„Krople wiary”, Przyjaciel, marzec 2024, str. 30–31.
Krople wiary
Jacob miał problem — ciągle chciało mu się spać!
Ta historia wydarzyła się w Brazylii.
„Jacob, czy znasz odpowiedź?”, spytała pani Lelis.
Jacob otworzył oczy i podniósł głowę z ławki. Wszyscy w klasie patrzyli na niego. Nauczycielka też się w niego wpatrywała. Poczuł, że się rumieni. Znowu zasnął w klasie!
„Przepraszam, pani Lelis”, zawstydził się. „Czy mogłaby pani powtórzyć pytanie?”.
„Oczywiście. Ale przestań drzemać na lekcji”.
Chłopiec skulił się na krześle. „Tak, proszę pani”.
Jacob przyszedł do nowej szkoły zaledwie kilka tygodni temu. Uwielbiał się uczyć, a koledzy z jego klasy byli mili. Ale był jeden problem — ciągle chciało mu się spać! Nowa szkoła była daleko, więc musiał bardzo wcześnie wstawać, żeby dotrzeć na czas.
Na początku łatwo było się skupić na lekcjach. Ale z czasem robiło się to trudniejsze. Niekiedy Jacob zasypiał ze zmęczenia.
Następnego dnia dyrektorka szkoły poprosiła Jacoba i jego rodziców o spotkanie. Z uśmiechem zaprosiła ich do gabinetu.
„Dziękuję państwu za przybycie”, zaczęła. „Jacob jest świetnym uczniem. Ale jego nauczycielka mówi, że nie interesują go lekcje. Bywa mało skupiony i wygląda na bardzo zmęczonego. Czy wszystko z nim w porządku?”.
Matka chłopca skinęła głową. „Jacob ciężko pracował, aby móc chodzić do tej szkoły, ale mieszkamy dosyć daleko. Codziennie musi wcześnie wstawać. Więc rano na lekcjach robi się senny”.
„To tylko o to chodzi?”, zdziwiła się dyrektorka. „Kilka kropli kawy może pomóc! Niech państwo dodają każdego ranka kilka kropli bardzo mocnej kawy do napoju Jacoba. To go obudzi”.
Jacob zmarszczył brwi. „Ale nasza rodzina nie pije kawy, proszę pani”.
Dyrektorka zdziwiła się. „Jeśli nadal będziesz zasypiać, możesz mieć kłopoty z nauką. Może warto rozważyć ten pomysł”.
Kiedy wyszli z gabinetu dyrektorki, Jacob nie wiedział, co o tym myśleć. Chciał radzić sobie lepiej w szkole, ale chciał też postępować zgodnie z przykazaniami.
Tego wieczoru rodzina czytała o Słowie Mądrości w pismach świętych.
Kiedy przyszła kolej na Jacoba, przeczytał: „A wszyscy święci, którzy pomną, by zachowywać i czynić te słowa […], znajdą mądrość i wielkie skarby wiedzy. I będą biec, a nie znużą się, i pójdą, a nie osłabną”*.
Wtedy wpadł na pewien pomysł!
Wstał z krzesła. „Zamiast kropli kawy użyję kropli wiary!”.
„Co masz na myśli?”, zapytał ojciec.
Jacob się uśmiechnął. „Każdego ranka przed śniadaniem możemy odmówić modlitwę i poprosić Ojca Niebieskiego, aby mnie pobłogosławił, bym nie czuł się tak senny. Nasze modlitwy będą jak krople wiary!”.
Mama i tata też się uśmiechnęli. „To naprawdę świetny pomysł!”, rzekł tata.
Następnego ranka cała rodzina uklękła i pomodliła się, aby Jacob miał energię i nie zasypiał w szkole. Następnego dnia zrobili to samo. I również kolejnego. Każdego wieczora Jacob próbował też iść wcześnie spać. Co rano rodzina Jacoba wierzyła, że Ojciec Niebieski mu pomoże.
Z czasem ich krople wiary zaczęły działać. Jacob mógł się skupić przez cały dzień! Bóg odpowiedział na ich modlitwy. Jacob wiedział, że On jest z niego dumny, bo udało mu się przestrzegać Słowa Mądrości.
„Gotów do lekcji, Jacob?”, spytała pewnego ranka pani Lelis, gdy wszedł do klasy.
Jacob, z szerokim uśmiechem, skinął głową. Przed wyjściem do szkoły zażył swoje krople wiary. Był gotowy na wszystko!
Ilustracje — Raquel Martin