Το Βιβλίο του Όμνι

1 Ιδού, συνέβη ώστε εγώ, ο Όμνι, που με είχε προστάξει ο πατέρας μου, ο Ιαρώμ, να γράψω σε κάποιο βαθμό επάνω στις πλάκες αυτές, για να διατηρήσουμε τη γενεαλογία μας –

2 Επομένως, κατά τις ημέρες μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι πολέμησα πολύ με το σπαθί για να διαφυλάξω τον λαό μου, τους Νεφίτες, από το να πέσουν στα χέρια των εχθρών τους, τους Λαμανίτες. Όμως ιδού, εγώ ο ίδιος είμαι κακός άνθρωπος, και δεν έχω τηρήσει τους θεσμούς και τις εντολές του Κυρίου όπως θα έπρεπε να είχα κάνει.

3 Και συνέβη ώστε πέρασαν διακόσια και εβδομήντα και έξι χρόνια, και είχαμε πολλές περιόδους ειρήνης. Και είχαμε πολλές περιόδους σοβαρών πολέμων και αιματοχυσίας. Μάλιστα, και εντέλει, διακόσια και ογδόντα και δύο χρόνια πέρασαν, και τήρησα αυτές τις πλάκες σύμφωνα με τις εντολές των πατέρων μου. Και τις παρέδωσα στον υιό μου τον Αμάρων. Και δίνω τέλος.

4 Και τώρα εγώ, ο Αμάρων, γράφω αυτά που γράφω, τα οποία είναι λίγα, στο βιβλίο του πατέρα μου.

5 Ιδού, συνέβη ώστε πέρασαν τριακόσια και είκοσι χρόνια, και το πιο κακό μέρος των Νεφιτών καταστράφηκε.

6 Επειδή ο Κύριος δεν θα επέτρεπε, αφού τους οδήγησε έξω από τη γη της Ιερουσαλήμ και τους φύλαξε και διατήρησε από το να πέσουν στα χέρια των εχθρών τους, μάλιστα, δεν θα επέτρεπε να μην επαληθευτούν τα λόγια, αυτά που είπε στους πατέρες μας, λέγοντας ότι: Εφόσον δεν τηρείτε τις εντολές μου δεν θα ευημερήσετε στη χώρα.

7 Επομένως, ο Κύριος τους επισκέφθηκε με μεγάλη κρίση. Παρά ταύτα, έδειξε έλεος στους δίκαιους να μην αφανιστούν, αλλά τους ελευθέρωσε από τα χέρια των εχθρών τους.

8 Και συνέβη ώστε εγώ παρέδωσα τις πλάκες στον αδελφό μου Χεμίς.

9 Τώρα εγώ, ο Χεμίς, γράφω αυτά τα λίγα που γράφω, στο ίδιο βιβλίο με τον αδελφό μου· επειδή ιδού, είδα το τελευταίο που έγραψε, ότι το έγραψε με τα ίδια του τα χέρια· και το έγραψε την ημέρα που μου τα παρέδωσε. Και με αυτόν τον τρόπο τηρούμε τα χρονικά, γιατί είναι σύμφωνα με τις εντολές των πατέρων μας. Και δίνω τέλος.

10 Ιδού, εγώ, ο Αβιναδώμ, είμαι ο υιός του Χεμίς. Ιδού, συνέβη ώστε είδα πολλούς πολέμους και διχόνοιες ανάμεσα στον λαό μου τους Νεφίτες και τους Λαμανίτες. Και εγώ, με το ίδιο το σπαθί μου, έχω πάρει τη ζωή πολλών Λαμανιτών αμυνόμενος τους αδελφούς μου.

11 Και ιδού, το χρονικό αυτού του λαού έχει εγχαραχθεί επάνω σε πλάκες τις οποίες είχαν οι βασιλείς, σύμφωνα με τις γενεές. Και δεν ξέρω καμία αποκάλυψη εκτός από αυτήν που έχει γραφεί, ούτε προφητεία. Επομένως, αυτό που είναι αρκετό έχει γραφεί. Και δίνω τέλος.

