Przywrócona prawda

Starszy Richard J. Maynes

Prezydium Siedemdziesiątych

Wieczór ze Starszym Richardem J. Maynesem

Ogólnoświatowe uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych • 1 maja 2016 r. • Tabernakulum w Salt Lake

Bracia i siostry, uwielbiam słuchać historii o tym, jak doszło do nawrócenia mojej żony, Nancy, i o tym, jak bardzo Pierwsza Wizja Józefa Smitha i Księga Mormona wpłynęły na jej początkowe świadectwo. Jestem ogromnie wdzięczny za to, że mogłem odegrać rolę misjonarza i kilka lat po powrocie z pełnoetatowej misji przedstawić jej ewangelię Jezusa Chrystusa. Jak się domyślacie, jestem zachwycony skutkami, jakie przyniosło to nam obojgu. Kościół i życie rodzinne są dla nas wszystkim.

Z całego serca jestem wdzięczny za to, że Pierwsze Prezydium poprosiło mnie, abym dzisiaj do was przemówił. Czuję, że ważne jest, abyście wiedzieli, że odczuwałem wpływ i wsłuchiwałem się w podszepty Ducha Świętego podczas przygotowania tego przesłania i mam nadzieję, że to, co chcę wam powiedzieć, będzie dla waszej korzyści.

Przywrócenie pełni ewangelii Jezusa Chrystusa w dniach ostatnich zostało przewidziane i przepowiedziane przez wielu proroków na przestrzeni dziejów. W związku z tym fakt Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa nie powinien być zaskoczeniem dla nikogo, kto studiuje pisma święte. W Starym i Nowym Testamencie oraz w Księdze Mormona znajdują się dziesiątki proroczych wypowiedzi, które jasno przepowiadają Przywrócenie ewangelii lub na nie wskazują. Przykłady w Starym Testamencie znajdują się w: V Księdze Mojżeszowej¹, Księdze Izajasza², Księdze Jeremiasza³, Księdze Ezechiela⁴, Księdze Daniela⁵, Księdze Amosa⁶ oraz Księdze Malachiasza⁷. Przykłady w Nowym Testamencie są w Ewangelii Mateusza⁸, Ewangelii Marka⁹, Dziejach Apostolskich¹⁰, Liście do Rzymian¹¹, Liście do Efezjan¹², II Liście do Tesaloniczan¹³ oraz w Objawieniu Jana¹⁴. Wiele kolejnych proroctw wskazujących na Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa można znaleźć w całej Księdze Mormona. Znajdują się one na przykład w 1 Księdze Nefiego¹⁵, 2 Księdze Nefiego¹⁶, Księdze Jakuba¹⁷ oraz w 3 Nefim¹⁸.

Jedno z moich ulubionych proroctw mówiących o Przywróceniu znajduje się w Księdze Daniela w Starym Testamencie. Król Nebukadnesar z Babilonie oblegał i podbił Jerozolimę około 586 r. p.n.e. Po opanowaniu Judei król Nebukadnesar nakazał jednemu ze swoich zarządców, aby zebrał grupę dzieci Izraela, które miały służyć w pałacu jako doradcy. Król powiedział, że grupa ta ma się składać z ludzi „uzdolnionych do wszelkiej wiedzy, obdarzonych bystrym rozumem, pojętnych do nauki i dlatego sposobnych do pełnienia służby w pałacu królewskim”¹⁹.

Pośród wybrańców znaleźli się Daniel, Ananiasz, Miszael i Azariasz. Być może pamiętacie, że w niewoli nadano tym młodzieńcom nowe babilońskie imiona: Baltazar, Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Było to częścią intensywnej indoktrynacji kulturowej Babilończyków.

Król Nebukadnesar wielokrotnie zasięgał rad tych czterech młodych Judejczyków. Pismo święte mówi nam, że „w każdej zaś sprawie, która wymagała mądrości i rozumienia, o którą pytał ich król, stwierdzał, że przewyższają dziesięciokrotnie wszystkich wróżbitów i magów, którzy byli w całym jego królestwie”²⁰.

Pewnej nocy królowi przyśnił się sen. Bardzo go zaniepokoił, więc chciał poznać jego znaczenie. Zdecydował się poddać swoich doradców próbie, żądając od nich czegoś niezwykłego. Wezwał do siebie magów, astrologów i czarowników i nakazał im, aby najpierw opowiedzieli mu treść tego snu, a następnie wyłożyli jego znaczenie. Królewska prośba była śmiertelnie poważna. Władca rzekł bowiem: „Jeżeli mi nie opowiecie i nie wyłożycie tego snu, będziecie rozsiekani na kawałki”²¹.

Kiedy mędrcy króla nie potrafili powiedzieć, o czym był sen, a tym samym nie mogli go oczywiście zinterpretować, ten wpadł w ogromny gniew i nakazał, aby wszyscy mędrcy w Babilonie zostali zgładzeni, również Daniel i jego towarzysze. Daniel zdołał jednak przekonać króla, aby udzielił mu audiencji i dał nieco czasu na zinterpretowanie snu.

