1 Και συνέβη ώστε πέρασε το τριακοστό και τέταρτο έτος, και επίσης το τριακοστό και πέμπτο, και ιδού, οι μαθητές του Ιησού είχαν σχηματίσει εκκλησία του Χριστού σε όλες τις χώρες τριγύρω. Και όλοι όσοι έρχονταν προς αυτούς, και πράγματι μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους, βαπτίζονταν στο όνομα του Ιησού. Και ελάμβαναν επίσης το Άγιο Πνεύμα.

2 Και συνέβη ώστε το τριακοστό και έκτο έτος, ο λαός όλος μεταστράφηκε προς τον Κύριο, σε όλο το πρόσωπο της χώρας, τόσο οι Νεφίτες όσο και οι Λαμανίτες, και δεν υπήρχαν διχόνοιες και διχογνωμίες ανάμεσά τους, και κάθε άνθρωπος φερόταν δίκαια ο ένας προς τον άλλον.

3 Και είχαν τα πάντα κοινά μεταξύ τους. Επομένως, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, αλλά όλοι έγιναν ελεύθεροι, και κοινωνοί της ουράνιας δωρεάς.

4 Και συνέβη ώστε πέρασε επίσης το τριακοστό και έβδομο έτος, και εξακολουθούσε να επικρατεί ειρήνη στη χώρα.

5 Και έγιναν μεγάλα και θαυμαστά έργα από τους μαθητές του Ιησού, τόσο που θεράπευαν τους ασθενείς, και ήγειραν τους νεκρούς, και έκαναν τους χωλούς να περπατούν, και τους τυφλούς να βρουν το φως τους, και τους κωφούς να ακούν. Και έκαναν κάθε είδους θαύματα στα τέκνα των ανθρώπων. Και κανένα θαύμα δεν έκαναν, παρά μόνο αν το έκαναν στο όνομα του Ιησού.

6 Και έτσι πέρασε το τριακοστό και όγδοο έτος, και επίσης το τριακοστό και ένατο, και το τεσσαρακοστό και πρώτο, και το τεσσαρακοστό και δεύτερο, μάλιστα, μέχρι που πέρασαν σαράντα εννέα έτη, και επίσης το πεντηκοστό και πρώτο, και το πεντηκοστό δεύτερο. Μάλιστα, μέχρι που πέρασαν πενήντα εννέα έτη.

7 Και ο Κύριος τους έκανε να ευημερήσουν υπερβολικά στη χώρα. Μάλιστα, τόσο πολύ που έχτισαν πάλι πόλεις, εκεί όπου πόλεις είχαν καεί.

8 Μάλιστα, ακόμη και την μεγάλη πόλη του Ζαραχέμλα την έκτισαν και πάλι.

9 Όμως υπήρχαν πολλές πόλεις που είχαν βυθιστεί και στη θέση τους είχαν ανεβεί νερά. Γι’ αυτό, αυτές οι πόλεις δεν μπορούσαν να ανανεωθούν.

10 Και τώρα, ιδού, συνέβη ώστε ο λαός του Νεφί έγινε δυνατός, και πλήθυνε υπερβολικά γρήγορα, και έγινε ένας υπερβολικά όμορφος και θελκτικός λαός.

11 Και νυμφεύονταν, και νύμφευαν, και ήταν ευλογημένοι σύμφωνα με την πληθώρα των υποσχέσεων που ο Κύριος τους είχε δώσει.

12 Και δεν βάδιζαν πλέον κατά τις τελετές και τις διατάξεις του νόμου του Μωυσή, αλλά βάδιζαν σύμφωνα κατά τις εντολές που είχαν λάβει από τον Κύριό τους και Θεό τους, συνεχίζοντας σε νηστεία και προσευχή, και στο να συγκεντρώνονται συχνά τόσο για να προσεύχονται όσο και για να ακούν τον λόγο του Κυρίου.

13 Και συνέβη ώστε δεν υπήρχε διχόνοια σε όλο τον λαό, σε όλη τη χώρα· αλλά γίνονταν μεγάλα θαύματα ανάμεσα στους μαθητές του Ιησού.

