Lessen uit het leven van een jongvolwassene
Wereldwijde devotional voor jongvolwassenen
Zondag 5 mei 2024
Inleiding
Ouderling Carlos A. Godoy: Bedankt dat jullie hier vandaag bij ons zijn op deze prachtige en historische plek. Ik vind het een eer om vandaag bij jullie te zijn. Fijn dat jullie van over de hele wereld vandaag met ons zijn. Wij genieten ervan om bij de jongvolwassenen te zijn. Jullie spelen een essentiële rol in de kerk en dit is een belangrijk moment in jullie leven. Wat jullie nu beslissen is van grote invloed op jullie toekomst. Tijdens andere devotionals zijn er al geweldige boodschappen gebracht en we hopen vanavond daar iets aan toe te voegen.
Bij mij zijn broeder Chad Webb en zijn vrouw, Kristi, en ouderling Clark Gilbert en zijn vrouw, Christine. Fijn dat jullie er zijn.
Mônica is voor deze devotional met mij meegekomen. We zullen samen tot jullie spreken en we hopen dat jullie er iets aan zullen hebben.
We willen eerst een korte video laten zien over ons toen wij jong waren. Mônica en ik waren jullie leeftijd.
We hopen jullie met deze video enkele beginselen bij te brengen die jullie nu kunnen toepassen. De video duurt vijf minuten en gaat over verschillende momenten uit ons leven. Let goed op en probeer er beginselen uit te halen die op jou van toepassing zijn. We zullen er dadelijk een paar bespreken. Goed?
[video]
Ik was helemaal niet op zoek naar geloof of een kerk. Ik was 16 jaar en een vriend van mijn broer kwam langs om mijn zusjes uit te nodigen voor een kerkactiviteit, want mijn broer en ik waren volgens hem niet echt geschikt. Toen we de kerk binnenliepen, waren ze met een hele eenvoudige activiteit bezig. Ze hadden het zo leuk en gezellig met elkaar. Ik vroeg me af waarom ze zo blij waren.
Twee dagen later werd ik in het kerkgebouw onderwezen, omdat mijn familieleden niet geïnteresseerd waren. Ik was blij met het evangelie. Ik wist dat het waar was en wilde gedoopt worden, ook als mijn ouders zich niet lieten dopen. Maar ik hoorde er eerst niet echt bij.
Ik had geen vrienden, dus ik zat altijd achterin de kapel. Ik keek, luisterde, en ging dan weer naar huis. Dat kun je een tijdje volhouden, maar het is moeilijk als je geen vrienden hebt, zelfs als je weet dat het waar is, en al helemaal als je vrienden buiten de kerk aan je trekken.
Op een zondag ging ik naar de kerk, min of meer om het nog een kans te geven, en ik zag dat je je ergens voor kon inschrijven. Ik vroeg: ‘Wat is dat?’
‘Het is voor een jeugdconferentie’, zei hij. ‘Kom je ook?’
Dat wilde ik wel proberen. Later op de jeugdconferentie waren al die jongeren aan het spelen, zingen en dansen. Plotseling zei iemand in de microfoon: ‘Laten we het openingsgebed doen.’
Het was een lawaai vanjewelste, maar plotseling was iedereen eerbiedig. Ik dacht: Wat krijgen we nu? Wat is er hier aan de hand? Hoe kunnen deze jongeren zoveel kabaal maken en ineens zo eerbiedig zijn om te gaan bidden? Ze zijn echt anders. Ik wil zoals zij zijn. Het voelde alsof de Heer weer tegen mij zei: ‘Carlos, geef de moed niet op. Hier hoor je thuis.’
De volgende dag liep ik een beetje rond en zag ik een meisje alleen op een fluit spelen. Toen ik dat meisje zag, dacht ik: wauw! Mijn hart maakte een sprongetje. Ik wilde met haar praten. Ze was zo oprecht en vriendelijk. Ze praatte met mij alsof ik normaal was. Ze werd mijn vriend, mijn enige vriend. En door haar leerde ik andere mensen kennen.
Na deze jeugdconferentie besloot ik naar de kerk te blijven gaan. Mijn familie verhuisde naar een andere stadswijk. Ik ging naar de kerk bij mij in de buurt en raad eens wie daar was: Mônica! Het was haar wijk. Na de dienst vroeg een zuster mij of ik lid van de kerk was.
