„Wielka sprawa — Przywrócenie”, Dla wzmocnienia młodzieży, styczeń 2021, str. 3–5.
Wielka sprawa — Przywrócenie
Dzieło, które zapoczątkowali Józef i Hyrum Smithowie wraz z wieloma innymi wiernymi ludźmi, wciąż trwa dzisiaj w Kościele.
Kiedy młody Józef Smith udał się do lasu, aby się pomodlić, doświadczył zadziwiającej wizji, znanej obecnie pod nazwą Pierwsza Wizja.
Podczas tej wizji Zbawiciel powiedział Józefowi, że jego grzechy są odpuszczone. Odpowiedział również na pytanie Józefa i powiedział, że żaden z istniejących wówczas kościołów nie jest „uznawany przez Boga jako Jego Kościół i królestwo”.
„W tym samym czasie”, jak wspominał Józef, „[otrzymałem] obietnicę, że pełnia ewangelii powinna w przyszłości zostać mi ujawniona”1.
Po pełnej chwały wizji Józef wyszedł ze Świętego Gaju, aby rozpocząć przygotowania do stania się prorokiem Boga.
Moroni i Księga Mormona
Trzy lata później, w roku 1823, niebiosa otworzyły się ponownie w ramach trwającego Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa w dniach ostatnich. Anioł Moroni ukazał się Józefowi i powiedział, „że Bóg wyznaczył [mu] pracę do wykonania […] [i że] złożono księgę napisaną na złotych płytach”, która zawiera „pełnię wiecznej ewangelii” (Józef Smith — Historia 1:33–34).
Ostatecznie Józef uzyskał, przetłumaczył i opublikował starożytny zapis, znany dziś jako Księga Mormona.
Wierni bracia
Brat Józefa, Hyrum, zawsze wspierał Józefa. W ciągu swojego życia Józef i Hyrum wspólnie stawiali czoła motłochowi i prześladowaniom. Na przykład, podczas mroźnej zimy 1838–1839 w więzieniu w Liberty w stanie Missouri przez pięć miesięcy cierpieli udręki w najbardziej nędznych warunkach.
W obliczu prześladowań Hyrum okazał wiarę w obietnice Pana, łącznie z gwarancją ucieczki przed wrogami, jeśli tak postanowi. W czerwcu 1844 roku Hyrum stanął przed wyborem, czy żyć, czy złożyć swoje życie dla chwały Boga i „[zapieczętować] swoje świadectwo swą krwią” — razem ze swoim ukochanym bratem Józefem (zob. Doktryna i Przymierza 136:39).
Tydzień przed tym, jak zostali z zimną krwią zamordowani, Józef powiedział Hyrumowi, aby wraz ze swoją rodziną opuścił to miejsce. Nadal odczuwam wielkie emocje, gdy wspominam odpowiedź Hyruma: „Józefie, nie mogę cię zostawić”2.
Józef i Hyrum udali się więc do Carthage, gdzie stali się męczennikami dla sprawy i imienia Chrystusa. „Za życia nie byli podzieleni i po śmierci ich nie rozdzielono!” (Doktryna i Przymierza 135:3; wyróżnienie dodane).
Wezwanie do działania
Powinniśmy zawsze pamiętać o cenie, jaką Józef i Hyrum Smith wraz z wieloma innymi wiernymi mężczyznami, kobietami i dziećmi zapłacili za ustanowienie Kościoła, abyśmy mogli cieszyć się wieloma błogosławieństwami i wszystkimi objawionymi prawdami, które mamy dzisiaj. Ich wierność nie powinna być nigdy zapomniana!
Przed śmiercią w 1844 roku Józef napisał uduchowiony list do świętych. Było to wezwanie do działania, które obowiązuje w Kościele do dziś:
„Bracia [i siostry], czyż nie pójdziemy dalej w tak wielkiej sprawie? Idźcie do przodu, nie wstecz. Odwagi, bracia [i siostry]; i naprzód, naprzód, do zwycięstwa! […]
Przeto, jako Kościół i lud, i jako święci w dniach ostatnich, złóżmy Panu ofiarę w prawości” (Doktryna i Przymierza 128:22, 24; wyróżnienie dodane).
Rozważcie, jaka powinna być wasza ofiara, którą złożycie Panu w prawości w nadchodzących dniach. Bądźcie odważni — podzielcie się tym z kimś zaufanym, a co najważniejsze, poświęćcie czas na zrobienie tego!
Wiem, że Zbawiciel się cieszy, kiedy ofiarowujemy Mu nasze serca w prawości, tak jak ucieszył się z wiernej ofiary tych niezwykłych braci, Józefa i Hyruma Smithów, oraz wszystkich innych wiernych świętych.