Visie en evenwicht
Wereldwijde devotional voor jongvolwassenen • 2 mei 2021 • Pioneer Center
Ouderling Gary E. Stevenson: Beste jonge zusters en broeders, Lesa en ik zijn blij dat we jullie op deze wereldwijde devotional voor jongvolwassenen welkom kunnen heten. Allereerst brengen we jullie de oprechte, warme groeten over van president Russell M. Nelson en het Eerste Presidium. Zij hebben jullie lief, en wij hebben jullie lief, en samen eren en ondersteunen wij hen.
Zuster Lesa Stevenson: We zijn bij jullie vanuit een unieke, bijzondere plaats in de geschiedenis van de heiligen der laatste dagen. En ik bedoel echt ‘plaats’.
Ouderling Stevenson: Wij zijn hier in het onlangs ingewijde Pioneer Center bij het monument in het This Is the Place Heritage Park in de heuvels rond Salt Lake City (Utah, VS). De plaats waar we deze verreikende uitspraak van president Brigham Young herdenken: ‘This Is the Place’1 [Dit is de plaats], na de aankomst van de eerste pioniers zo’n 175 jaar geleden.
Zuster Stevenson: Uitgeput en haveloos waren deze vroege heiligen der laatste dagen gevlucht voor de hevige vervolging om zich hier in deze woeste vallei te vestigen. Stel je het beeld voor van de Salt Lake Valley die zij voor ogen kregen. Toen ze de uitgestrekte woestijnvlakten bezaaid met alsem zagen, wisten ze wel dat het niet makkelijk zou zijn om zich hier te vestigen.
Ouderling Stevenson: Ze werden echter gezegend met een ondoorgrondelijke, hemelse visie, gestaafd door de oudtestamentische profetie van Jesaja dat de Heer ‘een banier omhoog’ zou heffen ‘voor de heidenvolken’.2 Deze trouwe heiligen zouden opnieuw vrede en een doel hebben, met een verheven evangelievisie die hoog uitstak boven de bergtoppen die zij hadden beklommen om de Salt Lake Valley te bereiken.
Zuster Stevenson: Deze pioniers en degenen die na hen kwamen, schreven geschiedenis door deze plek in de woestijn te vestigen. God zegende hen, en de vergadering van Israël begon.
Ouderling Stevenson: Diezelfde pioniersgeest en -visie hebben heiligen der laatste dagen ook vandaag nog overal ter wereld.
Slechts enkele weken geleden heeft president M. Russell Ballard, waarnemend president van het Quorum der Twaalf Apostelen, dit nieuwe Pioneer Center ingewijd.
Hier kunnen mensen en gezinnen de monumentale prestaties in ogenschouw nemen die de vroege heiligen, ondanks hun zware ontberingen, hebben neergezet. Hun kansen waren onzeker. De pioniers riepen de Heer dag en nacht aan terwijl zij ploeterden om voedsel te verbouwen, water uit de bergkloven te halen, huizen en onderkomens, scholen en kerken, en zelfs een tempel te bouwen.
Zuster Stevenson: We kunnen ons nauwelijks voorstellen wat zij tot stand hebben gebracht. Goddelijke visie, door de Heer aan levende profeten gegeven, om zijn uitverkoren kinderen te zegenen en zijn doel te bereiken.
Ouderling Stevenson: Zoals je kunt zien, sta ik hier in het Pioneer Center op slechts een paar meter van het gewelfde raam dat uitkijkt op het This Is the Place-monument. En daaronder vangen we een sprankelende glimp op van de stad die ze zo lang geleden gingen bouwen. En daarachter een wijds uitzicht, een visie zo je wilt, op het westen en de horizon van de ondergaande zon. Dit verheven uitzicht, gekoppeld aan ons begrip van het verleden, verruimt en informeert ons perspectief van de visie van de pioniers. Maar het kan ook als een metafoor dienen om onze persoonlijke visie op het evangelie te verdiepen en ons bij onze beslissingen en moeilijkheden te begeleiden. Binnen enkele dagen nadat de profeet de woorden ‘Dit is de plaats’3 had uitgesproken, kreeg de visie van een tempel, een hoofdzetel van de kerk en een banier voor de naties vorm.
