Co się później wydarzyło?

Rosemary M. Wixom

Generalna Prezydent Organizacji Podstawowej

Wesołych Świąt!

W okresie poprzedzającym Święta Bożego Narodzenia dzieci sprawiają, że w naszych sercach gości magiczny duch tych świąt. Coś nas ominie, jeśli nie spojrzymy na Święta Bożego Narodzenia oczami dzieci, bo one naprawdę czekają na lampki choinkowe, muzykę, zapach choinek i cukierki. Widzimy ich zaróżowione policzki i przyciśnięte do szyby sklepowej noski, jak zaglądają do środka, marząc o dniu, kiedy otworzą prezenty. Na paluszkach odliczają, ile dni jeszcze pozostało. Rodzice także odliczają dni do Bożonarodzeniowego poranka. Gdy planują i przygotowują niespodzianki dla swoich dzieci, marzą, że będą gotowi na ten dzień.

Gdy byłam dzieckiem, moja matka zawsze szyła coś, jako bożonarodzeniową niespodziankę dla mnie i mojej siostry bliźniaczki. Ustawiała maszynę do szycia w swojej sypialni i zaczynała pracę miesiąc wcześniej, a kiedy szyła, pilnowała, aby drzwi sypialni były zamknięte. Gdy zbliżał się dzień Bożego Narodzenia, szyła do późna w nocy. Kiedy już prawie kończyła szyć — nie wliczając w to przymiarki i obszycia szwów — obmyślała plan, jak utrzymać niespodziankę w tajemnicy. Służyła jej do tego opaska na oczy. Mama zakładała ją nam na oczy, wprowadzała pojedynczo do swojej sypialni, a następnie ubierała nas w to, co szyła, a my tego nie widziałyśmy. To był dobry sposób… ale nie w sytuacji, gdy w drugim pokoju zadzwonił telefon.

Wychodząc z pokoju mówiła: „Zaraz wracam, nawet nie próbuj podglądać”. Możecie zapytać: „Co się później wydarzyło?”.

Powiem wam: to był czerwony aksamitny fartuszek.

Pozwólcie, że podzielę się z wami tym, dlaczego pytanie: „Co się później wydarzyło”, oddaje prawdziwe znaczenie Świąt Bożego Narodzenia.

Wydarzyło się to w połowie grudnia, gdy Amy Johnston, liderka grupy zuchów w Gilbert w stanie Arizona, skorzystała z okazji, aby nauczać energicznych ośmioletnich chłopców o narodzinach Jezusa. Poczuła, że powinna odłożyć na chwilę przygotowane wcześniej zajęcia i porozmawiać ze skautami o Bożym Narodzeniu. W swoim domu, w pokoju zabaw zgromadziła chłopców wokół siebie, przeczytała im kilka fragmentów z pism świętych i przy użyciu ilustracji opowiedziała świętą historię Marii i Józefa, pasterzy, gwiazdy i narodzin dzieciątka Jezus w stajence w Betlejem.

Przeczytała:

„Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, […]

aby był spisany wraz z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna […].

I porodziła syna swego pierworodnego i owinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim.

I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka.

I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu,

gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym”¹.

Gdy mówiła o narodzinach Jezusa, zauważyła, że wszyscy chłopcy słuchali niezbyt uważnie, ale jeden z nich, John, wsłuchiwał się w każde słowo. John był hałaśliwym chłopcem, który prawie nigdy nie mógł usiedzieć spokojnie, ale gdy opowiadała tę historię, słuchał z zainteresowaniem i zapytał: „Co się później wydarzyło?”.

Opowiedziała więc chłopcom o dzieciństwie Jezusa. Powiedziała: „Jezus był chłopcem podobnie jak wy. Lubił biegać i bawić się. Ale też ‘[nabierał] sił’”². Powiedziała im, że gdy Jezus miał 12 lat udał się wraz ze swoją rodziną do Jerozolimy. W drodze powrotnej do domu Maria i Józef zorientowali się, że nie ma z nimi ich syna. Pośpiesznie wrócili do Jerozolimy i znaleźli Jezusa w świątyni, jak rozmawiał z uczonymi i nauczycielami, którzy zadawali Mu pytania, a pisma święte podają, że wszyscy, którzy Go słyszeli „zdumiewali się […] nad jego rozumem i odpowiedziami”³.

