1 Και συνέβη ώστε ο αδελφός του Ιαρέδ (τώρα ο αριθμός των σκαφών που είχαν προετοιμασθεί ήταν οκτώ) πήγε στο βουνό, το οποίο ονόμαζαν ορός Σελήμ, λόγω του μεγάλου του ύψους, και έτηξε από ένα βράχο δεκαέξι μικρές πέτρες. Και ήταν λευκές και διαυγείς σαν διαφανές γυαλί, και τις μετέφερε στα χέρια του επάνω στην κορυφή του βουνού, και παρακάλεσε πάλι τον Κύριο, λέγοντας:

2 Ω Κύριε, έχεις πει ότι πρέπει να περιστοιχισθούμε από τις πλημμύρες. Τώρα ιδού, ω Κύριε, και μη θυμώσεις με τον δούλο Σου εξαιτίας της αδυναμίας του ενώπιόν Σου, διότι ξέρουμε ότι Εσύ είσαι άγιος και κατοικείς στους ουρανούς, και ότι εμείς είμαστε ανάξιοι ενώπιόν Σου· εξαιτίας της πτώσης οι φύσεις μας έγιναν κακές διαρκώς. Παρ’ όλα αυτά, ω Κύριε, μας έχεις δώσει μία εντολή ότι πρέπει να Σε επικαλούμαστε, ώστε από Εσένα να λαμβάνουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας.

3 Ιδού, ω Κύριε, μας έχεις πατάξει εξαιτίας της ανομίας μας, και μας έχεις εκδιώξει, και για πολλά χρόνια βρισκόμαστε στην έρημο. Παρά ταύτα, υπήρξες ελεήμων προς εμάς. Ω Κύριε, κοίταξε με με λύπηση, και απόστρεψε τον θυμό Σου από αυτόν τον λαό Σου, και μην αφήσεις να διασχίσουν αυτό το μανιασμένο βάθος στο σκότος, αλλά δες αυτά τα πράγματα που έτηξα από τον βράχο.

4 Και ξέρω, ω Κύριε, ότι Εσύ έχεις πάσα δύναμη, και μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θελήσεις προς όφελος του ανθρώπου. Επομένως, άγγιξε αυτές τις πέτρες, ω Κύριε, με το δάκτυλό Σου, και ετοίμασέ τις ώστε να λάμπουν στο σκότος, και αυτές θα λάμπουν σε εμάς μέσα στα σκάφη τα οποία έχουμε προετοιμάσει, ώστε να έχουμε φως ενώ θα διασχίζουμε τη θάλασσα.

5 Ιδού, ω Κύριε, Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό. Ξέρουμε ότι είσαι σε θέση να δείξεις μεγάλη δύναμη, η οποία φαίνεται μικρή στη διανόηση των ανθρώπων.

6 Και συνέβη ώστε όταν ο αδελφός του Ιαρέδ είπε αυτά τα λόγια, ιδού, ο Κύριος άπλωσε εμπρός το χέρι Του και άγγιξε τις πέτρες μία προς μία με το δάκτυλό Του. Και αφαιρέθηκε ο πέπλος από τα μάτια του αδελφού του Ιαρέδ, και είδε το δάκτυλο του Κυρίου. Και ήταν σαν δάκτυλο ανθρώπου, σαν με σάρκα και αίμα. Και ο αδελφός του Ιαρέδ έπεσε κάτω εμπρός στον Κύριο, διότι κυριεύτηκε από φόβο.

7 Και είδε ο Κύριος ότι ο αδελφός του Ιαρέδ είχε πέσει στη γη, και ο Κύριος του είπε: Σήκω, γιατί έπεσες;

8 Και εκείνος είπε στον Κύριο: Είδα το δάκτυλο του Κυρίου, και φοβήθηκα μήπως και με πατάξει, διότι δεν ήξερα ότι ο Κύριος είχε σάρκα και αίμα.

9 Και ο Κύριος του είπε: Χάρη στην πίστη σου είδες ότι θα πάρω επάνω μου σάρκα και αίμα. Και ποτέ άνθρωπος δεν ήλθε εμπρός μου με τόσο εξαιρετική πίστη όπως εσύ, διότι αν δεν ήταν έτσι δεν θα μπορούσες να έχεις δει το δάκτυλό μου. Είδες περισσότερα από αυτό;

10 Και εκείνος απάντησε: Όχι, Κύριε, φανερώσου μου.

11 Και ο Κύριος του είπε: Πιστεύεις τα λόγια που θα πω;

12 Και εκείνος απάντησε: Μάλιστα, Κύριε, ξέρω ότι λες την αλήθεια, επειδή είσαι Θεός αλήθειας, και δεν μπορείς να ψεύδεσαι.

13 Και όταν είπε αυτά τα λόγια, ιδού, ο Κύριος του φανερώθηκε, και είπε: Επειδή τα γνωρίζεις αυτά, λυτρώθηκες από την πτώση. Επομένως, άγεσαι πίσω στην παρουσία μου. Γι’ αυτό σου φανερώνομαι.