Potem powrócił do domu i podzielił się tą wieścią z towarzyszami. Razem prosili Pana, aby objawił im sekret królewskiej wizji, aby oni i pozostali mędrcy w Babilonie pozostali przy życiu. Pisma święte mówią nam o tym, jak prośba ta została wysłuchana: „Wtedy Danielowi została objawiona w nocnym widzeniu tajemnica, za co Daniel wysławiał Boga niebios”²².

Po oddaniu chwały i podziękowaniu Bogu Daniel odszukał Ariocha, kapitana królewskiej straży, i rzekł mu: „Nie wytracaj magów babilońskich! Wprowadź mnie do króla, a ja wyłożę królowi sen”²³.

Wtedy Arioch śpiesznie zaprowadził Daniela do króla i powiedział: „Znalazłem męża wśród wygnańców judzkich, który wyłoży królowi sen”²⁴.

Wówczas Daniel został postawiony przed królem, który zapytał: „Czy rzeczywiście możesz mi opowiedzieć sen, który miałem, i wyłożyć go?”²⁵.

Daniel zaś odrzekł:

„Tajemnicy, o którą pyta król, nie mogą wyjawić królowi ani magowie, ani wróżbici, ani czarownicy, ani astrolodzy.

Jest jednak Bóg na niebie, który objawia tajemnice i wyjawia królowi Nebukadnesarowi, co się stanie w przyszłych dniach. A twój sen i twoje widzenie, które ci przeszły przez głowę, są takie”²⁶.

Następnie Daniel wyjawia przed królem Nebukadnesarem treść snu. Powiedział:

„Ty, królu, miałeś widzenie: Oto olbrzymi posąg stał przed tobą; wielki był ów posąg, potężny jego blask, a straszny jego wygląd.

Głowa tego posągu była ze szczerego złota, jego pierś i jego ramiona ze srebra, jego brzuch i jego biodra z miedzi,

jego golenie z żelaza, jego nogi po części z żelaza, po części z gliny.

Patrzyłeś, a wtem bez udziału rąk oderwał się od góry kamień, uderzył ten posąg w nogi z żelaza i gliny, i skruszył je.

Wtedy rozsypało się w kawałki żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i było to wszystko jak plewa na klepisku w lecie; i rozniósł to wiatr, tak że nie było po nich śladu. Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię”²⁷.

Wyłożywszy królowi treść snu, Daniel zaczął wyjaśniać mu jego znaczenie. Powiedział:

„Ty, o królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebios dał królestwo, moc i siłę, i chwałę,

w którego ręce na całej zamieszkanej ziemi dał ludzi, polne zwierzęta i ptactwo niebieskie, którego uczynił władcą tego wszystkiego, ty jesteś głową ze złota”²⁸.

Następne Daniel objaśnił królowi znaczenie poszczególnych królestw, które nastąpią po jego królestwie, które symbolizowały pierś i ramiona za srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza i stopy z żelaza i gliny.

I tu następuje proroctwo o Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa oraz o ustanowieniu królestwa Boga w ostatnich dniach. Powiedział:

„Za dni tych [czyli dni ostatnich] królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki,

jak to widziałeś, że od góry oderwał się kamień bez udziału rąk, rozbił żelazo i miedź, glinę, srebro, złoto. Wielki Bóg objawił królowi, co potem się stanie. Sen jest prawdziwy, a wykład jego pewny”²⁹.

Bracia i siostry, Przywrócenie i późniejszy rozwój Kościoła i ewangelii Jezusa Chrystusa w tych ostatnich dniach to początek wypełnienia tego jakże szczegółowego proroctwa starożytnego proroka Daniela.

Przenieśmy się teraz jakieś 2 400 lat po rządach króla Nebukadnesara do okresu bezpośrednio poprzedzającego Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa. Pozwólcie, że nakreślę dla was historyczne tło wydarzeń wiodących do Pierwszej Wizji Józefa Smitha.

Dziadek Józefa Smitha, Asael Smith, był żołnierzem podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych i był naocznym świadkiem tworzenia się nowego narodu.

Rodzice Józefa Smitha, Joseph senior i Lucy Mack, byli jeszcze dziećmi, kiedy w 1788 roku ratyfikowana została konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki i kiedy w 1791 roku przyjęta została pierwsza poprawka gwarantująca, że rząd nie ma władzy nad kościołem, a kościół nad rządem.

W ten sposób religia w Stanach Zjednoczonych została zdemonopolizowana, a bez kościoła państwowego Amerykanie mogli wybierać, do którego wyznania chcą przystąpić lub nie przystępować do żadnego.

