รับความช่วยเหลือ เพิ่ม อีกนิดหน่อย
กระดูกไดโนเสาร์ฟังดูน่าสนุกกว่าการบำบัดเรื่องการออกเสียงมาก
“อเล็กซ์ ได้เวลาเข้ารับการช่วยเหลือเรื่องการออกเสียงแล้วค่ะ” คุณเจนกินส์กล่าว
อเล็กซ์ก้มศีรษะลง การบำบัดเรื่องการออกเสียงเป็นชั้นเรียนพิเศษที่เขาต้องเข้า เขามีปัญหาในการพูดและออกเสียงบางคำ ดังนั้นเขาจึงต้องฝึกพูดในชั้นเรียนการพูดสัปดาห์ละสองสามครั้ง เขารู้สึกอายมากทุกๆ ครั้งที่เขาต้องออกจากชั้นเรียนปกติ!
เขาแหงนมองคุณครู “ผมไม่ไปได้ไหมครับ?” เขากระซิบ “แค่วันนี้ไม่ได้เหรอครับ?”
วันนี้ มิสเตอร์ทิมมอนส์มาที่ชั้นเรียนของอเล็กซ์เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับไดโนเสาร์ คุณทิมมอนส์ทำงานในพิพิธภัณฑ์ที่มีกระดูกไดโนเสาร์ดีเยี่ยมมากมาย เขาจะนำกระดูกที่อายุหลายพันปีมาด้วย! อเล็กซ์ไม่อยากพลาด
คุณเจนกินส์ยิ้ม “ยังไงหนูก็ยังต้องไปเรียนการพูดนะ แต่หนูอาจกลับมาฟังช่วงสุดท้ายของการบรรยายของคุณทิมมอนส์ได้”
อเล็กซ์พยายามยิ้มตอบ แต่เขาทำไม่ได้ เขาค่อยๆ เดินไปที่ห้องเรียนบำบัดการออกเสียง ในชั้นเรียน พวกเขาฝึกพูดเสียงเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า การเรียนรู้เกี่ยวกับไดโนเสาร์น่าจะสนุกกว่านี้
“ผมเกลียดการพูดเสียงงี่เง่าพวกนี้แล้ว” เขาบอกกับครูบำบัดการพูด “ผมรู้สึกเหมือนเด็กเลย”
“หนูไม่ใช่เด็กสักหน่อย” เธอกล่าว “บางครั้งเราทุกคนก็ต้องการความช่วยเหลือเพิ่มอีกนิดหน่อย หนูรู้ไหมว่าครูเคยบำบัดการพูดตอนที่อายุเท่าหนู?”
นั่นทำให้อเล็กซ์รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เขาพยายามฝึกการออกเสียงอย่างหนัก
เมื่ออเล็กซ์กลับมาที่ห้องเรียนของคุณเจนกินส์ เขาก็เห็นว่าคอร์ทนีย์ซึ่งเป็นเพื่อนของเขาออกไป
“เธอกำลังจะไปไหนน่ะ?” เขาถาม
คอร์ทนีย์ก้มหน้า “ฉันมีปัญหาในการอ่าน ฉันต้องไปที่ชั้นเรียนการอ่านเพิ่มเติม” คอร์ทนีย์ดูเขินอาย
“เฮ้ ไม่เป็นไรหรอกน่า” อเล็กซ์บอก “ฉันเพิ่งกลับจากชั้นเรียนพูด ฉันใช้เวลาทั้งคาบออกเสียงเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก” เขาย่นจมูก
“จริงเหรอ?”
เขาพยักหน้า “ฉันไปบำบัดการพูดในช่วงสองปีที่ผ่านมา”
“ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ?” เธอถาม
อเล็กซ์ยักไหล่ “ฉันไม่เคยบอกใครเลย ฉันกลัวว่าจะโดนล้อน่ะ”
“ฉันไม่ล้อนายหรอกน่า” คอร์ท-นีย์กล่าว “ฉันดีใจที่นายกลับมาทันเวลาดูกระดูกไดโนเสาร์ มันเจ๋งจริงๆ!” เธอโบกมือ “ฉันต้องไปแล้ว แล้วเจอกัน”
ไม่นานนักอเล็กซ์ก็พบว่าเขากับคอร์ทนีย์ไม่ใช่คนเดียวที่ไปเรียนชั้นเรียนอื่น ทอมมี่ไปที่ชั้นเรียนหนึ่งเพื่อช่วยให้เขาเรียนรู้ทักษะการเข้าสังคมที่ดีขึ้น เบคาห์และครูพิเศษคนหนึ่งช่วยกันทำให้แขนของเธอแข็งแรงขึ้นหลังจากเธอได้รับบาดเจ็บ
ตอนนี้อเล็กซ์ไม่รู้สึกแย่กับชั้นเรียนการพูดของเขามากเท่าไรแล้ว เขาต้องการช่วยให้เด็กคนอื่นๆ รู้สึกดีขึ้นด้วย เขาฝึกอ่านหนังสือกับคอร์ทนีย์และพูดคุยกับทอมมี่ตอนรับประทานอาหารกลางวัน ทุกคนต้องการความช่วยเหลือเพิ่มอีกนิดหน่อยในบางครั้ง และนั่นเป็นเรื่องปกติ!
ฉันได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมเกี่ยวกับการอ่าน
ผมได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมเกี่ยวกับทักษะการเข้าสังคม
ฉันได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมเกี่ยวกับแขนของฉัน
ภาพประกอบโดย มาร์ค โรบิสัน