1 Ιδού, αδελφοί μου, δεν θυμάστε να έχετε διαβάσει τα λόγια του προφήτη Ζένου, τα οποία είπε προς τον οίκο του Ισραήλ, λέγοντας:

2 Εισάκουσε, οίκε Ισραήλ, και άκου τα λόγια τα δικά μου, του προφήτη του Κυρίου.

3 Γιατί ιδού, έτσι λέει ο Κύριος, θα σε παρομοιάσω, ω οίκε του Ισραήλ, σαν ένα ήμερο ελαιόδενδρο, που το πήρε ένας άνθρωπος και το καλλιέργησε μέσα στον αμπελώνα του· και αυτό μεγάλωσε και άρχισε να σαπίζει.

4 Και συνέβη ώστε ο κύριος του αμπελώνα πήγε και είδε ότι το ελαιόδενδρό του άρχισε να σαπίζει. Και είπε: Θα το κλαδέψω και θα σκαλίσω γύρω του, και θα το καλλιεργήσω, ώστε ίσως να πετάξει νέους και τρυφερούς κλάδους, και δεν αφανιστεί.

5 Και συνέβη ώστε το κλάδεψε, και σκάλισε γύρω του, και το καλλιέργησε σύμφωνα με τον λόγο του.

6 Και συνέβη ώστε ύστερα από πολλές ημέρες άρχισε να βγάζει κάπως λιγάκι νέους και τρυφερούς κλάδους. Όμως ιδού, η κεντρική κορφή του άρχισε να πεθαίνει.

7 Και συνέβη ώστε ο κύριος του αμπελώνα το είδε, και είπε στον υπηρέτη του: Με θλίβει να χάσω αυτό το δένδρο. Επομένως, να πας και να αποσπάσεις κλάδους από ένα άγριο ελαιόδενδρο, και να τους φέρεις εδώ σε μένα· και θα αποσπάσουμε αυτούς τους κεντρικούς κλάδους που άρχισαν να μαραίνονται, και θα τους ρίξουμε στη φωτιά να καούν.

8 Και ιδού, λέει ο Κύριος του αμπελώνα, παίρνω μακριά πολλούς από αυτούς τους νέους και τρυφερούς κλάδους, και θα τους εμβολιάσω οπουδήποτε θέλω. Και δεν πειράζει αν γίνει και πεθάνει η ρίζα αυτού του δένδρου, εγώ θα διατηρήσω τον καρπό του για μένα. Γι’ αυτό θα πάρω αυτούς τους νέους και τρυφερούς κλάδους, και θα τους εμβολιάσω οπουδήποτε θέλω.

9 Εσύ πάρε τους κλάδους του άγριου ελαιόδενδρου και εμβολίασε τους εκεί, αντί γι’ αυτούς. Και αυτούς που έχω αποσπάσει θα τους ρίξω στη φωτιά και θα τους κάψω, ώστε να μη βλάψουν το έδαφος του αμπελώνα μου.

10 Και συνέβη ώστε ο υπηρέτης του Κυρίου του αμπελώνα έκανε σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου του αμπελώνα, και εμβολίασε τους κλάδους του άγριου ελαιόδενδρου.

11 Και ο Κύριος του αμπελώνα έκανε ώστε να σκαλιστεί τριγύρω, και να κλαδευτεί, και να καλλιεργηθεί, λέγοντας στον υπηρέτη του: Με θλίβει να χάσω αυτό το δένδρο. Επομένως, για να μπορέσω ίσως να διατηρήσω τις ρίζες του ώστε να μην πεθάνουν, για να τις διατηρήσω για μένα, το έχω κάνει αυτό.

12 Πήγαινε λοιπόν στον δρόμο σου. Πρόσεχε το δένδρο, και καλλιέργησέ το σύμφωνα με τα λόγια μου.

13 Και τούτους θα τους τοποθετήσω στο κατώτατο μέρος του αμπελώνα μου, οπουδήποτε θέλω, δεν έχει σημασία για σένα. Και το κάνω για να διατηρήσω για μένα τους φυσικούς κλάδους του δένδρου. Και επίσης, για να αποθηκεύσω τον καρπό του για την άκαρπη εποχή, για τον εαυτό μου· επειδή με θλίβει να χάσω αυτό το δένδρο και τον καρπό του.

