1 Αγαπημένε μου υιέ, σου γράφω πάλι για να ξέρεις ότι είμαι ακόμη ζωντανός, αλλά γράφω λίγα για εκείνο που είναι φοβερά θλιβερό.

2 Γιατί ιδού, είχα μία σκληρή μάχη με τους Λαμανίτες, κατά την οποία δεν επικρατήσαμε, και ο Αρχέαντος έπεσε από σπαθί, επίσης και ο Λούραμ και ο Εμρών. Μάλιστα, και χάσαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από τους εκλεκτούς μας άνδρες.

3 Και τώρα ιδού, υιέ μου, φοβάμαι μήπως οι Λαμανίτες καταστρέψουν αυτόν τον λαό, επειδή δεν μετανοούν, και ο Σατανάς τους κεντρίζει διαρκώς να οργίζονται ο ένας με τον άλλον.

4 Ιδού, κοπιάζω μαζί τους διαρκώς. Και όταν λέω τον λόγο του Θεού με αυστηρότητα, τρέμουν και οργίζονται εναντίον μου. Και όταν δεν χρησιμοποιώ αυστηρότητα, σκληραίνουν την καρδιά τους εναντίον του. Επομένως, φοβάμαι μήπως το Πνεύμα του Κυρίου έπαψε να τους επηρεάζει.

5 Γιατί τόσο υπερβολικά οργίζονται ώστε μου φαίνεται ότι δεν φοβούνται τον θάνατο, και έχασαν την αγάπη τους ο ένας προς τον άλλον, και διψούν για αίμα και εκδίκηση διαρκώς.

6 Και τώρα, αγαπημένε μου υιέ, παρά τη σκληρότητά τους, εμείς ας κοπιάζουμε επιμελώς, επειδή αν πάψουμε να κοπιάζουμε, θα προσαχθούμε σε καταδίκη. Γιατί έχουμε ένα έργο να εκτελέσουμε ενόσω είμαστε σε αυτό το σκήνωμα πηλού, για να κατανικήσουμε τον εχθρό κάθε χρηστότητας, και να αναπαύσουμε την ψυχή μας στο βασίλειο του Θεού.

7 Και τώρα σου γράφω λίγα σχετικά με τα δεινά αυτού του λαού. Γιατί σύμφωνα με τη γνώση που έχω λάβει από τον Αμορών, ιδού, οι Λαμανίτες έχουν πολλούς αιχμαλώτους, τους οποίους πήραν από τον πύργο του Σερριζά, και ήταν άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

8 Και τους συζύγους και τους πατέρες αυτών των γυναικών και των παιδιών τους έχουν σκοτώσει, και τάισαν τις γυναίκες με τις σάρκες των συζύγων τους, και τα παιδιά με τις σάρκες των πατέρων τους. Και δεν τους έδιναν νερό, παρά μόνο λίγο.

9 Και παρά το φοβερό αυτό βδέλυγμα των Λαμανιτών δεν υπερβαίνει εκείνου του λαού μας στο Μοριάντουμ. Γιατί ιδού, πολλές από τις θυγατέρες των Λαμανιτών τις έχουν πάρει αιχμάλωτες, και αφού τις στέρησαν από αυτό που είναι το προσφιλέστερο και πολυτιμότερο υπεράνω όλων, το οποίο είναι η αγνότητα και η αρετή –

10 Και αφού το έκαναν αυτό, τις δολοφόνησαν με τον πιο σκληρό τρόπο, βασανίζοντας το σώμα τους ακόμη και μέχρι θανάτου. Και αφού το έκαναν αυτό, καταβροχθίζουν τη σάρκα τους σαν άγρια θηρία, εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς τους, και αυτό το κάνουν ως σύμβολο ανδρείας.

11 Αχ, αγαπημένε μου υιέ, πώς μπορεί ένας λαός σαν κι αυτόν, που είναι χωρίς πολιτισμό –

12 (Και μόνο λίγα χρόνια έχουν περάσει, και ήταν πολιτισμένος και επιθυμητός λαός)

13 Όμως, αχ υιέ μου, πώς μπορεί ένας λαός σαν κι αυτόν, ο οποίος τέρπεται με τόσα βδελύγματα –

14 Πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι ο Θεός θα κρατήσει το χέρι Του κατά την κρίση εναντίον μας;

15 Ιδού, η καρδιά μου φωνάζει: Αλίμονο σε αυτόν τον λαό. Βγες με κρίση, ω Θεέ, και κρύψε τις αμαρτίες, και την κακία, και τα βδελύγματά τους από το πρόσωπό Σου!

