خوشا به حال صلح‌كنندگان
جلسهٔ اختصاصی مذهبی کریسمس ریاست اوّل ۲۰۲۱
یکشنبه، دسامبر ۵، ۲۰۲۱
یک بار دیگر، ریاست اول محبوب ما از ما دعوت کرده است که در آغاز جشن کریسمس دور هم جمع شویم. در حالی که سنت‌ها و آداب و رسوم ما در سراسر ملت‌ها متفاوت است، همه ما سپاسگزار و برکت یافته هستیم که با هم — در پرستشِ منجی خود عیسی مسیح یکی و در جشن گرفتنِ تولد او که بیش از دو هزار سال از آن گذشته، متحد هستیم.
یکی از سنت‌های مورد علاقه در خانهٔ بَسِت، و همچنین در بسیاری از خانه‌های شما، اجرای داستان تولد مسیح است. برای ما، خواندن داستان‌های اشعیا، لوقا، متی، نیفای، و مورمون، همراه با سرودهای کریسمس و زنده کردنِ آن با اجرای زنده‌ای که مریم، یوسف و عیسیِ نوزاد را به تصویر می‌کشد، الهام‌بخش و روحانی بوده است — اما نه همیشه.
به عنوان مثال، در یک شب کریسمس، گله گوسفندانِ کودکانِ نوپای ما به گروه سرودی از بچه‌های گریان تبدیل شد. داد و گریهٔ آنها به سرعت به شبانان و فرشتگان و حتی خود نوزاد قنداق شده سرایت کرد. سال بعد ما گله نداشتیم. هیچ کس جرأت بازی در نقش گوسفند را نداشت، از ترس اینکه به نوعی گوسفندان عامل شیون‌های ترسناک و فاجعه‌آور بودند. در سالی متفاوت، عصای چوپان‌ها تبدیل به شمشیرهای اسباب بازی برای شمشیر بازی بین بچه‌ها شدند و در سالی دیگر هیچ کس حاضر نشد مرد خردمند یا فرشته باشد و در عوض اصرار داشتند که لباس‌های دایناسور و دلفین هالووین را بپوشند. شاید به یاد ماندنی‌ترین اجرای ما زمانی بود که کودک بسیار تازه متولد شده از آخور خیلی بلند و بسیار ناپایدار خود به پایین افتاد و به سمت آتشدانِ سنگی با سرعت سقوط می‌کرد و فقط چند سانتی متر بالاتر از زمین گرفته شد. من افتخارِ این شیرجه زدن و گرفتن بچه را دارم، هر چند که این افتادن کاملا تقصیر من هم بود.
شبِ خاموش؟ همه چیز آرام است؟ داستانِ تولد مسیح خانوادهٔ ما بهتر است «هیاهو در آخور» نامیده شود. باید اعتراف کنم که وقتی کریسمس فرا می رسد، اغلب به این فکر می‌کنم که آیا شاید باید سنت کریسمسی را امتحان کنیم که واقعاً از آرامش و صلح دعوت می‌کند؟
آرامش و صلح — آن حالت شیرین و امیدوار کننده‌ای که همه ما آرزوی آن را داریم، نه تنها در کریسمس بلکه همیشه. با این حال، امروزه در سراسر جهان، به نظر می‌رسد که یافتن آرامش و صلح دشوارتر شده است. هنگام مطالعه اصول و پیمان‌ها در این سال، به یاد مکاشفه‌ای افتادم که امروزِ ما را توصیف می‌کند:
«و در آن روز … تمامی زمین در آشوب خواهد بود، و دلهای آدمیان ناامید خواهند شد.»۱
در وضعیت آشوب زمینی امروز، این آرامش بزرگتر را که همه جهان آرزوی آن را دارند، کجا می‌توان یافت؟
رئیس راسل ام. نلسون آشکار کردند:
«مژدۀ عیسی مسیح دقیقاً همان چیزی است که در این جهان مغشوش، جنجالی، و خسته مورد نیاز است.
