1. I teraz, moi umiłowani bracia, oto mówię wam, że jeśli nie odpokutujecie, wasze domy opustoszeją.

2. Zaiste, jeśli nie odpokutujecie, wasze kobiety będą miały wielki powód do rozpaczy w dniu, gdy będą karmić; albowiem będziecie chcieli umknąć, ale nie będzie gdzie się schronić; zaiste, i biada ciężarnym kobietom, albowiem będą ociężałe i nie zdołają uciec; przeto zostaną stratowane i pozostawione na pastwę śmierci.

3. Zaiste, biada temu ludowi, który się nazywa ludem Nefiego, jeśli nie odpokutuje, widząc wszystkie te znaki i dziwy, jakie mu pokazano; albowiem oto był wybranym ludem Pana; zaiste, lud Nefiego umiłował On, ale też go karcił; zaiste, w dniach jego niegodziwości karcił go, ponieważ go kocha.

4. Lecz oto, bracia moi, nienawidził On Lamanitów, albowiem nie ustawali w czynieniu zła, i to z powodu niegodziwych tradycji swych ojców. Lecz oto, zbawienie przyszło do nich przez nauczanie Nefitów; i w tym celu Pan przedłużył ich dni.

5. I chciałbym, abyście zrozumieli, że większość z nich podąża ścieżką swych powinności i kroczy rozważnie przed Bogiem, i pilnie przestrzega Jego przykazań i Jego statutów, i Jego sądów według prawa Mojżesza.

6. Zaiste, mówię wam, że większość z nich tak postępuje i stara się z niestrudzoną pilnością przywieść swych braci do wiedzy o prawdzie; przeto wielu codziennie przyłącza się do nich.

7. I oto, sami wiecie, albowiem byliście tego świadkami, że ci spośród nich, którzy zostali przywiedzeni do wiedzy o prawdzie, i dowiedzieli się o niegodziwych i występnych tradycjach swych ojców, zostali przywiedzeni do uwierzenia w pisma święte, zaiste, w proroctwa świętych proroków, które są zapisane i skłaniają ich ku wierze w Pana i pokucie, która to wiara i pokuta powodują przemianę w ich sercach —

8. Przeto tylu, ilu zostało do tego przywiedzionych, jak sami to wiecie, jest pewnych i niewzruszonych w wierze, i w tym, co uczyniło ich wolnymi.

9. I wiecie także, że zakopali swą broń wojenną w obawie, że z jakiegoś powodu mogliby zgrzeszyć; zaiste, widzicie, że boją się grzeszyć — bowiem oto wolą raczej być stratowani i zabici przez swych wrogów niż podnieść miecz przeciw nim; a to z powodu ich wiary w Chrystusa.

10. I teraz, z powodu ich niewzruszoności, kiedy wierzą w to, w co wierzą, albowiem z uwagi na ich pewność, gdy raz byli oświeceni, oto Pan pobłogosławi im i przedłuży ich dni pomimo ich niegodziwości —

11. Zaiste, nawet jeśli mieliby zmarnieć w niewierze, Pan przedłuży ich dni, aż nadejdzie czas, o którym mówili nasi ojcowie, a także prorok Zenos i wielu innych proroków w kwestii przywrócenia naszym braciom Lamanitom ponownie wiedzy o prawdzie —

12. Zaiste, mówię wam, że w dniach ostatnich obietnice Pana będą odnosiły się do naszych braci Lamanitów; i chociaż doznają wielu udręk i chociaż będą pędzeni to tu, to tam, po powierzchni ziemi, i będą ścigani, i zabijani, i rozproszeni, nie mając gdzie się schronić, Pan będzie im miłosierny.

13. I to zgodnie z proroctwem, że zostaną przywiedzeni do prawdziwej wiedzy, która jest wiedzą o ich Odkupicielu, ich wielkim i prawdziwym pasterzu, i zostaną zaliczeni do Jego owiec.

14. Przeto mówię wam, że będzie im lepiej niż wam, jeśli nie odpokutujecie.

15. Oto bowiem, gdyby ukazano im owe potężne dzieła, jakie były wam ukazane, zaiste, im, którzy marnieli w niewierze wskutek tradycji swych ojców, sami widzicie, że nigdy więcej nie marnieliby w niewierze.

16. Przeto tak rzecze Pan: Nie zniszczę ich całkowicie, ale sprawię, że tego dnia w mej mądrości znowu do mnie powrócą, rzecze Pan.

17. I teraz oto rzecze Pan o ludzie Nefitów: Jeśli nie odpokutują i nie będą dążyć do wykonania mej woli, zniszczę ich całkowicie, rzecze Pan, z powodu ich niewiary pomimo wielu potężnych dzieł, jakich pośród nich dokonałem; i jak pewne jest, że żyje Pan, to tak się stanie, mówi Pan.