Wprowadzenie

Zbawienie wszystkich dzieci Boga jest najważniejszym elementem Jego ewangelii. Obiecał On, że „błogosławione będą wszystkie narody ziemi” poprzez potomków Abrahama (I Ks. Mojżeszowa 22:18), a uniżonym pasterzom w Judei zwiastował, że „radość [wielka]” ewangelii jest przeznaczona dla „wszystkiego ludu” (Ew. Łukasza 2:10). Na początku Księgi Mormona Nefi głosił, że Pan „nie czyni […] niczego, co nie byłoby na korzyść świata, bo kocha świat i oddaje swoje życie, aby przywieść do siebie wszystkich ludzi” (2 Nefi 26:24; wyróżnienie dodane).

Wkrótce po zorganizowaniu Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, w 1831 roku, Pan polecił świętym, by głosili ewangelię na całym świecie: „Bowiem, obnaży [On] swoje święte ramię na oczach wszystkich narodów”. „Przeto przygotuj się, przygotuj, o ludu mój […]. Niechaj się rozlegnie okrzyk między wszystkimi ludźmi” (Nauki i Przymierza 133:3–4, 10). Po czym wierni święci przyjmowali powołania, by głosić ewangelię na całym świecie, Księga Mormona została przetłumaczona (w całości lub częściowo) w ponad 110 językach, a kongregacje powstawały i rozkwitały na całym świecie.

Podczas gdy święci rozumieją światowy charakter ich wyznania, nie zawsze znają jego historię w poszczególnych miejscach na ziemi. Historie ze świata zawierają inspirujące opowieści o tym, jak przesłanie Przywrócenia było przyjmowane na całym świecie i jak się nim dzielono.

Każda historia zawiera krótki zarys, wybrane opowieści promujące wiarę, chronologię, informacje statystyczne oraz dodatkowe źródła, do których czytelnik może się odnieść. W opowieściach tych przedstawieni są miejscowi członkowie, którzy usłyszeli wezwanie Zbawiciela, by „[głosić] słowo w ich okolicach” (Nauki i Przymierza 52:39) i baczyli na nie oraz którzy wykazali się wiarą, mierząc się z wyzwaniami wynikającymi z bycia członkiem Kościoła w ich krajach.