Bądź cierpliwy wobec siebie i innych osób

Pierwsi święci z bliska przyglądali się Józefowi Smithowi i Przywróceniu. Byli świadkami cudów — tłumaczeń, uzdrowień i wizji. Widzieli również wyzwania, błędy i porażki. Nauczyli się podążać za prorokiem z „cierpliwością i wiarą”¹.

Starszy Jeffrey R. Holland nauczał: „Miejcie więc wyrozumiałość dla ludzkich słabości — dla swych własnych, jak również dla słabości osób służących u waszego boku w tym Kościele prowadzonym przez wolontariuszy, przez śmiertelników. Poza przypadkiem Swojego jedynego, doskonałego Jednorodzonego Syna, Bóg zmuszony jest pracować z ludźmi niedoskonałymi”. Starszy Holland wezwał nas, abyśmy wobec siebie nawzajem byli „cierpliwi, życzliwi i wyrozumiali”². Jednym z przykładów cierpliwości jest zdolność, aby z konstruktywną uwagą poświęcać coś przez dłuższy czas, jednocześnie unikając irytacji i złości. Wymaga to pokory, życzliwości i empatii. Wzrastamy w wierze, kiedy wykazujemy się cierpliwością wobec naszych braci i sióstr oraz wobec siebie. Zastanów się nad następującymi zasadami:

Miej do siebie cierpliwość. Może to być dezorientujące lub denerwujące, kiedy dowiesz się czegoś o Kościele lub jego historii, co jest sprzeczne z tym, jak to wcześniej rozumiałeś. Daj sobie czas na dokładniejsze przyjrzenie się danej kwestii i rozpoczęcie rozumienia nowych informacji. Kontynuuj studiowanie i modlitwę. Może to zająć trochę czasu, zanim znowu poczujesz, że jesteś na solidnym gruncie. Osoby, które przeszły przez ten proces, mogą zaświadczyć, że pogłębiło to ich nawrócenie do ewangelii.
Bądź cierpliwy wobec członków Kościoła. Żaden członek Kościoła nie jest doskonały. Nasze okręgi i gminy są pełne gorliwie wierzących osób, które często nie żyją zgodnie z najwyższymi normami ewangelii. Te same problemy, które znajdujemy na świecie — ekskluzywność, egoizm, moralne słabości i wiele innych — występują pośród świętych w dniach ostatnich. Kiedy będziemy wspólnie oddawać cześć Bogu i wspólnie służyć, będziemy świadkami naszych błędów i porażek. Powinniśmy dać miejsce na łaskę Bożą, kiedy inne osoby będą dążyć do udoskonalenia, tak jak my potrzebujemy ich cierpliwości względem naszych wysiłków podejmowanych w dobrej wierze.
Bądź cierpliwy wobec osób, które chcą pomóc. Osoby zmagające się z pytaniami lub niepewnością często zwracają się o pomoc do członków rodziny, przyjaciół lub lokalnych przywódców. W wielu przypadkach relacje te związane są z niesieniem pocieszenia i wsparcia. Niestety, czasami osoba, do której się zwracamy, staje się defensywna lub podejrzliwa bądź nie okazuje empatii. Okazywanie innym osobom cierpliwości może być trudne, kiedy przechodzimy przez kryzys. Potrzebują jednak naszej cierpliwości, tak jak my potrzebujemy jej od nich.
Bądź cierpliwy wobec przywódców Kościoła. Przywódcy Kościoła powołani do kierowania tą pracą to uczciwi, ale niedoskonali ludzie. Starszy Dieter F. Uchtdorf zauważył, że „zdarzały się sytuacje, kiedy członkowie lub przywódcy Kościoła po prostu popełniali błędy”³. Tak było w przeszłości i nadal jest to prawdą. Przywódca kościelny może powiedzieć coś, co wzmaga twoją frustrację lub poczucie izolacji. Może nie okazać współczucia lub zrozumienia, którego potrzebujesz. Okazywanie cierpliwości przywódcom nie oznacza, że tolerujemy zachowania niezgodne z prawem lub które wiążą się z agresywnym zachowaniem. Powinniśmy jednak okazywać wsparcie, miłość i cierpliwość znacznej większości przywódców Kościoła, kiedy zwyczajnie i niedoskonale pracują dla sprawy Syjonu.
Bądź cierpliwy wobec Pańskiego poczucia czasu. Kiedy mamy pytania dotyczące Kościoła, często sięgamy po szybkie odpowiedzi. Możemy myśleć, że pomocne będzie przeczytanie wszystkiego, co można znaleźć o danej kwestii, niezależnie od źródła. Możemy też założyć, że modlitwa lub spotkanie z przywódcą Kościoła szybko pomoże nam uporać się z uczuciami. Jednak odnalezienie spokoju to często dłuższy proces. Rozbieżność pomiędzy naszymi nadziejami, a rzeczywistością może być bolesna. Podobnie jak Nefi możemy czerpać pocieszenie z wiedzy, że „[Bóg] kocha […] Swoje dzieci”, nawet jeśli „nie [pojmujemy] znaczenia wszystkiego”⁴.

Kluczowe fragmenty z pism świętych: List do Rzymian 5:3–4; Ks. Almy 7:23; Doktryna i Przymierza 21:5