Επιλογές από το
Βιβλίο του Μωυσή

1 Τα λόγια του Θεού, τα οποία είπε στον Μωυσή, κάποτε που ο Μωυσής μεταφέρθηκε σε ένα πάρα πολύ ψηλό βουνό,

2 Και είδε τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, και συνομίλησε μαζί του, και η δόξα του Θεού ήταν επάνω στον Μωυσή. Επομένως, ο Μωυσής θα μπορούσε να παραμείνει στην παρουσία του.

3 Και ο Θεός μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Ιδού, Εγώ είμαι ο Κύριος ο Παντοδύναμος Θεός, και Απέραντος είναι το όνομά μου. Διότι είμαι χωρίς αρχή ούτε τέλος. Και μήπως αυτό δεν είναι το απέραντο;

4 Και, ιδού, εσύ είσαι γιος μου. Επομένως κοίτα, και θα σου δείξω τα δημιουργήματα των χεριώνμου. Αλλά όχι όλα, γιατί τα έργα μου είναι απέραντα, όπως και τα λόγια μου, γιατί δεν παύουν ποτέ.

5 Επομένως, κανείς δεν μπορεί να δει όλα τα έργα μου, εκτός αν δει όλη τη δόξα μου. Και κανείς δεν μπορεί να δει όλη τη δόξα μου, και μετά να παραμένει κατά τη σάρκα επάνω στη γη.

6 Και έχω ένα έργο για σένα, Μωυσή, γιε μου. Και εσύ είσαι καθ’ ομοίωση του Μονογενούς μου. Και ο Μονογενής μου είναι και θα είναι ο Σωτήρας, γιατί είναι γεμάτος χάρη και αλήθεια. Όμως δεν υπάρχει Θεός εκτός από εμένα, και τα πάντα είναι παρόντα με εμένα, γιατί τα γνωρίζω όλα.

7 Και τώρα, ιδού, αυτό το ένα που δείχνω σε εσένα, Μωυσή, γιε μου, γιατί είσαι μέσα στον κόσμο, ώστε λοιπόν το δείχνω σε εσένα.

8 Και έγινε ώστε ο Μωυσής κοίταξε, και είδε τον κόσμο επάνω στον οποίο δημιουργήθηκε. Και ο Μωυσής είδε τον κόσμο και τα πέρατα αυτού, και όλα τα τέκνα των ανθρώπων που υπάρχουν και αυτά που έχουν δημιουργηθεί. Ετούτα θαύμασε πολύ και σάστισε.

9 Και η παρουσία του Θεού αποσύρθηκε από τον Μωυσή, έτσι ώστε η δόξα του δεν ήταν επάνω στον Μωυσή. Και ο Μωυσής έμεινε μόνος του. Και όπως έμεινε μόνος του, έπεσε στη γη.

10 Και συνέβη ότι πέρασε διάστημα πολλών ωρών προτού ο Μωυσής αναλάβει ξανά τη φυσική του δύναμη όπως ενός ανθρώπου. Και μονολόγησε: Πλέον, για αυτόν τον λόγο ξέρω ότι ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα, πράγμα που ποτέ δεν είχα υποθέσει.

11 Mα τώρα τα δικά μου μάτια έχουν δει τον Θεό. Όμως όχι τα φυσικά παρά τα πνευματικά μου μάτια, γιατί τα φυσικά μου μάτια δεν θα μπορούσαν να δουν. Επειδή θα έπρεπε να είχα σβήσει και να είχα πεθάνει στην παρουσία του. Όμως η δόξα του ήταν επάνω μου. Και είδα το πρόσωπό του, γιατί μεταμορφώθηκα ενώπιόν του.

12 Και συνέβη ώστε όταν ο Μωυσής είπε αυτά τα λόγια, ιδού, ο Σατανάς ήρθε να τον βάλει σε πειρασμό λέγοντας: Μωυσή, γιε του ανθρώπου, προσκύνησέ με.