Asael Smith radował się później wolnością religijną w nowym państwie. Powiedział: „[Bóg] przeprowadził nas przez wspaniałą rewolucję i przywiódł nas do ziemi obiecanej, gdzie panuje pokój i wolność”³⁰.

W wyniku amerykańskiej rewolucji doszło do zmian w transporcie, komunikacji i przemyśle, co pomogło wytworzeniu się w nowym kraju ustroju republiki. Powstały banki, które miały finansować nowe przedsięwzięcia w warunkach gospodarki wolnorynkowej.

Wraz ze zmianami, które zachodziły w amerykańskim społeczeństwie i kulturze, w 1790 roku rozpoczął się trwający wiele dziesięcioleci okres religijnych reform, który historycy określają mianem Drugiego Wielkiego Przebudzenia. Te religijne przemiany charakteryzowały spotkania organizowane pod gołym niebem, głoszenie ewangelii z entuzjazmem i uczuciem oraz nawrócenia dużych grup ludzi. Największe korzyści z tych przemian odnieśli baptyści i metodyści, którzy odrzucili popularną w kalwinizmie doktrynę predestynacji, którą głoszono wówczas w zgromadzeniach kościelnych. Kalwiniści wyobrażali sobie Boga jako władcę, który wedle Swego uznania w tajemniczy sposób wyznacza mężczyzn i kobiety do zbawienia. Według ich wierzeń z powodu Upadku Adama mężczyźni i kobiety byli pogrążeni w grzechu i nie mieli mocy, by wybrać zbawienie przez Jezusa Chrystusa.

W czasie Drugiego Przebudzenia baptyści i metodyści zaczęli głosić, że Bóg jest bardziej łaskawy i podkreślali, że zbawienie jest zależne od indywidualnych wyborów. Nauka o osobistym zbawieniu powstała na bazie teologii arminianizmu, czyli doktryn głoszonych przez holenderskiego teologa Jakuba Arminiusza. Arminiusz, a za nim przywódcy religijni w Ameryce, wierzył, że łaska Boga pozwala ludziom wybierać Chrystusa i że ma On moc zbawić wszystkich, którzy wybierają zbawienie³¹.

Rodzina Józefa Smitha usiłowała wieść religijne życie pośród tych konkurujących ze sobą teorii zbawienia. Ojciec i dziadek Józefa Smitha, Asael i Joseph senior, uznali za słuszną arminiańską koncepcję Boga łaskawego. Asael Smith napisał potem: „Jezus Chrystus może zbawić wszystkich równie dobrze jak każdego pojedynczego człowieka”³². Asael i Joseph senior identyfikowali się jako uniwersaliści i wierzyli, że Bóg odkupi całą ludzkość bez wyjątku — było to całkowitym przeciwieństwem bardzo wybiórczej interpretacji zbawienia, jaką wyznawali kalwiniści.

Poglądy religijne Lucy Mack są nieznane do roku 1802, kiedy to zapadła na ciężką chorobę i obiecała Bogu, że jeśli zachowa ją przy życiu, będzie Mu służyć najlepiej jak potrafi. Po wyzdrowieniu Lucy Mack napisała: „Niewiele o tym mówiłam, ale całkowicie pochłonęły mnie kwestie religijne”³³. Joseph senior i Lucy Mack przeprowadzali się potem z miasta do miasta w poszukiwaniu tak doczesnego, jak i duchowego zbawienia.

W czasach tułaczki z miasta do miasta 23 grudnia 1805 roku w Sharon w stanie Vermont przyszedł na świat Józef Smith junior. Wreszcie rodzina Smithów osiadła w miejscowości Palmyra w stanie Nowy Jork, w pobliżu ówczesnego Manchesteru. W nowym domu rodzina odnalazła tętniącą życiem religijną społeczność. Liczebność baptystów, prezbiterian i metodystów znacznie wzrosła w tej okolicy w latach 1816–1821. Przyczyniło się to do powstania nowego zgromadzenia prezbiteriańskiego, wybudowania nowego domu spotkań dla metodystów oraz do nawrócenia setek mężczyzn i kobiet.

Lucy Mack przez jakiś czas chodziła do prezbiterian, ale wedle jej słów „była tam tylko pustka”. Następnie próbowała poznać metodystów, ale Joseph senior zniechęcił ją do uczęszczania na ich spotkania, ponieważ on i jego ojciec, Asael, nie bardzo wierzyli w doktryny, których tam nauczano. Choć państwo Smithowie nie przynależeli do żadnego Kościoła, starali się w domu wpoić swoim dzieciom chrześcijańskie zasady, takie jak studiowanie Biblii czy osobista modlitwa³⁴.

W młodości Józef Smith jun. uczestniczył ze swoją rodziną w wielu duchowych spotkaniach. Wielki wpływ wywarły na niego nauki i wywody jego ojca, który poszukiwał pośród wyznań reformackich kościoła zorganizowanego na wzór starożytnego porządku Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów, lecz nie mógł go znaleźć. Józef słuchał i rozważał to, co czytano podczas rodzinnego studiowania Biblii. Zanim ukończył 12 lat, zaczął się martwić o swoje grzechy i stan swojej nieśmiertelnej duszy, co sprawiło, że zaczął badać pisma dla siebie.