Vanavond gebruiken we het verleden, de visie van de pioniers, om ons te helpen een heldere visie op onze toekomst te krijgen. Deze inspirerende woorden van Winston Churchill lijken bijzonder relevant voor ons gesprek van vanavond: ‘Hoe verder je terug kunt kijken, hoe duidelijker de toekomst zich voor je ontvouwt.’4
Zuster Stevenson: Het lijdt geen twijfel dat we in de wereld met onzekerheid te maken hebben. Wat staat ons te wachten na de ongekende pandemie die al ruim anderhalf jaar duurt? Wanneer we naar de toekomst kijken, hebben we dezelfde goddelijke visie en hemelse leiding nodig als de heiligen vanouds.
Ouderling Stevenson: Misschien weet je niet goed welke kant je op moet. Misschien houd je je vast aan je droom om op zending te gaan, een opleiding te volgen of aan een carrière te beginnen. Misschien droom je van verliefd worden, trouwen en een gezin stichten, en van de zegeningen van de tempel voor jou en je dierbaren. Of misschien heb je je eeuwige gezin al gesticht en doe je nu je best om je jonge kinderen op te voeden.
Hoe dan ook, ons uiteindelijke doel is hetzelfde: voortgaan op het verbondspad, en ons getrouw op de verhoging voorbereiden. Een evangelieperspectief biedt ons de visie om dat pad duidelijk te zien.
Zuster Stevenson: President Russell M. Nelson heeft over het verbondspad gezegd: ‘De sleutel is om heilige verbonden te sluiten en na te leven. Wij kiezen ervoor om op het verbondspad van de Heer te leven, voorwaarts te gaan en daar te blijven. Dat pad is niet ingewikkeld. Het is de weg naar ware vreugde in dit leven en het eeuwige leven hierna.’5
Ouderling Stevenson: We willen jullie over enkele persoonlijke ervaringen vertellen, die je als een leidraad door alle verplichtingen van je dagelijks leven kunnen loodsen. Ze kunnen je helpen om met visie en evenwicht verder te gaan.
‘Come, Come, Ye Saints’ [Komt, heil’gen, komt] – door The Bonner Family:
Komt, heil’gen komt, geen werk noch strijd gevreesd,
maar uw reis blij volbracht!
Schijnt zwaar de tocht, volhardt, zijt kloek van geest,
naar uw kruis krijgt gij kracht.
’t Is beter voor ons vastberaân
met moed en blijdschap voort te gaan,
dan dat de zorg ons harte kwell’:
Alles wel! Alles wel!
Waarom getreurd, of moeilijk ’t lot geacht?
’t Is niet zo, geen geween!
Waarom een groot en heerlijk loon verwacht
als er niet wordt gestreên?
Vat moed! Gaat voort, wat ook geschied’,
want God verlaat de zijnen niet,
opdat ons loflied dra vertell’:
Alles wel! Alles wel!
Wij vinden wis in ’t westen, ver van hier,
’t land door God ons bereid.
Daar wordt de kerk de volk’ren een banier,
als weleer is voorzeid.
Dan zingen wij met rein genot
ter eer van onze Heer en God,
bij zielverheffend snarenspel:
Alles wel! Alles wel!
En sterven wij alvorens daar te zijn,
blijde dag, ongehoord!
Ouderling Stevenson: ‘Alles wel! Alles wel!’6 Dat is eigenlijk een opmerkelijke visieverklaring van de vroege pioniers. Hun visie dat ‘alles wel’ was te midden van moeilijkheden en beproevingen werd door hun evangelieperspectief mogelijk gemaakt.