13 Και συνέβη ότι ο Μωυσής κοίταξε τον Σατανά και είπε: Ποιος είσαι εσύ; Διότι ιδού, εγώ είμαι γιος Θεού, καθ’ ομοίωση του Μονογενούς Του. Και πού είναι η δική σου δόξα, για να σε προσκυνήσω;

14 Διότι, δεν θα μπορούσα να κοιτάξω τον Θεό, παρά μόνον εάν η δόξα του ήταν επάνω μου, και εγώ μεταμορφωνόμουν εμπρός του. Αλλά εσένα μπορώ να σε κοιτάξω ως φυσικός άνθρωπος. Σίγουρα, έτσι δεν είναι;

15 Ευλογημένο ας είναι το όνομα του Θεού μου, γιατί το Πνεύμα του δεν έχει αποσυρθεί εντελώς από εμένα, αλλιώς πού είναι η δόξα σου, γιατί είναι σκοτάδι σε μένα; Και μπορώ να κρίνω ανάμεσα σε εσένα και τον Θεό. Διότι ο Θεός μού είπε: Προσκύνησε τον Θεό, γιατί μόνον αυτόν θα λατρέψεις.

16 Πήγαινε, Σατανά. Mην με εξαπατάς. Γιατί ο Θεός μού είπε: Είσαι καθ’ ομοίωση του Μονογενούς μου.

17 Και μου έδωσε επίσης εντολές όταν με φώναξε μέσα από τη φλεγόμενη βάτο, λέγοντας: Να επικαλείσαι τον Θεό στο όνομα του Μονογενούς μου, και να με προσκυνάς.

18 Και πάλι ο Μωυσής είπε: Δεν θα σταματήσω να επικαλούμαι τον Θεό, έχω κι άλλα να τον ρωτήσω: διότι η δόξα του ήταν επάνω μου, γι’ αυτό μπορώ να κρίνω ανάμεσα σε αυτόν και εσένα. Πήγαινε λοιπόν, Σατανά.

19 Και πλέον, όταν ο Μωυσής είχε πει αυτά τα λόγια, ο Σατανάς φώναξε με δυνατή φωνή, και μαινόταν επάνω στη γη, και πρόσταξε, λέγοντας: Εγώ είμαι ο Μονογενής, προσκύνησέ με.

20 Και συνέβη ώστε ο Μωυσής άρχισε να φοβάται υπερβολικά. Και καθώς άρχισε να φοβάται, είδε την σκληρότητα της κόλασης. Παρ’ όλα αυτά, επικαλούμενος τον Θεό, πήρε δύναμη, και πρόσταξε, λέγοντας: Φύγε από μπροστά μου, Σατανά, γιατί μόνον αυτόν τον Θεό θα προσκυνήσω, τον Θεό της δόξας.

21 Και τότε ο Σατανάς άρχισε να τρέμει, και η γη σείστηκε και ο Μωυσής πήρε δύναμη, και επικαλέστηκε τον Θεό, λέγοντας: Στο όνομα του Μονογενούς, φύγε από εδώ, Σατανά.

22 Και έγινε ώστε ο Σατανάς φώναξε με δυνατή φωνή, με κλαυθμό και οδυρμό, και τρίξιμο δοντιών. Και έφυγε από εκεί, δηλαδή από την παρουσία του Μωυσή, που δεν τον έβλεπε πια.

23 Και τώρα για αυτό κατέθεσε μαρτυρία ο Μωυσής. Αλλά εξαιτίας της ανομίας, αυτό δεν έγινε γνωστό μεταξύ των τέκνων των ανθρώπων.

24 Και συνέβη ώστε όταν ο Σατανάς είχε φύγει από την παρουσία του Μωυσή, ο Μωυσής σήκωσε τα μάτια του στους ουρανούς, γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο δίνει μαρτυρία για τον Πατέρα και τον Υιό.

25 Και επικαλούμενος το όνομα του Θεού, είδε ξανά τη δόξα του, γιατί ήταν επάνω του. Και άκουσε μια φωνή, να λέει: Μακάριος είσαι εσύ, Μωυσή, γιατί Εγώ, ο Παντοδύναμος, σε διάλεξα και θα γίνεις ισχυρότερος από πολλά νερά. Διότι θα υπακούσουν στην εντολή σου σαν να ήσουν Θεός.

26 Και να, είμαι μαζί σου, μέχρι το τέλος των ημερών σου. Γιατί θα ελευθερώσεις τον λαό μου από τη δουλεία, δηλαδή τον Ισραήλ τον περιούσιο.

27 Και έγινε ώστε, καθώς η φωνή εξακολουθούσε να μιλά, ο Μωυσής έριξε το βλέμμα του και είδε τη γη, μάλιστα, ολόκληρη. Και δεν υπήρχε ούτε ένα σωματίδιο από αυτήν που δεν το είδε, διακρίνοντάς το μέσω του Πνεύματος του Θεού.

