ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ] …

ເດັນນິສ ອີ ຊິມມັນສ໌

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບກຸ່ມທີສອງ

ຮູບພາບ

ມະນຸດສຳເລັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນໂດຍການໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ໂດຍການຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ—ໂດຍການໃຊ້ສັດທາ ແມ່ນແຕ່ເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງຫລໍ່ຫລອມພວກເຂົາຢູ່ແນວໃດກໍຕາມ.

ຄາວຂ້າພະເຈົ້າຍັງໜຸ່ມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັບບ້ານຈາກການແຂ່ງຂັນກິລາບານບ້ວງຊັ້ນມັດທະຍົມສອງ ດ້ວຍຄວາມທໍ້ແທ້ໃຈ, ຜິດຫວັງ, ແລະ ສັບສົນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງດັງໆບອກແມ່ວ່າ, “ລູກບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງແພ້—ເຖິງແມ່ນລູກມີສັດທາວ່າ ພວກເຮົາຈະຊະນະ!”

ບັດນີ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ແລ້ວວ່າໃນເວລານັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າສັດທາຄືຫຍັງ.

ສັດທາບໍ່ແມ່ນການອວດເກັ່ງ, ບໍ່ແມ່ນພຽງປາດຖະໜາ, ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຫວັງເທົ່ານັ້ນ. ສັດທາທີ່ແທ້ຈິງຄືສັດທາໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ—ເປັນຄວາມໝັ້ນໃຈ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ທີ່ນຳພາບຸກຄົນໃຫ້ຕິດຕາມພຣະອົງ.¹

ເມື່ອຫລາຍສັດຕະວັດກ່ອນ, ດານີເອນ ແລະ ເພື່ອນໜຸ່ມຂອງລາວໄດ້ຖືກພັດພາກຈາກຄວາມອົບອຸ່ນທີ່ເຄີຍມີຢ່າງກະທັນຫັນ ໄປສູ່ໂລກ—ໂລກຕ່າງແດນ ແລະ ຖືກຂ້ຽວເຂັນ. ເມື່ອຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ແລະ ອາເບັດເນໂກບໍ່ຍອມກົ້ມຂາບໄຫວ້ ແລະ ນະມັດສະການຮູບປັ້ນເປັນຄຳ ທີ່ກະສັດໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ, ເນບູກາດເນັດຊາທີ່ໂມໂຫຮ້າຍໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ຖ້າຫາກເຂົາເຈົ້າບໍ່ນະມັດສະການດັ່ງທີ່ຖືກບັນຊາ, ເຂົາເຈົ້າຈະຖືກໂຍນເຂົ້າເຕົາໄຟຮ້ອນທັນທີ. “ພວກເຈົ້າຄິດວ່າຈະມີພະອົງໃດຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນໄດ້ຊັ້ນບໍ?”²

ຊາຍໜຸ່ມສາມຄົນນັ້ນໄດ້ຕອບຢ່າງວ່ອງໄວ ແລະ ຢ່າງໝັ້ນໃຈວ່າ, “[ຖ້າຫາກທ່ານໂຍນພວກຂ້ານ້ອຍເຂົ້າເຕົາໄຟ], ຖ້າພຣະເຈົ້າອົງທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຮັບໃຊ້ຢູ່ສາມາດຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກເຕົາໄຟ, ແລະ ຈາກອຳນາດຂອງທ່ານໄດ້ ແລ້ວພຣະອົງກໍຈະຊ່ວຍ.” ນັ້ນຟັງແລ້ວຄືສັດທາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຕອນຢູ່ມັດທະຍົມສອງ. ແຕ່ແລ້ວເຂົາເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໃຈຢ່າງເຕັມທີ່ວ່າສັດທາຄືຫຍັງ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ, “ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ], … ພວກຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຂາບໄຫວ້ພະຂອງທ່ານ, ແລະ ຈະບໍ່ກົ້ມຂາບຕໍ່ຮູບປັ້ນເປັນຄຳ ທີ່ທ່ານໄດ້ສ້າງຂຶ້ນນັ້ນຢ່າງເດັດຂາດ.”³ ນັ້ນເປັນຄຳປະກາດເຖິງສັດທາທີ່ແທ້ຈິງ.

ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າໄດ້—ແມ່ນແຕ່ຖ້າຫາກວ່າມັນຈະບໍ່ເປັນໄປດັ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫວັງເອົາໄວ້ກໍຕາມ.⁴ ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າສັດທານັ້ນເປັນຫລາຍກວ່າການຍິນຍອມທາງຈິດໃຈ, ຫລາຍກວ່າການຮັບຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຊົງພຣະຊົນ. ສັດທາຄືການໄວ້ວາງໃຈທັງໝົດໃນພຣະອົງ.

ສັດທາຄືການເຊື່ອວ່າ ເຖິງແມ່ນເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈທຸກສິ່ງ, ແຕ່ພຣະອົງເຂົ້າໃຈ. ສັດທາຄືການຮູ້ວ່າ ເຖິງແມ່ນອຳນາດຂອງເຮົາມີຂີດຈຳກັດ, ແຕ່ອຳນາດຂອງພຣະອົງນັ້ນບໍ່ຈຳກັດ. ສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດປະກອບດ້ວຍການເພິ່ງອາໄສພຣະອົງແທ້ໆ.

ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ແລະ ອາເບັດເນໂກຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດເພິ່ງອາໄສພຣະອົງສະເໝີ ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າຮູ້ຈັກແຜນຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າພຣະອົງບໍ່ປ່ຽນແປງ.⁵ ເຂົາເຈົ້າຮູ້, ດັ່ງທີ່ເຮົາຮູ້, ວ່າຄວາມເປັນມະຕະບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງບັງເອີນ. ມັນເປັນສ່ວນເລັກນ້ອຍສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຜນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່⁶ ຂອງພຣະບິດາຜູ້ສະຖິດໃນສະຫວັນທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບເຮົາ, ບຸດ ແລະ ທິດາຂອງພຣະອົງ, ທີ່ຈະໄດ້ຮັບພອນອັນດຽວກັນທີ່ພຣະອົງມີ, ຖ້າຫາກເຮົາເຕັມໃຈ.

ເຂົາເຈົ້າຮູ້, ດັ່ງທີ່ເຮົາຮູ້, ວ່າໃນຊີວິດກ່ອນເກີດຂອງເຮົາ, ເຮົາໄດ້ຮັບການສິດສອນໂດຍພຣະອົງເຖິງຈຸດປະສົງຂອງຄວາມເປັນມະຕະ: “ພວກເຮົາຈະສ້າງແຜ່ນດິນໂລກໜ່ວຍໜຶ່ງບ່ອນທີ່ວິນຍານເຫລົ່ານີ້ຈະໄດ້ອາໄສຢູ່; ແລະ ພວກເຮົາຈະພິສູດພວກເຂົາໂດຍວິທີນີ້, ເພື່ອເບິ່ງວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດທຸກສິ່ງທັງປວງ ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຈະບັນຊາພວກເຂົາຫລືບໍ່.”⁷

ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຮັບການພິສູດນັ້ນ—ມັນເປັນການທົດສອບ. ໂລກນີ້ເປັນສະຖານທີ່ທົດສອບສຳລັບມະນຸດຊາຍ ແລະ ຍິງ. ເມື່ອເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າທັງໝົດເປັນການທົດສອບ, ຊຶ່ງດຳເນີນການໂດຍພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ, ພຣະອົງປະສົງໃຫ້ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ ແລະ ອະນຸຍາດໃຫ້ພຣະອົງຊ່ວຍເຫລືອເຮົາ, ແລ້ວເຮົາຈະສາມາດເຫັນທຸກສິ່ງແຈ່ມແຈ້ງຫລາຍຂຶ້ນ.

ວຽກງານຂອງພຣະອົງ ແລະ ລັດສະໝີພາບຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ບອກເຮົາວ່າ, ຄື “ການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເປັນອະມະຕະ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນຂອງມະນຸດ.”⁸ ພຣະອົງໄດ້ບັນລຸເຖິງການເປັນພຣະເຈົ້າແລ້ວ. ບັດນີ້ຈຸດປະສົງດຽວຂອງພຣະອົງແມ່ນທີ່ຈະຊ່ວຍເຫລືອເຮົາ—ເພື່ອໃຫ້ເຮົາສາມາດກັບຄືນໄປຫາພຣະອົງ ແລະ ເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະອົງ ແລະ ດຳລົງຊີວິດດັ່ງພຣະອົງຊົ່ວນິລັນດອນ.