14 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα πήγε στον δρόμο του, και έκρυψε τους φυσικούς κλάδους του ήμερου ελαιόδενδρου στα κατώτατα μέρη του αμπελώνα, μερικά σε ένα και μερικά σε άλλο, σύμφωνα με το θέλημα και την ευχαρίστησή του.

15 Και συνέβη ώστε πέρασε αρκετός καιρός, και ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη του: Έλα, ας κατέβουμε στον αμπελώνα, για να εργαστούμε μέσα στον αμπελώνα.

16 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα, και ο υπηρέτης επίσης, κατέβηκαν στον αμπελώνα για να εργαστούν. Και συνέβη ώστε ο υπηρέτης είπε στον κύριό του: Ιδού, κοίτα εδώ. Ιδού το δένδρο.

17 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα κοίταξε και είδε το δένδρο στο οποίο είχαν εμβολιαστεί οι άγριοι κλάδοι· και είχε ξεφυτρώσει και άρχισε να καρποφορεί. Και είδε ότι ήταν καλό· και ο καρπός του ήταν σαν τον φυσικό καρπό.

18 Και είπε στον υπηρέτη: Ιδού, οι κλάδοι του άγριου δένδρου τράβηξαν την υγρασία από τη ρίζα του, ώστε η ρίζα του παρήγε πολλή δύναμη. Και λόγω της πολλής δύναμης της ρίζας του οι άγριοι κλάδοι παρήγαν ήμερο καρπό. Λοιπόν, αν δεν είχαμε εμβολιάσει αυτούς τους κλάδους, το δένδρο του θα είχε πεθάνει. Και τώρα, ιδού, θα αποθηκεύσω πολύν καρπό, τον οποίον το δένδρο του παρήγε. Και τον καρπό του θα αποθηκεύσω για την άκαρπη εποχή, για τον ίδιο τον εαυτό μου.

19 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη: Έλα, ας πάμε στο κατώτατο μέρος του αμπελώνα, και να δούμε αν οι φυσικοί κλάδοι του δένδρου δεν έχουν παραγάγει κι αυτοί πολύ καρπό, ώστε να φέρω από τον καρπό του για την άκαρπη εποχή, για τον ίδιο τον εαυτό μου.

20 Και συνέβη ώστε πήγαν εκεί που ο κύριος είχε κρύψει τους φυσικούς κλάδους του δένδρου, και είπε στον υπηρέτη: Ιδού αυτοί. Και εκείνος είδε τον πρώτο ότι είχε παραγάγει πολύ καρπό· και είδε επίσης ότι ήταν καλός. Και είπε στον υπηρέτη: Πάρε από τον καρπό του, και αποθήκευσε τον για την άκαρπη εποχή, ώστε να το διατηρήσω για τον ίδιο τον εαυτό μου· επειδή, ιδού, είπε αυτός, τόσο πολύ καιρό τον καλλιέργησα και παρήγε πολύ καρπό.

21 Και συνέβη ώστε ο υπηρέτης είπε στον κύριό του: Πώς ήλθες εδώ για να φυτέψεις αυτό το δένδρο, δηλαδή αυτόν τον κλάδο του δένδρου; Επειδή ιδού, αυτό ήταν το πιο άγονο σημείο σε όλη τη γη του αμπελώνα σου.

22 Και ο Κύριος του αμπελώνα τού είπε: Μη με συμβουλεύεις. Ήξερα ότι ήταν άγονο σημείο του εδάφους. Επομένως, σου είπα ότι το καλλιέργησα τόσο πολύ καιρό, και είδες ότι παρήγε πολύ καρπό.

23 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη του: Κοίτα εδώ. Ιδού, έχω φυτέψει επίσης άλλον ένα κλάδο του δένδρου. Και ξέρεις ότι αυτό το σημείο του εδάφους ήταν πιο άγονο από το πρώτο. Όμως, ιδού το δένδρο. Το καλλιέργησα τόσον πολύ καιρό, και παρήγε πολύ καρπό. Γι’ αυτό, μάζεψέ τον, και αποθήκευσέ τον για την άκαρπη εποχή, για να το διατηρήσω για τον ίδιο τον εαυτό μου.