Kiedy miał 14 lat, napisał:

„Pewnego razu czytałem List Jakuba, rozdział pierwszy, wiersz piąty, który mówi: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie, i bez wypominania, a będzie mu dana.

Nigdy żaden ustęp Pisma Świętego nie przypadł z taką mocą do czyjegoś serca niż ten wyjątek wówczas do mojego. Wydawało się, że z wielką mocą przenika wszelkie uczucia mego serca. Rozmyślałem nad nim niejeden raz, wiedząc, że jeżeli ktoś potrzebuje mądrości od Boga, to właśnie ja”³⁵.

Wreszcie Józef postanowił zapytać Boga.

Zapisał lub podyktował cztery znane opisy Pierwszej Wizji. Ponadto jego współcześni zapisali własne wspomnienia na temat tego, co Józef powiedział o swojej wizji, znamy pięć takich zapisów. Posiadanie tych kronik to błogosławieństwo. Dzięki nim Pierwsza Wizja Józefa to najlepiej udokumentowana wizja w historii. Zachęcam was, abyście weszli na stronę internetową history.lds.org, aby dowiedzieć się więcej na temat tych zapisów i zobaczyć, w jaki sposób składają się one na pełniejszy obraz wydarzeń.

W artykule pod tytułem „First Vision Accounts” w zakładce Gospel Topics czytamy: „Różne opisy Pierwszej Wizji opowiadają spójną historię, choć w naturalny sposób różnią się szczegółami pomiędzy sobą i podkreślają różne jej aspekty. Historycy spodziewają się, że kiedy dana osoba będzie relacjonować konkretne wydarzenie różnym grupom ludzi na przestrzeni wielu lat, to za każdym razem przytoczona historia będzie podkreślała różnorakie aspekty tego doświadczenia i będzie zawierać wyjątkowe szczegóły. W rzeczy samej, różnice podobne do tych, które znajdują się w opisach Pierwszej Wizji, odnaleźć można w pismach świętych w różnych wersjach wizji Pawła na drodze do Damaszku i w apostolskich opisach wydarzenia na Górze Przemienienia. Pomimo różnic, cechą kluczową wszystkich wersji opisu Pierwszej Wizji jest ich zasadnicza spójność. Niektóre osoby błędnie spierają się, że wszelkie różnice w relacjonowaniu tej historii są dowodem na jej nieprawdziwość. Wręcz przeciwnie, bogate zapisy historyczne pozwalają nam poszerzyć wiedzę na temat tego niezwykłego wydarzenia, co byłoby niemożliwie, gdyby nie było ono tak dobrze udokumentowane”³⁶.

Chciałbym krótko omówić z wami cztery opisy, które sporządził lub podyktował Józef Smith.

Pierwszy, z 1832 roku, to najwcześniejszy zapisany opis Pierwszej Wizji. To część sześciostronicowej autobiografii spisanej w większości ręką Józefa. Dokument ten znajduje się w posiadaniu Kościoła od momentu, gdy został napisany. Po wędrówce na Zachód przez kilka lat pozostał on zamknięty w kufrze i był właściwie nieznany do czasu, gdy w 1965 roku został opublikowany jako część pracy magisterskiej. Od tamtej pory był on wielokrotnie wydawany drukiem. Został też umieszczony na stronie internetowej LDS.org oraz ujęto go w projekcie Joseph Smith Papers. W dokumencie Józef opisuje niepokój, jaki odczuwał, nie wiedząc, gdzie szukać przebaczenia Zbawiciela. Złożył świadectwo: „Pan otworzył przede mną niebiosa i ujrzałem Pana”³⁷. Niektórzy uważają, że oznacza to, że ukazała się tylko jedna niebiańska istota, choć w świetle innych dokumentów można rozumieć, że zdanie to znaczy, iż Bóg Ojciec otworzył niebiosa i objawił Józefowi Swego Syna, Jezusa Chrystusa.

Opis ten w piękny sposób podkreśla Zadośćuczynienie Zbawiciela oraz osobiste odkupienie, jakie ofiarował On Józefowi. Przeczytam jego fragmenty: „Pan otworzył niebiosa nade mną i ujrzałem Pana, i przemówił On do mnie, mówiąc: ‘Józefie, mój synu, twe grzechy są ci wybaczone […]. Zostałem ukrzyżowany za świat, aby ci, którzy uwierzą w imię moje, mogli mieć Żywot wieczny’”. Józef złożył świadectwo, że odczuwał radość i miłość, lecz nie mógł znaleźć nikogo, kto by mu uwierzył. „Moja dusza była przepełniona miłością i przez wiele dni mogłem się wielce radować, a Pan był ze mną, lecz nie mogłem znaleźć nikogo, kto by uwierzył w moją niebiańską wizję. Niemniej jednak rozważałem w sercu te rzeczy”³⁸.