Wij zouden een uur lang over visie kunnen praten, hetgeen sommigen omschrijven als ‘de kunst om dingen te zien die voor anderen onzichtbaar zijn’.7 Dat leidt tot vragen die jullie je allemaal weleens zullen stellen: ‘Waar zie ik mezelf in de komende jaren? Wat heb ik gedaan? En wat ga ik nog doen?’
Zuster Stevenson: Soms moeten we gewoon beseffen dat we met een evangelieperspectief en de gave van de Heilige Geest een betere visie hebben van wat mogelijk is. Dat is het geval nu je jezelf in je huidige educatieve of professionele inspanningen hebt gestort, hoewel je je pad waarschijnlijk nog aan het aftasten bent.
Ouderling Stevenson: In het begin van mijn professionele carrière bevond ik mezelf in zo’n positie. Ik begon mijn beroepsleven samen met een jeugdvriend. We studeerden en begonnen met het importeren van geschenkartikelen uit Azië. In de daaropvolgende dertig jaar veranderde en groeide ons bedrijf aanzienlijk. Een vraag die ons vaak werd gesteld, was: ‘Was dit uw visie toen u met uw bedrijf begon?’ Wel, kort gezegd, niet helemaal.
Onze visie moest geregeld worden bijgesteld. Om als kleine importeur van messing geschenkartikelen te beginnen en dan uit te groeien tot een grote leverancier van fitnessproducten, hadden we veel geluk nodig en moesten we onze visie tussentijds geregeld bijstellen. Plannen opgeven en opnieuw beginnen, jezelf heruitvinden en aanpassen, dat zijn echt sterke punten, geen zwakheden.
Zuster Stevenson: Maar wij willen hierbij graag wijzen op het grote voordeel van het vinden van onze visie. Omdat je, net als de pioniers, kennis van het evangelie hebt, ben je gezegend met een evangelieperspectief. Het voordeel daarvan is dat je jouw sterfelijk leven met een letterlijk hemels perspectief bekijkt.
Ouderling Stevenson: Een eeuwig of evangelieperspectief biedt duidelijkheid die anderen niet hebben – zelfs niet op het gebied van stoffelijke zaken als onderwijs en carrière. Laten we dat met afbeeldingen in plaats van woorden weergeven.
Kijk hier eens naar. Wat zie je? Weet je wat deze afbeelding weergeeft?
Geeft dit nieuwe perspectief je enige duidelijkheid? Is dit het enige wat je kunt zien? Wat denk je? Laten we even verder uitzoomen. Kijk goed.
Ouderling Stevenson: Door dit eenvoudige voorbeeld kun je – vrij letterlijk – meer zien dan wat er zich op dit moment vlak voor je bevindt. Je visie wordt beter naarmate je verder weg bent.
Een wijs en bekend beginsel in Spreuken luidt: ‘Als er geen [visie] is, raakt een volk losgeslagen.’8
Dit ware beginsel is in onze tijd verder uitgelegd door president M. Russell Ballard toen hij zei: ‘Zij die een visie voor hun leven hebben, [bereiken] het meeste in deze wereld.’9 En dat is waar!
Onze geestelijke visie, die uit ons evangelieperspectief voortkomt, biedt ons inzicht in alle levensprioriteiten. Daardoor kunnen we die prioriteiten op elkaar afstemmen en in evenwicht houden. Daarom zien we een nauw verband tussen visie en evenwicht.
Ik wil graag het beginsel evenwicht bespreken aan de hand van iets wat ik zelf heb meegemaakt.
Een vriend van mij heeft een succesvolle carrière, en hij is ook een getalenteerd, ervaren helikopterpiloot. Op een warme herfstdag belde hij ons op en zei hij dat hij naar Salt Lake City moest vliegen. Hij vroeg of hij mijn zakenpartner en mij onderweg bij een huis in de bergen kon afzetten.