24 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε πάλι στον υπηρέτη του: Κοίτα εδώ, και ιδού ένας άλλος κλάδος επίσης, τον οποίο έχω φυτέψει. Ιδού ότι τον καλλιέργησα κι αυτόν, και παρήγε καρπό.

25 Και είπε στον υπηρέτη: Κοίτα εδώ και ιδού ο τελευταίος. Ιδού, αυτόν τον έχω φυτέψει σε καλό σημείο του εδάφους, και τον έχω καλλιεργήσει τόσο πολύ καιρό, και μόνο ένα τμήμα του δένδρου παρήγε ήμερο καρπό, και το άλλο τμήμα του δένδρου παρήγε άγριο καρπό. Ιδού, έχω καλλιεργήσει αυτό το δένδρο όπως και τα άλλα.

26 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη: Να αποσπάσεις τους κλάδους που δεν έχουν παράγει καλό καρπό, και να τους ρίξεις στη φωτιά.

27 Όμως ιδού, ο υπηρέτης τού είπε: Ας το κλαδέψουμε, και ας σκαλίσουμε τριγύρω του, και ας το καλλιεργήσουμε λίγο ακόμα, ώστε ίσως και παράγει καλό καρπό για σένα, ώστε να μπορέσεις να τον αποθηκεύσεις για την άκαρπη εποχή.

28 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα και ο υπηρέτης του Κυρίου του αμπελώνα καλλιέργησαν όλο τον καρπό του αμπελώνα.

29 Και συνέβη ώστε πέρασε πολύς καιρός, και ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη του: Έλα, ας κατέβουμε στον αμπελώνα, για να εργαστούμε ξανά μέσα στον αμπελώνα. Γιατί ιδού, ο καιρός πλησιάζει, και το τέλος σύντομα θα έλθει. Επομένως, πρέπει να αποθηκεύσω καρπό για την άκαρπη εποχή, για τον ίδιο τον εαυτό μου.

30 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα και ο υπηρέτης κατέβηκαν στον αμπελώνα. Και ήλθαν στο δένδρο του οποίου οι φυσικοί κλάδοι είχαν αποκοπεί, και στο οποίο οι άγριοι κλάδοι είχαν εμβολιαστεί. Και ιδού, κάθε είδους καρπός είχε φορτώσει το δένδρο.

31 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα γεύτηκε τον καρπό, κάθε είδους σύμφωνα με τον αριθμό του. Και ο Κύριος του αμπελώνα είπε: Ιδού, τόσον πολύ καιρό καλλιεργήσαμε αυτό το δένδρο, και αποθήκευσα για τον εαυτό μου για την άκαρπη εποχή πολύν καρπό.

32 Όμως, ιδού, αυτή τη φορά παρήγε πολύ καρπό, και κανένας από αυτόν δεν είναι καλός. Και ιδού, υπάρχει κάθε είδους κακός καρπός. Και δεν με ωφελεί σε τίποτα, παρόλο τον κόπο μας. Και τώρα με θλίβει να χάσω αυτό το δένδρο.

33 Και ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη: Τι πρέπει να κάνουμε στο δένδρο, ώστε να μπορέσω να διαφυλάξω πάλι καλό καρπό από αυτό για τον ίδιο τον εαυτό μου;

34 Και ο υπηρέτης είπε στον κύριό του: Ιδού, επειδή εμβολίασες τους κλάδους του άγριου ελαιοδένδρου, αυτοί έθρεψαν τις ρίζες, ώστε ζωντάνεψαν και δεν πέθαναν. Επομένως, βλέπεις ότι είναι ακόμα καλές.

35 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη του: Το δένδρο δεν με ωφελεί σε τίποτα, και οι ρίζες του δεν με ωφελούν σε τίποτα εφόσον παράγει κακό καρπό.

36 Εντούτοις, ξέρω ότι οι ρίζες είναι καλές, και για δικό μου σκοπό τις διαφύλαξα. Και λόγω της μεγάλης δύναμής τους παρήγαν μέχρι τώρα από τους άγριους κλάδους καλό καρπό.