Ik kreeg die vraag wel vaker. Ik zei: ‘Ja, volgens mij wel; natuurlijk ben ik lid.’
‘O, kom dan naar het seminarie’, zei ze.
Ik kende het seminarie alleen maar als iets waar je naartoe gaat om een priester, een pastoor te worden.
Dus ik zei: ‘Nee, dat hoeft niet, hoor. Ik wil trouwen en kinderen krijgen.’
Toen zei ze: ‘Nee, het seminarie is voor jongeren, om meer over het evangelie te leren. We hebben weinig jongeren in onze wijk. Er zijn er maar drie: Adriana Weber, Carlos Arthur Lencini en Mônica Brandão.’
En ik dacht: wauw. Ik weet niet wat het is, maar ik wil eraan meedoen.
Elke ochtend ontving ik het goede woord van God. Daardoor begreep ik wie ik was, kreeg ik de kracht om door te zetten, en bleef ik verder gaan met mijn bekeringsproces.
Toen werd ik de huisonderwijscollega van de jongemannenpresident. Hoewel ik weinig over het evangelie wist, liet hij me altijd iets onderwijzen. Hij had denk ik meer vertrouwen in mij dan ik toen in mezelf had.
En dit is ook wel interessant – hij was de vader van Mônica. O, en trouwens, die engel Mônica over wie ik het had, die mij zo had geholpen? Zij zou later mijn vrouw worden. Nadat we allebei op zending waren geweest, zijn we in de tempel getrouwd, en nu is ze de moeder van onze vier kinderen en grootmoeder van zeven kleinkinderen. Ze is nog steeds mijn engel.
Als je om je heen kijkt, dan zul je ongetwijfeld mensen vinden die hulp van engelen nodig hebben. De Heer heeft je nodig. Als je dus in de spiegel kijkt, vergeet dan niet dat er een prachtige geest in jou woont die een zoon of dochter van onze hemelse Vader is, en die zijn eigenschappen en potentieel heeft.
[einde video]
Ouderling Godoy: Ik mis dat haar. Oké. Nu zullen we een paar van die onderwerpen bespreken. En eenzaamheid is de eerste.
Je bent niet alleen!
Zuster Mônica Godoy: Dit is denk ik een goed moment om even stil te staan bij wat er gebeurde. De jonge Carlos was eenzaam en ontmoedigd.
Misschien voelen sommigen van jullie je ook weleens eenzaam of vergeten. Het is niet leuk om je onzichtbaar of minderwaardig te voelen. Als je je zo voelt, laat dit gevoel je dan niet te zwaar terneerdrukken. Je bent niet alleen. Misschien praat niemand tegen je of voel je je niet welkom. Dat is niet leuk. Maar vergeet niet dat je niet alleen bent, want de Heiland staat altijd voor je klaar. Hij kent je, Hij weet wat er in je leven speelt, Hij houdt van je, en Hij is er altijd wanneer je Hem nodig hebt. Blijf alsjeblieft proberen om erbij te horen. Hij zal engelen sturen om je te helpen.
Ouderling Godoy: Ik heb een boodschap voor allen die eenzame en vergeten mensen kennen. Wij dienen die engelen te zijn. Kijk om je heen en kijk verder dan je eigen vriendenkring. Ze zijn er, ze voelen zich zo, en je hebt het misschien niet opgemerkt. Je was zo druk met je eigen leven, met goede vrienden en kennissen, dat je niet hebt gezien dat er mensen zijn die zich geliefd en geaccepteerd willen voelen. Ze zoeken vrienden en willen er graag bij horen. Ze zitten waarschijnlijk achterin de kapel of in een hoekje van het leslokaal. Ze dragen hoogstwaarschijnlijk geen wit overhemd en stropdas of een prachtige jurk, maar ze doen hun best om erbij te horen. Geef ze alsjeblieft een kans. Ze hebben je glimlach, handdruk en vriendschap nodig. President Spencer W. Kimball zei hierover:
‘God ziet ons en waakt over ons. Maar Hij komt meestal door een ander aan onze behoeften tegemoet.’