Met de auto is het een rit van ruim twee uur. Met een helikopter ben je er in een kwartier. Dus besloten we om te gaan.
Het was een prachtige dag om te vliegen. We konden de herfstkleuren zien toen we gingen landen. We zouden binnen een minuut landen toen de staartrotor van de helikopter haperde. Daardoor tolde de helikopter ongecontroleerd door de lucht. Het was een ernstige situatie.
Gelukkig was de noodlandingstraining van de piloot bijna instinctief voor hem. Hij wist dat we de landing niet zouden overleven als we met de neus naar beneden of op de buik van de helikopter zouden landen.
Terwijl we ongecontroleerd rondtolden, draaide hij de helikopter op z’n kant en stortten we neer.
Er lekte brandstof en er kwam vuur uit de motor. Hij kon de motor afzetten, en we stapten uit de helikopter zonder dat er iets ontplofte. Dankzij de piloot en de hand van de Heer waren we gezegend dat we de helikoptercrash overleefden.
Ik heb sinds die dag veel over helikopters geleerd. Onze belevenis met de helikoptercrash werd veroorzaakt door een storing in de staartrotor, wat resulteerde in een onevenwicht tussen de kritieke elementen die een helikopter in de lucht houden. Als er evenwicht is tussen de snelheid van de hoofdrotor, de staartrotor en de hoek, kan een helikoptervlucht fantastisch zijn. Zo niet, dan is die levensgevaarlijk! Daar kan ik van getuigen.
Laten we deze kritieke elementen eens nader bekijken.
Ten eerste, de hoofdrotor. Omwentelingen en bladlengte creëren lift en torsiekoppel. Maar het torsiekoppel dat door de hoofdrotor wordt gecreëerd, moet op de een of andere manier worden gecompenseerd, anders tolt de helikopter ongecontroleerd rond.
Zuster Stevenson: Daarom heeft een helikopter een staartrotor. Die creëert weerstand tegen het koppel van de hoofdrotor. De snelheid van de hoofdrotor wordt door de piloot met een hendel gecontroleerd. De staartrotor wordt met voetpedalen bediend. Het is absoluut noodzakelijk om de snelheid van deze twee rotors voortdurend aan te passen.
Als dat niet lukt, zijn de gevolgen niet best.
Ouderling Stevenson: Dan heb je de stuurknuppel. Die regelt de hoek van de helikopter, die op zijn beurt de richting, het draaivermogen en de stabiliteit van de helikopter regelt, in samenspel met de hoofdrotor en de staartrotor. De piloot bedient de stuurknuppel met zijn rechterhand.
Uiteindelijk bepalen het gewicht van de lading en de hoek van de helikopter de snelheid en het vermogen die voor de hoofdrotor en de staartrotor nodig zijn.
Zuster Stevenson: Als al deze elementen op elkaar zijn afgestemd, is de balans prachtig. Hoofdrotor, staartrotor, stuurknuppel, gewicht en hoek – ze tarten letterlijk de zwaartekracht.
Hoe kunnen we de mooie maar ingewikkelde vlucht van een helikopter in verband brengen met het evenwicht in ons leven?
Ouderling Stevenson: Ik wil graag enkele geïnspireerde gedachten bespreken die president Gordon B. Hinckley vele jaren geleden tijdens een leiderschapsconferentie naar voren heeft gebracht. Zo kun je dat verband beter leggen.
Hij zei toen: ‘Ieder van ons heeft een viervoudige verantwoordelijkheid. Ten eerste zijn we verantwoordelijk voor ons gezin. Ten tweede zijn we verantwoordelijk tegenover onze werkgever. Ten derde zijn we verantwoordelijk voor het werk van de Heer. En ten vierde zijn we verantwoordelijk voor onszelf.’10
Met gebruik van dezelfde analogie van evenwicht door de onderlinge afhankelijkheid van kritieke elementen van een helikopter, kunnen we die vier punten van verantwoordelijkheid op dezelfde manier bekijken.