37 Όμως, ιδού, οι άγριοι κλάδοι μεγάλωσαν και κατέκλυσαν τις ρίζες του. Και επειδή οι άγριοι κλάδοι κατέκλυσαν τις ρίζες του. Και επειδή οι άγριοι κλάδοι έχουν κατακλύσει τις ρίζες του, έχει παραγάγει πολύ κακό καρπό. Και επειδή έχει παραγάγει τόσο πολύ κακό καρπό, βλέπεις ότι άρχισε να πεθαίνει. Και σύντομα θα ωριμάσει για να ριχτεί στη φωτιά, εκτός αν του κάνουμε κάτι για να το διατηρήσουμε.

38 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη του: Ας κατέβουμε στα κατώτατα μέρη του αμπελώνα και να δούμε αν οι φυσικοί κλάδοι έχουν επίσης παραγάγει κακό καρπό.

39 Και συνέβη ώστε πήγαν κάτω στα κατώτατα μέρη του αμπελώνα. Και συνέβη ώστε είδαν ότι ο καρπός των φυσικών κλάδων είχε κι αυτός διαφθαρεί. Μάλιστα, ο πρώτος και ο δεύτερος και ο τελευταίος επίσης. Και είχαν όλοι διαφθαρεί.

40 Και ο άγριος καρπός του τελευταίου είχε κατακλύσει εκείνο το τμήμα του δένδρου το οποίο παρήγε καλό καρπό, τόσο που ο κλάδος μαράθηκε και πέθανε.

41 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα έκλαψε, και είπε στον υπηρέτη: Τι μπορούσα να είχα κάνει περισσότερο για τον αμπελώνα μου;

42 Ιδού, ήξερα ότι όλοι οι καρποί του αμπελώνα μου, εκτός από αυτούς, είχαν διαφθαρεί. Και τώρα αυτοί που κάποτε παρήγαν καλό καρπό διεφθάρησαν επίσης. Τώρα λοιπόν, όλα τα δένδρα του αμπελώνα μου δεν αξίζουν τίποτα εκτός για να κοπούν και να ριχτούν στη φωτιά.

43 Και ιδού αυτό το τελευταίο, του οποίου οι κλάδοι μαράθηκαν, το φύτεψα σε καλό σημείο του εδάφους. Μάλιστα, εκείνο που ήταν εκλεκτό για μένα υπεράνω κάθε άλλου μέρους της γης του αμπελώνα μου.

44 Και βλέπεις ότι έκοψα επίσης εκείνο που βρόμιζε αυτό το σημείο του εδάφους, για να φυτέψω αυτό το δένδρο αντί για εκείνο.

45 Και βλέπεις ότι ένα τμήμα του παρήγε καλό καρπό και ένα τμήμα του παρήγε άγριο καρπό. Και επειδή δεν απόσπασα τους κλάδους του για να τους ρίξω στη φωτιά, ιδού, υπερνίκησαν τον καλό κλάδο ώστε μαράθηκε.

46 Τώρα λοιπόν, ιδού, παρόλη την περιποίηση που κάναμε στον αμπελώνα μου, τα δένδρα του διεφθάρησαν, ώστε δεν παράγουν καλό καρπό. Και αυτά ήλπιζα να τα διατηρήσω, για να αποθηκεύσω καρπό για την άκαρπη εποχή, για τον ίδιο τον εαυτό μου. Όμως, ιδού, έγιναν σαν το άγριο ελαιόδενδρο, και δεν αξίζουν παρά να πελεκηθούν και να ριχτούν στη φωτιά. Και με θλίβει να τα χάσω.

47 Τι μπορούσα να είχα κάνει περισσότερο στον αμπελώνα μου; Χαλάρωσα το χέρι μου, ώστε δεν τον καλλιέργησα; Όχι, τον καλλιέργησα και τον σκάλισα ολόγυρα, και τον κλάδεψα, και τον λίπανα. Και έχω απλώσει το χέρι μου σχεδόν όλη μέρα, και το τέλος πλησιάζει. Και με θλίβει να πελεκίσω όλα τα δένδρα του αμπελώνα μου και να τα ρίξω στη φωτιά για να καούν. Ποιος είναι που διέφθειρε τον αμπελώνα μου;

