Księga Mormona

1. I teraz ja, Mormon, zapisuję, co widziałem i słyszałem, i nadaję temu nazwę Księga Mormona.

2. I w tym czasie, gdy Ammaron ukrył święte kroniki dla Pana, przyszedł on do mnie (miałem około dziesięciu lat i zacząłem być nieco uczony w naukach mego ludu), i Ammaron powiedział do mnie: Widzę, że jesteś trzeźwo myślącym i spostrzegawczym dzieckiem;

3. Przeto kiedy będziesz miał około dwudziestu czterech lat, chciałbym, abyś zapamiętał to, co zaobserwujesz pośród tego ludu; i gdy osiągniesz ten wiek, pójdziesz do ziemi Antum na wzgórze nazwane Szim; i tam ukryłem dla Pana wszystkie święte grawerunki odnoszące się do tego ludu.

4. Oto weźmiesz do siebie płyty Nefiego, zostawiając resztę w tym samym miejscu, gdzie są; i na płytach Nefiego wyryjesz wszystko, co zaobserwowałeś pośród tego ludu.

5. I ja, Mormon, potomek Nefiego (a memu ojcu było na imię Mormon), zapamiętałem to, co Ammaron mi nakazał.

6. I stało się, że kiedy miałem jedenaście lat, mój ojciec wziął mnie do ziemi na południu, do samej ziemi zarahemlskiej.

7. Cała powierzchnia ziemi była pokryta budynkami, a ludzie byli prawie tak liczni, jak piasek morski.

8. I stało się, że tego samego roku nastała wojna pomiędzy Nefitami, którzy składali się z Nefitów i Jakubitów, i Józefitów, i Zoramitów; a wojna ta była między Nefitami i Lamanitami, i Lemuelitami i Ismaelitami.

9. Teraz Lamanici i Lemuelici, i Ismaelici byli nazywani Lamanitami; i te dwie strony były Nefitami i Lamanitami.

10. I stało się, że wojna między nimi zaczęła się w granicach Zarahemli nad wodami Sydonu.

11. I stało się, że Nefici zgromadzili wielu mężczyzn, ponad trzydzieści tysięcy. I stało się, że tego roku stoczyli wiele bitew, w których Nefici pokonali Lamanitów, i zabili wielu z nich.

12. I stało się, że Lamanici odstąpili od swego zamiaru, i zawarto pokój w tej ziemi; i pokój trwał przez okres około czterech lat, tak że nie było rozlewu krwi.

13. Lecz niegodziwość panowała na powierzchni całej tej ziemi, tak że Pan zabrał Swych umiłowanych uczniów, a dzieło cudów i uzdrowienia ustało z powodu niegodziwości ludzi.

14. I nie było żadnych darów od Pana, i Duch Święty na nikogo nie zstępował z powodu ich niegodziwości i niewiary.

15. I ja, będąc w wieku piętnastu lat, i będąc w miarę trzeźwo myślący, zostałem nawiedzony przez Pana i skosztowałem, i poznałem nieco z dobroci Jezusa.

16. I próbowałem głosić temu ludowi, ale Pan zamknął mi usta, i zakazał mi głoszenia im ewangelii; albowiem świadomie zbuntowali się przeciw swemu Bogu; i zabrano umiłowanych uczniów z ziemi z powodu ich niegodziwości.

17. I pozostałem pośród nich, ale zabroniono mi głosić im ewangelię z powodu zatwardziałości ich serc; i z powodu zatwardziałości ich serc ziemia ta była przeklęta dla nich.

18. I ci złoczyńcy Gadiantona, którzy byli pośród Lamanitów, rozprzestrzenili się na tej ziemi, do tego stopnia, że jej mieszkańcy zaczęli zakopywać swe skarby w ziemi; i zaczęły się im one wymykać, gdyż Pan przeklął tę ziemię, i nie mogli ich zatrzymać, ani też ich odzyskać.

19. I stało się, że uprawiali czary i gusła, i magię; i władza Złego zapanowała nad całą powierzchnią ziemi, aż do wypełnienia się wszystkich słów Abinadiego, a także Lamanity Samuela.