Pagdawat sa Atong Sagrado nga Katungod
Bonnie D. Parkin
Kinatibuk-ang Presidente sa Relief Society
Ako mopamatuod nga kamo angay, nga kamo nahisakop sa Relief Society—ang panon sa Maayong Magbalantay alang sa mga babaye.
Mga sister, nalipay akong nagkapundok kita karong gabhiona. Salamat sa inyong daghang mga buhat sa kalooy, sa inyong nagkadako nga mga pagpamatuod, sa inyong walay pagkahurot nga pagkaon! Nakahimo kamog kalainan ug paglaum alang sa mga tawo!
Niining makuyaw nga panahon, malinawon ako sa saad nga “kon [kita] andam [kita] dili mahadlok.”1 Ang Relief Society makatabang nato nga makaandam—dili lang sa temporal, pero sa espiritwal. Pero ang Relief Society dili makatabang sa atong pagpangandam kon dili kita moapil! Nabalaka ako nga ang uban kaninyo mobati nga dili kamo angayan sa Relief Society, nga kamo walay labot! Bisan kamo mobati nga batan-on o tigulang na, dato kaayo o pobre kaayo, intelehente kaayo o ubos og edukasyon, walay usa nato nga dili angay mahisakop! Kon ang akong kasingkasing ang matuman, nga unta ang matag-usa kaninyo mobati nga kamo angay, nga kamo nahisakop. Ako mopamatuod nga kamo angay, nga kamo nahisakop sa Relief Society—ang panon sa Maayong Magbalantay alang sa mga babaye.
Moduyog ako ni Presidente Joseph F. Smith sa dihang miingon siya niadtong 1907, “Karon daghan na kaayo sa atong mga batan-on, nga malagsik, intelehente nga mga babaye mobati nga ang tigulang lamang ang apil sa Relief Society.” Dayon mipahayag siya, “Sayop kini.”2
Bag-o lang akong mibisita sa Ethiopia, diin akong gikaila si Jennifer Smith. Kon duna man ganiy babaye nga moingon nga dili angayan, si Sister Smith na kana. Miingon siya: “Lahi gayud ako sa ubang [sister] sa among branch. Sa pinulongan, sininaan, kultura, ang tanan ingon og [usa ka] babag [tali kanamo]. Pero kon maghisgot kami sa Manluluwas … ang babag mogamay. Kon maghisgot kami sa mahigugmaong Langitnong Amahan …, walay babag.” Mipadayon siya, “Dili kita makausab o makakuha sa mga problema sa uban, pero atong ikalakip ug ikaapil ang usag usa pinaagi sa gugma.”3
Kini nga mga sister nakakita og piraso sa Zion pinaagi sa “paghiusa sa kasingkasing ug hunahuna.”4 Kay “kon kamo dili magkahiusa,” miingon ang Ginoo, “kamo dili ako.”5 Si Presidente Hinckley miingon nga kon kita “magkahiusa ug mamulong uban sa usa ka tingog, ang [atong] kusog dili masukod.”6 Isip mga sister sa Zion, sa unsang paagi nga kita magkahiusa? Sa samang paagi nga kita iya sa kapikas o sa usa ka pamilya: mopaambit kita kinsa kita—sa atong mga pagbati, sa atong mga hunahuna, sa atong mga kasingkasing.
Sa usa ka ward, ang mga inahan mopaila sa ilang mga anak nga babaye ngadto sa Relief Society kon magdise-otso na sila sa miting sa Dominggo. Usa ka inahan malumong mipadayag kon sa unsa nga paagi ang iyang mga sister sa Relief Society miamuma kaniya gikan sa bag-o pa siyang minyo: “Midala silag pagkaon ug miduyog sa panahon sa kasubo, mokatawa, ug mosuporta kon dunay kasaulogan. Ila akong gitudloan sa ebanghelyo pinaagi sa pagbisita kanako ug pagtugot kanako nga mobisita kanila. Mitugot sila nga makahimo ako og sayop samtang naggamit sa ilang panahon.” Kini nga inahan mipasabut ngadto sa iyang anak nga babaye kon sa unsa nga paagi nga ang mga daisy sa ilang garden nagagikan ni Carolyn, ang mga liryo nga gikan ni Venice, ang gagmay nga mga bulak gikan ni Pauline. Natingala ang anak nga babaye. Ang iyang inahan mitubag, “Kining mga babayhana akong mga sister sa tanang higayon, ug ako mapasalamaton sa pagdala nimo ngadto nila aron maamumahan.”