14 Ιδού, εγώ είμαι εκείνος που ετοιμάσθηκε από καταβολής κόσμου για να λυτρώσω τον λαό μου. Ιδού, εγώ είμαι ο Ιησούς Χριστός. Εγώ είμαι ο Πατέρας και ο Υιός. Σε μένα όλη η ανθρωπότητα θα έχει ζωή, και αυτήν αιώνια, ακόμη και εκείνοι που θα πιστεύουν στο όνομά μου, και θα γίνουν υιοί μου και θυγατέρες μου.

15 Και ποτέ δεν φανερώθηκα στον άνθρωπο τον οποίο εγώ έχω δημιουργήσει, επειδή ποτέ άνθρωπος δεν πίστεψε σε μένα όπως πίστεψες εσύ. Βλέπεις ότι έχεις δημιουργηθεί κατά τη δική μου εικόνα; Μάλιστα, όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν στην αρχή κατά τη δική μου εικόνα.

16 Ιδού, αυτό το σώμα, το οποίο εσύ τώρα βλέπεις, είναι το σώμα του πνεύματός μου. Και έχω δημιουργήσει τον άνθρωπο κατά το σώμα του πνεύματός μου. Και ακριβώς όπως εμφανίζομαι σε σένα να είμαι κατά το πνεύμα, θα εμφανισθώ στον λαό μου κατά τη σάρκα.

17 Και τώρα, καθώς εγώ, ο Μόρονι, είπα ότι δεν μπορούσα να κάνω πλήρη αφήγηση αυτών των γεγονότων τα οποία έχουν γραφεί, γι’ αυτό μου αρκεί να πω ότι ο Ιησούς φανερώθηκε σε αυτόν τον άνθρωπο κατά το πνεύμα, δηλαδή κατά το είδος και την ομοίωση του ίδιου σώματος όπως φανερώθηκε στους Νεφίτες.

18 Και τέλεσε διακονία προς αυτόν ακριβώς όπως τέλεσε διακονία προς τους Νεφίτες. Και όλα αυτά, για να μάθει αυτός ο άνθρωπος ότι Εκείνος ήταν Θεός, λόγω των πολλών μεγάλων έργων που ο Κύριος του είχε δείξει.

19 Και λόγω της γνώσης αυτού του ανθρώπου δεν μπορούσε να κρατηθεί από το να δει μέσα στον πέπλο. Και είδε το δάκτυλο του Ιησού, το οποίο, όταν το είδε, έπεσε από φόβο, διότι ήξερε ότι ήταν το δάκτυλο του Κυρίου· και δεν είχε πια πίστη, επειδή ήξερε, χωρίς να αμφιβάλλει για τίποτα.

20 Επομένως, έχοντας αυτήν την τέλεια γνώση περί του Θεού, δεν μπορούσε να κρατηθεί από μέσα από τον πέπλο. Γι’ αυτό είδε τον Ιησού, και εκείνος τέλεσε διακονία προς αυτόν.

21 Και συνέβη ώστε ο Κύριος είπε στον αδελφό του Ιαρέδ: Ιδού, δεν θα αφήσεις αυτά που έχεις δει και ακούσει να φανερωθούν στον κόσμο, μέχρι να έλθει ο καιρός που θα δοξάσω το όνομά μου κατά τη σάρκα. Επομένως, να φυλάς σαν θησαυρό αυτά που έχεις δει και ακούσει, και να μην τα δείξεις σε κανέναν.

22 Και ιδού, όταν θα έλθεις σε εμένα, να τα γράψεις και να τα σφραγίσεις, ώστε κανένας να μην μπορεί να τα διερμηνεύσει, διότι θα τα γράψεις σε γλώσσα που να μην μπορούν να διαβαστούν.

23 Και ιδού, αυτές τις δύο πέτρες θα σου δώσω εγώ, και θα τις σφραγίσεις επίσης με αυτά που θα γράψεις.

24 Γιατί ιδού, τη γλώσσα την οποία θα γράψεις, εγώ την έχω συγχύσει. Επομένως, θα κάνω, τον καιρό που θα κρίνω εγώ κατάλληλο, ώστε αυτές οι πέτρες να μεγεθύνουν στα μάτια των ανθρώπων αυτά που θα γράψεις.

25 Και όταν είπε ο Κύριος αυτά τα λόγια, έδειξε στον αδελφό του Ιαρέδ όλους τους κατοίκους της γης που είχαν υπάρξει, επίσης και όλους που επρόκειτο να υπάρξουν. Και δεν τους παρακράτησε από την όψη του, μέχρι και έως τα πέρατα της γης.

26 Γιατί του είχε πει κατά προηγούμενους καιρούς, ότι αν πίστευε σε Αυτόν πως θα μπορούσε να του δείξει τα πάντα – αυτό έπρεπε να του φανερωθεί. Γι’ αυτό ο Κύριος δεν μπορούσε να του παρακρατήσει τίποτα, επειδή αυτός ήξερε ότι ο Κύριος μπορούσε να του δείξει τα πάντα.

27 Και ο Κύριος του είπε: Γράψε αυτά και σφράγισέ τα. Και εγώ θα τα δείξω τον καιρό που θα κρίνω εγώ κατάλληλο προς τα τέκνα των ανθρώπων.

28 Και συνέβη ώστε ο Κύριος τον πρόσταξε να σφραγίσει τις δύο πέτρες που είχε λάβει, και να μην τις δείξει, μέχρι να τις δείξει ο Κύριος στα τέκνα των ανθρώπων.