ក.យ.ស., វិវរណៈ ១២:១–១៧ (ចូរប្រៀបធៀបនឹងគម្ពីរវិវរណៈ ១២:១–១៧; គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៧៧)
(ស្ត្រី [សាសនាចក្រ], កូន [នគរព្រះ] ដំបងដែក [ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ] នាគ [អារក្សសាតាំង] និងមីកែល ត្រូវបានពន្យល់ប្រាប់។ សង្គ្រាមនៅលើស្ថានសួគ៌ត្រូវបានបន្តនៅលើផែនដី)។
១ហើយមានទីសំគាល់មួយយ៉ាងធំនៅលើស្ថានសួគ៌ គឺដែលមានរូបរាងដូចជាអ្វីៗនៅលើផែនដី មានស្ត្រីម្នាក់ប្រដាប់ខ្លួនដោយព្រះអាទិត្យ ហើយមានព្រះចន្ទនៅក្រោមជើងនាង ហើយនៅលើក្បាលនាង នោះមានមកុដធ្វើពីផ្កាយ១២។
២ហើយស្ត្រីនោះមានគភ៌ ក៏ស្រែកដោយរៀបនឹងសម្រាលចេញ ទាំងឈឺចាប់នឹងបង្កើតកូនមក។
៣ហើយនាងបង្កើតមានកូនប្រុសមួយ ដែលត្រួតត្រាលើអស់ទាំងសាសន៍ ដោយដំបងដែក ហើយកូននាងត្រូវបាននាំឡើងទៅឯព្រះ និងបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់។
៤ហើយក៏ឃើញមានទីសំគាល់មួយទៀតនៅស្ថានសួគ៌ ហើយមើលចុះ មាននាគដ៏ធំមួយមានសម្បុរក្រហម ដែលមានក្បាល៧ និងស្នែង១០ ហើយមានមកុដ៧នៅលើក្បាលវា។ ហើយកន្ទុយវាក៏ទាញផ្កាយនៅលើមេឃ១ភាគក្នុង៣ ហើយក្រវាត់ចោលទៅលើផែនដី។ ហើយនាគនោះក៏ស្ថិតនៅត្រង់មុខស្ត្រី ដែលរៀបនឹងសម្រាលកូននោះ ដើម្បីនឹងលេបកូននាងក្នុងកាលដែលសម្រាលចេញមក។
៥ហើយស្ត្រីនោះក៏រត់ទៅឯទីរហោស្ថាន នៅទីនោះនាងមានកន្លែងមួយដែលត្រូវបានរៀបចំទុកដោយព្រះ ដើម្បីឲ្យពួកគេចិញ្ចឹមនាងនៅទីនោះ អស់រយៈ ១២៦០ ឆ្នាំ។
៦ហើយមានសង្គ្រាមនៅលើស្ថានសួគ៌ មីកែល និងពួកទេវតារបស់លោកច្បាំងនឹងនាគ ហើយនាគ និងពួកទេវតារបស់វាក៏ច្បាំងនឹងមីកែលដែរ
៧ហើយនាគមិនបានឈ្នះលើមីកែល ឬលើកូន ឬលើស្ត្រីដែលជាសាសនាចក្រនៃព្រះ ដែលត្រូវបានរួចផុតពីការឈឺចាប់របស់នាងទេ ហើយដែលបាននាំនគរនៃព្រះរបស់យើង និងព្រះគ្រីស្ទរបស់ទ្រង់ចេញមក។
៨ក៏មិនឃើញមានកន្លែងណានៅលើស្ថានសួគ៌សម្រាប់នាគដ៏ធំនោះ ដែលត្រូវបានបោះទំលាក់ទៅ ឯពស់ពីចាស់បុរាណនោះត្រូវ បានហៅថា អារក្ស ហើយក៏ត្រូវបានហៅថា សាតាំងផង ដែលបានបញ្ឆោតលោកិយទាំងមូល វាត្រូវបានបោះទំលាក់ទៅផែនដី ព្រមទាំងពួកទេវតារបស់វាក៏ត្រូវបានបោះទំលាក់ទៅជាមួយវាដែរ។
៩ហើយខ្ញុំបានឮសំឡេងមួយយ៉ាងខ្លាំងនៅលើស្ថានសួគ៌ថា ឥឡូវនេះ សេចក្ដីសង្គ្រោះ និងព្រះចេស្ដា និងនគរនៃព្រះរបស់យើងរាល់គ្នា ហើយអំណាចនៃព្រះគ្រីស្ទរបស់ទ្រង់ បានមកដល់ហើយ
១០ត្បិតអានោះដែលចោទប្រកាន់ពីពួកបងប្អូនយើងរាល់គ្នា នោះត្រូវបានបោះទំលាក់ទៅហើយ ដែលចេះតែចោទពីគេនៅចំពោះព្រះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។
១១ត្បិតគេបានឈ្នះវា ដោយសារឈាមនៃកូនចៀម ហើយដោយសារពាក្យនៃសេចក្ដីបន្ទាល់របស់គេ ព្រោះគេពុំបានស្រឡាញ់ជីវិតរបស់ខ្លួនឡើយ តែបានកាន់សេចក្ដីបន្ទាល់នោះដរាបដល់ស្លាប់។ ដោយហេតុនោះ ឱស្ថានសួគ៌ និងពួកអ្នកដែលនៅស្ថាន នោះអើយ ចូរអរសប្បាយឡើង។
១២ហើយបន្ទាប់ពីការណ៍ទាំងនេះ នោះខ្ញុំបានឮសំឡេងមួយទៀតថា វេទនាដល់បណ្ដាជនដែលនៅលើផែនដី មែនហើយ និងដល់ពួកអ្នកដែលនៅលើកោះទាំងឡាយក្នុងសមុទ្រផង ! ពីព្រោះអារក្សបានចុះមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយមានសេចក្ដីឃោរឃៅជាខ្លាំង ដោយវាដឹងថា វាមានតែពេលវេលាដ៏ខ្លីប៉ុណ្ណោះ។
១៣ត្បិតកាលនាគឃើញថា វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅផែនដីហើយ នោះវាក៏ធ្វើទុក្ខដល់ស្ត្រីដែលសម្រាលកូនប្រុសនោះ។
១៤ដូច្នេះហើយ ស្ត្រីនោះត្រូវបានប្រទានឲ្យមានស្លាបពីរ ដូចជាស្លាបនៃសត្វឥន្ទ្រីដ៏ធំ ដើម្បីឲ្យនាងបានហើរទៅនៅកន្លែងរបស់នាងនៅទីរហោស្ថាន ជាកន្លែងដែលនាងនឹងត្រូវបានចិញ្ចឹមអស់មួយខួប ពីរខួប ហើយកន្លះខួបផង ឲ្យឃ្លាតពីមុខសត្វនាគនោះចេញ។
១៥រួចពស់វាព្រួសទឹកចេញពីមាត់វាដូចជាទន្លេ ឲ្យហូរទៅតាមស្ត្រីនោះ ដើម្បីនឹងបន្សាត់នាងឲ្យបាត់តាមទន្លេនោះទៅ។
១៦ហើយផែនដីបានជួយស្ត្រីនោះ ហើយផែនដីបានហារមាត់ ហើយលេបទឹក ដែលនាគព្រួសចេញពីមាត់វាទៅបាត់។
១៧ដូច្នេះហើយ នាគក៏ខឹងនឹងស្ត្រីនោះ ហើយចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមនឹងសំណល់ពូជនាងទាំងប៉ុន្មាន ជាពួកអ្នកដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ហើយដែលមានសេចក្ដីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។