Zuster Stevenson: We beginnen met het gezin, een cruciaal element in ons leven. Het is belangrijk dat we ons gezin niet verwaarlozen. ‘Geen enkel bezit is waardevoller. […] Het is […] deze familierelatie die we met ons meenemen naar het volgende leven.’11 De leiders van de kerk hebben de afgelopen jaren veel gedaan om het belang van het gezin te benadrukken.
Recente richtlijnen met betrekking tot het nieuwe evenwicht tussen evangelieonderricht thuis en in de kerk en het aangepaste vergaderschema zijn een duidelijke aanwijzing dat het gezin als de belangrijkste rotor in ons leven moet worden beschouwd.
President Nelson heeft ons aangemoedigd om ‘[onze] woning ijverig tot een centrum voor evangeliestudie’ om te vormen. Hij heeft beloofd dat als we dat doen, onze sabbat ‘in de loop van de tijd een verlustiging zal worden. Uw kinderen zullen maar wat graag de leringen van de Heiland leren en naleven. De invloed van de tegenstander zal in uw leven en uw gezin afnemen. De veranderingen in uw gezin zullen indrukwekkend en bestendig zijn.’12
Ouderling Stevenson: Laten we vervolgens naar je werk of beroepsleven kijken – je baan, of als je studeert, de opleiding die je volgt en die tot je voltijdse beroep of baan zal leiden. Onderwijs vergroot natuurlijk je arbeidsgeschiktheid. Met een baan kun je beter in je levensonderhoud en dat van je gezinsleden en anderen voorzien. Een baan leidt tot zelfredzaamheid, zowel stoffelijk als geestelijk. Het is je plicht om eerlijk en trouw jegens je werkgever te zijn, en de verwachte resultaten te leveren waarvoor je wordt betaald. Je streeft ernaar om in je baan of beroep je uiterste best te doen.
In onze vergelijking kunnen we onze baan met de staartrotor van de helikopter vergelijken.
Zuster Stevenson: Om je uiterste best voor jezelf en je gezin te doen, is het verstandig om op je werk ook je uiterste best te doen. Beide zijn nauw met elkaar verbonden, en evenwicht tussen de twee is van essentieel belang. Steeds meer werkgevers, sociologen en bedrijfsadviseurs zien in hoe belangrijk een goed evenwicht tussen werk en privéleven is.
Ouderling Stevenson: Het derde kritieke element in ons levensevenwicht is de Heer en zijn werk. Dit is een van de hoofddoelen waarvoor we op aarde zijn gekomen. Wij zijn hier om Hem en de kinderen van onze hemelse Vader, onze broeders en zusters in de hele wereld, lief te hebben, te eren, te gehoorzamen en te dienen. De Heer heeft onze inspanningen en talenten nodig om zijn koninkrijk op te bouwen.
‘Deel je tijd zo in dat je je taken in de kerk kunt grootmaken.’13 Ik vind het woord indelen vrij instructief. We moeten een bewuste keuze maken om zowel ‘tijd vrij te maken’ voor dienstbaarheid aan de Heer en zijn kerk als die tijd te beheren.
Zuster Stevenson: Lekenleiderschap en dienstbaarheid zijn enkele van de onderscheidende elementen van de herstelde kerk van Jezus Christus. Er wordt van ons allemaal verwacht dat we op verschillende manieren aan het koninkrijk bijdragen. De roepingen die wij en anderen in ons gezin ontvangen, kunnen op momenten komen die ons niet goed uitkomen. ‘Daarom, indien u verlangens hebt om God te dienen, bent u tot het werk geroepen.’14
Bovendien heeft onze dierbare profeet, president Nelson, ons geleerd dat onze wereld voortdurend verandert, net als onze dienst in de kerk van de Heer. Hij heeft ons aangemoedigd om ons ‘nieuwe normaal’ te accepteren. Hij heeft ons aangespoord om ‘andere mensen te dienen. Houd een eeuwig perspectief voor ogen. Maak uw roeping groot.’15
Ouderling Stevenson: Deze bemoediging geeft ieder van ons de visie om te doen waartoe wij zijn geroepen, maar adviseert ons ook om een eeuwig perspectief te hebben, met andere woorden, om evenwicht te vinden in onze andere urgente taken. Ik beschouw onze taken in de kerk als de stuurknuppel van de helikopter, die ons stabiliseert en richting geeft.
