Pag-ila sa Kaugalingon: Ang Sakrament, ang Templo, ug Sakripisyo sa Pagserbisyo

Ni Elder Robert D. Hales

Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles

Makabig kita ug espirituhanong makabarug sa kaugalingon kon mainampoon kitang magsunod sa atong mga pakigsaad.

Miasoy ang Manluluwas sa Iyang mga disipulo kabahin sa anak nga mibiya sa adunahang amahan, ug giusikan ang iyang kabilin. Wala nay kwarta, ang batan-on nanrabaho isip tiglawog sa baboy. Gutom na kaayo siya nga gusto niyang kaunon ang mga lawog sa hayop.

Layo sa panimalay, layo sa dapit nga iyang gusto, ug sa kabus niyang kahimtang, dunay mahangturong kahulugan nga nahitabo sa kinabuhi niini nga batan-on. Sa mga pulong sa Manluluwas, “sa nahiulian na siya sa panimuot.”¹ Nahinumdom kon si kinsa siya, nakamatngon unsay wala kaniya, ug nagtinguha sa mga panalangin sa balay sa iyang amahan.

Sa atong kinabuhi, panahon sa kangitngit, hagit, kasubo, o kasal-anan, bation nato ang Espiritu Santo nagpahinumdom nga kita tinuoray nga mga anak sa mapinanggaong Langitnong Amahan, nga nahigugma kanato, ug nagtinguha sa sagradong mga panalangin nga Siya lang ang makahatag. Niini nga panahon maningkamot kita nga maila ang kaugalingon ug makabalik sa kahayag sa gugma sa Manluluwas.

Kini nga mga panalangin alang gayud sa tanang anak sa Langitnong Amahan. Ang pagtinguha niini nga mga panalangin, ug sa kinabuhing malipayon, usa ka mahinungdanong bahin sa plano sa Langitnong Amahan kanato. Si propeta Alma nagtudlo, “Bisan kamo kutob ra sa pagtinguha sa pagtuo, tugoti kini nga tinguha nga molihok diha kaninyo.”²

Kon motubo ang atong espirituhanong tinguha, kita espirituhanong makabarug sa kaugalingon. Unsaon nato pagtabang sa uban, sa atong kaugalingon, ug sa atong pamilya nga molambo ang tinguha sa pagsunod sa Manluluwas ug sa Iyang ebanghelyo? Unsaon nato paglig-on sa atong tinguha sa paghinulsol, mahimong takus, ug makalahutay? Unsaon nato pagtabang sa atong kabatan-onan ug mga young adult nga moepekto kini nga tinguha hangtud makabig sila ug mahimong tinuod nga “[mga] santos pinaagi sa pag-ula ni Kristo”?³

Makabig kita ug espirituhanong makabarug sa kaugalingon kon mainampoon kitang magsunod sa atong mga pakigsaad—pinaagi sa takus nga pag-ambit sa sakrament, takus sa rekomend sa templo, ug pagsakripisyo aron moserbisyo sa uban.

Aron takus nga moambit sa sakrament, atong hinumduman nga nagbag-o kita sa pakigsaad nga atong gihimo atol sa pagbunyag. Aron ang kasinatian sa sakrament makalimpyo sa espirituhanong paagi kada semana, mangandam kita sa dili pa moadto sa sakrament miting. Mahimo kini nato pinaagi sa tuyo nga pagbiya sa inadlaw natong trabaho ug lingaw-lingaw ug pagsalikway sa kalibutanong hunahuna ug mga problema. Pinaagi niini, dunay luna ang Espiritu Santo sa atong hunahuna ug kasingkasing.

Dayon andam na kitang mamalandong sa Pag-ula. Labaw kay sa paghunahuna lang sa detalye sa pag-antus ug kamatayon sa Manluluwas, ang atong pamalandong magpaamgo kanato nga pinaagi sa sakripisyo sa Manluluwas, anaa nato ang paglaum, oportunidad, ug kalig-on sa paghimo og tinuod nga kausaban sa kinabuhi.

Samtang kita manganta sa himno sa sakrament, moapil sa pag-ampo sa sakrament, ug moambit sa timaan sa Iyang unod ug dugo, mainampoon kitang magtinguha og kapasayloan sa atong mga sala ug mga sayop. Gihunahuna nato ang mga saad nga atong gihimo ug gituman sa miaging semana ug mohimo og personal nga mga pasalig nga mosunod sa Manluluwas sa umaabut nga semana.

