„Serce Wielkanocy: żyjący Jezus Chrystus”, Dla wzmocnienia młodzieży, marzec 2021, str. 2–5.
Serce Wielkanocy: żyjący Jezus Chrystus
Świętując Wielkanoc, radujemy się, że Jezus Chrystus żyje teraz i że żyje dla nas wszystkich.
W tym okresie Wielkanocy świętujemy żyjącego Jezusa Chrystusa. Zbawiciel, pełen doskonałej miłości, zapewnia nas: „Abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat” (Ew. Jana 16:33).
Świętując Wielkanoc, radujemy się tym, że Jezus Chrystus żyje — nie tylko dawno temu żył, ale żyje teraz; nie tylko dla kilku osób, ale dla wszystkich. Przyszedł i przychodzi, by uzdrawiać zrozpaczonych, uwalniać uwięzionych, przywracać wzrok ślepym i wypuszczać na wolność uciśnionych (zob. Ew. Łukasza 4:18). Odnosi się to do każdego z nas. Jego obietnica odkupienia jest wiążąca — bez względu na naszą przeszłość, teraźniejszość czy to, co myślimy o przyszłości.
Hosanna i Alleluja
W Niedzielę Palmową Jezus wjechał do Jerozolimy na oślątku, a „rzesza […] nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie” (Ew. Jana 12:12–13; zob. także Ew. Mateusza 21:8–9; Ew. Marka 11:8–10). Zgodnie z tradycją palmy są świętym symbolem wyrażania radości w naszym Panu. Wierni widzieli w tym wypełnienie proroctwa i świadomie wołali: „Hosanna na wysokościach” (Ew. Mateusza 21:9). „Hosanna” oznacza „zbaw teraz” (zob. Przewodnik po pismach świętych, hasło „Hosanna”).
W tydzień po Niedzieli Palmowej następuje Niedziela Wielkanocna. Prezydent Russell M. Nelson nauczał, że Jezus Chrystus „przyszedł, by spłacić dług, którego nie zaciągnął, ponieważ my zaciągnęliśmy dług, którego nie byliśmy w stanie spłacić”1. Wszak poprzez Zadośćuczynienie Chrystusa wszystkie Boże dzieci mogą „dostąpić zbawienia poprzez posłuszeństwo prawom i obrzędom ewangelii”1. W Wielkanoc śpiewamy „alleluja”. Słowo „alleluja” oznacza „wysławiajcie Pana Jehowę” (zob. Bible Dictionary, hasło „Hallelujah”).
Święte wydarzenia, które miały miejsce między Niedzielą Palmową a Niedzielą Wielkanocną, są tym, co wyraża się w słowach „hosanna” i „alleluja”. „Hosanna” to nasze błaganie Boga o zbawienie. „Alleluja” wychwala Pana za nadzieję zbawienia i wywyższenia. Wypowiadając ze zrozumieniem „hosanna” i „alleluja”, uznajemy żyjącego Jezusa Chrystusa — serce Wielkanocy.
Przywrócenie i Zmartwychwstanie
W niedzielę Wielkanocną 3 kwietnia 1836 roku, w pierwszych latach Przywrócenia, żyjący Jezus Chrystus ukazał się w Świątyni Kirtland po jej poświęceniu. Osoby, które Go widziały, świadczyły o Nim, używając kontrastowych i dopełniających się określeń związanych z ogniem i wodą: „Oczy Jego niczym płomień ognia, włosy na głowie białe niczym nieskalany śnieg, oblicze Jego jaśniało ponad blask słońca, a głos Jego był niczym głos rozpędzonych wielkich wód, sam głos Jehowy” (Doktryna i Przymierza 110:3; wyróżnienie dodane).
Nasz Zbawiciel oświadczył wówczas: „Jam jest pierwszy i ostatni; Jam jest Ten, który żyje, Jam jest Ten, którego zabito; Jam jest waszym orędownikiem u Ojca” (Doktryna i Przymierza 110:4). Znów dopełniające się kontrasty — pierwszy i ostatni, żyjący i zabity. On jest Alfą i Omegą, początkiem i końcem (zob. Objawienie Jana 1:8; III Nefi 9:18; Doktryna i Przymierza 19:1; 38:1; 45:7), autorem i dokończycielem naszej wiary (zob. List do Hebrajczyków 12:2; Ks. Moroniego 6:4).