48 Και συνέβη ώστε ο υπηρέτης είπε στον κύριό του: Δεν είναι η υπεροψία του αμπελώνα σου – οι κλάδοι δεν έχουν υπερνικήσει τις ρίζες οι οποίες είναι καλές; Και επειδή οι κλάδοι έχουν υπερνικήσει τις ρίζες του, ιδού, αυτοί μεγάλωσαν γρηγορότερα από τη δύναμη των ριζών, παίρνοντας δύναμη για τον εαυτό τους. Ιδού, λέω, τάχα δεν είναι αυτός ο λόγος που τα δένδρα του αμπελώνα σου διεφθάρησαν;

49 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη: Ας πάμε κι ας πελεκίσουμε τα δένδρα του αμπελώνα και να τα ρίξουμε στη φωτιά, για να μη βρομίσουν το έδαφος του αμπελώνα μου, γιατί έχω κάνει τα πάντα. Τι μπορούσα να είχα κάνει περισσότερο για τον αμπελώνα μου;

50 Όμως, ιδού, ο υπηρέτης είπε στον Κύριο τού αμπελώνα: Άφησε τον λίγο περισσότερο.

51 Και ο Κύριος είπε: Μάλιστα, θα τον αφήσω λίγο ακόμα, γιατί με θλίβει να χάσω τα δένδρα του αμπελώνα μου.

52 Επομένως, ας πάρουμε από τους κλάδους από αυτούς τους οποίους φύτεψα στα κατώτατα τμήματα του αμπελώνα μου, και ας τους εμβολιάσουμε στο δένδρο από το οποίο προήλθαν. Και ας αποσπάσουμε από το δένδρο αυτούς τους κλάδους των οποίων ο καρπός είναι ο πιο πικρός, και να εμβολιάσουμε τους φυσικούς κλάδους του δένδρου στη θέση τους.

53 Και αυτό θα το κάνω ώστε να μη χαθεί το δένδρο, ώστε, ίσως, να μπορέσω να διατηρήσω για τον εαυτό μου τις ρίζες του για το δικό μου σκοπό.

54 Και ιδού, οι ρίζες των φυσικών κλάδων του δέντρου που φύτεψα οπουδήποτε ήθελα είναι ακόμα ζωντανές. Επομένως, για να μπορέσω να τις διατηρήσω και αυτές για τον δικό μου σκοπό, θα πάρω από τους κλάδους αυτού του δένδρου, και θα τους εμβολιάσω μέσα τους. Μάλιστα, θα εμβολιάσω μέσα τους τους κλάδους του μητρικού τους δένδρου, ώστε να διατηρήσω τις ρίζες του επίσης για τον εαυτό μου, ώστε όταν θα είναι αρκετά δυνατοί ίσως να παραγάγουν καλό καρπό για μένα, και να μπορέσω ακόμα να έχω δόξα με τον καρπό του αμπελώνα μου.

55 Και συνέβη ώστε πήραν από το φυσικό δένδρο, που είχε γίνει άγριο, και εμβολίασαν τα φυσικά δένδρα, τα οποία επίσης είχαν γίνει άγρια.

56 Και πήραν επίσης από τα φυσικά δένδρα που είχαν γίνει άγρια, και εμβολίασαν μέσα στο μητρικό τους δένδρο.

57 Και ο Κύριος του αμπελώνα είπε στον υπηρέτη: Μην αποσπάσεις τους άγριους κλάδους από τα δένδρα, παρά μόνο εκείνα που είναι τα πιο πικρά. Και σε αυτά να εμβολιάσεις σύμφωνα με αυτά που έχω πει.

58 Και θα καλλιεργήσουμε πάλι τα δένδρα του αμπελώνα, και θα ψαλιδίσουμε τους κλάδους του. Και θα αποσπάσουμε από τα δένδρα τους κλάδους εκείνους που είναι ώριμοι, για να χαθούν, και θα τους ρίξουμε στη φωτιά.

59 Και αυτό το κάνω ώστε, ίσως, να πάρουν δύναμη οι ρίζες του λόγω του που είναι καλές· και λόγω της αλλαγής των κλάδων, το καλό να υπερνικήσει το κακό.

