Myśl przewodnia i ja

Młodzież opowiada o tym, jak żyje według słów z myśli przewodnich Organizacji Młodych Kobiet i Kworum Kapłaństwa Aarona

Moc kapłańska w czasie pandemii

„Będę kochać Boga […] i używać Jego kapłaństwa, by służyć bliźnim, począwszy od mojego własnego domu”.

Cole Collins

Zdjęcie — Getty Images

Kiedy zaczęliśmy spotkania kościelne w domu przez pandemię COVID-19, pomagałem rozdawać sakrament. Było to miłe mieć sakrament w moim własnym domu, i to sprawiło, że zdałem sobie sprawę z tego, jak bardzo jestem wdzięczny za sakrament. Jestem wdzięczny, że mogłem żyć w tym czasie, kiedy mieliśmy spotkania kościelne w domu.

Jedna z naszych sąsiadek potrzebowała kogoś, kto przynosiłby jej sakrament. Nie miała w domu nikogo, kto mógłby jej go przygotować lub pobłogosławić, ponieważ jej mąż zmarł kilka lat wcześniej. Nie przyjmowała też zbyt wielu gości z powodu pandemii. Razem z tatą jesteśmy jej braćmi posługującymi, więc zaoferowaliśmy, że przyniesiemy jej sakrament w maseczkach i dbając o jej bezpieczeństwo.

Była bardzo wdzięczna, że mogliśmy przyjść. Zasmuciło mnie trochę to, że była samotna, jako że mieszkała sama w swoim domu w czasie pandemii. Byłem jednak wdzięczny, że mogłem dać jej coś, co było ważne i ją uszczęśliwiło. Było miło jej służyć. Byłem bardzo szczęśliwy, że razem z tatą mogliśmy służyć naszej sąsiadce.

Jestem wdzięczny, że mam kapłaństwo, bo przynosi ono korzyści nie tylko mnie, ale też innym ludziom. Pomaga mi stawać się lepszym człowiekiem i pomaga mi widzieć, jak mogę służyć innym. Rozdawanie sakramentu w domu i u sąsiadki otworzyło moje oczy. Muszę wykorzystać okazję, aby rozdawać sakrament i służyć ludziom, którzy nie mogą tego sami zrobić. Jestem wdzięczny, że mogłem wykorzystać kapłaństwo do błogosławienia innych i mojej rodziny.

Autor mieszka w stanie Utah w USA.