Ang nagkadaiya nga mga tanom diha sa garden maoy makahatag sa iyang katahum—nagkinahanglan kita sa mga daisy ug mga liryo ug gagmay nga mga bulak; nagkinahanglan kita og mga hardinero nga mamubo, moatiman, ug moamuma. Pero si Satanas nasayud nga ang pagtinabangay makapahiusa sa atong pag-inigsoonay kada adlaw ug sa kahangturan. Nasayud siya ang pagkahakog maoy sinugdanan nga maguba ang pagtinabangay, nga maoy makaguba sa panaghiusa, nga maoy makaguba sa Zion. Mga sister, dili kita makatugot nga ang kaaway mobahin kanato. Abi ninyo, “Ang hingpit nga panaghiusa,” miingon si Brigham Young, “makaluwas sa mga katawhan.”7 Ug ako modugang nga ang hingpit nga panaghiusa makaluwas sa atong katilingban.
Gipahinumduman kita ni Presidente Boyd K. Packer nga “daghan kaayong mga sister … naghunahuna nga ang Relief Society usa lang ka klase nga tambongan. … Mga sister,” mitambag siya, “kinahanglang mogradwar kamo gikan sa paghunahuna nga kamo motambong lamang sa Relief Society tungod sa pagbati nga nahisakop niini!”8 Ang pagbati nga nahisakop magsugod sa Dominggo inig kadungog nato sa tingog sa usag usa. Kinahanglang walay titser nga motudlo sa iyang leksyon ngadto lamang sa grupo sa hilom nga mga sister, tungod kay ang leksyon alang man kanatong tanan.
Ang pagkasakop usa ka pagka-gikinahanglan, pagka-gihigugma ug pagka-gimingawan kon kamo atua sa layo, ang pagkasakop mao ang pagkinahanglan, ang paghigugma ug pagkamingaw niadtong atua sa layo. Mao kana ang kalainan tali sa pagtambong ug pagkasakop. Ang Relief Society dili lang klase sa Dominggo: usa kini sa balaan nga gasa ngari kanatong mga babaye.
Aniay duha ka rason nganong mobati ako nga nahisakop sa Relief Society—ug dili lang tungod sa akong katungdanan karon! May gibati akong kaguol sa miaging bulan sa dihang mibisita ang akong mga visiting teacher. Si Sue nagdiborsyo, ug si Cate usa sa akong kanhi estudyante sa Laurel. Mihatag sila sa mensahe ug pag-ampo. Pero ila usab nga gidala ang tinuod nga pagpakabana. Gibati nako ang kadasig ug gugma.
Usa sa akong mga sister sa Relief Society mihalad og pag-ampo di pa lang dugay ug mihangyo sa Langitnong Amahan sa pagtabang kanako—ug naghisgot sa akong ngalan—sa akong mga responsibilidad. Wala siya masayud sa akong tinuod nga mga panginahanglan, pero nasayud siya sa akong mga pagbati.
Karon, tingali ang inyong mga visiting teacher wala pa mobisita karong bag-o, o tingali wala mahisguti ang imong ngalan sa ilang pag-ampo. Pasayloa ako kon mao kanay tinuod. Pero dili na kinahanglan nga bisitahan pa kamo aron mahimong maayong visiting teacher; dili sa kinahanglang mag-ampo pa aron ka mag-ampo. Bisan pa niana ang atong mga kalainan, kon kita magmangihatagon ug magmatinuoron, ang atong mga sister mopakigbahin usab; makahibalo kita sa kasingkasing sa usag usa, ug ang pagkasakop mamulak sama sa usa ka hardin. Si Sister Smith ug ang atong mga sister nga Taga-Ethiopia nakat-on nga ang pagkalahi dili igsapayan, kay ang pagkasakop mao ang gugma nga putli, ang tiunay nga gugma ni Kristo, nga naglihok. Ug ang gugma nga putli dili mapakyas.
Nagserbisyo man kita diha sa Primary o sa Young Women, aktibo man kita o dili kaayo, minyo man kita o dili, batan-on man o tigulang, kitang tanan nahisakop sa Relief Society. Ako tigulang ug masakiton, apan ako mibati nga sama sa batan-on ug himsog! Nagkinahanglan kami sa inyong tingog, sa inyong mga pagbati, sa inyong mga kasingkasing. Ang Relief Society nagkinahanglan kaninyo. Ug nakahibalo ba kamo unsa? Nagkinahanglan kamo sa Relief Society. Kon dili kamo moapil, inyong gihikawan ang inyong kaugalingon ug ang Relief Society.
