1. I stało się, że urodził mu się Omer, i Omer panował po nim. I Omerowi urodził się Jered; i Jeredowi urodzili synowie i córki.

2. I Jered zbuntował się przeciwko swemu ojcu, i poszedł, i osiedlił się w ziemi chetyjskiej. I stało się, że swoimi przebiegłymi słowami pochlebiał wielu ludziom, aż zdobył połowę królestwa.

3. I gdy zdobył połowę królestwa, wydał swemu ojcu bitwę, i uprowadził swego ojca do niewoli i zmusił go do służby w niewoli.

4. I teraz, w dniach panowania Omera spędził on w niewoli połowę swych dni. I stało się, że urodzili mu się synowie i córki, pośród których byli Ezrom i Koriantumr.

5. I byli oni niezmiernie gniewni na swego brata, Jereda, zaiste, że zebrali armię i stanęli do bitwy z Jeredem. I stało się, że stoczyli z nim bitwę w nocy.

6. I stało się, że gdy wybili armię Jereda w pień, mieli zabić również i jego; i błagał ich, by go nie zabili, i obiecywał, że odda królestwo ojcu. I stało się, że darowali mu życie.

7. I teraz Jered niezmiernie rozpaczał nad utratą królestwa, gdyż w sercu pragnął królestwa i chwały świata.

8. A córka Jereda, będąc niezmiernie sprytna, widząc rozpacz ojca, umyśliła plan, wedle którego mogła przywrócić królestwo swojemu ojcu.

9. A córka Jereda była niezmiernie piękna. I stało się, że rozmawiała ze swym ojcem, i powiedziała mu: Dlaczego mój ojciec tak się smuci? Czyż nie czytał zapisów, które nasi ojcowie zabrali ze sobą przez wielką głębinę? Oto, czyż nie jest tam podane, że w dawnych czasach przez swe tajemne sprzysiężenia zdobywali królestwa i wielką chwałę?

10. A teraz niech mój ojciec pośle po Akisza, syna Kimnora; i oto, jestem piękna, i będę przed nim tańczyć, i przypodobam mu się, że zapragnie mnie za żonę; przeto jeśli będzie pragnął, abyś dał mu mnie za żonę, wtedy powiesz mu: Dam ci ją, jeśli przyniesiesz mi głowę mego ojca — króla.

11. A Omer był przyjacielem Akisza; przeto gdy Jered posłał po Akisza, córka Jereda tańczyła przed nim, i spodobała mu się tak, że chciał ją wziąć za żonę. I stało się, że powiedział do Jereda: Daj mi ją za żonę.

12. I Jered powiedział mu: Dam ci ją, jeśli przyniesiesz mi głowę mego ojca — króla.

13. I stało się, że Akisz zgromadził w domu Jereda wszystkich swoich krewnych i powiedział im: Czy przysięgniecie mi, że będziecie mi wierni, wykonując to, czego od was zażądam?

14. I stało się, że wszyscy przysięgli mu na Boga w niebie, a także na niebiosa, a także na ziemię, i na swe głowy, że ktokolwiek odmówi Akiszowi pomocy, której od nich zażąda, zapłaci za to głową; i podobnie, kto zdradzi, co im Akisz ujawnił, straci życie.

15. I stało się, że tak się ugodzili z Akiszem. I Akisz odebrał od nich przysięgi, jakie były składane w dawnych czasach przez tych, którzy także dążyli do zagarnięcia władzy, które były przekazywane od Kaina, który był mordercą od samego początku.

16. I zostały one zachowane mocą diabła, aby dawał te przysięgi ludziom i trzymał ich w ciemności, aby wspomagać tych, którzy chcą zagarnąć władzę i mordować, i rabować, i kłamać, i popełniać wszelką niegodziwość i rozpustę.

17. I to córka Jereda nakłoniła serce swego ojca do przeszukania zapisów z dawnych czasów; i Jered nakłonił serce Akisza; przeto Akisz odebrał przysięgę od swych krewnych i przyjaciół, zwodząc ich pięknymi obietnicami, aby czynili, co zechciał.

18. I stało się, że utworzyli tajemne sprzysiężenie, jak za dawnych czasów, które to sprzysiężenie jest w oczach Boga najbardziej występne i niegodziwe ponad wszystko.

19. Albowiem Pan nie działa przez tajemne sprzysiężenia, i nie chce też, aby człowiek przelewał krew, lecz we wszystkim mu tego zabronił, od początków człowieka.

20. I teraz ja, Moroni, nie piszę, w jaki sposób przysięgali ani o ich sprzysiężeniach, albowiem zostało mi to oznajmione, że są one pośród wszystkich ludów i są pośród Lamanitów.

21. Spowodowały one zagładę ludu, o którym teraz piszę, a także zagładę ludu Nefiego.

22. I każdy naród, który popiera takie tajemne sprzysiężenia dla zdobywania władzy i zysku, aż rozprzestrzenią się po narodzie, oto zostanie zgładzony; albowiem Pan nie pozwoli, aby przelana przez nich krew Jego świętych bez końca wołała z ziemi o pomstę, a On by ich nie pomścił.

23. Przeto, o Inne narody, jest to mądrością w Bogu, aby zostało wam to wyjawione, abyście mogły odpokutować za swe grzechy, abyście nie pozwoliły tym morderczym sprzysiężeniom, ustanawianym z myślą o zagarnianiu władzy i o zyskach, aby wzięły nad wami górę — i dzieło, zaiste, samo dzieło zniszczenia przyjdzie na was, zaiste, sam miecz sprawiedliwości Wiecznego Boga spadnie na was, do waszego obalenia i zniszczenia, jeśli pozwolicie, aby te rzeczy się działy.

24. Przeto Pan nakazuje wam, gdy zobaczycie, że te rzeczy zaczną dziać się pośród was, abyście się przebudzili do poznania waszej strasznej sytuacji spowodowanej tajemnym sprzysiężeniem pośród was; albowiem biada mu z powodu krwi pomordowanych; gdyż wołać będą z prochu o pomstę na nim i na tych, którzy je zawiązali.

25. Albowiem stanie się, że kto je zawiązuje, dąży do obalenia wolności wszystkich ziem, narodów i krajów; i sprowadza ono zagładę na wszystkich ludzi, gdyż zawiązuje je diabeł, który jest ojcem wszystkich kłamstw; nawet tym samym kłamcą, który omamił naszych pierwszych rodziców, zaiste, tym samym kłamcą, który od początku dziejów nakłaniał człowieka do popełniania morderstw, który znieczulał serca ludzi, że mordowali proroków, kamienowali ich i wypędzali ich od początku.

26. Przeto mnie, Moroniemu, nakazano, abym napisał o tych sprawach, aby zło przeminęło, i aby nadszedł czas, kiedy Szatan nie będzie miał żadnej władzy nad sercami dzieci ludzkich, aby mogły być przekonane do nieustannego czynienia dobra, aby mogły przyjść do źródła wszelkiej prawości i zostać zbawione