ເມື່ອຮູ້ທຸກສິ່ງນີ້ແລ້ວ, ມັນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງຍາກສຳລັບຊາຍໜຸ່ມຊາວເຮັບເຣີສາມຄົນນັ້ນທີ່ຈະຕັດສິນໃຈ. ເຂົາເຈົ້າຈະຕິດຕາມພຣະເຈົ້າ; ເຂົາເຈົ້າຈະໃຊ້ສັດທາໃນພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະປົດປ່ອຍເຂົາເຈົ້າ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]—ແລະ ເຮົາກໍຮູ້ເລື່ອງລາວນີ້ທັງໝົດແລ້ວ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປະທານອຳເພີໃຈ, ສິດທິ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຈະຕັດສິນໃຈໃຫ້ແກ່ເຮົາ.⁹ ພຣະອົງທົດສອບເຮົາໂດຍການປ່ອຍໃຫ້ເຮົາຖືກທ້າທາຍ. ພຣະອົງຮັບຮອງເຮົາວ່າ ພຣະອົງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ເຮົາຖືກລໍ້ລວງເກີນກວ່າຄວາມສາມາດຂອງເຮົາທີ່ຈະອົດທົນໄດ້.¹⁰ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າ ການທ້າທາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈະສ້າງມະນຸດໃຫ້ຍິ່ງໃຫຍ່. ເຮົາຈະບໍ່ສະແຫວງຫາຄວາມທຸກຍາກ, ແຕ່ຖ້າຫາກເຮົາຕອບຮັບດ້ວຍສັດທາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂັ້ມແຂງ. ຄຳວ່າ ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ] ກໍສາມາດກາຍເປັນພອນທີ່ອັດສະຈັນໄດ້.

ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ຮຽນຮູ້ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນນີ້ ແລະ, ຫລັງຈາກໄດ້ອຸທິດຕົນເປັນເວລາຫລາຍທົດສະວັດກັບວຽກງານເຜີຍແຜ່ ໄດ້ປະກາດວ່າ, “ພວກເຮົາກໍມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີໃນຄວາມຍາກລຳບາກ … ເພາະຮູ້ແລ້ວວ່າຄວາມຍາກລຳບາກນັ້ນເຮັດໃຫ້ເກີດມີ ຄວາມອົດທົນ; ແລະ ຄວາມອົດທົນນັ້ນເຮັດໃຫ້ [ເກີດປະສົບການ; ແລະ ປະສົບການນັ້ນເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຫວັງ: ແລະ ຄວາມຫວັງນັ້ນບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມອັບອາຍ].”¹¹

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ຮັບຮອງເພິ່ນວ່າ, “ພຣະຄຸນຂອງເຮົາກໍມີພໍແລ້ວສຳລັບເຈົ້າ: ດ້ວຍວ່າ ເມື່ອໃດທີ່ເຈົ້າອ່ອນແຮງ ເມື່ອນັ້ນລິດອຳນາດຂອງເຮົາກໍສະແດງອອກຢ່າງລົ້ນເຫລືອ.”¹²

ໂປໂລໄດ້ຕອບວ່າ: “ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງມີຄວາມພາກພູມໃຈໃນບັນດາຄວາມອ່ອນແຮງຂອງເຮົາກໍດີກວ່າ ເພື່ອວ່າລິດອຳນາດຂອງພຣະຄຣິດຈະຄຸ້ມຄອງປ້ອງກັນເຮົາໄວ້. … ດ້ວຍເຫດນີ້ເຮົາຈຶ່ງຊື່ນໃຈໃນຄວາມອ່ອນແຮງ, ໃນການຖືກໝິ່ນປະໝາດ, ໃນຄວາມຍາກລຳບາກ, ໃນການຖືກຂົ່ມເຫັງ, ແລະ ໃນຄວາມຍາກຈົນເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະຄຣິດ: ດ້ວຍວ່າເຮົາອ່ອນແຮງເມື່ອໃດ, ເຮົາກໍເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເມື່ອນັ້ນ.”¹³ ເມື່ອໂປໂລໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັບການທ້າທາຍຂອງເພິ່ນຕາມວິທີທາງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ສັດທາຂອງເພິ່ນກໍມີຫລາຍຂຶ້ນ.