Kolejny zapis pochodzi z roku 1835 i jest to opis wizji, jaki Józef przedstawił Robertowi Matthewsowi, który wówczas odwiedził Kirtland. Został spisany w dzienniku Józefa przez jego skrybę. Nie ma go w pierwszych wydaniach historii Józefa. Po raz pierwszy wydano go w ramach projektu BYU Studies w latach 60. ubiegłego wieku. W tym opisie Józef świadczył, że najpierw ukazał mu się Bóg, a potem zobaczył też Zbawiciela: „W żarliwej modlitwie wołałem do Pana. Nad moją głową ukazał się słup światła, spoczął na mnie i wypełnił mnie niewypowiedzianą radością. W tym słupie ognia, który obejmował wszystko wokół, lecz niczego nie palił, ukazała się postać. Niedługo pojawiła się druga postać podobnie jak pierwsza. I rzekła do mnie: Odpuszczone są grzechy twoje”. W tym zapisie Józef wspomniał również: „Widziałem wiele aniołów w tej wizji”³⁹.

Następny opis z 1838 roku jest najbardziej znany i pochodzi z rękopisu Historii Józefa. Pierwsza wersja powstała po tym, jak Józef uciekł do Kirtland na początku 1838 roku, zaś druga została spisana niedługo później po jego ucieczce z Missouri w 1839 roku. Opis więc sporządzany był w obliczu wielkich przeciwności. Pierwszy raz został opublikowany w 1842 w czasopiśmie Times and Seasons. Został również dołączony do Perły Wielkiej Wartości w 1851 roku, która pierwotnie ukazała się jako broszura dla świętych w Anglii, a następnie w 1880 roku została włączona do kanonu pism świętych Kościoła.

Wiele szkiców tego opisu zostało opublikowanych w ramach projektu Joseph Smith Papers. Podobnie jak w przypadku opisu z 1835 roku, tak i tutaj najważniejszym pytaniem jest to, który Kościół jest prawdziwy. Ponieważ jest to historia Kościoła, a nie tylko samego Józefa, opis ten koncentruje się na wizji jako początku „powstania i rozwoju Kościoła”⁴⁰. Z tego samego powodu nie zawiera ona informacji o osobistym przebaczeniu, o którym mowa w poprzednich dwóch opisach.

Wreszcie zapis z 1842 roku jest odpowiedzią na prośbę o informacje wysłaną przez Johna Wentwortha, redaktora gazety Chicago Democrat. Józef napisał do niego list, w którym przesłał nie tylko Zasady Wiary, ale także opis Pierwszej Wizji. List ten został opublikowany w czasopiśmie Times and Seasons w 1842 roku. Za zgodą Józefa został on ponownie opublikowany w 1843 roku przez historyka Israela Daniela Ruppa w jego książce o wyznaniach chrześcijańskich w Stanach Zjednoczonych. Ta wersja była przeznaczona dla osób nie znających wierzeń mormonów. Została spisana w okresie, kiedy sprzeciwy wobec Proroka na jakiś czas ucichły.

Tak jak w poprzednich opisach Józef zwrócił uwagę na zagubienie, jakiego doświadczył oraz wspomniał o tym, że w odpowiedzi na jego modlitwę pojawiły się dwie istoty. „Ogarnęła mnie niebiańska wizja, i ujrzałem dwie postaci, które były do siebie podobne w cechach i wyglądzie, otoczone olśniewającym światłem, które przyćmiewało blask słońca w południe. Powiedziały mi, że wszystkie religie wierzą w niepoprawne doktryny i że żadna z nich nie była uznana przez Boga jako Jego Kościół i królestwo i kategorycznie mi nakazały, ‘abym nie chodził tam’, jednocześnie dano mi obietnicę, że w niedalekiej przyszłości powinienem poznać pełnię Ewangelii”⁴¹.

Posiadanie tych opisów Pierwszej Wizji to błogosławieństwo. Podobnie jak poszczególne ewangelie w Nowym Testamencie składają się razem na pełniejszy opis życia i posługi Chrystusa, tak każdy z opisów Pierwszej Wizji Józefa dodaje dodatkowe szczegóły i rzuca inne światło na pełnię tego wydarzenia. Razem opowiadają one spójną i harmonijną historię Józefa. Wszystkie podkreślają, że pomiędzy chrześcijańskimi Kościołami panowało zamieszanie i niezgoda, że Józef pragnął się dowiedzieć, który z nich (jeśli którykolwiek) głosił prawdę, że badał on pisma święte i się modlił, że spłynęło na niego światło z niebios i że w odpowiedzi na modlitwę objawiły mu się niebiańskie istoty.