14 Και συνέβη ώστε πέρασε το εβδομηκοστό και πρώτο έτος, και επίσης το εβδομηκοστό και δεύτερο έτος, μάλιστα, και τέλος, μέχρι που πέρασε το εβδομηκοστό και ένατο έτος, μάλιστα, εκατό έτη είχαν περάσει, και οι μαθητές του Ιησού, εκείνοι που είχε διαλέξει, είχαν όλοι πάει στον παράδεισο του Θεού, εκτός από τους τρεις που θα παρέμεναν. Και χειροτονήθηκαν άλλοι μαθητές στη θέση τους. Και επίσης πολλοί από εκείνη τη γενεά είχαν αποβιώσει.

15 Και συνέβη ώστε δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη στην αγάπη του Θεού η οποία κατοικούσε μέσα στην καρδιά του λαού.

16 Και δεν υπήρχαν ζηλοφθονίες, ούτε διαμάχες, ούτε ταραχές, ούτε πορνείες, ούτε ψευδολογίες, ούτε δολοφονίες, ούτε κανένα είδος ασέλγειας. Και ασφαλώς δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού.

17 Δεν υπήρχαν ληστές, ούτε δολοφόνοι, ούτε υπήρχαν Λαμανίτες, ούτε κανένα είδος -ίτες, αλλά ήταν όλοι ένα, τέκνα του Χριστού, και κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού.

18 Και πόσο ευλογημένοι ήταν! Επειδή ο Κύριος τους ευλόγησε σε όλες τις πράξεις τους. Μάλιστα, ήταν ακόμη ευλογημένοι και ευημερούσαν μέχρι που πέρασαν εκατό και δέκα έτη. Και η πρώτη γενεά από τον Χριστό είχε περάσει, και δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα.

19 Και συνέβη ώστε ο Νεφί, αυτός που τηρούσε αυτό το τελευταίο χρονικό (και το τηρούσε επάνω στις πλάκες του Νεφί) πέθανε, και ο υιός του ο Αμώς το τηρούσε αντί γι’ αυτόν, και το τηρούσε και αυτός επάνω στις πλάκες του Νεφί.

20 Και το τήρησε ογδόντα και τέσσερα έτη, και υπήρχε ακόμη ειρήνη στη χώρα, εκτός από ένα μικρό μέρος του λαού που επαναστάτησε από την εκκλησία και πήρε επάνω του το όνομα των Λαμανιτών. Επομένως άρχισαν πάλι να υπάρχουν Λαμανίτες στη χώρα.

21 Και συνέβη ώστε πέθανε ο Αμώς επίσης, (και ήταν εκατόν ενενήντα τέσσερα έτη από τον ερχομό του Χριστού) και ο υιός του ο Αμώς τήρησε το χρονικό αντί γι’ αυτόν. Και το τήρησε και αυτός επάνω στις πλάκες του Νεφί, και εγράφη επίσης στο βιβλίο του Νεφί, το οποίο είναι αυτό το βιβλίο.

22 Και συνέβη ώστε είχαν περάσει διακόσια έτη, και είχε περάσει και όλη η δεύτερη γενεά εκτός από λίγους.

23 Και τώρα εγώ, ο Μόρμον, θα ήθελα να ξέρετε ότι ο λαός πολλαπλασιάστηκε τόσο πολύ που απλώθηκε επάνω σε όλο το πρόσωπο της χώρας, και ότι είχαν γίνει υπερβολικά πλούσιοι, χάρη στη εν Χριστώ ευημερία τους.

24 Και τώρα, κατά το διακοσιοστό και πρώτο αυτό έτος, άρχισαν να υπάρχουν ανάμεσά τους αυτοί που υπερηφανεύονταν, όπως με το να φορούν ακριβά ρούχα, και κάθε είδους εκλεκτά μαργαριτάρια, και όλα του κόσμου τα εκλεκτά είδη.

25 Και από εκείνη την εποχή και ύστερα, δεν είχαν πια μεταξύ τους κοινά τα αγαθά τους και τα υπάρχοντά τους.