„Co się później wydarzyło”? — zapytał John. Amy powiedziała chłopcom o posłudze Jezusa Chrystusa, o tym, jak był napełniony Duchem Pana. W Biblii czytamy, że nauczał On ewangelii biednych ludzi, dokonywał cudów, uzdrawiał ślepych, chorych i wskrzeszał ludzi, którzy umarli. Jezus nauczał: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych [i] dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą”⁴.

Johna poruszyły wypowiedziane słowa i chciał wiedzieć więcej. Ponownie zapytał: „I co się później wydarzyło?”. Opowiedziała chłopcom, że niektórzy ludzie odrzucili Jezusa i nie lubili Go. Planowali odebrać Mu życie. Opowiedziała tym małym zuchom o Ostatniej Wieczerzy, ogrodzie Getsemane i o tym, jak Jezusa ukrzyżowano, i że On potem zmartwychwstał. Widziała, że wszystkie te historie były dla Johna czymś nowym i dlatego chciał wiedzieć więcej.

Wtedy poczuła, że powinna przerwać, wypowiedzieć imię każdego chłopca i powiedzieć: „Jezus Chrystus zmarł za ciebie”. John uważnie słuchał, gdy zwracając się do każdego chłopca z osobna wypowiadała te słowa. Następnie spojrzała na niego i rzekła „John, Jezus Chrystus zmarł za ciebie”. Spojrzał na nią i ze zdziwieniem zapytał: „On to dla mnie zrobił?”.

Amy powiedziała: „Tego dnia Duch był silny w naszym pokoju zabaw, gdy jeden chłopiec poczuł wpływ Ducha Świętego być może po raz pierwszy w życiu”. Wyznała: „Nie wiem, jaka przyszłość czeka Johna, którego rodzina przeprowadziła się do innego miejsca. Modlę się, aby nasionka zasiane podczas spotkania zuchów na dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem wzrosły i sprawiły, że otrzyma on pewnego dnia pełnię światła ewangelii”.

Po świętach zdejmiemy lampki choinkowe, zapach choinki ulotni się w powietrzu, w radiu nie będzie już słychać kolęd, a my, tak jak John, zapytamy: „Co się później wydarzy?”.

Zadziwiające i budzące podziw Boże Narodzenie to zaledwie początek. Święta Bożego Narodzenia przypominają nam, że dziecię urodzone w Betlejem dało nam cel życia, a to, co się później z nami wydarzy, w dużej mierze zależy od tego, jak blisko jesteśmy naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa i czy za Nim podążamy. Codziennie zapraszamy do swego życia Jego Ducha. Widzimy światło w ludziach; słyszymy radosne głosy dzieci, które dają nadzieję i sprawiają, że wypatrujemy, co przyniesie przyszłość. Chcemy gromadzić się, angażować, służyć i podnosić na duchu, gdy uczymy się, co tak naprawdę oznacza znać naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Odliczamy dni do wydarzeń w życiu, dzięki którym bardziej odczujemy Jego wpływ, na przykład: do narodzin dziecka, chrztu dziecka, wyjazdu misjonarza na misję, ślubu zawartego w świątyni, przyjmowania sakramentu co tydzień. Dzięki dziecięcej wierze szukamy Go i czujemy Jego wpływ.

„Jeśli [...] nie staniecie [się] jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios”⁵.

Jest to piękny plan, plan stworzony przez naszego Ojca, w którym, dzięki Jego Synowi, a naszemu Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi, możemy powrócić do Ojca i przebywać z Nim oraz cieszyć się wszystkim, co On posiada. To jest ostateczna odpowiedź na pytanie „Co się później wydarzy?”. Zbawiciel powiedział: „A ten, kto przyjmuje mojego Ojca, przyjmuje królestwo mego Ojca, przeto wszystko, co posiada mój Ojciec, będzie mu dane”⁶.

Gotowość do przyjęcia Go nadaje wszystkim nowe znaczenie przygotowania na dzień Bożego Narodzenia.

John, gdziekolwiek jesteś, żyjący Apostołowie powiedzieli: „Uroczyście świadczymy, że [życie naszego Zbawiciela], które jest w centrum ludzkiej historii, ani nie rozpoczęło się w Betlejem, ani nie zakończyło się na Kalwarii. Był On Pierworodnym Ojca, Jednorodzonym Synem w ciele, Odkupicielem świata”⁷.

John, dar, który On nam dał, jest tym, co się później wydarzy.

To jest prawda, a On dokonał tego dla ciebie. Świadczę o tej boskiej prawdzie w imię Jezusa Chrystusa, amen.