Powróćmy teraz i przejrzyjmy obszerny zapis Pierwszej Wizji Józefa Smitha z 1838 roku, który jest częścią kanonu pism świętych. To doświadczenie dostarczyło światu więcej wiedzy niż jakikolwiek inne wydarzenie. Przeżycie to odmieniło życie Józefa, zmieniło moje życie i wiem, że uczyniło lub uczyni to samo z waszym życiem, kiedy zwrócicie się do Pana, aby potwierdził wam jego prawdziwość.

„W końcu doszedłem do wniosku, że albo muszę pozostać w mroku i pomieszaniu, albo postąpić według wskazówek Jakuba, to jest odwołać się do Boga. W końcu postanowiłem, że będę ‘prosić Boga’ wnioskując, że skoro daje On mądrość tym, którzy jej nie mają, a daje szczodrze i nie gani, mogę się i ja ośmielić.

A więc zgodnie ze swoim postanowieniem zwrócenia się do Boga, udałem się do lasu, aby spróbować. A było to rankiem pięknego, pogodnego dnia wczesną wiosną tysiąc osiemset dwudziestego roku. Po raz pierwszy w życiu czyniłem taką próbę, gdyż wśród wszelkich moich niepokojów nigdy dotąd nie usiłowałem modlić się na głos.

Udawszy się na miejsce z góry upatrzone, rozejrzałem się dokoła i widząc, że jestem sam, uklęknąłem i ofiarowałem Bogu pragnienia mego serca. Zaledwie to uczyniłem, gdy natychmiast schwyciła mnie jakaś moc i całkowicie opanowała, a miała tak zadziwiający wpływ na mnie, że sparaliżowała mi język, iż nie mogłem mówić. Otoczyła mnie gęsta ciemność i przez chwilę wydawało mi się, że skazany jestem na nagłą zgubę.

Lecz z wysiłkiem zebrawszy wszystkie siły, aby błagać Boga o wyratowanie mnie z mocy tego wroga, który mnie pochwycił, i akurat w momencie, kiedy gotów byłem popaść w rozpacz i poddać się zagładzie, nie jakiejś wyimaginowanej ruinie ale mocy jakiejś rzeczywistej istoty z niewidzialnego świata, która rozporządzała tak niesłychaną potęgą, jakiej nigdy przedtem nie odczułem w żadnej istocie — w tejże chwili ogromnej bojaźni ujrzałem słup światła dokładnie nad głową przewyższający blaskiem słońce, który opuszczał się stopniowo aż objął mnie.

Zaledwie się ukazał, gdy poczułem się wyswobodzony od wroga, który mnie spętał. Kiedy światło padło na mnie, ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie, nazywając mnie po imieniu, i rzekła, wskazując na drugą postać: Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!

Zamiarem moim było zapytać Pana, która z tych wszystkich sekt ma rację, abym wiedział, do której się przyłączyć. Przeto ledwo przyszedłem do siebie na tyle, żeby móc przemówić, gdy zapytałem Postacie, które stały nade mną w blasku, która z sekt jest prawdziwa (albowiem wówczas nie powstało jeszcze w moim sercu przypuszczenie, że wszystkie są w błędzie) — i do której powinienem przystąpić.

Odpowiedziano mi, że nie mam przystępować do żadnej, albowiem wszystkie były w błędzie”⁴².

Jak napisano w dokumencie zatytułowanym „First Vision Accounts” [Opisy Pierwszej Wizji], który znajduje się na stronie internetowej LDS.org, „Józef Smith wielokrotnie dawał świadectwo o tym, że doświadczył cudownej wizji, w której ujrzał Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Prawdziwości Pierwszej Wizji ani argumentów, które ją podważają, nie da się udowodnić w oparciu jedynie o badania historyczne. Poznanie, że świadectwo Józefa Smitha jest prawdą, wymaga, aby każdy prawdziwy poszukiwacz prawdy studiował ten opis, a następnie wykazał się wystarczającą wiarą w Chrystusa, by zapytać Boga w szczerej, pokornej modlitwie, czy zapis ten jest prawdą. Jeśli pytający ma szczery zamiar postąpić wedle odpowiedzi objawionej mu przez Ducha Świętego, objawiona mu zostanie prawda o wizji Józefa Smitha. W ten sposób każdy człowiek może poznać, że Józef Smith mówił szczerze, kiedy oświadczył: ‘Miałem wizję, byłem tego pewny i wiedziałem, że Bóg wie i nie mogłem temu zaprzeczyć’ [Józef Smith — Historia 1:25]”⁴³.

Według Josepha F. Smitha „najwspanialszym wydarzeniem, jakie kiedykolwiek miało miejsce od czasu zmartwychwstania Syna Bożego z grobu i po Jego wniebowstąpieniu na wysokości, było przyjście Ojca i Syna do tego chłopca, Józefa Smitha”⁴⁴.