12 Ιδού, είμαι ο Αμαλήκι, ο υιός του Αβιναδώμ. Ιδού, θα σας μιλήσω κάπως σχετικά με τον Μωσία, ο οποίος έγινε βασιλιάς στη γη του Ζαραχέμλα· επειδή ιδού, αυτός αφού προειδοποιήθηκε από τον Κύριο να φύγει μακριά από τη γη τού Νεφί, και όλοι όσοι ήθελαν να εισακούσουν τη φωνή του Κυρίου θα έπρεπε επίσης να αναχωρήσουν από τη χώρα μαζί του, μέσα στην έρημο –

13 Και συνέβη ώστε έκανε σύμφωνα με το όπως τον είχε προστάξει ο Κύριος. Και αναχώρησαν από τη χώρα στην έρημο, τόσοι όσοι ήθελαν να εισακούσουν τη φωνή του Κυρίου. Και καθοδηγούντο από πολλά κηρύγματα και προφητείες. Και νουθετούνταν συνεχώς από τον λόγο του Θεού· και καθοδηγούνταν από τη δύναμη του βραχίονά του, μέσα στην έρημο, έως ότου κατέβηκαν στη χώρα που λέγεται γη του Ζαραχέμλα.

14 Και ανακάλυψαν έναν λαό που ονομαζόταν ο λαός του Ζαραχέμλα. Τώρα, υπήρξε μεγάλη αγαλλίαση ανάμεσα στον λαό του Ζαραχέμλα· και ο Ζαραχέμλα επίσης χάρηκε υπερβολικά, επειδή ο Κύριος είχε στείλει τον λαό του Μωσία με τις πλάκες από ορείχαλκο οι οποίες περιείχαν το χρονικό των Ιουδαίων.

15 Ιδού, συνέβη ώστε ο Μωσίας ανακάλυψε ότι ο λαός του Ζαραχέμλα βγήκε από την Ιερουσαλήμ τον καιρό που ο Σεδεκίας, ο βασιλιάς του Ιούδα, μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα.

16 Και ταξίδευαν στην έρημο, και τους έφερε το χέρι του Κυρίου πέρα από τον ωκεανό, στη χώρα όπου τους ανακάλυψε ο Μωσίας. Και ζούσαν εκεί από εκείνο τον καιρό και πέρα.

17 Και τον καιρό που τους ανακάλυψε ο Μωσίας, είχαν γίνει υπερβολικά πολυάριθμοι. Παρά ταύτα, είχαν πολλούς πολέμους και σοβαρές διχόνοιες, και έπεφταν από το σπαθί από καιρό σε καιρό. Και η γλώσσα τους είχε διαφθαρεί. Και δεν είχαν φέρει μαζί τους χρονικά. Και αρνούνταν την ύπαρξη του Δημιουργού τους. Και ούτε ο Μωσίας ούτε ο λαός του Μωσία δεν μπορούσε να τους καταλάβει.

18 Όμως συνέβη ώστε ο Μωσίας έκανε να διδαχθούν στη γλώσσα του. Και συνέβη ώστε αφού διδάχθηκαν στη γλώσσα του Μωσία, ο Ζαραχέμλα έδωσε τη γενεαλογία των πατέρων του, σύμφωνα με τη μνήμη του. Και έχουν γραφεί αυτά, αλλά όχι σε αυτές τις πλάκες.

19 Και συνέβη ώστε ο λαός του Ζαραχέμλα και του Μωσία ενώθηκαν. Και ο Μωσίας ορίστηκε να είναι ο βασιλιάς τους.

20 Και συνέβη ώστε κατά τις ημέρες του Μωσία, του έφεραν μια μεγάλη πέτρα με χαράγματα επάνω της. Και αυτός ερμήνευσε τα χαράγματα με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεού.

21 Και αφηγήθηκαν για κάποιον Κοριάντουμουρ και τη σφαγή του λαού του. Και ο Κοριάντουμουρ ανακαλύφθηκε από τον λαό του Ζαραχέμλα. Και έζησε μαζί τους για διάστημα εννέα φεγγαριών.