Mga ginikanan ug mga lider, makatabang kamo aron masinati sa kabatan-onan ang dili hitupngan nga mga panalangin sa sakrament pinaagi sa paghatag nila og oportunidad sa pagkat-on, paghisgot, ug pagdiskobre sa kahulugan sa Pag-ula diha sa ilang kinabuhi. Pasiksika sila sa mga kasulatan ug magtinudloay sa usag usa gikan sa ilang mga kasinatian.

Ang mga amahan, mga lider sa priesthood, ug kapangulohan sa korum adunay espesyal nga katungdanan sa pagtabang sa mga naghupot sa Aaronic Priesthood nga maandam gayud sa pagpahigayon sa ilang sagradong katungdanan sa sakrament. Ang pag-andam himoon sa tibuok semana pinaagi sa pagsunod sa mga sumbanan sa ebanghelyo. Kon ang mga batan-on takus ug may pagtahud nga mag-andam, manalangin, ug mopasa sa sakrament, tinuod nilang gisunod ang ehemplo sa Manluluwas sa Katapusang Panihapon⁴ ug mahimong sama Kaniya.

Mopamatuod ko nga sa sakrament mahatagan kita og oportunidad nga maila ang kaugalingon ug masinati ang “dakong kausaban” sa kasingkasing⁵—sa paghinumdom kinsa kita ug unsay ato gayung tinguha. Samtang magbag-o kita sa pakigsaad sa pagtuman sa mga sugo, atong maangkon ang pakig-uban sa Espiritu Santo aron makabalik kita sa Langitnong Amahan. Mao nga kita gisugo nga “[m]agkatigom kanunay sa pag-ambit [sa] pan ug [tubig]⁶ ug moambit sa sakrament para sa atong mga kalag.⁷

Dugang sa sakrament, ang atong mga tinguha nga makabalik sa Langitnong Amahan motubo kon takus kita og rekomend sa templo. Mahimo kitang takus pinaagi sa kanunayng pagsunod sa mga sugo. Kining kamasulundon magsugod gikan sa pagkabata ug magtubo pinaagi sa mga kasinatian diha sa Aaronic Priesthood ug sa Young Women atol sa katuigan sa pagpangandam. Unta, ang mga priest ug Laurel mohimo og mga tumong ug mangandam gayud sa kaugalingon nga ma-endowed ug ma-sealed sa templo.

Unsa ang mga sumbanan sa mga naghupot og rekomend? Ang Salmista nagpahinumdom kanato:

“Kinsa ang mosaka ngadto sa bungtod sa Ginoo? o kinsa ba ang motindog sa iyang dapit nga balaan?

“Siya nga malinis og mga kamot, ug may usa ka putli nga kasingkasing.”⁸

Ang katakus sa paghupot og rekomend sa templo maghatag nato og kusog sa pagtuman sa atong mga pakigsaad sa templo. Unsaon nato pag-angkon niana nga kalig-on? Naningkamot kita nga makabaton og pagpamatuod sa Langitnong Amahan, ni Jesukristo, sa Espiritu Santo, sa katinuod sa Pag-ula, ug sa katinuod ni Propeta Joseph Smith ug sa Pagpahiuli. Mopaluyo kita sa atong mga lider, moayo og tagad sa pamilya, mosaksi sa tinuod nga Simbahan sa Ginoo, motambong sa atong mga miting sa Simbahan, motuman sa mga pakigsaad, sa obligasyon sa pagkaginikanan, ug magkinabuhing mahiyason. Makaingon mo nga sama ra kana sa pagkamatinud-anon nga Santos sa Ulahing mga Adlaw! Sakto kamo. Ang sumbanan sa naghupot og rekomend sa templo dili kaayo taas nga dili nato makab-ot. Magmatinud-anon lamang sa pagsunod sa ebanghelyo ug sa mga propeta.