Oké. Daten. Verliefd worden.
Verliefd worden
Zuster Godoy: Oké, hier is nog een goed punt om over te praten: het moment dat je verliefd op me werd.
Ouderling Godoy: Ik wist dat je dat zou kiezen.
Zuster Godoy: Natuurlijk! Het was een prachtig moment en we kunnen daar een les uit leren. Sommigen van jullie zullen verliefd worden en meteen de liefde van je leven herkennen. Dan is het liefde op het eerste gezicht.
Ouderling Godoy: Dat was bij mij het geval. Moet je mijn gezicht zien.
Zuster Godoy: Bij mij ging dat anders.
Ouderling Godoy: Dat weet ik.
Zuster Godoy: Iedereen vindt zijn of haar eeuwige partner op een andere manier. Sommigen krijgen een duidelijk en sterk gevoel. Voor anderen vergt het meer tijd, inspanning en geduld. Het wordt duidelijker als je in de relatie blijft investeren. Geef het niet zomaar op als je geen sterk gevoel krijgt. We weten dat sommige geweldige huwelijken klein zijn begonnen, stapje voor stapje en date voor date.
Ouderling Godoy: Mônica heeft gelijk. Zo ging dat bij ons in ieder geval. Toen ik haar zag, wist ik het direct. Voor mij was het alsof ik een lichtkolom zag. Zij voelde daarentegen in eerste instantie niets bijzonders. Ik moest een paar maanden hard werken voordat ze iets in mij zag. Eerst werden we goede vrienden, en pas na veel dates werd het haar duidelijk dat ze verliefd aan het worden was op die ‘knappe’ jonge man. Min of meer.
Uit deze ervaring leren we een ander beginsel: hoe we openbaring ontvangen. Het proces om de ware te vinden lijkt op het proces om openbaring te ontvangen.
Ik vind het mooi wat ouderling Bednar over openbaring heeft gezegd. Hij geeft het voorbeeld van twee ervaringen die we allemaal weleens met licht hebben gehad om openbaring uit te leggen.
Hij sprak over de ervaring ‘toen u in een donkere ruimte het licht aandeed. […] In een oogwenk vulde de ruimte zich met helder licht en was de duisternis verdwenen. […] Het licht dat in een donkere kamer aangaat, is als een boodschap van God die we snel, [en] in een keer […] ontvangen.’ Dat was het geval met mijn gevoelens voor Mônica.
Bij de andere ervaring ‘zagen we de nacht overgaan in de ochtend. […] In tegenstelling tot het licht in een donkere kamer was het licht van de opkomende zon niet direct volop aanwezig. [In plaats daarvan nam] het licht stapsgewijs en geleidelijk in intensiteit toe, en […] uiteindelijk kwam de zon boven de kim tevoorschijn. […]
‘De geleidelijke toename van licht dat de opkomende zon uitstraalt, is als een boodschap van God die we “regel op regel […], voorschrift op voorschrift” ontvangen (2 Nephi 28:30).’ Zo kwam Mônica erachter dat we goed bij elkaar pasten. Het duurde wat langer.
Ouderling Bednar zei tot slot: ‘Openbaring komt meestal na verloop van tijd in kleine stapjes, op basis van ons verlangen, onze getrouwheid en onze voorbereiding.’
Zuster Godoy: Dat geldt ook voor een geestelijke bevestiging ontvangen over onze eeuwige partner. Meestal komt die geleidelijk door mensen te leren kennen en samen tijd door te brengen.
Geestelijke kracht
Ouderling Godoy: Ik kan hier iets over zeggen. Zoals jullie in de video zagen, was het voor mij heel erg belangrijk om het seminarie te volgen. Hoewel ik in eerste instantie alleen voor een mooi meisje ging en niet voor de evangelielessen, heeft het een grote invloed op mijn bekering en geestelijke reis gehad.
Door die dagelijkse evangelielessen werd mijn getuigenis versterkt en kon ik gedurende de dag verleidingen weerstaan. Ik ben daardoor gaan begrijpen dat ik een kind van God ben en dat Hij een plan voor mij heeft.