26 Και άρχισαν να χωρίζονται σε τάξεις. Και άρχισαν να κτίζουν εκκλησίες για τον εαυτό τους προς κέρδος τους, και άρχισαν να απαρνούνται την αληθινή εκκλησία του Χριστού.

27 Και συνέβη ώστε όταν είχαν περάσει διακόσια δέκα έτη, υπήρχαν πολλές εκκλησίες στη χώρα. Μάλιστα, υπήρχαν πολλές εκκλησίες που ισχυρίζονταν ότι γνώριζαν τον Χριστό, και όμως αρνούνταν τα περισσότερα τμήματα του Ευαγγελίου, τόσο πολύ, που δέχονταν κάθε είδους κακία και χορηγούσαν αυτό που ήταν ιερό σε εκείνους στους οποίους είχε απαγορευτεί επειδή ήταν ανάξιοι.

28 Και αυτή η εκκλησία πολλαπλασιάστηκε υπερβολικά εξαιτίας της ανομίας, και εξαιτίας της δύναμης του Σατανά, ο οποίος κυρίευσε την καρδιά τους.

29 Και πάλι, υπήρχε μια άλλη εκκλησία η οποία απαρνήθηκε τον Χριστό. Και καταδίωκαν την πραγματική εκκλησία του Χριστού, λόγω της ταπεινοφροσύνης και της πίστης τους στον Χριστό. Και τους περιφρονούσαν λόγω των πολλών θαυμάτων που γίνονταν ανάμεσά τους.

30 Εξασκούσαν επομένως δύναμη και εξουσία επάνω στους μαθητές του Ιησού που παρέμειναν μαζί τους, και τους έριξαν στη φυλακή, αλλά με τη δύναμη του λόγου του Θεού που ήταν μέσα τους, οι φυλακές σκίστηκαν στα δύο, και αυτοί βγήκαν έξω κάνοντας μεγάλα θαύματα ανάμεσά τους.

31 Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά τα θαύματα, οι άνθρωποι σκλήρυναν την καρδιά τους, και επεδίωκαν να τους σκοτώσουν, ακριβώς όπως οι Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ επεδίωκαν να σκοτώσουν τον Ιησού, σύμφωνα με τον λόγο Του.

32 Και τους έριξαν σε καμίνους φωτιάς, και αυτοί βγήκαν χωρίς να έχουν πάθει κανένα κακό.

33 Και τους έριξαν επίσης σε λάκκους με άγρια θηρία, και αυτοί έπαιζαν με τα άγρια θηρία ακριβώς όπως ένα παιδί με ένα αρνί. Και βγήκαν από ανάμεσά τους χωρίς να πάθουν κανένα κακό.

34 Παρά ταύτα, οι άνθρωποι σκλήρυναν την καρδιά τους, επειδή οδηγούνταν από πολλούς ιερείς και ψευδοπροφήτες για να δημιουργούν πολλές εκκλησίες, και για να κάνουν κάθε είδους ανομία. Και κατάφεραν χτυπήματα στον λαό του Ιησού, αλλά ο λαός του Ιησού δεν ανταπέδιδε τα χτυπήματα. Και έτσι έφθιναν από απιστία και κακία, από χρόνο σε χρόνο, και μάλιστα μέχρι που πέρασαν διακόσια τριάντα έτη.

35 Και τώρα συνέβη ώστε αυτό το έτος, μάλιστα, το διακοσιοστό τριακοστό πρώτο έτος, υπήρχε μεγάλος διχασμός ανάμεσα στον λαό.

36 Και συνέβη ώστε αυτό το έτος ηγέρθη ένας λαός που ονομαζόταν οι Νεφίτες, και οι οποίοι ήταν πραγματικοί πιστοί του Χριστού. Και ανάμεσά τους ήταν αυτοί που οι Λαμανίτες ονόμαζαν Ιακωβίτες, και Ιωσηφίτες, και Ζωραμίτες.

37 Επομένως, οι πραγματικοί πιστοί του Χριστού, και αυτοί που πραγματικά λάτρευαν τον Χριστό (ανάμεσα στους οποίους ήταν οι τρεις μαθητές του Ιησού που επρόκειτο να παραμείνουν) ονομάζονταν Νεφίτες, και Ιακωβίτες, και Ιωσηφίτες, και Ζωραμίτες.