60 Και επειδή διατήρησα τους φυσικούς κλάδους και τις ρίζες τους, και εμβολίασα τους φυσικούς κλάδους πάλι μέσα στο μητρικό τους δένδρο, και διατήρησα τις ρίζες του μητρικού δένδρου, ώστε, ίσως, τα δένδρα του αμπελώνα μου να παραγάγουν πάλι καλό καρπό, ώστε να έχω χαρά πάλι με τον καρπό του αμπελώνα μου, και, ίσως, να χαρώ υπέρμετρα που διατήρησα τις ρίζες και τους κλάδους του πρώτου καρπού –

61 Επομένως, πήγαινε και κάλεσε τους υπηρέτες, ώστε να εργαστούμε επιμελώς με όλη την ισχύ μας στον αμπελώνα, ώστε να ετοιμάσουμε τον δρόμο, ώστε να μπορέσω να παραγάγω πάλι τον φυσικό καρπό, ο οποίος φυσικός καρπός είναι καλός και ο πιο πολύτιμος υπεράνω κάθε άλλου καρπού.

62 Επομένως, ας πάμε, και ας εργαστούμε με όλη την ισχύ μας αυτήν την τελευταία φορά, επειδή ιδού, το τέλος πλησιάζει, και είναι για τελευταία φορά που θα κλαδέψω τον αμπελώνα μου.

63 Εμβολιάστε τους κλάδους. Αρχίστε με τους τελευταίους ώστε να γίνουν πρώτοι, και ώστε οι πρώτοι να γίνουν τελευταίοι, και σκάψτε γύρω από τα δένδρα, και τα παλιά και τα νέα, τα πρώτα και τα τελευταία, και τα τελευταία και τα πρώτα, ώστε όλα να καλλιεργηθούν ακόμα μια φορά, για τελευταία φορά.

64 Επομένως, σκάψτε γύρω τους, και κλαδέψτε τα, και λιπάνετέ τα ακόμα μια φορά, για τελευταία φορά, επειδή το τέλος πλησιάζει. Και αν συμβεί ώστε αυτοί οι τελευταίοι εμβολιασμοί φυτρώσουν και παράγουν τον φυσικό καρπό, τότε να ετοιμάσετε τον δρόμο γι’ αυτούς, ώστε να μεγαλώσουν.

65 Και καθώς αρχίζουν να μεγαλώνουν, να ξεκαθαρίσετε τους κλάδους που παράγουν πικρό καρπό, σύμφωνα με τη δύναμη του καλού και το μέγεθός του. Και να μην ξεκαθαρίσετε τους κακούς τους όλους στη στιγμή, μην τυχόν και οι ρίζες τους είναι πάρα πολύ δυνατές για τον εμβολιασμό, και ο εμβολιασμός τους χαθεί, και χάσω τα δένδρα του αμπελώνα μου.

66 Επειδή με θλίβει να χάσω τα δένδρα του αμπελώνα μου. Επομένως να ξεκαθαρίζετε το κακό, καθώς το καλό μεγαλώνει, ώστε η ρίζα και η κορυφή να είναι ίσες σε δύναμη, μέχρι το καλό να υπερνικήσει το κακό, και το κακό να πελεκηθεί και να ριχτεί στη φωτιά, ώστε να μη βρομίσουν το έδαφος του αμπελώνα μου. Και έτσι θα σαρώσω το κακό μακριά από τον αμπελώνα μου.

67 Και τους κλάδους του φυσικού δένδρου θα τους εμβολιάσω πάλι μέσα στο φυσικό δένδρο.

68 Και τους κλάδους του φυσικού δένδρου θα τους εμβολιάσω στους φυσικούς κλάδους του δένδρου. Και έτσι θα τους ενώσω πάλι, ώστε να παράγουν τον φυσικό καρπό, και να γίνουν ένα.

69 Και οι κακοί θα ριχτούν μακριά, μάλιστα, έξω από όλη τη γη του αμπελώνα μου· επειδή ιδού, μόνο αυτήν τη μια φορά θα κλαδέψω τον αμπελώνα μου.

70 Και συνέβη ώστε ο Κύριος του αμπελώνα έστειλε τον υπηρέτη του. Και ο υπηρέτης πήγε και έκανε όπως τον είχε προστάξει ο Κύριος, και έφερε άλλους υπηρέτες. Και ήταν κάμποσοι.

