1. I stało się, że po upływie dwóch lat Abinadi powrócił do nich w przebraniu, że go nie rozpoznali, i zaczął pośród nich prorokować tymi słowy: Tak mi nakazał Pan: Abinadi, pójdź i prorokuj mojemu ludowi, albowiem znieczulili swe serca na moje słowa i nie odpokutowali czynienia zła; przeto w mym srogim gniewie nawiedzę ich, zaiste, w mym srogim gniewie nawiedzę ich w ich niegodziwości i występkach.

2. Zaiste, biada temu pokoleniu! I Pan rzekł do mnie: Wyciągnij rękę i prorokuj tymi słowy: Tak rzecze Pan: Stanie się, że pokolenie to przez swoje niegodziwości zostanie przywiedzione do niewoli, i będą policzkowani; zaiste, i będą ścigani przez ludzi, i zabijani; a sępy z powietrza i psy, zaiste, i dzikie zwierzęta pożerać będą ich ciała.

3. I stanie się, że życie króla Noego będzie warte tyle, co szata w gorącym piecu; albowiem przekona się on, że jestem Panem.

4. I stanie się, że porażę ten mój lud dotkliwą udręką, zaiste, głodem i zarazą; i sprawię, że będą zawodzić całymi dniami.

5. Zaiste, i sprawię, że brzemiona będą przywiązane do ich barków; i będą ich popędzać niczym niemego osła.

6. I stanie się, że ześlę grad, który ich porazi; i zostaną też porażeni wschodnim wiatrem i klęską owadów, które nawiedzą ich ziemię i pożrą im zboże.

7. I zostaną porażeni wielką zarazą — a uczynię to wszystko z powodu ich niegodziwości i występków.

8. I stanie się, że jeśli nie odpokutują, zgładzę ich z powierzchni ziemi; mimo to pozostawią po sobie zapis i zachowam go dla innych nacji, które posiądą ten kraj; zaiste, tak też uczynię, abym mógł ukazać występki tego ludu innym nacjom. I Abinadi prorokował o wielu innych rzeczach przeciwko temu ludowi.

9. I stało się, że rozgniewali się na niego i pojmali go; i przynieśli związanego przed króla, i powiedzieli królowi: Oto przywiedliśmy do ciebie człowieka, który prorokuje zło temu ludowi i mówi, że Bóg go zniszczy.

10. A także prorokuje zło w odniesieniu do twojego życia, i mówi, że twoje życie będzie tyle warte, co szata w rozpalonym piecu.

11. I znowu, mówi, że będziesz niczym badyl, nawet jak suchy badyl na polu tratowany przez zwierzęta i deptany stopami.

12. I znowu, mówi, że będziesz niczym kwiecie ostu, które gdy dojrzeje, pędzone jest po ziemi przez wiatr. I udaje on, że Pan to powiedział. I mówi, że jeśli nie odpokutujesz, wszystko to spadnie na ciebie z powodu twej niegodziwości.

13. I teraz, o królu, jakie to wielkie zło wyrządziłeś lub jakie to ciężkie grzechy popełnił twój lud, że mielibyśmy być potępieni przez Boga czy sądzeni przez tego człowieka?

14. I teraz, o królu, jesteśmy bez winy, także ty, o królu, nie zgrzeszyłeś; ten człowiek kłamał więc o tobie i na próżno o tym prorokował.

15. I oto, jesteśmy silni, że nie zostaniemy pojmani ani wzięci do niewoli przez naszych wrogów; zaiste, powodziło ci się na tej ziemi, i nadal będzie ci się dobrze wiodło.

16. Oto ten człowiek, wydajemy go w twoje ręce; możesz uczynić z nim, co uważasz za stosowne.

17. I stało się, że król Noe rozkazał wtrącić Abinadiego do więzienia; i nakazał kapłanom zgromadzić się dla uradzenia, co ma z nim uczynić.

18. I stało się, że powiedzieli królowi: Niech go przyprowadzą, abyśmy go przesłuchali; i król rozkazał, aby go przed nich przyprowadzono.

19. I zaczęli go wypytywać, aby go zmieszać, co dałoby im powód do tego, aby go oskarżyć; lecz odpowiadał śmiało, opierając się wszystkim ich pytaniom, zaiste, ku ich zdziwieniu nie tylko odpowiedział na wszystkie pytania, lecz także zbił ich z tropu we wszystkich ich słowach.

20. I stało się, że jeden z nich zapytał go: Co oznaczają słowa, które zostały zapisane i o których nauczali nasi ojcowie, mówiąc:

21. Jak piękne są na górach stopy tego, który zwiastuje dobre nowiny; który ogłasza pokój; który zwiastuje dobre nowiny; który ogłasza zbawienie; który mówi do Syjonu: Twój Bóg króluje.

22. Twoi strażnicy podniosą głos; razem wzniosą okrzyki radosne; bo zobaczą na własne oczy, jak Pan przywróci Syjon.

23. Rozbrzmijcie radością; śpiewajcie razem, nieużytki Jerozolimy; bowiem Pan pocieszył Swój lud, odkupił Jerozolimę.

24. Pan obnażył Swe święte ramię na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga?

25. I teraz Abinadi zapytał ich: Jak to, jesteście kapłanami i udajecie, że nauczacie ten lud i że rozumiecie ducha proroctwa, a mimo to chcecie ode mnie dowiedzieć się, co oznaczają te rzeczy?

26. Mówię wam, biada wam za wypaczanie dróg Pana! Oto, jeśli rozumiecie te słowa, nie uczyliście ich; wypaczyliście więc drogi Pana.

27. Nie przyłożyliście się całym sercem, by je zrozumieć, nie byliście więc mądrzy. Czego więc nauczacie ten lud?

28. I powiedzieli: Uczymy prawa Mojżesza.

29. I znowu powiedział im: Jeśli nauczacie prawa Mojżesza, dlaczego go nie przestrzegacie? Dlaczego wasze serca nastawione są na bogactwa? Dlaczego oddajecie się rozpuście i tracicie swą siłę z nierządnicami, zaiste, sprawiając, że lud ten grzeszy, i zmuszając Pana, aby mnie posłał, żebym prorokował przeciwko temu ludowi, zaiste, o wielkim złu, które na nich spadnie?

30. Czyż nie wiecie, że mówię prawdę? Zaiste, wiecie, że mówię prawdę, i powinniście drżeć przed Bogiem.

31. I stanie się, że zostaniecie porażeni za swą niegodziwość, bowiem powiedzieliście, że nauczacie prawa Mojżesza. A co wiecie o prawie Mojżesza? Czy zbawienie następuje przez prawo Mojżesza? Co powiecie?

32. I odpowiadając, rzekli, że zbawienie następuje przez prawo Mojżesza.

33. Ale wtedy Abinadi powiedział im: Wiem, że jeśli będziecie przestrzegać przykazań Boga, zostaniecie zbawieni; zaiste, jeśli będziecie przestrzegać przykazań, które Pan dał Mojżeszowi na górze Synaj, mówiąc:

34. Jam jest Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

35. Nie będziesz miał innego Boga przede mną.

36. Nie będziesz czynił żadnego posągu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko.

37. I Abinadi zapytał ich: Czy przestrzegaliście tego wszystkiego? Mówię wam: Nie, nie przestrzegaliście. A czy nauczaliście ten lud, że ma przestrzegać wszystkich tych rzeczy? Mówię wam: Nie, nie nauczaliście.