22 Έλεγε επίσης μερικά λόγια σχετικά με τους πατέρες τους. Και οι πρώτοι του γονείς βγήκαν από τον πύργο τον καιρό που ο Κύριος σύγχυσε τη γλώσσα του λαού. Και η αυστηρότητα του Κυρίου έπεσε επάνω τους σύμφωνα με τις κρίσεις του, οι οποίες είναι δίκαιες. Και τα οστά τους κείτονται διασκορπισμένα στη γη προς τον βορρά.

23 Ιδού, εγώ, ο Αμαλήκι, γεννήθηκα κατά τις ημέρες του Μωσία· και ζούσα και είδα τον θάνατό του· και ο Βενιαμίν, ο υιός του, βασίλευσε στη θέση του.

24 Και ιδού, είδα, στις ημέρες του βασιλιά Βενιαμίν, έναν σφοδρό πόλεμο και πολλή αιματοχυσία μεταξύ των Νεφιτών και των Λαμανιτών. Όμως ιδού, οι Νεφίτες απέκτησαν μεγάλη υπεροχή επ’ αυτών. Μάλιστα, σε τέτοιον βαθμό που ο βασιλιάς Βενιαμίν τους έδιωξε έξω από τη γη του Ζαραχέμλα.

25 Και συνέβη ώστε εγώ άρχισα να γερνώ. Και αφού δεν είχα απογόνους, και γνωρίζοντας ότι ο βασιλιάς Βενιαμίν ήταν δίκαιος άνθρωπος ενώπιον του Κυρίου, επομένως, θα παραδώσω αυτές τις πλάκες σε αυτόν, παροτρύνοντας όλους τους ανθρώπους να έλθουν προς τον Θεό, τον Άγιο του Ισραήλ, και να πιστέψουν στις προφητείες, και στις αποκαλύψεις, και στη διακονία των αγγέλων, και στο χάρισμα να μιλούν με γλώσσες, και στο χάρισμα διερμηνείας γλωσσών, και σε όλα όσα είναι καλά· επειδή δεν υπάρχει τίποτα που να είναι καλό και να μην προέρχεται από τον Κύριο: και αυτό που είναι κακό προέρχεται από τον διάβολο.

26 Και τώρα αγαπημένοι μου αδελφοί, θα ήθελα να έλθετε στον Χριστό, ο οποίος είναι ο Άγιος του Ισραήλ, και να γίνετε κοινωνοί της σωτηρίας του και της δύναμης τής λύτρωσής του. Μάλιστα, ελάτε σε αυτόν, και προσφέρετε όλη σας την ψυχή σαν προσφορά προς αυτόν, και συνεχίστε με νηστεία και προσευχή, και υπομείνετε μέχρι τέλους. Και όπως ο Κύριος ζει, θα σωθείτε.

27 Και τώρα θα μιλήσω κάπως σχετικά με ορισμένους που πήγαν στην έρημο για να επιστρέψουν στη γη του Νεφί· επειδή υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός οι οποίοι επιθυμούσαν να αποκτήσουν τη γη της κληρονομιάς τους.

28 Επομένως, πήγαν μέσα στην έρημο. Και ο ηγέτης τους, ων δυνατός και κραταιός άνδρας, και σκληροτράχηλος άνδρας, γι’ αυτό προκάλεσε διχόνοια ανάμεσά τους. Και όλοι φονεύθηκαν, εκτός από πενήντα, μέσα στην έρημο, και επέστρεψαν πάλι στη γη του Ζαραχέμλα.

29 Και συνέβη ώστε πήραν επίσης και αρκετούς άλλους, και ξεκίνησαν το ταξίδι τους μέσα στην έρημο.

30 Και εγώ, ο Αμαλήκι, είχα έναν αδελφό ο οποίος επίσης πήγε μαζί τους. Και από τότε δεν έμαθα τίποτα σχετικά με αυτούς. Και είμαι έτοιμος να πλαγιάσω μέσα στον τάφο μου· και αυτές οι πλάκες είναι γεμάτες. Και δίνω τέλος στα λόγια μου.