Unya, isip na-endowed na nga may rekomend sa templo, magpakabuhi kita sama ni Kristo. Naglakip kini sa kamasulundon, pagsakripisyo sa pagtuman sa mga sugo, paghigugmaay, pagkalimpyo sa hunahuna ug buhat, ug pagtabang nga matukod ang gingharian sa Dios. Pinaagi sa Pag-ula sa Manluluwas ug sa pagsunod sa mga sumbanan sa kamatinud-anon, madawat nato ang “gahum gikan sa kahitas-an”⁹ sa pagsagubang sa mga hagit sa kinabuhi. Mas gikinahanglan nato karon kining balaanong gahum. Kini gahum nga madawat lamang nato pinaagi sa mga ordinansa sa templo. Mopamatuod ko nga ang atong mga sakripisyo aron makadawat sa mga ordinansa sa templo tukma alang sa matag paningkamot.

Samtang magtubo ang atong tinguha sa pagkat-on ug pagsunod sa ebanghelyo, angay lang nga mag-inalagaray kita. Miingon ang Manluluwas kang Pedro, “Sa mahibalik na ikaw kanako, lig-ona ang imong igsoon.”¹⁰ Nakadayeg ko sa tinguha sa kabatan-onan karon sa pagserbisyo ug pagpanalangin sa uban—sa paghimo og kalainan niining kalibutan. Nangandoy usab sila sa kalipay sa ilang pagserbisyo.

Hinoon, lisud sa kabatan-onan ang pagsabut kon sa unsang paagi ang binuhatan karon moandam o mopugong kanila sa oportunidad sa pagserbisyo. Tanan kita may “dili malikayan nga katungdanan”¹¹ sa pagtabang sa kabatan-onan nga maandam alang sa tibuok kinabuhi nga pagserbisyo aron makabarug sa kaugalingon. Dugang sa espirituhanon nga pagbarug sa kaugalingon nga atong gihisgutan, may temporal nga pagbarug sa kaugalingon, nga naglakip sa dugang nga edukasyon o pagkat-on og bokasyonal o pantrabaho, ug paggasto sa unsay kinitaan. Sa paglikay sa utang ug sa pagtigum karon, maandam unya kita sa full-time nga pagserbisyo sa Simbahan. Ang tuyo sa temporal ug espirituhanon nga pagbarug sa kaugalingon mao ang paglig-on sa atong kaugalingon aron makatabang kita sa uban nga nanginahanglan.

Batan-on man kita o tigulang, ang gihimo nato karon modeterminar sa serbisyo nga atong mahimo ug matagamtam ugma. Sa giingon sa magbabalak, “Sa tanang subo nga mga pulong sa dila o sa ballpen, ang pinakasubo mao kini: ‘Unta ingon niana!’”¹² Magkinabuhi kita nga layo sa pagmahay sa unsay atong gihimo o wala gihimo!

Minahal nga kaigsoonan, ang batan-ong lalaki nga gihisgutan sa Manluluwas, ang nawala nga anak, mipauli gayud. Wala siya hikalimti sa iyang amahan; gihulat siya. Ug “sa didto pa [ang anak] sa halayo, nakita siya sa iyang amahan ug kini giabut og kalooy, ug midalagan, ug … gihagkan siya.”¹³ Agig pasalamat sa pag-uli sa anak, nagpakuha siyag kupo, singsing, ug nagsaulog nga nag-ihaw og nati nga tambok¹⁴—pahinumdom nga walay pugngan nga panalangin kon matinud-anon kitang molahutay balik sa atong Langitnong Amahan.

Uban sa gugma Niya ug sa Iyang Anak nga nia kanako, mohagit ko sa tanan nga sundon ang espirituhanon natong tinguha ug maila ang kaugalingon. Pangutan-on nato ang atong kaugalingon, “Asa ko dapit sa pagtuman sa akong mga pakigsaad?” Naa kita sa hustong dalan kon makaingon kita, “Takus ko nga moambit sa sakrament matag semana, takus ko sa paghupot og rekomend sa templo ug sa pag-adto sa templo, ug mosakripisyo ko aron moserbisyo ug mopanalangin sa uban.”

Akong ipaambit ang akong pagsaksi nga ang Dios nahigugma kanato “nga gihatag niya ang iyang bugtong Anak”¹⁵ sa pag-ula sa atong mga sala. Nakaila ug naghulat Siya kanato, bisan og layo kita Kaniya. Sa paghimo sa atong mga tinguha ug makaila sa kaugalingon, kita “liyokan sa kahangturan sa mga bukton sa iyang gugma”¹⁶ ug dawaton sa atong pagpauli. Ako mopamatuod niana sa balaang pangalan sa atong Manluluwas, si Jesukristo, amen.