Zuster Stevenson: Het laatste element om voor evenwicht te zorgen, is een verplichting tegenover onszelf.
Het leven is soms zo druk. Het is belangrijk dat we het zo nu en dan wat rustiger aan doen om onze batterijen weer op te laden en onze eigen behoeften onder de loep te nemen, zoals rust, beweging, ontspanning en geestelijke ontwikkeling. Kerkleiders hebben onlangs waardevolle, praktische suggesties gedaan om ons daarbij te helpen.
Ouderling Stevenson: Ja, dat klopt, Lesa. President Ballard heeft onlangs aangegeven hoe belangrijk het is om rustige momenten te vinden. Hij zei:
‘Hoewel technologie vaak een zegen voor me is, kan het ook een afleiding zijn die een barrière vormt tussen ons en ons vermogen om de stem van de Heer te horen. Ik zeg tegen mijn kleinkinderen dat zij elke dag rustige momenten moeten inlassen om over hun leven na te denken en zich af te vragen wat de Heer van ze verwacht. […]
‘Ik kan me niet in een massa rommel met de hemel verbinden. […] Als ik […] mijn best doe om stil te zijn, krijg ik bepaalde indrukken.’16
Ouderling Jeffrey R. Holland spreekt over een vastberaden gebed. Hij zegt: ‘Daar schuilt een belangrijke les in over […] dringend, vastberaden gebed om de weerstand van de tegenstander, de zorgen van de dag of de afleidingen van onze geest te overwinnen.’17
Zuster Stevenson: Zuster Jean B. Bingham, algemeen ZHV-presidente, heeft drie bijzonder waardevolle suggesties gedaan om ons te helpen.
Ten eerste nodigt ze de Geest uit door de Schriften. Ze zegt: ‘Een van de eerste dingen die ik ’s morgens doe om de Geest te hebben, is in de Schriften lezen. Daardoor kom ik in de juiste gemoedstoestand, zodat ik openbaring kan ontvangen.’
Haar tweede suggestie betreft tempelbezoek. ‘Een andere wonderbaarlijke manier om de stem van de Heiland duidelijker te horen is door tempelbezoek. Soms als ik in de tempel zit, en stil genoeg ben om naar de Geest te luisteren, krijg ik een antwoord op een gebed of komt er een gedachte bij me op.’
Ten derde zegt ze: ‘Door muziek […] kan ik de stem van de Heiland beter horen. Ik luister graag naar de lofzangen, zelfs als ik alleen de instrumentale muziek zonder de woorden hoor. Ik ken de woorden omdat ik ze al zo lang zing, dus komen ze in mijn gedachten op.’18
Ouderling Stevenson: Het lijkt wel of tijd voor onszelf nemen vaak het moeilijkst is, maar dat is toch heel belangrijk. Ik heb eens de vergelijking gehoord dat we bij het drukke werk van het zagen lang genoeg moeten pauzeren om het zaagblad te slijpen.
Zuster Stevenson: We moeten bedenken dat we een verantwoordelijkheid tegenover onszelf hebben, en dat het een zegen is als we die stap voor stap in ons leven integreren. Ik heb gemerkt dat als ik mijzelf lichamelijk, emotioneel en geestelijk ontwikkel, ik daar niet alleen zelf veel profijt van heb, maar dat ik ook mijn gezin en vrienden beter kan steunen.
