Iść w relacji z Chrystusem opartej na przymierzu
Fragmenty
Każdemu z nas Pan […] odpowie w dniu niedoli, jeśli zdecydujemy się związać z Nim swe życie. Obiecał, że po tej drodze będzie szedł z nami.
Drogę tę nazywamy ścieżką przymierza — ścieżką, która rozpoczyna się przymierzem chrztu i prowadzi do głębszych przymierzy, zawieranych w świątyni […]. Przymierze to nie tylko umowa, choć ta kwestia też jest ważna. Przymierze to relacja […].
Jego misją jest łaskawość. Jezus Chrystus spotka nas tam, gdzie jesteśmy; spotka nas takimi, jakimi jesteśmy. Dlatego był ogród, był krzyż i był grobowiec. Zbawiciel został posłany, aby pomóc nam przezwyciężać przeciwności. Jednak pozostawanie tam, gdzie jesteśmy, nie przyniesie nam wyzwolenia, którego szukamy […]. Jego inną misją jest bowiem pomoc w osiągnięciu wyższego stanu. Będzie działał w nas, aby podnieść nas do miejsca, gdzie sam jest, i w tym procesie umożliwić nam stanie się takimi, jak On. Jezus Chrystus przyszedł, aby nas podnieść. On pragnie, abyśmy przeszli przez proces kształtowania nas — stawania się. Dlatego są świątynie. Musimy pamiętać: to nie samotne przejście szlaku przyniesie nam wywyższenie. Dokona tego towarzysz szlaku — nasz Zbawca. I dlatego istnieje relacja oparta na przymierzu […].
Zacznijcie tam, gdzie jesteście. Nie pozwólcie, aby wasz stan był przeszkodą. Pamiętajcie, że tempo lub miejsce na ścieżce nie są tak ważne, jak postęp […].
Na szczęście kroczymy tą ścieżką wspólnie, dodając sobie po drodze otuchy. Gdy przeżywamy to razem z Chrystusem, wzmacniamy nasze osobiste oddanie.