Mga sister, dili mahimong dunay mga panaglalis sa Relief Society; ang tanan “mga miyembro kinahanglan parehong moamuma sa usag usa.”9 “Kon ang usa ka bahin mag-antus, nan, ang tanan maapil sa pag-antus; kon ang usa ka bahin pasidunggan, nan, ang tanan moapil sa pagkalipay.”10 Kay “ang lawas nagkinahanglan sa matag sakop, aron ang tanan mahatagan og kaayohan, nga ang paagi mahimo nga hingpit.”11
Oo, ang Relief Society mahimong makalingaw, makalipay, makapahiusa. Ang atong salagubangunon mahimong magaan, ang atong mga gipas-an makunhuran. Ang Relief Society dili hingpit, tungod kay walay usa nato nga hingpit. Pero mahimo natong paningkamutan kini; mahingpit kini nato kon kita mismo ang mopatigayon. Unsaon? Usbon ang atong mga kinaiya: Kon unsay gisulti nato mahitungod sa Relief Society makaapekto sa bation sa uban mahitungod sa Relief Society—ilabi na sa young women.
Suportahi ang atong mga kapangulohan ug mga titser sa Relief Society—tuguti nga makat-on sila gikan kanato (sama nga kita makat-on gikan kanila). Magmapasayloon ug dili kaayo maghukom. Kita mag-amumahon, makanunayon nga visiting teacher. Motambong sa miting sa home, family, ug personal enrichment uban ang kadasig. Pangitaa unsay maayo sa Relief Society ug magmalig-on niini.
Si Presidente Joseph F. Smith mihatag og usa ka kasugoan kita “modawat niini nga buhat [sa Relief Society] uban ang kalagsik, uban sa kaalam ug panaghiusa, alang sa pagtukod sa Zion.”12 Kon nagtuo kita nga ang Simbahan sa Ginoo gipahiuli—ug kita nagbuhat—nan kinahanglan nga motuo kita nga ang Relief Society usa ka mahinungdanon nga bahin sa Iyang organisasyon sa Simbahan. Kinahanglan kitang mohunong sa pagpangutana kon angayan ba kita—tungod kay kita angayan! Ang atong mga panaglahi dili kaayo dako nga dili kita makatukod sa Zion.
Hapit usa ka tuig na ang milabay, didto sa Pasadena, California, si Sister Janice Burgoyne hapit na mamatay tungod sa kanser. Manggihatagon kaayo siya, ug gimahal pag-ayo. Ang iyang mga sister sa Relief Society nagdala niya og pagkaon, milimpyo sa iyang balay, miatiman sa iyang duha ka gagmayng mga anak nga lalaki, mitabang sa iyang bana sa pagplano sa lubong. Lisud alang ni Janice nga modawat niadto nga tabang, nga nakahibalo nga makit-an sa iyang mga sister ang piraso sa diskutso luyo sa lingkuranan. Nabalaka siya nga ang iyang mga sister makahibalo og daghan unsay anaa sa iyang kasingkasing. Apan tungod kay ang iyang mga sister nasayud sa iyang kasingkasing, wala kini igsapayan. Nangita silag kasakyan alang sa mga bata, mihimo sa homework, mitugtug sa piano, miilis sa higdaanan. Ug gibuhat kini nila kada adlaw nga wala magbagulbol, nga walay kinutuban nga gugma nga putli. Ang mao nga pagtinabangay nakausab niadto nga mga sister. Sa wala pa siya mamatay, si Janice misangpit sa usa ka sister sa Relief Society ug nangutana uban ang pasalamat ug katingala, “Mag-unsa kaha ang usa ka tawo nga namatay kon wala pa ang Relief Society?”
Kaninyo, akong minahal nga mga sister—ug kamo akong mga igsoon—ako mangutana, “Mag-unsa ang usa ka tawo sa pagpuyo kon wala ang Relief Society?”
Ang pagkasakop mao ang atong sagrado nga katungod. Gusto unta akong mokuyog ninyo ug moadto sa Relief Society uban kaninyo. Gusto nakong makahibalo unsay anaa sa inyong mga kasingkasing ug kamo usab makahibalo unsay ania sa akong kasingkasing. Dad-a ang inyong mga kasingkasing, ang inyong maloloy-on nga mga kasingkasing, ngadto sa Relief Society. Dad-a ang inyong mga talento, ang inyong mga gasa, ang inyong pagkakamo aron nga kita magkahiusa.
Mopamatuod ako nga “ang maayong magbalantay motawag [kanato] … [sa] pagdala [kanato] ngadto sa iyang panon.”13 Wala nato ang tanang mga tubag, pero kinahanglan nga mosalig kita nga ang Relief Society usa ka importanting bahin sa Iyang buhat, kay
Bisan og ang [atong] dalan nagliko-liko sa kabukiran,
Nasayud Siya sa kabalilihan nga [atong] kasibsiban. …
Iyang gisininaan ang mga liryo sa kaumahan,
Iyang gipakaon ang Iyang panon [sa] mga nating karnero,
Ug Iyang ayohon kadtong mosalig Kaniya,
Ug mohimo sa [atong] mga kasingkasing sama sa bulawan.14
Sa ngalan ni Jesukristo, amen.