Problem z imprezą
Autorka mieszka w Corrientes w Argentynie.
Jakaś część Luz chciała iść na imprezę. Ale wciąż nie czuła się pewnie.
„[Rozpatrz] w swoim umyśle; potem musisz mnie pytać, czy jest to właściwe” (Doktryna i Przymierza 9:8). Historia ta miała miejsce w Corrientes w Argentynie.
Luz była szczęśliwa. Kończył się rok szkolny i czekało ją wiele ekscytujących rzeczy Niedługo miała skończyć szóstą klasę. W przyszłym roku miała iść do szkoły średniej!
Zaskoczyło ją, jak bardzo urosła. Była wyższa i nie była już dzieckiem. Te zmiany były ekscytujące, ale była też nimi nieco zdenerwowana.
Postanowiła porozmawiać o tym ze swoimi rodzicami.
„To wspaniały czas w twoim życiu, Luz”, powiedział papá (tata). „To dla ciebie czas nauki, dawania z siebie wszystkiego i osiągania celów, które pomogą ci się stać taką, jaką Bóg wie, że możesz się stać”.
„Ale życie to jeden dzień następujący po drugim”, powiedziała mamá (mama). „Dorośniesz i staniesz się osobą, na którą będzie miała wpływ każda mała, dobra decyzja, którą podejmiesz”.
To pomogło Luz poczuć się lepiej. Cieszyła się, że nie musi nagle stać się dorosła.
Pewnego dnia w szkole przyjaciele Luz powiedzieli jej, że zamierzają urządzić imprezę z okazji ukończenia szkoły. Byli bardzo podekscytowani. Będzie jedzenie, muzyka, światła, a nawet tańce!
Ale kiedy Luz słuchała przyjaciół mówiących o imprezie, zaczęła czuć się nieswojo. Nie wyglądało na to, że będzie to ten rodzaj imprezy, na której można poczuć Ducha Świętego.
„Luz, przyjdziesz, prawda?”, zapytała jedna przyjaciółka.
„Musisz przyjść!”, powiedziała druga. „Pogadam z moimi rodzicami, żeby porozmawiali z twoimi. Wtedy pozwolą ci przyjść”.
„Może”. Luz ściskało w żołądku. „Dam… dam wam znać”.
Resztę weekendu Luz spędziła na rozmyślaniu o imprezie. Myślała o niej, kiedy ćwiczyła grę na pianinie. Myślała o niej, kiedy bawiła się z małym braciszkiem. Nieważne co robiła — cały czas jej umysł zaprzątała impreza.
Jakaś część Luz chciała iść na imprezę. Ale wciąż nie czuła się pewnie. Ściskanie w żołądku nie ustawało.
„Wszystko w porządku, hija (córeczko)?”, zapytała mamá w niedzielę po południu. Przeczesała palcami długie, ciemne włosy Luz.
„Cóż…”, powiedziała Luz.
„Wciąż myślisz o imprezie?”.
„Nie wiem, co robić”, powiedziała Luz. „Chcę iść. Ale wiem, że nie będę czuła się tam dobrze”,
Mamá uśmiechnęła się. „Wiem, że podejmiesz dobrą decyzję”, powiedziała. „Zastanów się, podejmij decyzję, a potem powiedz Ojcu Niebieskiemu, co postanowiłaś. Pomoże ci dowiedzieć się, czy to dobra decyzja. Poczujesz to w sercu”.
Luz przytknęła. Wzięła głęboki oddech i poszła do swojego pokoju pomodlić się.
„Ojcze Niebieski”, wyszeptała Luz. „Moi przyjaciele zaprosili mnie na przyjęcie, ale mam mieszane uczucia. Powiem im, że nie mogę przyjść. Czy to dobra decyzja?”.
Luz poczuła falę ciepła. Już nie czuła niepewności. Poczuła się pełna światła! Wiedziała, że podjęła właściwą decyzję.
Kiedy Luz wyszła ze swojego pokoju, mocno uścisnęła mamę.
„Postanowiłam nie iść”, powiedziała Luz.
„Jestem z ciebie dumna”, odpowiedziała mamá.
Papá też mocno uściskał Luz. „Mam pomysł”, powiedział. „Urządźmy własną imprezę z okazji zakończenia roku szkolnego. Możemy jeść lody i bawić się w gronie rodzinnym!”.
Luz uśmiechnęła się. Uwielbiała lody! I cieszyła się, że jest w stanie dokonać właściwego wyboru, nawet jeśli jest to trudne. Z każdą małą, dobrą decyzją mogła dorastać tak, by stać się osobą, którą Bóg wiedział, że może się stać. ●
Ilustracje — Tammie Lyon