Zuster Godoy: Dat geldt ook voor het instituut. Toen we aan het daten waren, hoorde dat erbij. Ik hoop dat jullie gebruikmaken van dit geweldige hulpmiddel. Je zult daar niet alleen kennis van evangeliewaarheden aan overhouden, maar ook goede vrienden. Luister maar naar wat president Nelson over het instituut heeft gezegd:
Video: ‘Geliefde broeders en zusters, ik heb jullie lief. Ik denk vaak aan jullie en bid voor jullie. Jullie leven in een unieke tijd. Jullie hebben de leeftijd waarop je cruciale beslissingen neemt – beslissingen die van invloed zijn op de rest van je sterfelijke en eeuwige leven. Het nemen van die beslissingen kan soms overweldigend of zelfs beangstigend lijken. Maar het is ook boeiend, omdat we in een belangrijke tijd leven.
‘Mag ik je uitnodigen iets te doen dat je als niets anders kan baten? Volg het instituut! Ik heb mijn kinderen, kleinkinderen en veel achterkleinkinderen het instituut zien volgen. Het instituut heeft hun leven veranderd.
‘Het instituut heeft hen geholpen en zal jou helpen om je bekering tot Jezus Christus te verdiepen. Als je het instituut volgt, zul je de grote liefde van onze hemelse Vader voor je voelen. Het instituut biedt je inspirerende leerkrachten, trouwe vrienden en een gevoel van verbondenheid. Het laat je inzien waarom het evangelie naleven tot oneindig geluk leidt. Het instituut volgen, helpt je het evangelie na te leven en nu meer vreugde te voelen.
-
Als je wilt weten wie je werkelijk bent, volg dan het instituut.
-
Als je het doel van het leven wilt weten, volg dan het instituut.
-
Als je op het verbondspad wilt blijven, volg dan het instituut.
-
Als je wilt leren God in je leven te laten zegevieren, volg dan het instituut.
-
Als je een vredestichter wilt zijn, volg dan het instituut.
‘Ik beloof je deze zegeningen en spreek mijn liefde voor je uit, in de heilige naam van Jezus Christus. Amen.’
Ouderling Godoy: Nu we het over geestelijke kracht hebben, wil ik iets zeggen over mijn ervaring met huisonderwijs.
Zoals jullie in de video zagen, kreeg ik een taak, hoewel ik niet veel te geven had. Door te dienen voelde ik me gewaardeerd. Ik werd voorbereid om anderen te helpen en dat versterkte mijn eigen getuigenis. We versterken ons getuigenis door het te delen. Ik hoop dat jullie druk bezig zijn met dienen. Dat kan bijvoorbeeld door bediening, familiegeschiedenis, tempelbezoek of andere kerktaken waarbij je niet aan jezelf denkt maar anderen helpt. Het zal je helpen, je versterken en je beschermen.
In de Leer en Verbonden staat een mooie tekst waarin dit beginsel wordt benadrukt:
‘Voorwaar, Ik zeg: De mensen dienen gedreven voor een goede zaak werkzaam te zijn en vele dingen uit eigen vrije wil te doen en veel gerechtigheid tot stand te brengen.’
O, en zoals ik in de video al zei: ik mocht die huisonderwijscollega zo graag dat ik met zijn dochter ben getrouwd. Hij werd mijn schoonvader. Hij is de vader van Mônica. Ik nam mijn huisonderwijstaken heel erg serieus. Elke maand was ik bij hem op thuis om op huisonderwijs te gaan.
Zuster Godoy: Deze generatie is gezegend met iets dat wij niet hadden, en dat zijn tempels vlakbij. Toen wij jong waren, stond de enige tempel in Brazilië ver bij ons vandaan, in São Paulo. In die tijd gingen jongvolwassenen naar de tempel als ze op zending gingen of trouwden. Gelukkig benadrukt president Nelson nu hoe belangrijk het is om niet alleen voor je zending of huwelijk je eigen begiftiging te ontvangen. Het gaat meer om de voorbereiding dan om iets anders. Ik hoop dat jullie daar goed over zullen nadenken.