Kijk eens hoe soepel deze vier facetten van ons leven lopen als ze met visie en evenwicht worden uitgevoerd! Ze gaan zo goed samen, vind je niet?
Ouderling Stevenson: Inderdaad. Maar zelfs als we over evenwicht in deze verschillende aspecten van ons leven spreken, moeten we dat in het juiste perspectief plaatsen.
Ouderling David A. Bednar heeft dat onlangs treffend in een bericht op sociale media samengevat. Hij zei: ‘Soms denken we aan al onze taken thuis, op school, op ons werk en in de kerk, en vragen we ons af hoe we een bepaald evenwicht kunnen vinden tussen de vele concurrerende vereisten die aan onze tijd worden gesteld. In plaats van onszelf gek te maken door te proberen alles tegelijk te doen, moeten we vaststellen wat onze fundamentele prioriteiten zijn. Dan kunnen we ernaar streven om elk ervan de nodige aandacht te geven – één tegelijk.’19
Lesa, dat doet me aan een zeer gedenkwaardige ervaring met mijn vader denken. Ik was als jonge vader net tot bisschop geroepen, en ik had een veeleisend, groeiend bedrijf. Ik kwam een keer te laat thuis voor een verjaardagsfeestje. Onze kinderen en hun neefjes en nichtjes renden door het hele huis. Maar ik kwam diep in gedachte het huis binnen en ging in een hoek van de kamer over mijn werk en de wijk zitten piekeren.
Mijn vader kwam naar me toe en zei op ongewoon strenge toon: ‘Gary, wat ben je aan het doen?’ Toen ik hem over mijn zorgen in de kerk en op mijn werk vertelde, dacht ik dat hij er wel begrip voor zou hebben. Maar dat was niet zo. Hij kwam naast me zitten en zei dat hij zich zorgen over mij maakte en dat er iets moest veranderen zodat ik meer bij mijn gezin betrokken zou zijn. Weet je nog, Lesa?
Zuster Stevenson: Dat herinner ik me nog goed.
Ouderling Stevenson: Hij zei: ‘Als je thuis bent, zorg er dan voor dat je gezin de prioriteit is, niet de kerk of je werk. Als je op je werk bent, zorg er dan voor dat je werk de prioriteit is, niet je gezin of de kerk. En als je in de kerk bent, zorg er dan voor dat de kerk de prioriteit is, niet je werk of je gezin.’
Dat advies opvolgen was niet makkelijk, en ik ben nog steeds ver van volmaakt, maar het was echt nuttig. Er viel toen een last van mijn schouders, en ik heb er sindsdien nog veel aan gehad. Dus ik moedig jullie allemaal aan om erover na te denken en dat advies zelf te volgen.
Interessant genoeg is het bijna hetzelfde als wat ouderling Bednar in zijn post op sociale media heeft gezegd. Hij zei: ‘Het klinkt misschien eenvoudig, maar we mogen niet gefrustreerd raken en moeite en tijd verspillen in een poging om te proberen een perfect evenwicht te vinden tussen alle belangrijke dingen die we moeten doen. Als we God oprecht om hulp vragen, zodat we kunnen bepalen wat het belangrijkst is, zal Hij ons leiden en helpen om ons op onze dagelijkse bezigheden te concentreren.’20
Zuster Stevenson: Nu heb ik wat slecht nieuws te vertellen. Als je deze raad opvolgt en met evenwicht en visie voorwaarts gaat, zul je hoogstwaarschijnlijk toch nog wel eens mislukkingen meemaken. Je zult nog wel wat schrammen en builen oplopen.
En er kunnen momenten zijn waarop je visie onduidelijk lijkt, door een mistig pad of omdat je je evenwicht verliest. Maar er is ook goed nieuws: jullie zijn zoons en dochters van een liefdevolle hemelse Vader.