Bracia i siostry, niezwykłym i pouczającym doświadczeniem jest analizowanie tego, czego faktycznie dowiadujemy się ze świętego, zdumiewającego doznania Józefa Smitha. Chciałbym podzielić się z wami ułamkiem prawd, które poznajemy dzięki Pierwszej Wizji Józefa Smitha, dotyczących wiecznej natury naszego Ojca w Niebie, Jego Syna, Jezusa Chrystusa, realności Szatana oraz walki dobra ze złem i innych ważnych aspektów wielkiego planu zbawienia.

Dowiadujemy się, że pisma święte są prawdziwe, że można jest odczytywać w sposób dosłowny i odnosić do własnego życia.

Dowiadujemy się, że rozważanie pism świętych przynosi moc i oświecenie.

Dowiadujemy się, że sama wiedza nie wystarczy; działanie według tego, co wiemy, przynosi Boże błogosławieństwa.

Uczymy się pokładać ufność w Bogu i szukać u Niego odpowiedzi na najważniejsze życiowe pytania oraz nie pokładać zaufania w ludziach.

Uczymy się, że odpowiedzi na modlitwy przychodzą według naszej niezachwianej wiary i wedle woli Ojca Niebieskiego.

Dowiadujemy się o realności istnienia Szatana i o tym, że dysponuje on prawdziwą mocą, dzięki której może wpływać na fizyczny świat, który nas otacza.

Uczymy się, że moc Szatana jest ograniczona i że moc Boga ją przewyższa.

Dowiadujemy się, że Szatan nie cofnie się przed niczym, aby zniszczyć dzieło Boga i że musiał on wiedzieć, jak ważny był Józef Smith w roli Proroka Przywrócenia.

Dowiadujemy się, że możemy pokonać Szatana, wzywając Boga i pokładając w Panu całkowitą wiarę i ufność.

Dowiadujemy się, że tam, gdzie pojawia się światło, ciemność musi ustąpić.

Uczymy się, że Bóg Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, są dwiema odrębnymi Istotami, które są do siebie podobne z wyglądu, jak i charakteru.

Uczymy się o tym, że zostaliśmy stworzeni na podobieństwo Boga.

Uczymy się, że Chrystus podniósł się z martwych.

Dowiadujemy się, że Bóg zna nas osobiście i zna nasze potrzeby i troski. Nazwał Józefa po imieniu.

Dowiadujemy się o związku, jaki łączy Boga Ojca i Jego Syna, Pana Jezusa Chrystusa. Jezus poddaje się woli Swego Ojca, który za Jego pośrednictwem komunikuje się z ludźmi tu na ziemi.

Dowiadujemy się, że Jezus Chrystus jest umiłowanym Ojca, który nazwał Go Umiłowanym Synem.

Dowiadujemy się, że prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa w takiej formie, w jakiej został pierwotnie stworzony, nie istniał na ziemi w czasach Józefa Smitha, co potwierdza fakt Wielkiego Odstępstwa, które przepowiedział Apostoł Paweł.

Dowiadujemy się, że kiedy prawdziwie pragniemy Boskiego przewodnictwa w naszym życiu, objawia nam drogę, którą mamy pójść. W czasach Józefa wszystkie wyznania i grupy religijne były w błędzie.

Dowiadujemy się, że w każdej dyspensacji w dziejach dawane są wizje, błogosławieństwa, w każdej ujawnia się też Boska chwała.

Zyskujemy wiedzę o tym, jak Bóg wybiera Swoich proroków.

Dowiadujemy się, że Bóg wybiera ludzi o czystych sercach, którzy są prawi i szczerze pragną wykonywać Jego pracę, potwierdzając naukę Biblii, która mówi, że Bóg patrzy na serce i nie dokonuje wyboru na podstawie zewnętrznego wyglądu, pozycji społecznej czy statusu.

Bracia i siostry, Pierwsza Wizja jest kluczem do poznania wielu prawd, które przez wiele stuleci pozostawały ukryte. Nie zapominajmy ani nie lekceważmy wielu cennych prawd, które poznaliśmy dzięki Pierwszej Wizji Józefa Smitha.

Ukazanie się Boga Ojca i Jego Syna, Pana Jezusa Chrystusa, Józefowi Smithowi zapoczątkowało dyspensację pełni czasów. Powinniśmy mówić o tym świętym wydarzeniu i o wiedzy, którą dzięki niemu zdobyliśmy, wszystkim, których kochamy i którzy są nam bliscy.

Oto dwa pytania, które możecie rozważyć, na które możecie odpowiedzieć i którymi możecie podzielić się na mediach społecznościowych, opatrując hashtagiem #LDSdevo.

Jakich prawd możemy się nauczyć z Pierwszej Wizji Józefa Smitha?
W jaki sposób Pan ci odpowiedział, kiedy starałeś się poznać prawdę i uzyskać odpowiedzi na swoje pytania?

Z radością przeczytam to, co napiszecie na ten temat i wasze odpowiedzi na te ważne pytania.