«هر یک از فرزندان خدا شایستۀ این فرصت هستند که پیام التیام بخش، ضمانتی عیسی مسیح را شنیده و بپذیرند. هیچ پیام دیگری برای خوشبختی ما حیاتی نیست — حالا و برای همیشه.»۲
پیامِ احیا (کلیسا)، پیامِ کریسمس است. نور ستاره‌ای که شبانان را به سمت نوزاد در آخور راهنمایی می‌کرد، مشابه به ستون نوری است که به تدریج فرود آمد تا اینکه بر جوزف قرار گرفت — هر دو از پیش نوید خوشِ شادیِ بزرگ، مسیح را به جهان اعلام کردند.
پیام اشعیا به دنیای آشفته ما همچنان ادامه دارد، «زیرا برای ما بچه ای زاده شده است، برای ما پسری داده شده است؛ و حکومت بر دوش او خواهد بود؛ و نام او، شگفت انگیز، مُشاور، خدای توانا، پدر ابدی، شاهزادۀ صلح خوانده خواهد شد.»۳
ارشد کوئنتین اِل. کوک آموزش داد، «شاهزادهٔ صلح»، یکی از گرامی‌ترین عناوین سَروَر و منجی ما، عیسی مسیح است. [اشعیا ۹: ۶]. … پادشاهی او که دربردارندهٔ آرامش و عشق است، برقرار خواهد شد.۴
همانطور که ما در این سال کلمات یافت شده در لوقا را می‌خوانیم، امیدوارم این کلمات را در نظر بگیرید «فوج بزرگی از سپاه آسمانی ظاهر شد كه خدا را با حمد و ثنا می‌سراییدند و می‌گفتند: «خدا را در برترین آسمانها جلال و بر زمین در بین مردمی كه مورد پسند او می‌باشند صلح و سلامتی باد.»۵ من در این کلمات تأمل کرده‌ام و فکر کرده‌ام که شاید مناسب باشد که این را به عنوان اعلامیه‌ای بدانیم که «اکنون صلح بر روی زمین است». آنها ممکن است فریاد زده باشند «صلح آمده است!». زیرا، به معنای واقعی کلمه، در آن شامگاه در آن آغلِ محقر، همان «شاهزاده صلح» به زمین آمده بود.
در اولین روز کریسمس، فرشتگان منادی اعلام کردند که صلح فرا رسیده است. یعقوب پیش از آنها اعلام کرد، «ما از مسیح آگاه بودیم، و به شکوه او صدها سال پیش از آمدنش امید داشتیم؛ و نه تنها خود ما به شکوه او امید داشتیم بلکه همۀ پیامبران مقدّسی که پیش از ما بودند نیز داشتند.»۶
دگرباره، اشعیا از زمانِ حاضرِمان پیشگویی کرد، هنگامی‌که او نوشت «چه [زیبا] خوشی بزرگی است دیدن پیام‌آوری [پیام‌آورانی] که از فراز کوهها به زیر می‌آید، و مژدهٔ صلح [نوید خوش] را می‌آورد. او پیروزی را اعلام می‌کند.»۷
پس این مردمانِ زیبا که صلح را اعلام می‌کنند چه کسانی هستند؟ منجی به شاگردانش هم در جلیل و هم در سرزمین خُرّمساران اعلام کرد که «خوشا به حال صلح‌كنندگان، زیرا ایشان فرزندان خدا خوانده خواهند شد.»۸
علاوه بر این، بنیامینِ پادشاه آموزش داد، «و اینک، به سبب پیمانی که بسته‌اید شما ای فرزندان مسیح، پسران او و دختران او خوانده خواهید شد؛ زیرا بنگرید، در این روز او شما را از نظر روحی زاده است؛ زیرا شما می‌گویید که دل‌هایتان از راه ایمان بنام او دگرگون شده است؛ بنابراین، شما از او زاده شده‌اید و پسران و دختران او شده‌اید.»۹
شما و من فرزندان پیمانیِ عیسی مسیح هستیم، هر یک از ما فرزندان او هستیم. به یاد داشته باشید، او اعلام کرد که صلح‌جویان باید فرزندان خدا خوانده شوند. بنابراین، ما — فرزندان خدا — باید صلح‌جو باشیم. این وظیفهٔ پیمانی ما است. همانطور که در دنیای پرآشوب امروزی من و شما می‌کوشیم صلح‌جو باشیم — در خانه‌هایمان، گروه کلیسایمان، اجتماعاتمان، حتی در سرتاسر جهان، با مهربانی‌مان، با کارهای خوبمان، و با گفتارمان — رو در رو — و همچنین به صورت مجازی تفاوت ایجاد می‌کنیم . بیایید وفادارانه «آرامش را ندا دهیم» همانطور که در گفتار و کردار از او شهادت می‌دهیم.
