1. Teraz stało się, że pośród dorastającego pokolenia było wielu, którzy nie rozumieli słów króla Beniamina, ponieważ byli małymi dziećmi, gdy ten przemawiał do swego ludu; i nie wierzyli w tradycje swych ojców.

2. Nie wierzyli w to, co powiedziano o zmartwychwstaniu zmarłych, ani też nie wierzyli w przyjście Chrystusa.

3. I teraz z powodu swej niewiary nie mogli zrozumieć słowa Bożego; i znieczulili swe serca.

4. I nie chcieli zostać ochrzczeni; ani nie chcieli przystąpić do Kościoła. I byli odrębnym ludem co do swej wiary, i w takim stanie pozostali, w swoim cielesnym i grzesznym stanie; albowiem nie chcieli zwracać się do Pana, Swego Boga.

5. I teraz, za panowania Mosjasza nie byli nawet w połowie tak liczni, jak lud Boga; jednak z powodu waśni pośród braci stali się bardziej liczni.

6. Albowiem stało się, że swymi schlebiającymi słowami zwiedli wielu spośród tych, którzy byli w Kościele, i skłonili ich do popełniania wielu grzechów; dlatego stało się konieczne, aby ci, którzy grzeszyli, a należeli do Kościoła, zostali napomniani przez Kościół.

7. I stało się, że przyprowadzono ich przed kapłanów, i nauczyciele przywiedli ich przed kapłanów; a kapłani przyprowadzili ich przed Almę, który był wyższym kapłanem.

8. A król Mosjasz nadał Almie upoważnienie do kierowania Kościołem.

9. I stało się, że Alma nie wiedział nic, co by ich dotyczyło; lecz było przeciwko nim wielu świadków; zaiste, ludzie stali i wielokrotnie świadczyli o ich licznych niegodziwościach.

10. Dotychczas nic takiego nie zdarzyło się w Kościele; dlatego Alma był zaniepokojony w duchu i zarządził, aby zaprowadzono ich przed króla.

11. I powiedział królowi: Oto przyprowadziliśmy do ciebie wielu ludzi oskarżonych przez swych braci; zaiste, przyłapano ich, gdy popełniali różnego rodzaju niegodziwości. I nie chcą odpokutować za swe niegodziwości; przywiedliśmy ich więc do ciebie, abyś mógł ich osądzić według ich przestępstw.

12. Jednakże król Mosjasz powiedział Almie: Oto nie będę ich sądził; przeto wydaję ich w twoje ręce, aby zostali osądzeni.

13. I teraz Alma ponownie był w duchu zaniepokojony; i poszedł, i pytał Pana, co powinien uczynić w tej sprawie, bowiem bał się, że źle postąpi w oczach Boga.

14. I stało się, że gdy otworzył całą swą duszę przed Bogiem, doszedł do niego głos Pana, mówiący:

15. Błogosławiony jesteś, Almo, i błogosławieni ci, którzy zostali ochrzczeni w wodach Mormon. Jesteś błogosławiony z powodu twej niezmiernej wiary opartej tylko na słowach mego sługi, Abinadiego.

16. I błogosławieni są oni z powodu ich wielkiej wiary opartej tylko na słowach, które im powiedziałeś.

17. I błogosławiony jesteś, ponieważ ustanowiłeś pośród tego ludu Kościół, i zostanie on wzmocniony, i będzie moim ludem.

18. Zaiste, błogosławiony jest ten lud, który chce nosić moje imię; albowiem zostanie przyzwany moim imieniem, i jest on mój.

19. I ponieważ pytałeś mnie o grzesznika, jesteś błogosławiony.

20. Jesteś moim sługą i zawieram z tobą przymierze, że będziesz miał życie wieczne; i będziesz mi służył, i pójdziesz w moim imieniu, i zgromadzisz moje owce.

21. I ten, kto będzie słuchał mego głosu, będzie moją owcą; i przyjmiesz go do Kościoła, a Ja go również przyjmę.

22. Albowiem to jest mój Kościół; ktokolwiek jest ochrzczony, zostaje ochrzczony dla pokuty. I kogo przyjmiecie, będzie wierzył w imię moje; i temu chętnie przebaczę.

23. Albowiem to Ja biorę na siebie grzechy świata; albowiem to Ja ich stworzyłem; i to Ja przyznaję miejsce po mojej prawicy temu, który wierzy do końca.

24. Oto moim imieniem zostaną oni przyzwani, i jeśli mnie znają, wystąpią naprzód, i na zawsze będą mieli miejsce po mojej prawicy.

25. I stanie się, że gdy zabrzmi druga trąba, ci, którzy nigdy mnie nie znali, wystąpią i staną przede mną.

26. Wtedy poznają, że jestem Panem, ich Bogiem, że jestem ich Odkupicielem; lecz nie zostaną odkupieni.

27. I wtedy wyznam im, że nigdy ich nie znałem; i odejdą w wieczny ogień przygotowany dla diabła i jego aniołów.

28. Dlatego mówię ci, że nie przyjmiecie do mego Kościoła tego, kto nie chce słuchać mojego głosu, albowiem w ostateczny dzień Ja go nie przyjmę.

29. Przeto powiadam ci: Idź; a tego, kto zgrzeszy przeciwko mnie, osądzisz według grzechów, które popełnił; i jeśli wyzna swe grzechy przed tobą i przede mną, i odpokutuje w szczerości serca, przebaczysz mu, i Ja mu także przebaczę.

30. Zaiste, ile razy moi ludzie będą pokutowali, będę im przebaczał ich wykroczenia przeciwko mnie.

31. I wy także będziecie przebaczać wykroczenia jeden drugiemu; albowiem, zaprawdę, powiadam ci, że kto nie przebaczy swemu bliźniemu jego wykroczeń, gdy mówi on, że pokutuje, ten sprowadza na siebie potępienie.

32. Mówię teraz do ciebie: Idź; a kto nie odpokutuje za swe grzechy, nie będzie zaliczony do mego ludu; i tego będziecie odtąd przestrzegać.

33. I stało się, że Alma, usłyszawszy te słowa, zapisał je, aby mógł je zachować i aby mógł sądzić ludzi Kościoła według tych przykazań Boga.

34. I stało się, że Alma poszedł i sądził według słowa Pana tych, których przyłapano na popełnianiu niegodziwości.

35. I ktokolwiek odpokutował za swoje grzechy i wyznał je, był zaliczony do ludu Kościoła.

36. A ci, którzy nie wyznali swych grzechów i nie odpokutowali za swe niegodziwości, nie byli zaliczeni do ludu Kościoła, a ich imiona zostały wymazane.

37. I stało się, że Alma uregulował wszystkie sprawy Kościoła; i znowu zaczęli mieć pokój, i zaczęło im się niezmiernie dobrze wieść w sprawach Kościoła. Postępowali rozważnie przed Bogiem, przyjmowali wielu i ochrzcili wielu.

38. I teraz wszystko to Alma i jego współsłudzy kierujący Kościołem czynili, z całą pilnością wypełniając swe powinności, we wszystkim nauczając słowa Bożego, znosząc wszelkiego rodzaju udręki i będąc prześladowani przez wszystkich tych, którzy nie należeli do Kościoła Boga.

39. I napominali swych braci; i sami także zostali napomniani, każdy przez słowo Boże według własnych grzechów, to jest grzechów, które popełnił, mając przykazanie od Boga, aby modlili się bezustannie i składali podziękowania za wszystko.