ບົດທີ 4
ສົງຄາມ ແລະ ການຂ້າຟັນລັນແທງເກີດຂຶ້ນຕໍ່ໄປ—ຄົນຊົ່ວທຳລາຍຄົນຊົ່ວ—ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍເກີດຂຶ້ນຊຶ່ງຮ້າຍແຮງກວ່າທີ່ເຄີຍເປັນມາໃນອິດສະຣາເອນທັງໝົດ—ພວກຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍຖືກມອບໃຫ້ເປັນເຄື່ອງຖວາຍແກ່ຮູບບູຊາ—ຊາວເລມັນເລີ່ມກຳຈັດຊາວນີໄຟຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຂົາ. ປະມານ ຄ.ສ. 363–375.
1 ແລະ ບັດນີ້ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນໃນປີທີສາມຮ້ອຍຫົກສິບສາມ ຊາວນີໄຟໄດ້ຍົກກອງທັບຂອງພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນຮ້າງຂຶ້ນໄປສູ້ຮົບກັບຊາວເລມັນ.
2 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ກອງທັບຂອງຊາວນີໄຟໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ຄືນມາຍັງແຜ່ນດິນຮ້າງອີກ. ແລະ ເວລາທີ່ພວກເຂົາຍັງອິດເມື່ອຍຢູ່ນັ້ນ, ກອງທັບຊຶ່ງຍັງສົດຊື່ນຢູ່ຂອງຊາວເລມັນໄດ້ເຂົ້າມາໂຈມຕີພວກເຂົາ; ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັນຢ່າງຮຸນແຮງ, ເຖິງຂະໜາດທີ່ຊາວເລມັນເຂົ້າເປັນເຈົ້າຂອງເມືອງຮ້າງ, ແລະ ໄດ້ຂ້າຊາວນີໄຟເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ທັງໄດ້ຈັບຊາວນີໄຟໄປເປັນຊະເລີຍເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
3 ແລະ ພວກທີ່ເຫລືອຕາຍໄດ້ໜີໄປຢູ່ກັບຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງທີອານຄຳ. ບັດນີ້ເມືອງທີອານຄຳນີ້ຕັ້ງຢູ່ໃນຊາຍແດນໃກ້ຝັ່ງທະເລ; ແລະ ມັນກໍຢູ່ໃກ້ເມືອງຮ້າງອີກ.
4 ແລະ ຍ້ອນວ່າກອງທັບຂອງຊາວນີໄຟຍົກທັບຂຶ້ນໄປຕີຊາວເລມັນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຖືກຟາດຟັນ; ເພາະຖ້າຫາກບໍ່ແມ່ນຍ້ອນການຍົກທັບໄປຕີນັ້ນ, ຊາວເລມັນຈະບໍ່ມີອຳນາດເໜືອພວກເຂົາໄດ້.
5 ແຕ່ຈົ່ງເບິ່ງ, ການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າຈະຕາມທັນຄົນຊົ່ວ; ແລະ ມັນແມ່ນຄົນຊົ່ວທີ່ຖືກຄົນຊົ່ວ ລົງໂທດ; ເພາະມັນແມ່ນຄົນຊົ່ວນີ້ແຫລະທີ່ຍຸຍົງໃຈຂອງລູກຫລານມະນຸດໃຫ້ຂ້າຟັນກັນ.
6 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ຊາວເລມັນໄດ້ຕຽມພ້ອມເພື່ອຈະໄດ້ຍົກກອງທັບມາຕີເອົາເມືອງທີອານຄຳ.
7 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນໃນປີທີສາມຮ້ອຍຫົກສິບສີ່ ຊາວເລມັນໄດ້ຍົກທັບມາຕີເມືອງທີອານຄຳ ເພື່ອຈະໄດ້ເປັນເຈົ້າຂອງເມືອງທີອານຄຳນຳອີກ.
8 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ພວກເຂົາຖືກຊາວນີໄຟຕີໂຕ້ຕອບ ແລະ ຂັບໄລ່ກັບຄືນໄປ. ແລະ ເມື່ອຊາວນີໄຟເຫັນວ່າຕົນໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວເລມັນກັບຄືນໄປ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ອວດອ້າງພະລັງຂອງຕົນອີກ; ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຍົກທັບອອກໄປດ້ວຍສຸດກຳລັງຂອງຕົນ, ແລະ ເຂົ້າຍຶດເອົາເມືອງຮ້າງຄືນມາອີກ.
9 ແລະ ບັດນີ້ເລື່ອງທັງໝົດນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນແລ້ວ, ແລະ ທັງສອງຝ່າຍມີຄົນນັບເປັນຫລາຍພັນຖືກຂ້າຕາຍ, ທັງຊາວນີໄຟ ແລະ ຊາວເລມັນ.
10 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ປີທີສາມຮ້ອຍຫົກສິບຫົກໄດ້ຜ່ານໄປ, ແລະ ຊາວເລມັນໄດ້ຍົກທັບມາສູ້ຮົບກັບຊາວນີໄຟອີກ; ແຕ່ຊາວນີໄຟກໍບໍ່ໄດ້ກັບໃຈຈາກຄວາມຊົ່ວທີ່ພວກເຂົາເຮັດໄປນັ້ນ, ແລະ ຍັງຄົງຈົມຢູ່ໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາຢູ່ຕະຫລອດເວລາ.