Na zakończenie chciałbym podzielić się z wami jeszcze jedną prawdą, którą poznałem dzięki skupieniu się na Pierwszej Wizji Józefa Smitha podczas nauczania pełnoetatowych misjonarzy.

Kilka lat temu miałem zaszczyt służyć w Prezydium Obszaru Filipin. Jego członkowie na zmianę przemawiali na spotkaniach organizowanych w Centrum Szkolenia Misjonarzy w Manili. Nowo powołani pełnoetatowi misjonarze przyjeżdżali do Manili z około 14 różnych krajów z rejonu Azji i państw basenu Oceanu Spokojnego.

Kiedy nasza służba na Filipinach zbliżała się ku końcowi, mogliśmy po raz ostatni przemawiać do misjonarzy w CSM. Nigdy nie zapomnę, jak siedziałem na podium i patrzyłem na zgromadzonych tam wspaniałych pełnoetatowych misjonarzy. Modliłem się o natchnienie, aby móc powiedzieć im coś, co pomogłoby im zrozumieć wielkie znaczenie pracy, w której mieli uczestniczyć. Kiedy rozważałem, co powiedzieć, mój wzrok przyciągnął obraz wiszący na ścianie w auli. Pewnie widzieliście ten obraz w swoich domach spotkań. To bardzo znany obraz Dela Parsona przedstawiający Pierwszą Wizję Józefa Smitha. Widać na nim 14-letniego Józefa Smitha, który klęczy w Świętym Lasku i otrzymuje wskazówki od Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa.

Rozpocząłem swoje przesłanie dla misjonarzy od zwrócenia ich uwagi na obraz Pierwszej Wizji autorstwa Dela Parsona i wyjaśnienia im, że Józef Smith klęczący na obrazie w Świętym Lasku, modlący się o przewodnictwo w swoim życiu, symbolizuje wszystkich poszukujących prawdy zainteresowanych z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Dlaczego? Ponieważ miał on to samo pytanie, które zadają sobie wszyscy szczerze pragnący poznania zainteresowani. Kiedy zapytał Pana, które ze wszystkich wyznań było właściwe, szukał on przecież prawdy. Szukał celu w życiu. Szukał wielkiego planu zbawienia Ojca Niebieskiego.

Czy w czasach, kiedy Józef modlił się żarliwie o odpowiedź na swoje pytanie, byli na ziemi upoważnieni misjonarze? Nie. Dlatego w tej świętej chwili Ojciec Niebieski i Jego Umiłowany Syn, Jezus Chrystus, ukazali się młodemu Józefowi i odpowiedzieli na jego prośbę. Tak rozpoczęło się Przywrócenie pełni ewangelii Jezusa Chrystusa.

Tak jak w przypadku Józefa Smitha, jest bardziej prawdopodobne, że zainteresowani, którzy aktywnie poszukują prawdy i swego celu na ziemi, zawrą i dotrzymają swoich zobowiązań i w końcowym efekcie podejmą decyzję o chrzcie. To ważna lekcja nie tylko dla pełnoetatowych misjonarzy, lecz również dla nas, kiedy dzielimy się ewangelią. Ważne jest również, by zwrócić uwagę na to, że wiele z osób, które poszukują przewodnictwa i celu w życiu, jest w tym samym wieku, co obecni na dzisiejszym spotkaniu. To wasi przyjaciele i znajomi. Moja żona, Nancy, też była w waszym wieku, kiedy szukała prawdy i celu w swoim życiu.

Moi młodzi przyjaciele, jakie to niesamowite błogosławieństwo, że wszyscy urodziliśmy się w czasach, kiedy ewangelia Jezusa Chrystusa została przywrócona na ziemię w całej pełni. Składam wam moje świadectwo, że Józef Smith ujrzał Boga Ojca i Jego Syna, Pana Jezusa Chrystusa, w ten piękny wiosenny dzień w 1820 roku. Świadczę, że święte informacje, które przekazali Oni pokornemu Józefowi, były wypełnieniem proroctw, które prorocy głosili na przestrzeni dziejów ludzkości. Świadczę również, że wolności religijne uzyskane dzięki powstaniu i założeniu Stanów Zjednoczonych Ameryki pomogły przygotować drogę dla Przywrócenia. Składam również świadectwo o prawdziwości słów Prezydenta Gordona B. Hinckleya, który powiedział o Pierwszej Wizji: „W tej chwili, czy była ona dłuższa czy krótsza, Józef Smith dowiedział się więcej na temat natury Boga niż wszyscy uczeni duchowni, jacy kiedykolwiek żyli”⁴⁵. Jakąż mamy cudowną możliwość, by dzielić się naszym świadectwem o przywróceniu pełni ewangelii Jezusa Chrystusa w dniach ostatnich.

Bracia i siostry, prawda została przywrócona. W imię Jezusa Chrystusa, amen.