«Συμμετέχοντας στην ίδια ομάδα», Για την ενδυνάμωση των νέων, Ιούλιος 2023.
Συμμετέχοντας στην ίδια ομάδα
Αυτές οι δύο σχολικές αντίπαλοι έγιναν διά βίου φίλες.
Φωτογραφίες υπό Jeffery Barker Edwards
Η αδελφή Ντιλ είχε ακόμη μόνον έξι εβδομάδες στην ιεραποστολή της στην Αυστραλία, όταν ανακάλυψε ότι θα περνούσε εκείνες τις τελευταίες εβδομάδες υπηρετώντας με την αδελφή Τουάλα!
«Είναι το τελευταίο πράγμα το οποίο θα ήθελα να συμβεί» λέει η αδελφή Ντιλ.
Η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα είχαν αρχίσει ως παίκτριες για τις κορυφαίες ανταγωνιστικές ομάδες μπάσκετ των λυκείων τους στο Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν αντίπαλες. Συχνά έπαιζαν μία εναντίον της άλλης στα τελικά τουρνουά και δεν ήταν ωραίο.
«Για να το βάλουμε λίγο σε γενικό πλαίσιο» λέει η αδελφή Τουάλα «φεύγαμε από το γήπεδο με γρατζουνιές και μώλωπες».
Η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα περνούσαν πολύ χρόνο κάνοντας προπόνηση και παίζοντας μπάσκετ. «Το μπάσκετ ήταν η ζωή μας» λέει η αδελφή Ντιλ.
Αφού αποφοίτησαν από το λύκειο, και οι δύο αισθάνθηκαν την έμπνευση να υπηρετήσουν μία ιεραποστολή – μολονότι καμιά τους δεν είχε αισθανθεί ποτέ πριν την επιθυμία να υπηρετήσει.
Κάνοντας την επιλογή να υπηρετήσουν
Για την αδελφή Τουάλα, χρειάστηκε χρόνος να ευθυγραμμίσει τη θέλησή της με το θέλημα του Κυρίου. «Ήμουν 21 όταν πήρα την απόφαση να ενεργήσω σύμφωνα με την προτροπή» λέει. «Το πάλευα πάρα πολύ μέχρι που μπήκα στο αεροπλάνο».
Η αδελφή Τουάλα έφθασε στην ιεραποστολή της στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19 και μολονότι ήταν δύσκολο, είναι πολύ ευγνώμων που αποφάσισε να υπηρετήσει.
«Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ήμουν η ίδια αδελφή Τουάλα που ήμουν όταν ήμουν 21 ετών. Πραγματικά νιώθω ότι έχω μεγαλώσει».
Η αδελφή Ντιλ είχε μία «ξεκάθαρη και άμεση» προτροπή να υπηρετήσει μία ιεραποστολή, όταν έλαβε την πατριαρχική ευλογία της. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, αποφάσισε να ακολουθήσει την προτροπή να υπηρετήσει, επειδή «το θέλημα του Κυρίου είναι πάντοτε η σωστή οδός και η καλύτερη επιλογή». Η κλήση ήλθε και έφτιαξε τις βαλίτσες της για να υπηρετήσει στην Αυστραλία.
Συμμετέχοντας στην ίδια ομάδα… από απόσταση
Μόνο και μόνο επειδή η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα υπηρέτησαν στην ίδια ιεραποστολή δυσκολεύονταν να φαντασθούν ότι θα μπορούσαν να γίνουν φίλες. Αφού ήταν αντίπαλες τόσο πολύ καιρό, η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα δυσκολεύονταν ακόμη να δουν η μία την άλλη ως οτιδήποτε άλλο.
Στην πραγματικότητα, την πρώτη ημέρα που η αδελφή Τουάλα είδε την αδελφή Ντιλ, μία από τις πρώτες της σκέψεις ήταν: «Δεν ξέρω αν πρέπει να την συμπαθώ».
Το τέλος της διαμάχης
Έτσι, όταν ανατέθηκε στην αδελφή Τουάλα και στην αδελφή Ντιλ να υπηρετήσουν μαζί, ήταν οπωσδήποτε παράξενο.
Και οι δύο είχαν ιδέες η μία για την άλλη του τρόπου που έπαιζαν στο γήπεδο του μπάσκετ. Η καθεμία νόμιζε ότι η άλλη ήταν επιθετική, ανταγωνιστική και κακή.
Όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν καθώς γνωρίζονταν μεταξύ τους. Η αδελφή Ντιλ συνειδητοποίησε ότι η αδελφή Τουάλα είναι «ακριβώς το αντίθετο» από αυτό που την έβλεπε πάντα. «Είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ στοργικό άτομο – μία από τις πιο στοργικές συναδέλφους που έχω υπηρετήσει» λέει η αδελφή Ντιλ.
Η αδελφή Τουάλα είχε μια παρόμοια εμπειρία. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι τα συναισθήματα αντιπαλότητας προς την αδελφή Ντιλ ήταν «μία εντελώς ασυνείδητη διαμάχη» στη ζωή της.
Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα διαμάχης και κρίσης αντικαταστάθηκαν από αγάπη και κατανόηση καθώς άρχισε να βλέπει ποια ήταν πραγματικά η αδελφή Ντιλ. Και μολονότι η αδελφή Τουάλα νόμιζε ότι η αδελφή Ντιλ ήταν ήρεμη, ανακάλυψε ότι «η αδελφή Ντιλ μπορεί να μιλά!»
Με τη νέα φιλία τους, η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα συνειδητοποίησαν ότι ίσως τελικά δεν ήταν ποτέ πραγματικά εχθροί.
«Στο μπάσκετ οικοδομείτε στον νου σας αυτή την ιδέα ότι πρέπει να κερδίσουμε και κάθε άλλη ομάδα είναι ο εχθρός» λέει η αδελφή Ντιλ. «Και μετά τελειώνει το μπάσκετ και συνειδητοποιείς: “Ω, δεν είναι πια ο εχθρός. Πιθανόν ποτέ να μην ήταν πραγματικά ο εχθρός”».
Τώρα, η αδελφή Ντιλ και η αδελφή Τουάλα βλέπουν ότι είναι στην ίδια «ομάδα» – την ομάδα του Θεού.
Christ in the Midst [Ο Χριστός εν τω μέσω], υπό Judith Mehr
Η θυσία του Ιησού Χριστού είναι για όλους
Και οι δύο αδελφές αισθάνθηκαν το χέρι του Θεού στην ανάθεσή τους ως συναδέλφων και ξέρουν ότι η δύναμη της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού τους επέτρεψε να βιώσουν θεραπεία και αλλαγή.
«Ο Ιησούς Χριστός έκανε αυτήν τη θυσία, ώστε όλα αυτά τα πράγματα που έχουν πάει στραβά στο παρελθόν να μπορούν να θεραπευθούν, να γίνουν σωστά και να γίνουν καλύτερα» λέει η αδελφή Ντιλ. «Μπορούμε να συγχωρούμε. Μπορούμε να ξεχνούμε. Μπορούμε να προχωρούμε και τα πράγματα να αλλάζουν».
Η αδελφή Τουάλα και η αδελφή Ντιλ όχι μόνον θεράπευσαν τη διαμάχη τους, αλλά επίσης έμαθαν πώς να βλέπουν τους άλλους όπως τους βλέπει ο Θεός.
«Υπηρετώντας ως ιεραπόστολοι και έχοντας τη δυνατότητα να δω τη συνάδελφό μου και άλλους ανθρώπους με μία άλλη οπτική γωνία, συνειδητοποίησα ότι η ιστορία κάθε ατόμου έχει σημασία» λέει η αδελφή Τουάλα. «Και όλοι χρειάζονται την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού».
Έμαθαν ότι μολονότι μπορεί να είναι δύσκολο, είναι δυνατόν για δύο ανθρώπους που κάποτε έβλεπαν ο ένας τον άλλον ως εχθρούς να ενωθούν μέσω της αγάπης.
«Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είστε ή ποιας εθνικότητας» λέει η αδελφή Τουάλα «ή αν είστε άθεος ή θρησκευόμενος».
«Εάν μπορώ να εργάζομαι μαζί με κάποιον με τον οποίο δεν είχα ποτέ πραγματικά μία καλή σχέση και οι δυο μας να έλθουμε κοντά για έναν κύριο σκοπό, τότε μπορούν να το κάνουν επίσης και άλλοι άνθρωποι».