۱ نامه ای از پدرم مورمون، نوشته شده به من، مورونی؛ و درست پس از اینکه من به خدمت فرا خوانده شدم آن به من نوشته شد. و به این شیوه او به من نوشت، گفتا:

۲ پسر محبوبم، مورونی، من بی اندازه شادمانی می کنم که سَروَر عیسی مسیح به یاد تو بوده است، و تو را به خدمتش، و به کار مقدّسش فرا خوانده است.

۳ من همواره در نیایش هایم به یاد تو هستم، پیوسته به درگاه خدای پدر بنام فرزند مقدّسش، عیسی، نیایش کرده که او، از راه نیکی و فیض بی نهایتش، تو را با پایداری در ایمان بنام او تا پایان حفظ کند.

۴ و اینک، پسرم، من دربارۀ این چیزی که مرا بی اندازه غمگین می کند با تو سخن می گویم؛ زیرا این که در میان شما جَر و بحث هایی بپا شود مرا غمگین می کند.

۵ زیرا، اگر من درست فهمیده باشم، دربارۀ تعمید دادن بچه های کوچکتان جَر و بحث هایی بوده است.

۶ و اینک، پسرم، من خواستار هستم که تو با کوشایی زحمت بکشی، که این اشتباهِ بزرگ از میان شما برداشته شود؛ زیرا با این نیّت من این نامه را نوشته ام.

۷ زیرا همین که من این چیزها را از تو فهمیدم من دربارۀ این موضوع از سَروَر جویا شدم. و سخن سَروَر با قدرت روح القُدس بر من آمد، گفتا:

۸ به سخنان مسیح، بازخریدارت، سَروَرت و خدایت، گوش ده. بنگر، من به این جهان آمدم تا گناهکاران را به توبه فراخوانم، نه پرهیزکاران را؛ آنهایی که بیمارند به پزشک نیاز دارند، نه تَندُرستان؛ از این رو، بچه های کوچک پاک هستند، زیرا آنها قادر به گناه کردن نیستند؛ از این رو در من، نفرین آدم از آنها برداشته شده است، که هیچ قدرتی بر آنها ندارد؛ و در من قانون ختنه پایان یافته است.

۹ و به این شیوه روح القُدس سخن خدا را بر من پدیدار کرد؛ از این رو، پسر محبوبم، من می دانم اینکه شما بچه های کوچک را تعمید دهید، در برابر خدا مسخره کردنِ جدّی است.

۱۰ بنگر من به تو می گویم که این را آموزش دهی — توبه و تعمید به کسانی که پاسخگو و قادر به گناه کردن هستند؛ آری، به پدران و مادران آموزش دهید که آنها باید توبه کنند و تعمید یابند، و خودشان را همچون بچه های کوچکشان فروتن کنند، و آنها همه با بچه های کوچکشان نجات خواهند یافت.

۱۱ و بچه های کوچکشان نه به توبه نیاز دارند، نه به تعمید. بنگر تعمید بر توبه است تا فرمان های آمرزش از گناهان را برآورده سازد.

۱۲ ولی بچه های کوچک در مسیح زنده هستند، حتّی از بنیاد این جهان؛ اگر چنین نباشد، خدا خدایی جانبدار، و همچنین خدایی تغییر پذیر است، و بین اشخاص فرق می گذارد؛ زیرا چه بسیارند بچه هایی که بدون تعمید مرده اند!

۱۳ از این رو، اگر بچه های کوچک نمی توانستند بدون تعمید نجات یابند، اینها باید به دوزخی بدون پایان رفته باشند.

۱۴ بنگر من به تو می گویم، که او که می پندارد که بچه های کوچک به تعمید نیاز دارند در زردآبِ تلخ و در بندهای نابکاری است؛ زیرا او نه ایمان و امید دارد نه محبّت؛ از این رو، اگر او در حالیکه در این اندیشه است بریده شود، او حتماً به دوزخ خواهد رفت.

۱۵ زیرا وحشتناک است این نابکاری تا گمان کند که خدا یک بچه را به سبب تعمید نجات می دهد، و دیگری باید هلاک شود چون او تعمید نیافته است.

