; ฉะนั้น, กิดกิดโดไนผู้นี้เป็นศาสดาพยากรณ์ที่ยิ่งใหญ่ในบรรดาพวกเขา, เช่นเดียวกับหัวหน้าผู้พิพากษาด้วย.

๒๐ บัดนี้ผู้คนกล่าวแก่กิดกิดโดไนว่า : จงสวดอ้อนวอนขอพระเจ้า, และให้เรายกขึ้นไปบนภูเขาและในแดนทุรกันดาร, เพื่อเราจะโจมตีพวกโจรและทำลายพวกเขาในผืนแผ่นดินของพวกเขาเอง.

๒๑ แต่กิดกิดโดไนกล่าวแก่พวกเขาว่า : พระเจ้าทรงห้าม; เพราะหากเราขึ้นไปโจมตีพวกเขาพระเจ้าจะทรงส่งเราไปสู่เงื้อมมือพวกเขา; ฉะนั้นเราจะเตรียมตัวเราเองที่ใจกลางผืนแผ่นดินของเรา, และเราจะรวบรวมกองทัพทั้งหมดของเราไว้, และเราจะไม่ยกไปโจมตีพวกเขา, แต่เราจะคอยจนกว่าพวกเขาจะยกมาโจมตีเรา; ฉะนั้นพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ฉันใด, หากเราทำดังนี้พระองค์จะทรงส่งพวกเขามาสู่เงื้อมมือเราฉันนั้น.

๒๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นในปีที่สิบเจ็ด, ในตอนปลายปี, มีถ้อยแถลงของเลโคนิอัสออกไปตลอดทั่วผืนแผ่นดิน, และพวกเขาพาม้าของตน, และรถศึกของตน, และฝูงปศุสัตว์ของตน, และฝูงสัตว์เลี้ยง, และฝูงสัตว์ใหญ่ทั้งหมดของตน, และธัญพืชของตน, และทรัพย์สินทั้งหมดของตน, และยกออกไปหลายพันหลายหมื่นคน, จนพวกเขาออกไปถึงสถานที่ซึ่งกำหนดให้พวกเขามารวมกัน, เพื่อป้องกันตนให้พ้นจากศัตรู.

๒๓ และแผ่นดินซึ่งกำหนดไว้คือแผ่นดินแห่งเซราเฮ็มลา, และแผ่นดินที่อยู่ระหว่างแผ่นดินเซราเฮ็มลากับแผ่นดินอุดมมั่งคั่ง, แท้จริงแล้ว, ตามเขตแดนซึ่งอยู่ระหว่างแผ่นดินอุดมมั่งคั่งกับแผ่นดินรกร้าง.

๒๔ และมีผู้คนหลายพันคนที่มีชื่อว่าชาวนีไฟ, ซึ่งมารวมกันในแผ่นดินนี้. บัดนี้เลโคนิอัสให้พวกเขาไปรวมกันในแผ่นดินทางใต้, เพราะคำสาปแช่งร้ายแรงซึ่งอยู่กับแผ่นดินทางเหนือ.

๒๕ และพวกเขาสร้างแนวป้องกันต้านทานศัตรู; และพวกเขาพำนักอยู่ในแผ่นดินเดียว, และในกลุ่มเดียว, และพวกเขาเกรงกลัวถ้อยคำที่เลโคนิอัสพูดไว้, ถึงขนาดที่พวกเขากลับใจจากบาปทั้งหมดของตน; และพวกเขาน้อมสวดอ้อนวอนพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของตน, เพื่อพระองค์จะทรงปลดปล่อยพวกเขาในเวลาที่ศัตรูจะยกลงมาโจมตี.

๒๖ และพวกเขาโทมนัสยิ่งเพราะศัตรู. และกิดกิดโดไนให้พวกเขาสร้างอาวุธสงครามขึ้นทุกชนิด, และให้พวกเขาแข็งแกร่งด้วยเกราะ, และด้วยโล่, และด้วยดั้ง, ตามรูปแบบคำแนะนำของท่าน.