Elizeusz

Starotestamentowy prorok z Północnego Królestwa Izraela i zaufany doradca kilku królów tego kraju.

Elizeusz miał łagodne i delikatne usposobienie, odmienne od ognistego zapału, jaki rozpoznawano u jego pana Eliasza. Jego znamienite cuda (Ⅱ Król. 2–5; 8) świadczą, że naprawdę otrzymał moc Eliasza i był jego następcą jako prorok (Ⅱ Król. 2:9–12). Na przykład, uzdrowił wody gorzkiego źródła, rozdzielił wody rzeki Jordan, pomnożył oliwę wdowy, wskrzesił chłopca z martwych, uzdrowił trędowatego, sprawił, że żelazna siekiera wypłynęła i poraził Syryjczyków ślepotą (Ⅱ Król. 2–6). Jego posługa trwała ponad pięćdziesiąt lat podczas panowania Jehorama, Jehu, Jehoachaza i Joasza.