1. I tak widzimy, jak fałszywe i niestałe są serca dzieci ludzkich; zaiste, i widzimy jak Pan w Swej wielkiej nieskończonej dobroci błogosławi i sprawia, że dobrze wiedzie się tym, którzy w Nim pokładają ufność.

2. Zaiste, i widzimy, że w tym samym czasie, gdy sprawia, że dobrze się wiedzie Jego ludowi, zaiste, w przyroście ich pól, ich stad i ich trzód, i w złoto, i w srebro, i wszelkie drogocenne przedmioty każdego rodzaju rzemiosła; zachowując ich przy życiu i ratując ich z rąk ich wrogów; łagodząc serca ich nieprzyjaciół, że nie wypowiadają im wojny; zaiste, i — jednym zdaniem — czyniąc wszystko dla dobra i szczęścia Swego ludu, zaiste, wtedy nastaje czas, gdy znieczulają swe serca i zapominają o Panu, Swym Bogu, i depczą swymi stopami Świętego Boga — zaiste, a to z powodu swej wygody i niezmiernie wielkiego dobrobytu.

3. I tak widzimy, że jeśli Pan nie skarci Swego ludu wieloma udrękami, zaiste, jeśli nie nawiedzi go śmiercią i grozą, i głodem, i wszelką zarazą, nie będzie o Nim pamiętać.

4. Och, jak niedorzeczne i jak próżne, i jak złe, i diabelskie, i jak szybkie do czynienia niegodziwości, i jak powolne do czynienia dobra są dzieci ludzkie; zaiste, jak szybko zaczynają zważać na słowa złego, a ich serca nastawiają się na próżne rzeczy tego świata!

5. Zaiste, jak skore są, aby unosić się w pysze; zaiste, jak skore są, aby chwalić się i czynić wszelką niegodziwość; i jak powolne są, aby pamiętać o Panu, Swym Bogu, i nadstawiać ucha na Jego rady; zaiste, jak powolne są, aby kroczyć ścieżkami mądrości!

6. Oto nie chcą, aby Pan, ich Bóg, który je stworzył, panował i królował nad nimi; pomimo wielkiej dobroci i miłosierdzia, jakie im okazał, za nic mają Jego rady i nie chcą, by ich prowadził.

7. Och, jak wielka jest nicość dzieci ludzkich; zaiste, znaczą mniej niż proch ziemi.

8. Albowiem oto proch ziemi przenosi się tu i tam, nawet rozdziela się na rozkaz naszego wielkiego i wiecznego Boga.

9. Zaiste, oto od Jego głosu drżą i trzęsą się wzgórza i góry.

10. I mocą Jego głosu rozpadają się, wygładzają się, zaiste, stają się dolinami.

11. Zaiste, mocą Jego głosu drży cała ziemia.

12. Zaiste, mocą Jego głosu trzęsą się jej podstawy aż do samego środka.

13. Zaiste, i jeśli powie On ziemi: Poruszaj się — ona się porusza.

14. Jeśli powie On ziemi: Cofniesz się, aby przedłużyć dzień o wiele godzin — tak się dzieje;

15. I tak, zgodnie z Jego słowem, Ziemia zatrzymuje się, a człowiekowi się wydaje, że Słońce stoi w miejscu; zaiste, i oto, tak się dzieje; albowiem prawdą jest, że to Ziemia się porusza, a nie Słońce.

16. I oto, jeśli powie On wodom wielkiej głębiny: Wyschnijcie — tak się dzieje.

17. Oto, jeśli powie tej górze: Powstań, postąp naprzód i zasyp tamto miasto, aby zostało całkowicie zasypane — oto tak się dzieje.

18. I oto, jeśli człowiek ukryje skarb w ziemi, a Pan powie: Niech będzie przeklęty ze względu na niegodziwość tego, który go ukrył — oto będzie przeklęty.

19. I jeżeli Pan powie: Bądź przeklęty, aby odtąd i na wieki żaden człowiek cię nie znalazł — oto odtąd i na wieki nikt go nie dostanie.

20. I oto, jeśli Pan powie człowiekowi: Z powodu twych niegodziwości zostaniesz przeklęty na zawsze — tak się stanie.

21. I jeśli Pan powie: Z powodu twych niegodziwości zostaniesz odcięty od mej obecności — sprawi On, że tak się stanie.

22. I biada człowiekowi, któremu to powie, albowiem tak się stanie temu, który będzie czynić niegodziwość, że nie może być zbawiony; z tego powodu głoszono pokutę, aby ludzie mogli zostać zbawieni.

23. Przeto błogosławieni są ci, którzy odpokutują i zaczną zważać na głos Pana, Swego Boga; albowiem są to ci, którzy zostaną zbawieni.

24. I niech Bóg pozwoli w Swej wielkiej pełni, aby ludzie zostali przywiedzeni do pokuty i dobrych uczynków, aby mogli zostać przywróceni do łaski dzięki łasce, według swoich uczynków.

25. I pragnę, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni. Lecz czytamy, że w wielki i ostatni dzień niektórzy zostaną wypędzeni, zaiste, zostaną odsunięci od obecności Pana;

26. Zaiste, niektórym będzie wyznaczony stan niekończącej się niedoli, kiedy wypełnią się słowa, które mówią: Ci, którzy czynili dobro, będą mieli życie wieczne; a ci, którzy czynili zło, będą mieli wieczne potępienie. I tak oto się dzieje. Amen.