71 Και ο Κύριος του αμπελώνα τους είπε: Πηγαίνετε, και εργαστείτε στον αμπελώνα με όλη την ισχύ σας. Επειδή ιδού, αυτή είναι η τελευταία φορά που θα καλλιεργήσω τον αμπελώνα μου· επειδή το τέλος πλησιάζει, και η εποχή γρήγορα έρχεται. Και αν εργαστείτε με την ισχύ σας μαζί μου, θα έχετε χαρά με τον καρπό που θα αποθηκεύσω για τον εαυτό μου για τον άκαρπο καιρό που σύντομα θα έλθει.

72 Και συνέβη ώστε οι υπηρέτες πήγαν και εργάστηκαν με όλη την ισχύ τους. Και ο Κύριος του αμπελώνα εργάστηκε κι αυτός μαζί τους. Και υπάκουαν στις εντολές του Κυρίου του αμπελώνα στα πάντα.

73 Και άρχισε να υπάρχει πάλι το φυσικό δένδρο στον αμπελώνα. Και οι φυσικοί κλάδοι άρχισαν να μεγαλώνουν και να ευδοκιμούν υπερβολικά. Και οι άγριοι κλάδοι άρχισαν να αποκόπτονται και να ρίχνονται μακριά. Και τηρούσαν τη ρίζα και την κορυφή ίσες, σύμφωνα με τη δύναμή τους.

74 Και έτσι εργάστηκαν με κάθε επιμέλεια, σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου του αμπελώνα, μέχρι που οι κακοί εκδιώχθηκαν από τον αμπελώνα, και ο Κύριος διατήρησε για τον εαυτό του το ότι τα δένδρα είχαν γίνει πάλι ο φυσικός καρπός. Και έγιναν σαν ένα σώμα. Και οι καρποί ήταν όμοιοι. Και ο Κύριος του αμπελώνα διατήρησε για τον εαυτό του τον φυσικό καρπό, ο οποίος ήταν πολυτιμότατος γι’ αυτόν από την αρχή.

75 Και συνέβη ώστε όταν ο Κύριος του αμπελώνα είδε ότι ο καρπός του ήταν καλός, και ότι ο αμπελώνας του δεν ήταν πια διεφθαρμένος, κάλεσε τους υπηρέτες του και τους είπε: Ιδού, γι’ αυτήν την τελευταία φορά καλλιεργήσαμε τον αμπελώνα μου. Και βλέπετε ότι έκανα σύμφωνα με το θέλημά μου. Και διατήρησα τον φυσικό καρπό, ώστε να είναι καλός, όπως ήταν και στην αρχή. Και ευλογημένοι είστε εσείς· επειδή ήσαστε επιμελείς στο έργο μαζί μου στον αμπελώνα μου, και τηρήσατε τις εντολές μου, και φέρατε σε μένα πάλι τον φυσικό καρπό, ώστε ο αμπελώνας μου δεν είναι πια διεφθαρμένος και το κακό εκδιώχθηκε, ιδού, εσείς θα έχετε χαρά μαζί μου λόγω του καρπού του αμπελώνα μου.

76 Επειδή ιδού, για πολύ καιρό θα αποθηκεύω από τον καρπό του αμπελώνα μου για τον εαυτό μου για την άκαρπη εποχή, η οποία σύντομα θα έλθει. Και για τελευταία φορά καλλιέργησα τον αμπελώνα μου, και τον κλάδεψα, και τον σκάλισα τριγύρω, και τον έσκαψα. Επομένως θα αποθηκεύω για τον εαυτό μου από τον καρπό, για πολύν καιρό, σύμφωνα με αυτό που έχω πει.

77 Και όταν έλθει ο καιρός που κακός καρπός θα έλθει πάλι μέσα στον αμπελώνα μου, τότε θα κάνω να μαζευτεί ο καλός και ο κακός· και τον καλό θα τον διαφυλάξω για τον εαυτό μου, και τον κακό θα τον εκδιώξω στον δικό του τόπο. Και τότε θα έλθει η εποχή και το τέλος. Και τον αμπελώνα μου θα κάνω να καεί με φωτιά.