11 ແລະ ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ສຳລັບລີ້ນທີ່ຈະບັນລະຍາຍ, ຫລື ສຳລັບມະນຸດທີ່ຈະຂຽນຄຳບັນລະຍາຍຢ່າງບໍລິບູນເຖິງພາບອັນໜ້າຫວາດກົວຂອງເລືອດ ແລະ ການຂ້າຟັນຊຶ່ງມີຢູ່ໃນບັນດາຜູ້ຄົນ, ທັງຂອງຊາວນີໄຟ ແລະ ຊາວເລມັນ; ແລະ ໃຈທຸກດວງແຂງກະດ້າງຈົນເບີກບານໃນການຫລັ່ງເລືອດຢູ່ຕະຫລອດເວລາ.
12 ແລະ ຕາມພຣະຄຳຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ ມັນບໍ່ເຄີຍມີ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງເຊັ່ນນີ້ມາກ່ອນເລີຍໃນບັນດາລູກຫລານຂອງລີໄຮ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ໃນບັນດາເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນທັງໝົດ, ດັ່ງທີ່ເປັນຢູ່ໃນບັນດາຜູ້ຄົນພວກນີ້.
13 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ຊາວເລມັນໄດ້ເຂົ້າເປັນເຈົ້າຂອງເມືອງຮ້າງ, ແລະ ນີ້ເພາະວ່າ ຈຳນວນຄົນຂອງພວກເຂົາມີຫລາຍກວ່າຈຳນວນຄົນຂອງຊາວນີໄຟ.
14 ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທັບມຸ້ງໜ້າໄປຕີເອົາເມືອງທີອານຄຳອີກ, ແລະ ໄດ້ຂັບໄລ່ຜູ້ອາໄສອອກຈາກເມືອງນັ້ນໄປ, ແລະ ໄດ້ຈັບເອົາຫລາຍຄົນໄປເປັນຊະເລີຍເສິກລວມທັງພວກຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ, ແລະ ໄດ້ມອບພວກເຂົາເປັນເຄື່ອງຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນ ຮູບບູຊາຂອງພວກເຂົາ.
15 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ໃນປີທີສາມຮ້ອຍຫົກສິບເຈັດ, ຊາວນີໄຟໂດຍທີ່ມີຄວາມຄຽດແຄ້ນຫລາຍທີ່ສຸດຍ້ອນວ່າຊາວເລມັນໄດ້ເອົາພວກຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍຂອງພວກເຂົາໄປເປັນເຄື່ອງຖວາຍ, ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຍົກທັບໄປສູ້ຮົບກັບຊາວເລມັນດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນທີ່ສຸດ, ເຖິງຂະໜາດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຊະນະຊາວເລມັນ, ແລະ ໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນຂອງຕົນໄປ.
16 ແລະ ຊາວເລມັນບໍ່ໄດ້ຍົກທັບມາຕີຊາວນີໄຟອີກ ຈົນຮອດປີທີສາມຮ້ອຍເຈັດສິບຫ້າ.
17 ແລະ ໃນປີນີ້ພວກເຂົາໄດ້ຍົກທັບລົງມາຕີຊາວນີໄຟດ້ວຍກຳລັງທັງໝົດຂອງພວກເຂົາ; ແລະ ບໍ່ໄດ້ນັບຈຳນວນຄົນຂອງພວກເຂົາ ເພາະຄວາມຫລວງຫລາຍຂອງຈຳນວນຂອງພວກເຂົາ.
18 ແລະ ນັບແຕ່ເວລານີ້ໄປ ຊາວນີໄຟບໍ່ໄດ້ມີອຳນາດເໜືອຊາວເລມັນອີກ, ແຕ່ເລີ່ມຖືກພວກເຂົາກວາດລ້າງຕົນຄືກັນກັບນ້ຳຄ້າງຢູ່ຕໍ່ໜ້າດວງຕາເວັນ.
19 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ຊາວເລມັນໄດ້ຍົກທັບລົງມາຕີເມືອງຮ້າງ; ແລະ ມັນໄດ້ມີການສູ້ຮົບກັນຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນຮ້າງ, ຊຶ່ງໃນການສູ້ຮົບນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຊະນະຊາວນີໄຟ.
20 ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ໜີໄປທາງໜ້າພວກເຂົາອີກ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ມາຮອດເມືອງໂບອາດ; ແລະ ບ່ອນນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຫລັກຕໍ່ສູ້ຊາວເລມັນດ້ວຍຄວາມອາດຫານ, ເຖິງຂະໜາດທີ່ຊາວເລມັນບໍ່ໄດ້ເອົາຊະນະພວກເຂົາ ຈົນວ່າຊາວເລມັນໄດ້ຍົກທັບມາອີກເປັນເທື່ອທີສອງ.
21 ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາຍົກທັບມາເປັນເທື່ອທີສອງ, ຊາວນີໄຟຈຶ່ງຖືກຂັບໄລ່ ແລະ ຖືກຂ້າຟັນອີກ ຊຶ່ງເປັນການຂ້າຟັນທີ່ໃຫຍ່ຫລວງທີ່ສຸດ; ພວກແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ຖືກເອົາໄປເປັນເຄື່ອງຖວາຍແກ່ຮູບບູຊາອີກ.
22 ແລະ ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນຄື ຊາວນີໄຟໄດ້ປົບໜີໄປຈາກພວກເຂົາອີກ, ໂດຍໄດ້ເອົາຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນທັງໝົດໄປນຳ, ລວມທັງຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຕົວເມືອງ ແລະ ຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານຕ່າງໆ.
23 ແລະ ບັດນີ້ຂ້າພະເຈົ້າມໍມອນໂດຍທີ່ເຫັນວ່າຊາວເລມັນກຳລັງຈະລົບລ້າງແຜ່ນດິນ, ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ໄປຫາເນີນພູ ຊິມ, ແລະ ໄດ້ເອົາບັນທຶກທັງໝົດຊຶ່ງອາມມາຣອນໄດ້ເຊື່ອງໄວ້ກັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນຂຶ້ນມາ.