38 Και συνέβη ώστε εκείνοι που απέρριπταν το Ευαγγέλιο λέγονταν Λαμανίτες, και Λεμουηλίτες, και Ισμαηλίτες. Και αυτοί δεν έφθιναν από απιστία, αλλά με τη θέλησή τους επαναστάτησαν εναντίον του Ευαγγελίου του Χριστού, και δίδασκαν τα παιδιά τους ότι δεν έπρεπε να πιστεύουν, όπως έφθιναν οι πατέρες τους από την αρχή.

39 Και αυτό εξαιτίας της κακίας και των βδελυγμάτων των πατέρων τους, ακριβώς όπως ήταν στην αρχή. Και διδάσκονταν να μισούν τα τέκνα του Θεού, ακριβώς όπως οι Λαμανίτες διδάσκονταν να μισούν τα τέκνα του Νεφί από την αρχή.

40 Και συνέβη ώστε πέρασαν διακόσια σαράντα τέσσερα έτη, και έτσι ήταν τα πράγματα με τον λαό. Και το πιο άνομο τμήμα του λαού έγινε ισχυρό, και έγιναν εξαιρετικά πιο πολυάριθμοι από ό,τι ήταν ο λαός του Θεού.

41 Και συνέχισαν ακόμη να κτίζουν εκκλησίες για τον εαυτό τους και να τις στολίζουν με κάθε είδους πολύτιμα αντικείμενα. Και έτσι πέρασαν διακόσια πενήντα έτη, και επίσης διακόσια εξήντα έτη.

42 Και συνέβη ώστε το άνομο τμήμα του λαού άρχισε πάλι να καλλιεργεί τους μυστικούς όρκους και τις συνωμοσίες του Γαδιάντον.

43 Και επίσης οι άνθρωποι που ονομάζονταν λαός του Νεφί άρχισαν να γίνονται υπερήφανοι μέσα στην καρδιά τους, λόγω του υπερβολικού πλούτου τους, και να γίνονται ματαιόδοξοι σαν τους αδελφούς τους τους Λαμανίτες.

44 Και από αυτήν τη στιγμή οι μαθητές άρχισαν να λυπούνται για τις αμαρτίες του κόσμου.

45 Και συνέβη ώστε όταν πέρασαν τριακόσια έτη, τόσο ο λαός του Νεφί όσο και οι Λαμανίτες είχαν γίνει υπερβολικά κακοί, ο ένας όμοιος με τον άλλον.

46 Και συνέβη ώστε οι ληστές του Γαδιάντον απλώθηκαν παντού σε όλο το πρόσωπο της χώρας. Και δεν υπήρχε κανένας που να ήταν δίκαιος εκτός από τους μαθητές του Ιησού. Και όλοι αποθήκευαν σε αφθονία χρυσάφι και ασήμι, και εμπορεύονταν κάθε είδους εμπόρευμα.

47 Και συνέβη ώστε όταν πέρασαν τριακόσια πέντε έτη (και ο λαός εξακολουθούσε να βρίσκεται σε κακία) πέθανε ο Αμώς. Και ο αδελφός του, Αμμαρών, τήρησε το χρονικό αντί γι’ αυτόν.

48 Και συνέβη ώστε όταν πέρασαν και τριακόσια είκοσι έτη, ο Αμμαρών, παρακινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, έκρυψε τα χρονικά που ήταν ιερά –μάλιστα, όλα τα ιερά χρονικά τα οποία είχαν μεταβιβασθεί από γενεά σε γενεά, τα οποία ήταν ιερά– μάλιστα μέχρι το τριακοσιοστό εικοστό έτος από τον ερχομό του Χριστού.

49 Και τα έκρυψε προς τον Κύριο, για να μπορέσουν να επανέλθουν προς το υπόλειμμα του οίκου του Ιακώβ, σύμφωνα με τις προφητείες και τις υποσχέσεις του Κυρίου. Και έτσι είναι το τέλος του χρονικού του Αμμαρών.