ภาษา (การพูด), ลิ้น ดู พูดภาษา (การ), ของประทานแห่ง ด้วย สัญลักษณ์ของคำพูด. วิสุทธิชนต้องควบคุมลิ้นของพวกเขา, หมายความว่าพวกเขาต้องควบคุมคำพูด. ลิ้น หมายถึงภาษาและผู้คนด้วย. สุดท้ายแล้ว, ทุกเข่าจะย่อลงและทุกลิ้นจะสารภาพต่อพระผู้เป็นเจ้า (อสย. ๔๕:๒๓; รม. ๑๔:๑๑). จงระวังลิ้นของเจ้าจากความชั่ว, สดด. ๓๔:๑๓ (๑ ปต. ๓:๑๐). บุคคลที่รักษาปากและลิ้นของตนก็รักษาตัวเขาเองให้พ้นความลำบาก, สภษ. ๒๑:๒๓. ถ้าผู้ใดมิได้สงบปากคำ, ธัมมะของผู้นั้นก็ไม่มีประโยชน์, ยากอบ ๑:๒๖. ถ้าผู้ใดมิได้ทำผิดทางวาจา, ผู้นั้นก็เป็นคนดีรอบคอบแล้ว, ยากอบ ๓:๑–๑๓. ประกาศข่าวประเสริฐอันเป็นอมตะแก่ชนชาวโลกทั้งปวง, ทุกเผ่าพันธุ์, ทุกชาติ, และทุกภาษา, วว. ๑๔:๖–๗ (๒ นี. ๒๖:๑๓; โมไซยาห์ ๓:๑๓, ๒๐; คพ. ๘๘:๑๐๓; ๑๑๒:๑). พระเจ้าประทานแก่ประชาชาติทั้งปวง, ด้วยชาติและภาษาของเขาเอง, ที่จะสอนพระวจนะของพระองค์, แอลมา ๒๙:๘. แผ่นจารึกเหล่านี้จะออกไปสู่ทุกประชาชาติ, ตระกูล, ภาษา, และผู้คน, แอลมา ๓๗:๔. ได้คำของเรา, และจากนั้นเราจะปลดปล่อยลิ้นของเจ้า, คพ. ๑๑:๒๑. มนุษย์ทุกคนจะได้ยินความสมบูรณ์แห่งพระกิตติคุณในภาษาของเขาเอง, คพ. ๙๐:๑๑.