In de Schriften staat: ‘Want God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid, maar van kracht […] en bezonnenheid.’21 En vergeet deze belangrijke raad van de Heer niet: ‘Welnu, wees welgemoed en vrees niet, want Ik, de Heer, ben met u en zal u bijstaan.’22 En zo heb je in onze dierbare Heiland – Jezus Christus – een onuitputtelijke, goddelijke bron van kracht.
Ouderling Stevenson: Luister naar deze inspirerende aanmoediging van president Nelson voor ieder van jullie. Hij heeft gezegd: ‘God wist […] dat het niet gemakkelijk zou zijn om het verbondspad te vinden of erop te blijven. Daarom heeft Hij zijn eniggeboren Zoon gezonden om de verzoening tot stand te brengen en ons de weg te wijzen. De goddelijke kracht die beschikbaar is voor allen die Jezus Christus liefhebben en volgen, is de kracht om ons te genezen, ons te sterken, ons van onze zonden te reinigen, en ons groot te maken zodat we doen wat we alleen nooit zouden kunnen.’23
Zuster Stevenson: Laat je met een heldere visie en een stabiel evenwicht leiden doordat je weet wie je werkelijk bent, en wie er aan jouw kant staat. De Heer ‘zal je meer kansen en inzicht geven, en je sterken’.24
Ouderling Stevenson: Het was fijn om vanavond bij jullie te zijn. Tot slot willen we onze dankbaarheid uiten, jullie een uitnodiging meegeven, en ons getuigenis geven. Ik nodig je uit om ten eerste na te denken over jouw evangelievisie, en hoe die je identiteit als dochter of zoon van God versterkt en bevestigt.
Denk in de tweede plaats na over je viervoudige verantwoordelijkheid tegenover je gezin, je opleiding en werk, de kerk en jezelf.
Ten derde, zoek een rustig plekje op en noteer de indrukken die je tijdens deze devotional hebt gekregen. Onthoud dat ieder van jullie als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen met het gezelschap van de Heilige Geest is begiftigd.
Zuster Stevenson: Als je gehoor geeft aan de uitnodigingen van mijn man, denk dan aan de pioniers die ons zijn voorgegaan, zowel de eerste pioniers die zich in deze vallei hebben gevestigd, als de pioniers in jullie familie en jullie thuisland. Hun pioniersgeest en hun voorbeeld kunnen jou het vertrouwen geven dat ook jij moeilijke dingen kunt doen.
Ouderling Stevenson: Net als de heiligen der laatste dagen vanouds kijken we naar buiten. En kijken we naar boven. En dan kijken we naar binnen om visie en evenwicht te vinden.
Zuster Stevenson: Ik getuig dat jullie die ‘volmaakt stralende hoop’ kunnen vinden.25 Onze hemelse Vader kent ieder van jullie persoonlijk, en Hij houdt van jullie. Ik getuig dat Jezus Christus de eniggeboren Zoon van de levende God is, in de naam van Jezus Christus. Amen.
Ouderling Stevenson: Amen. Dank je wel, Lesa. Ik wil ook mijn getuigenis geven aan jullie, onze jonge, prachtige broeders en zusters. Ik getuig dat wij allemaal kinderen van liefdevolle hemelse Ouders zijn, dat onze hemelse Vader van jullie houdt, en dat de leer van de Vader inhoudt dat Hij al zijn kinderen graag weer bij Zich wil hebben.
Die leer wordt mogelijk gemaakt door zijn Zoon, onze liefdevolle Heiland, Jezus Christus. Door zijn verzoening zijn wij in staat om in de tegenwoordigheid van onze liefdevolle hemelse Vader terug te keren. Daar getuig ik van. Ik getuig van Jezus Christus en zijn heilige rol als onze Heiland en Verlosser. En dat doe ik in zijn naam, Jezus Christus. Amen.