Po wizycie Jezusa Chrystusa ukazali się także Mojżesz, Elias i Eliasz. Zgodnie z boskim zamysłem ci wielcy starożytni prorocy przywrócili klucze i upoważnienie kapłańskie. Zatem „klucze tej dyspensacji są przekazane” (Doktryna i Przymierza 110:16) Jego przywróconemu Kościołowi, by nieść błogosławieństwa wszystkim dzieciom Bożym.
Co znamienne, Księga Mormona opisuje „moc i Zmartwychwstanie Chrystusa” (Ks. Almy 41:2) — samo sedno Wielkanocy — jako dwa rodzaje przywrócenia.
Po pierwsze, zmartwychwstanie oznacza fizyczne przywrócenie „właściwego i doskonałego stanu” — „każda kończyna i każdy staw”, „nawet włos z głowy nie zagubi się” (Ks. Almy 40:23). Ta obietnica daje nadzieję osobom, które utraciły kończyny, zdolność widzenia, słyszenia, chodzenia lub które utraciły sens życia z powodu nieustępującego schorzenia, chorób psychicznych lub innych ograniczeń. On nas odnajduje. On nas uzdrawia.
Druga obietnica Wielkiej Nocy i Zadośćuczynienia naszego Pana oznacza, że w sensie duchowym „wszystkie rzeczy zostaną przywrócone do swego właściwego porządku” (Ks. Almy 41:4). To duchowe przywrócenie odzwierciedla nasze uczynki i pragnienia. Przywraca „to, co dobre”, „prawe”, „sprawiedliwe”, „miłosierne” (Ks. Almy 41:13). Nic dziwnego, że prorok Alma używa słowa przywrócić dwadzieścia dwa razy2, nakłaniając nas: „postępuj sprawiedliwie, rozsądzaj w prawości i nie ustawaj w czynieniu dobra” (Ks. Almy 41:14).
„Sam Bóg zadośćuczyni za grzechy świata” (Ks. Almy 42:15), dlatego Zadośćuczynienie Pana może uzdrowić nie tylko sprawy przeszłe, ale też przyszłe. Jako że zna On nasze cierpienia, udręki, choroby i nasze „pokusy wszelkiego rodzaju” (Ks. Almy 7:11), może miłosiernie pomóc nam w naszych słabościach (zob. Ks. Almy 7:12). Przecież Bóg jest „doskonałym, sprawiedliwym Bogiem, a także miłosiernym Bogiem”, zatem plan miłosierdzia może zadośćuczynić „wymaganiom sprawiedliwości” (Ks. Almy 42:15). Pokutujemy i czynimy wszystko, co możemy. On otacza nas „ramionami Jego miłości” na wieczność (II Ks. Nefiego 1:15).
Pieśni o wiecznej radości
W tym okresie Wielkanocy razem z wami świadczę o Bogu, naszym Wiecznym Ojcu, i o Jego Umiłowanym Synu, Jezusie Chrystusie. Śmiertelnicy doświadczyli okrutnego ukrzyżowania, a potem zmartwychwstali. Tylko żyjący Jezus Chrystus na Swym doskonałym, zmartwychwstałym ciele — na dłoniach, stopach i w boku — wciąż nosi znaki ukrzyżowania. Tylko On może powiedzieć: „Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię” (Ks. Izajasza 49:16; I Ks. Nefiego 21:16). Tylko On może powiedzieć: „Jam jest ten, którego podniesiono. Jam jest Jezus, którego ukrzyżowano. Jam jest Syn Boga” (Doktryna i Przymierza 45:52).
W dzisiejszych czasach, gdy szukamy Boga i gdy wyciągamy ręce do siebie nawzajem, możemy się wiele dowiedzieć o Bożej dobroci i naszych coraz większych możliwościach miłowania bliźnich na Boży sposób. „I stanie się, że prawi zostaną zgromadzeni spośród wszystkich narodów, i przyjdą do Syjonu, śpiewając pieśni wiecznej radości” (Doktryna i Przymierza 45:71). W okresie tak właściwym dla słów „hosanna” i „alleluja”, śpiewajmy alleluja — ponieważ On powinien królować na wieki! Wołajmy hosanna Bogu i Barankowi!