Door regelmatig naar het huis des Heren te gaan, ontvangen we zegeningen. In de tempel leren we lessen om de wereld te overwinnen. Ik vond het geweldig wat president Nelson in de afgelopen conferentie over de tempel zei:
Video: ‘Niets zal u meer helpen om de roede van ijzer vast te houden dan zo vaak als u kunt naar de tempel te gaan. Niets zal u meer beschermen wanneer de wereldse misten van duisternis op uw pad komen. Niets zal uw getuigenis van de Heer Jezus Christus en zijn verzoening meer versterken of u meer inzicht in Gods magnifieke plan geven. Niets zal uw geest in pijnlijke tijden meer troosten. Niets zal de hemelen meer openen. Niets!’
Ouderling Godoy: Dank u wel, president Nelson, voor die leringen. We houden heel veel van u. Goed, volgende onderwerp: op zending gaan.
Op zending gaan
Zuster Godoy: Oké, laten we het over een zending hebben. Zes maanden nadat Carlos op zending was vertrokken, ging ik op zending.
Ouderling Godoy: Dat is ook toevallig.
Zuster Godoy: Het was geen toeval. We wilden allebei de Heer dienen en we wilden samen een leven opbouwen. Onze zending leek ons een goede manier om de Heiland te behagen en ons tegelijkertijd op ons huwelijk voor te bereiden. We wisten dat we daardoor de zegeningen zouden ontvangen die een toekomstig echtpaar hard nodig heeft.
Ouderling Godoy: Onze zending is ons zonder twijfel tot zegen geweest. Dankzij onze zending is ons getuigenis van de Heiland versterkt, hebben we meer kennis van het evangelie ontvangen, en hebben we in onze carrière veel gehad aan de communicatie- en leiderschapsvaardigheden die we hebben geleerd. Maar het belangrijkste was dat het goed voelde om de zending te vervullen die de Heer van ons verwachtte.
Zuster Godoy: Dan heb ik een vraag voor jou. Hoe zit het dan met wie niet kunnen gaan of om wat voor reden dan ook vroegtijdig naar huis komen? Kunnen zij ook hopen op een stralende toekomst?
Ouderling Godoy: Natuurlijk! Onze liefhebbende hemelse Vader staat altijd voor hen klaar. We moeten mensen met een andere zendingservaring of zonder zendingservaring niet oordelen. Hoewel een zending een belangrijke leerschool voor ons leven kan zijn en ze voor jongemannen een priesterschapstaak is, is een zending geen evangelieverordening. Als iemand niet gaat, zal dat zijn of haar vooruitgang in dit leven niet in de weg staan of zal hij of zij in de eeuwigheid niet minder gezegend worden.
Zuster Godoy: Ik ben blij dat ik op zending ben gegaan en kan het iedereen aanbevelen. Zoals we weten, zijn jongevrouwen welkom en nodig, maar zijn ze niet verplicht om te gaan.
Ouderling Godoy: Ik ben ook dankbaar voor mijn zending. Die twee jaar hebben mij beter op het leven voorbereid. En ik heb er een beter kapsel aan overgehouden.
Zuster Godoy: Over het leven na een zending gesproken, zullen we het nu over het huwelijk hebben?
Ouderling Godoy: Oké. Laten we het onderwerp onder ogen zien.
Een gezin stichten
Zuster Godoy: Daar waren we dan, twee teruggekeerde zendelingen met veel liefde en veel plannen, maar geen geld.
Ouderling Godoy: Klopt! Ik weet het nog.
Zuster Godoy: Nu ik terugkijk, besef ik hoe fijn het begin van ons huwelijk was, toen we samen onze doelen op het gebied van een opleiding, carrière en stoffelijke zaken bereikten. We deden dat samen. Door die ervaringen en uitdagingen zijn we dichter naar elkaar toe gegroeid.
Ouderling Godoy: Daar ben ik het volmondig mee eens. Ik koester onze herinneringen aan die jaren waarin we ons leven opbouwden en onze doelen bereikten. Dat wil niet zeggen dat het verkeerd is om met financiële zekerheid het huwelijksbootje in te stappen. Tot wie wachten om de volgende stap in een relatie te zetten omdat ze eerst alles willen hebben wat ze nodig hebben, willen we het volgende zeggen. Je hebt je levensbehoeften, elkaar en de Heer aan je zijde nodig. Aan al het andere kun je samen werken en dat zal je huwelijk versterken. En ik zie er hier een paar in het publiek zitten.
