Η δραστηριότητα της οικογενειακής ιστορίας

Από την Λούσυ Στήβενσον Γιούελ

(Βασισμένο σε αληθινή ιστορία)

«Μπορείς να μου πεις μία άλλη οικογενειακή ιστορία;» ρώτησε η Λορρέιν.

Αυτή η ιστορία έλαβε χώρα στο Βανουάτου.

Η Λορρέιν χαμογέλασε καθώς τραγουδούσε τα τελευταία λόγια του τραγουδιού. Είχαν μόλις τελειώσει την ωδική στην Προκαταρκτική. Τώρα ήταν ώρα να πάω στην τάξη.

Όμως πρώτα, η αδελφή Τέλιο σηκώθηκε. «Θέλω να σας πω για μία δραστηριότητα της Προκαταρκτικής που θα γίνει σύντομα» είπε. «Θέλουμε ο καθένας από εσάς να μάθει για την οικογένειά του. Ρωτήστε τους γονείς σας για οικογενειακές ιστορίες. Κατόπιν στη δραστηριότητα, καθένας από εσάς μπορεί να αναφέρει ό,τι έμαθε».

Όταν η Λορρέιν γύρισε σπίτι από την εκκλησία, ήταν ενθουσιασμένη. Βρήκε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί και το πήγε στο τραπέζι. Ανυπομονούσε να μάθει για την οικογένειά της!

Η Λορρέιν ζωγράφισε ένα οικογενειακό δένδρο στο χαρτί. Η μαμά και ο μπαμπάς την βοήθησαν να συλλαβίσει όλα τα ονόματα. Κατόπιν κόλλησε φωτογραφίες των μελών της οικογένειάς της στην αφίσα.

«Και το όνομα της προγιαγιάς σου ήταν Λορρέιν» είπε η μαμά. «Σου δώσαμε το όνομά της».

«Πο πο» είπε η Λορρέιν.

«Η γιαγιά Λορρέιν ήταν ένα πολύ στοργικό άτομο». Η μαμά χαμογέλασε. «Όταν οι άλλοι άνθρωποι στο χωριό ξέμεναν από ξύλα για τη φωτιά τους, η γιαγιά Λορρέιν μοιραζόταν μαζί τους».

Ήταν διασκεδαστικό να μαθαίνει για την οικογένειά της! «Μπορείς να μου πεις μία άλλη οικογενειακή ιστορία;» ρώτησε η Λορρέιν.

«Ο μπαμπάς θα μπορούσε να σου πει για την πρώτη φορά που πήγε στον ναό» είπε η μαμά. «Ήταν μόλις έξι ετών. Εκείνος και οι γονείς του έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι στον ναό της Νέας Ζηλανδίας».

Στη Λορρέιν άρεσε να ακούει για τον ναό. «Πες μου την ιστορία, μπαμπά!» είπε.

«Πρώτα μπήκαμε σε ένα αεροπλάνο για να πετάξουμε στη Νέα Ζηλανδία. Μετά ανεβήκαμε σε ένα λεωφορείο. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι». Ο μπαμπάς έδειξε στη Λορρέιν μία φωτογραφία του ναού. «Τελικώς οι γονείς μου κι εγώ πήγαμε μέσα. Επισφραγιστήκαμε ως οικογένεια. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε μαζί για πάντα!»

Αυτό έκανε τη Λορρέιν να νιώσει ζεστασιά μέσα της. Χαιρόταν που μπορούσε να ακούει ιστορίες για την οικογένειά της.

Τελικώς ήρθε το πρωί για τη δραστηριότητα της Προκαταρκτικής. Η Λορρέιν βοήθησε τη μαμά και την αδελφή Τέλιο να ετοιμάσουν τα πάντα στο κτήριο της εκκλησίας.

Κατόπιν άκουσαν μερικά συναρπαστικά νέα. Ένας ναός θα οικοδομείτο στο νησί τους!

Η Λορρέιν ήταν τόσο χαρούμενη. Όταν θα ήταν αρκετά μεγάλη για να εισέλθει μέσα στον ναό, δεν θα χρειαζόταν να ταξιδέψει καθόλου μακριά!

Εκείνο το βράδυ, όλοι οι φίλοι της Λορρέιν ήταν στη δραστηριότητα της Προκαταρκτικής. Τα παιδιά εναλλάσσονταν αναφέροντας ό,τι έμαθαν για την οικογένειά τους. Όταν ήταν η σειρά της Λορρέιν, σήκωσε την αφίσα του οικογενειακού της δένδρου.

«Πραγματικά μου άρεσε να μαθαίνω για την οικογένειά μου» είπε. «Έμαθα ότι πήρα το όνομά μου από την προγιαγιά μου. Έμαθα επίσης για την πρώτη φορά που η οικογένειά μου πήγε στον ναό. Ο ναός μπορεί να βοηθήσει τις οικογένειές μας να είναι μαζί για πάντα». Το θερμό συναίσθημα επέστρεψε. «Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα έχουμε έναν ναό εδώ στο Βανουάτου».

Η Λορρέιν κάθισε ξανά με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Ήταν ευγνώμων που μπορούσε να μεγαλώσει να γίνει περισσότερο σαν τον Ιησού. Και ήταν ευγνώμων για τον ναό! Ανυπομονούσε να εισέλθει κάποια μέρα.