۱۶ وای بر آنهایی که به این شیوه راه های سَروَر را مُنحرف کنند، زیرا آنها جز اینکه توبه کنند هلاک خواهند شد، بنگر، من از سوی خدا اختیار داشته، با دلیری سخن می گویم؛ و من از آنچه که آدمی می تواند انجام دهد نمی ترسم؛ زیرا مِهر کامل همۀ ترس را بیرون می اندازد.

۱۷ و من آکنده از محبّت، که مهر ابدی است، هستم؛ از این رو، همۀ بچه ها در نزد من یکسان هستند؛ از این رو، من به بچه های کوچک با مِهری کامل مِهر می ورزم؛ و آنها همه یکسان و بهره مندان رستگاری هستند.

۱۸ زیرا من می دانم که خدا نه خدایی جانبدار است، نه یک هستیِ تغییر پذیر؛ بلکه او از ازل تا ابد تغییر ناپذیر است.

۱۹ بچه های کوچک نمی توانند توبه کنند؛ از این رو، رحمت های پاک خدا بر آنها را انکار کردن، نابکاری وحشتناکی است، زیرا آنها همه به سبب رحمتِ او در او زنده هستند.

۲۰ و او که می گوید که بچه های کوچک به تعمید نیاز دارند رحمت های مسیح را انکار می کند، و کفّارۀ او و قدرت بازخریدی او را هیچ می انگارد.

۲۱ وای بر چنین کسانی، زیرا آنها در خطر مرگ، دوزخ، و یک عذاب بی پایان هستند. من دلیرانه سخن می گویم؛ خدا به من فرمان داده است. به آنها گوش دهید و توجّه کنید، وگرنه آنها در کرسی داوری مسیح علیه شما می ایستند.

۲۲ زیرا بنگرید که همۀ بچه های کوچک، و نیز همۀ آنهایی که بدون قانون هستند، در مسیح زنده هستند. زیرا قدرت بازخرید شدن بر همۀ آنهایی که هیچ قانونی ندارند می آید؛ از این رو، او که محکوم نیست، یا او که زیر هیچ گونه محکومیّتی نیست، نمی تواند توبه کند؛ و بر چنین کسانی تعمید سودی ندارد —

۲۳ بلکه در برابر خدا، انکار کردن رحمت های مسیح و قدرت روح مقدّسش، و به کارهای مُرده توکّل کردن مسخره کردن است.

۲۴ بنگر، پسرم، این چیز نمی بایستی انجام شود؛ زیرا توبه بر آنهایی است که زیر محکومیّت و زیر نفرین یک قانون شکسته هستند.

۲۵ و نخستین میوۀ توبه تعمید است؛ و تعمید از راه ایمان به برآورده کردن فرمان ها می آید؛ و برآورده کردن فرمان ها آمرزش از گناهان را می آورد؛

۲۶ و آمرزش از گناهان، فروتنی و افتاده دلی را می آورد؛ و به سبب فروتنی و افتاده دلی، دیدار با روح القُدس می آید، تسلّی دهنده ای که با امید و مِهرِ کامل پُر می کند، مهری که با کوشایی در نیایش تا زمانی که پایان فرا رسد، هنگامی که همۀ مقدّسین با خدا ساکن شوند، پایداری می کند.

۲۷ بنگر، پسرم، اگر من بزودی علیه لامانیان بیرون نروم دوباره برای تو خواهم نوشت. بنگر، غرور این ملّت، یا مردم نیفایان، جز اینکه توبه کنند، نابودیشان را حتمی کرده است.

۲۸ برای آنها نیایش کن، پسرم که توبه بر آنها بیاید. زیرا بنگر، من می ترسم مبادا روح مقدّس از کوشش کردن با آنها باز ایستاده باشد؛ و در این بخش از سرزمین نیز آنها به دنبال برانداختن تمام قدرت و اختیاری که از سوی خدا می آید هستند؛ و آنها روح القُدس را انکار می کنند.

۲۹ و پس از رد کردن چنین دانش بزرگی، پسرم، آنها بزودی باید هلاک شوند، تا نبوّت هایی که از سوی پیامبران، و همچنین سخنان خود مُنجی ما گفته شده است، برآورده شوند.

۳۰ بدرود، پسرم، تا زمانی که من برای تو بنویسم، یا با تو دوباره دیدار کنم. آمین.