Zuster Godoy: Ik wil graag nog een ander punt binnen dit onderwerp aanhalen, nog iets over het huwelijk: als jullie, jongvolwassenen, naar ons kijken, de echtparen en gezinnen die al wat langer meegaan, dan denken jullie misschien dat het altijd zo is geweest, dat alles altijd goed gaat en dat we een makkelijk leven hebben gehad. Dat geldt misschien voor sommigen, maar voor de meesten niet.
Ouderling Godoy: Niet voor ons in ieder geval.
Zuster Godoy: Het huwelijk is een leerschool, en naarmate we vooruitgang maken, gaat het hopelijk steeds beter. Liefde was er vanaf het begin, maar je leert dagelijks om beter met elkaar om te gaan. We moeten ons aan elkaar aanpassen en af en toe lachen en huilen. Kinderen geven ons vreugde en hoofdpijn. We krijgen soms met ziekte te maken en soms is er weinig geld. Maar weet je wat het is? Dat hoort bij het leven.
Ouderling Godoy: Maar één ding is zeker. Een huwelijk is makkelijker en vreugdevoller als je het evangelie van Jezus Christus erbij betrekt.
Zuster Godoy: Dan heb ik nóg een vraag. Hoe zit het met mensen die niet de kans krijgen om in dit leven te trouwen? Wat zou je tegen hen willen zeggen?
Ouderling Godoy: Kijk. Ik vind de volgende geweldige raad van president Hinckley aan zusters op iedereen toepasbaar. Laten we kijken wat hij heeft gezegd:
Video: ‘Sommigen van u zullen, helaas, in dit leven niet trouwen. Zo gaat dat soms. Als dat het geval is, blijf daar dan niet over treuren. De wereld heeft behoefte aan uw talenten. Er is behoefte aan uw bijdrage. De kerk heeft uw geloof nodig. Er is behoefte aan uw sterke, helpende hand. Het leven is geen mislukking, tenzij we dat er zelf van maken. Er zijn zoveel mensen die uw helpende hand, uw liefdevolle glimlach en uw zorgzaamheid nodig hebben. Ik zie zoveel vaardige, aantrekkelijke, fantastische vrouwen aan wie het huwelijk voorbij is gegaan. Dat begrijp ik niet, maar ik weet dat er in het plan van de Almachtige, het eeuwige plan dat we Gods plan van geluk noemen, voor iedereen mogelijkheden en beloningen zullen zijn.’
Ouderling Godoy: Diezelfde beloften staan ook in Mosiah 2:41.
‘En voorts wil ik dat u nadenkt over de gezegende en gelukkige toestand van hen die de geboden van God onderhouden. Want zie, zij worden gezegend in alle dingen, zowel stoffelijke als geestelijke; en indien zij getrouw volharden tot het einde, worden zij in de hemel ontvangen, waardoor zij bij God kunnen wonen in een staat van nimmer eindigend geluk. O, bedenk, bedenk dat deze dingen waar zijn, want de Here God heeft het gesproken.’
Het komt erop neer dat je, in de woorden van ouderling Bednar, gewoon een goed mens moet zijn, de geboden moet onderhouden en dat de Heer dan voor de rest zal zorgen. Uiteindelijk zullen de getrouwen alle zegeningen ontvangen.
Mônica, wil jij tot slot nog iets zeggen?
Zuster Godoy: Ja. Ik wil graag afsluiten met mijn getuigenis.
Ik weet dat we zoons en dochters van een liefdevolle hemelse Vader zijn. Ik weet dat Jezus de Christus is en dat Hij leeft. Ik weet dat dit leven de tijd is om ons voor te bereiden om God te ontmoeten. Ik weet dat Hij ons leidt en de weg bereidt. We staan er niet alleen voor. Ik weet dat de tempel het huis van de Heer op aarde is. Daar kunnen we kennis en inspiratie voor ons leven ontvangen. Ik weet dat we een profeet hebben, en dat hij ons onderwijst en leidt.
In de naam van Jezus Christus. Amen.
Ouderling Godoy: Heel erg bedankt. Ik geef graag les met jou. En ik hou van je.
Ouderling en zuster Gilbert, willen jullie nog iets zeggen tegen dit geweldige publiek?