28 Και είδε επίσης τους κατοίκους της, και δεν υπήρχε ούτε μια ψυχή που να μην είδε. Και τις διέκρινε μέσω του Πνεύματος του Θεού. Και ήταν πολυάριθμες, δηλαδή αμέτρητες, όπως η άμμος στην ακτή της θάλασσας.

29 Και είδε πολλούς τόπους. Και κάθε τόπος ονομαζόταν γη, και υπήρχαν κάτοικοι στην επιφάνειά της.

30 Και έγινε ώστε ο Μωυσής επικαλέστηκε τον Θεό, λέγοντας: Πες μου, σε εκλιπαρώ, γιατί είναι έτσι αυτά, και με τι τα δημιούργησες;

31 Και ιδού, η δόξα του Κυρίου ήταν επάνω στον Μωυσή, έτσι ώστε ο Μωυσής στάθηκε μπροστά στον Θεό, και συνομίλησε μαζί του πρόσωπο με πρόσωπο. Και ο Κύριος ο Θεός είπε στον Μωυσή: Για τον δικό μου σκοπό τα έχω δημιουργήσει αυτά. Εδώ είναι σοφία και παραμένει μέσα μου.

32 Και με τον λόγο της δύναμής μου τα έχω δημιουργήσει, που είναι ο Μονογενής μου Υιός, ο οποίος είναι γεμάτος χάρη και αλήθεια.

33 Και κόσμους αναρίθμητους έχω δημιουργήσει. Και τους δημιούργησα επίσης για δικό μου σκοπό. Και τους δημιούργησα μέσω του Υιού, ο οποίος είναι ο Μονογενής μου.

34 Και τον πρώτο άνθρωπο από όλους τους ανθρώπους ονόμασα Αδάμ, το οποίο σημαίνει πολλοί.

35 Αλλά σου δίνω μόνο μια περιγραφή αυτής της γης και των κατοίκων της. Διότι, ιδού, υπάρχουν πολλοί κόσμοι που έχουν παρέλθει με τον λόγο της δύναμής μου. Και υπάρχουν πολλοί που στέκονται τώρα, και είναι αμέτρητοι κατά τον άνθρωπο. Όμως τα πάντα είναι μετρημένα κατ’ εμένα, γιατί είναι δικά μου και τα γνωρίζω.

36 Και έγινε ώστε ο Μωυσής μίλησε προς τον Κύριο, λέγοντας: Ευσπλαχνίσου τον υπηρέτη σου, ω Θεέ, και πες μου για αυτήν τη γη, και για τους κατοίκους της, και επίσης για τους ουρανούς, και τότε ο υπηρέτης σου θα είναι ικανοποιημένος.

37 Και ο Κύριος ο Θεός μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Οι ουρανοί είναι πολλοί και δεν μπορούν να μετρηθούν κατά τον άνθρωπο. Αλλά μετριούνται κατ’ εμένα, γιατί είναι δικοί μου.

38 Και όπως μια γη θα παρέλθει μαζί με τους ουρανούς της, έτσι θα έρθει μια άλλη. Και δεν υπάρχει τέλος στα έργα μου, ούτε στα λόγια μου.

39 Διότι ιδού, αυτό είναι το έργο μου και η δόξα μου —να πραγματοποιήσω την αθανασία και την αιώνια ζωή του ανθρώπου.

40 Και τώρα, Μωυσή, γιε μου, θα σου μιλήσω για αυτήν τη γη επάνω στην οποία στέκεσαι. Και εσύ θα γράψεις αυτά που θα πω.

41 Και κάποια μέρα, που τα τέκνα των ανθρώπων θα θεωρήσουν τα λόγια μου άχρηστα και θα αφαιρέσουν πολλά από αυτά από το βιβλίο που θα γράψεις, ιδού, θα αναδείξω έναν άλλον σαν εσένα. Και θα βρεθούν τα λόγια μου και πάλι ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων —μεταξύ όσων πιστεύουν.

42 (Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν στον Μωυσή επάνω στο βουνό, το όνομα του οποίου δεν θα γίνει γνωστό στα τέκνα των ανθρώπων. Και τώρα τα ακούς εσύ. Μην τα δείξεις σε κανέναν, εκτός από αυτούς που πιστεύουν. Έτσι να γίνει. Αμήν).