16 Και πάλι, υιέ μου, υπάρχουν πολλές χήρες και οι θυγατέρες τους που παραμένουν στο Σερριζά, και το τμήμα των προμηθειών που δεν πήραν μαζί τους οι Λαμανίτες, ιδού, ο στρατός του Ζενεφί το έχει πάρει μαζί του, και τις άφησε να περιπλανώνται οπουδήποτε μπορούν για τροφή. Και πολλές ηλικιωμένες γυναίκες εξασθενούν στον δρόμο και πεθαίνουν.

17 Και ο στρατός που είναι μαζί μου είναι αδύναμος. Και τα στρατεύματα των Λαμανιτών βρίσκονται ανάμεσα στο Σερριζά και έμενα. Και όλοι όσοι έχουν καταφύγει στον στρατό του Ααρών έχουν πέσει θύματα της απαίσιας κτηνωδίας τους.

18 Αχ, η εξαχρείωση του λαού μου! Είναι χωρίς τάξη και χωρίς έλεος. Ιδού, δεν είμαι παρά μόνο άνθρωπος, και δεν έχω παρά μόνο τη δύναμη ανθρώπου, και δεν μπορώ πλέον να επιβάλω τις εντολές μου.

19 Και έχουν γίνει δυνατοί στη διαστροφή τους, και είναι κτηνώδεις σαν εκείνους, χωρίς να αφήνουν κανένα να γλιτώσει, ούτε ηλικιωμένο ούτε νέο, και τέρπονται με καθετί εκτός από εκείνο που είναι καλό. Και τα δεινά των γυναικών μας και των παιδιών μας επάνω σε όλο το πρόσωπο αυτής της χώρας ξεπερνούν το καθετί. Μάλιστα, η γλώσσα δεν μπορεί να το πει ούτε μπορεί να γραφεί.

20 Και τώρα, υιέ μου, δεν εμμένω άλλο σε αυτήν την τρομερή σκηνή. Ιδού, εσύ γνωρίζεις την κακία αυτού του λαού. Εσύ γνωρίζεις ότι αυτοί ζουν χωρίς αρχές, και δίχως καν αισθήματα. Η δεν κακία τους υπερβαίνει εκείνη των Λαμανιτών.

21 Ιδού, υιέ μου, δεν μπορώ να τους προτείνω στον Θεό μην τυχόν και με πατάξει.

22 Όμως ιδού, υιέ μου, εσένα σε προτείνω στον Θεό, και βασίζομαι στον Χριστό ότι θα σωθείς. Και προσεύχομαι στον Θεό να σου χαρίσει τη ζωή σου, για να δεις ως μάρτυρας την επιστροφή του λαού Του προς Αυτόν ή την ολοκληρωτική καταστροφή τους· επειδή ξέρω ότι οπωσδήποτε θα αφανιστούν εκτός αν μετανοήσουν και επιστρέψουν προς Εκείνον.

23 Και αν χαθούν, θα είναι όπως και με τους Ιαρεδίτες, εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης της καρδιάς τους, που επιζητούν αίμα και εκδίκηση.

24 Και αν γίνει να χαθούν, ξέρουμε ότι πολλοί από τους αδελφούς μας έχουν λιποτακτήσει προς τους Λαμανίτες, επίσης και πολλοί ακόμη θα λιποτακτήσουν προς αυτούς. Επομένως, γράψε λίγα πράγματα, αν εσύ σωθείς κι εγώ αφανιστώ και δεν σε δω. Όμως ελπίζω ότι θα μπορέσω να σε δω σύντομα, επειδή έχω ιερά χρονικά που θα ήθελα να σου παραδώσω.

25 Υιέ μου, να είσαι πιστός στον Χριστό, και είθε αυτά που σου έχω γράψει να μη σε λυπήσουν τόσο που να σε βαρύνουν μέχρι θανάτου. Όμως είθε ο Χριστός να σε ανυψώσει, και είθε τα Πάθη και ο θάνατός Του, και η εμφάνιση του σώματός Του προς τους πατέρες μας, και το έλεος και η μακροθυμία Του, και η ελπίδα της δόξας Του και της αιώνιας ζωής να βρίσκονται στον νου σου για πάντα.

26 Και είθε η χάρη του Θεού Πατέρα, του οποίου ο θρόνος είναι ψηλά στους ουρανούς, και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, που κάθεται στο δεξί χέρι της δύναμής Του έως ότου τα πάντα υποταχθούν σε Αυτόν, να είναι και να παραμένουν μαζί σου για πάντα. Αμήν.