“ເພາະອັບຣາຮາມມີ [ສັດທາ] ແບບນີ້, ເມື່ອເພິ່ນຖືກທົດລອງໃຈຈຶ່ງໄດ້ຖວາຍອີຊາກເປັນເຄື່ອງບູຊາ.”¹⁴ ເປັນເພາະສັດທາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເພິ່ນ, ອັບຣາຮາມຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາວ່າລູກຫລານລຸ້ນຫລັງຂອງເພິ່ນຈະເພີ່ມຈຳນວນຂຶ້ນຈົນມີຫລາຍກວ່າດວງດາວໃນທ້ອງຟ້າ, ແລະ ວ່າລູກຫລານເຫລົ່ານັ້ນຈະມາຜ່ານທາງອີຊາກ. ແລະ ອັບຣາຮາມກໍໄດ້ເຮັດຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທັນທີ. ພຣະເຈົ້າຈະຮັກສາຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ] ໃນວິທີທາງທີ່ອັບຣາຮາມໄດ້ຄາດໝາຍເອົາໄວ້, ເພິ່ນກໍຍັງໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງທັງໝົດ.

“ເພາະໂມເຊມີ [ສັດທາ] ແບບນີ້ … ເພິ່ນບໍ່ຍອມໃຫ້ຜູ້ໃດເອີ້ນຕົນວ່າ ເປັນບຸດຂອງລູກສາວຂອງກະສັດຟາຣາໂອ;

“ເພິ່ນເລືອກເອົາການຢູ່ຮ່ວມທຸກລຳບາກກັບພົນລະເມືອງຂອງພຣະເຈົ້າ, ແທນຄວາມເພີດເພີນຊົ່ວຄາວໃນຄວາມບາບ;

“ເພິ່ນຖືວ່າຄວາມທົນທຸກ ແລະ ທົນອັບອາຍເພື່ອພຣະຄຣິດນັ້ນກໍມີຄ່າກວ່າຊັບສົມບັດທັງໝົດຂອງປະເທດເອຢິບ. …

“ເພາະເພິ່ນມີ [ສັດທາ] ແບບນີ້, ເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ອອກຈາກເອຢິບໄປ, ໂດຍບໍ່ຢ້ານກົວຕໍ່ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງກະສັດ. …

“ເພາະຊາວອິດສະຣາເອນມີ [ສັດທາ] ແບບນີ້ ພວກເພິ່ນຈຶ່ງຍ່າງຂ້າມທະເລແດງເໝືອນກັບວ່າຍ່າງເທິງດິນແຫ້ງ. …

“ເພາະມີ [ສັດທາ] ແບບນີ້ [ກຳແພງເມືອງເຢຣິໂກຈຶ່ງເພພັງລົງ].”¹⁵

ເພາະຄົນອື່ນໆ “ມີ [ສັດທາ] ພວກເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ໄຊຊະນະທົ່ວທັງດິນແດນ, … ໄດ້ຮັບຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັນຍາໄວ້, ໄດ້ງັບປາກສິງ,

“ໄດ້ມອດໄຟອັນຮ້ອນກ້າ, ໄດ້ພົ້ນຈາກຄົມດາບຂອງຄູ່ຕໍ່ສູ້, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເພິ່ນອ່ອນແອ, ແຕ່ພວກເພິ່ນກໍກັບກາຍເປັນຄົນເຂັ້ມແຂງ, ມີກຳລັງຄວາມສາມາດອົງອາດກ້າຫານ.”¹⁶

ແຕ່ໃນທ່າມກາງຜົນທີ່ໄດ້ຮັບອັນຮຸ່ງໂລດເຫລົ່ານີ້ ຊຶ່ງຜູ້ມີສ່ວນຮ່ວມໄດ້ຄາດໝາຍເອົາໄວ້, ກໍຍັງຄຳນຶງວ່າ ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]:

“ບາງຄົນອີກຖືກຫຍໍ້ຫຍັນ ແລະ ຖືກຂ້ຽນຕີ, … ຖືກລ່າມໂສ້ ແລະ ຖືກຄຸມຂັງໃນຄຸກ:

“ບາງຄົນຖືກແກວ່ງຫີນໃສ່, ຖືກເລື່ອຍເປັນທ່ອນ, [ຖືກລໍ້ລວງ], ຖືກຂ້າດ້ວຍຄົມດາບ … : ທ່ຽວໄປມາ, ລຳບາກຍາກຈົນ, [ທົນທຸກເວດທະນາ, ຖືກຂົ່ມເຫັງ]; … ¹⁷

“ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດແຈງສິ່ງທີ່ປະເສີດກວ່າສຳລັບພວກເຂົາ ເພາະວ່ານອກຈາກພວກເຂົາ ພວກເພິ່ນຈະບໍ່ເຖິງທີ່ສຳເລັດໄດ້.”¹⁸

ພຣະຄຳພີ ແລະ ປະຫວັດສາດຂອງເຮົາກໍເຕັມໄປດ້ວຍເລື່ອງລາວຂອງບັນດາຊາຍ ແລະ ຍິງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ເຊື່ອວ່າພຣະອົງຈະປົດປ່ອຍເຂົາເຈົ້າ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ], ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະໄວ້ວາງໃຈ ແລະ ຈິງໃຈ.

ພຣະອົງມີອຳນາດ, ແຕ່ນີ້ເປັນການທົດສອບຂອງເຮົາ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຄາດໝາຍຫຍັງແດ່ຈາກເຮົາ ກ່ຽວກັບການທ້າທາຍຂອງເຮົາ? ພຣະອົງຄາດໝາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້. ແລ້ວພຣະອົງຈະເຮັດສ່ວນທີ່ເຫລືອຢູ່. ນີໄຟໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເພາະພວກເຮົາຮູ້ວ່າ ຫລັງຈາກພວກເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງໄດ້ແລ້ວ ໂດຍພຣະຄຸນພວກເຮົາຈຶ່ງລອດ.”¹⁹

ເຮົາຕ້ອງມີສັດທາອັນດຽວກັນທີ່ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ແລະ ອາເບັດເນໂກມີ.

ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະປົດປ່ອຍເຮົາຈາກການເຍາະເຍີ້ຍ ແລະ ການຂົ່ມເຫັງ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]. … ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະປົດປ່ອຍເຮົາຈາກຄວາມເຈັບປ່ວຍ ແລະ ພະຍາດໂລຄາ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ] … . ພຣະອົງຈະປົດປ່ອຍເຮົາຈາກຄວາມເປົ່າປ່ຽວດຽວດາຍ, ຄວາມຊຶມເສົ້າ, ຫລື ຄວາມຢ້ານກົວ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]. … ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະປົດປ່ອຍເຮົາຈາກການຂົ່ມຂູ່, ການກ່າວຫາ, ແລະ ຄວາມບໍ່ປອດໄພ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]. … ພຣະອົງຈະປົດປ່ອຍເຮົາຈາກຄວາມຕາຍ ຫລື ຄວາມບົກພ່ອງຂອງຄົນທີ່ເຮົາຮັກ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ], … ເຮົາກໍຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.

ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຈະເບິ່ງວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມທ່ຽງທຳ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທຳ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]. … ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຮົາເປັນທີ່ຮັກຫອມ ແລະ ຖືກຮັບຮູ້, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ]. … ເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄູ່ຄອງທີ່ດີພ້ອມ ແລະ ຊອບທຳ ແລະ ລູກໆທີ່ເຊື່ອຟັງ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ [ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ], … ເຮົາກໍຈະມີສັດທາໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ໂດຍທີ່ຮູ້ວ່າ ຖ້າຫາກເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້, ເຮົາຈະຖືກປົດປ່ອຍ ແລະ ໄດ້ຮັບທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງມີ ໃນເວລາ ແລະ ໃນວິທີທາງຂອງພຣະອົງ.²⁰ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.