دوباره، در لوقا می‌خوانیم:
«بعد از آنكه فرشتگان آنان را ترک كردند و به آسمان رفتند، چوپانان به یكدیگر گفتند: «بیایید، به بیت‌لحم برویم و واقعه‌ای را كه سَروَر ما را از آن آگاه ساخته است ببینیم.»
«پس باشتاب رفتند و مریم و یوسف و آن كودک را كه در آخور خوابیده بود پیدا كردند.»
«وقتی كودک را دیدند آنچه را كه دربارهٔ او به آنان گفته شده بود بیان كردند.»۱۰
به همین ترتیب، «بیایید [اکنون] برویم» و پیامِ صلح را «دربارهٔ این کودک» «بیان کنیم». این پیامی است که مبشران به عزیزان و دوستان ما می‌آموزند؛ این همان پیام زنده‌ای است که مبشرانِ در حالِ خدمت آن را، هنگامِ خدمت همانند منجی، به اشتراک می‌گذارند. این پیامی است که ما اعلام می‌کنیم وقتی که آن را به اشتراک می‌گذاریم، محبت می‌کنیم و اطرافیانمان را دعوت می‌کنیم تا از امید و آرامشی که در خبرِ خوشِ عیسی مسیح یافت می‌شود، سهیم شوند.
پس برمی‌گردیم به اجرای داستانِ تولدِ مسیحِ بَسِت‌ها که ما با هرج و مرجی هر کریسمس امتحان می‌کنیم — چرا ما اصرار داریم که این سنت را حفظ کنیم و فرزندان و نوه‌هایمان را تشویق کنیم که آن شب زیبای خاص از تمام شب‌ها را برای ما بازسازی کنند، زمانی که فرشتگان با شادی بزرگِ نویدِ خوش آمدند؟
پاسخ ساده و لذت بخش است: «ما از مسیح می‌گوییم، در مسیح شادمانی می‌کنیم، از مسیح موعظه می‌کنیم، از مسیح نبوّت می‌کنیم، و برپایۀ نبوّت‌هایمان می‌نویسیم، که فرزندانمان بتوانند بدانند برای آمرزش گناهانشان به دنبال چه سرچشمه‌ای باشند».۱۱
آری، ما می‌بینیم که در تمامی زمین آشوب است و دلهای آدمیان ناامید است. با این حال، با وجود چالش‌ها، در مواجهه با مخالفت‌ها و در میان آشوب، بیایید در اعلام صلح، در این فصل و همیشه، همچنان که خود و اطرافیانمان را برای بازگشت بزرگ شاهزادهٔ صلح، همان سَروَر، منجی و نجات دهنده، عیسی مسیح آماده می‌کنیم استقامت کنیم. در تکرارِ سخنان رئیس نلسون، «هر یک از فرزندان خدا شایستۀ این فرصت هستند که پیام التیام بخش، ضمانتی عیسی مسیح را شنیده و بپذیرند.»
باشد که ما هنگامِ جشن گرفتنِ تولد، زندگی و مأموریت منجیِ خود در این فصل کریسمس و همیشه ندا دهنده‌گان صلح باشیم، دعای من است، به نام عیسی مسیح، آمین.