„Podniesiony na krzyżu”, Dla wzmocnienia młodzieży, listopad 2022.
Podniesiony na krzyżu
Fragmenty
Jeden z powodów, dla których nie podkreślamy krzyża jako symbolu, wynika z naszych biblijnych korzeni. Ponieważ ukrzyżowanie było jedną z najbardziej bolesnych form egzekucji w Cesarstwie Rzymskim, wielu pierwszych naśladowców Jezusa postanowiło nie podkreślać tego brutalnego narzędzia cierpienia. Znaczenie śmierci Chrystusa było z pewnością kluczowe dla ich wiary, ale przez około 300 lat starali się przekazać swoją tożsamość związaną z ewangelią w inny sposób […].
Innym powodem, dla którego nie używamy ikonografii krzyża, jest nacisk na absolutny cud misji Chrystusa — Jego chwalebne Zmartwychwstanie, a także Jego ofiarne cierpienie i śmierć […].
We wszystkich krajach i na przestrzeni wieków On mówi do nas wszystkich: „Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną” [Ew. Mateusza 16:24].
Mowa tu o krzyżach, które na siebie bierzemy, a nie które na sobie nosimy. Aby być naśladowcą Jezusa Chrystusa, czasami trzeba dźwigać brzemię — własne lub innej osoby — i iść tam, gdzie wymaga się poświęcenia, a cierpienie jest nieuniknione. Prawdziwy chrześcijanin nie może podążać za Mistrzem jedynie w sprawach, z którymi się zgadza. Nie. Podążamy za Nim wszędzie, w tym, jeśli to konieczne, na areny pełne łez i utrapień, gdzie czasami możemy stać bardzo osamotnieni […].
Podążajmy za Nim nieustająco, nigdy się nie poddając ani nie uciekając, nigdy nie wzdrygając się przed tym zadaniem — nie wtedy, kiedy nasz krzyż będzie ciężki, i nie wówczas, kiedy przez jakiś czas ścieżka pogrąży się w ciemności.