Stowarzyszenie Pomocy w oczach proroków — wiara, rodzina, służba

Julie B. Beck

Niedawno odwołana generalna prezydent Stowarzyszenia Pomocy

Wiara, rodzina i służba — te trzy proste słowa odzwierciedlają wizję proroków dotyczącą sióstr w Kościele.

W ostatnich latach czułam, że powinnam często przemawiać o Stowarzyszeniu Pomocy, jego celach i cechach¹, znaczeniu jego historii², pracy i współdziałaniu z biskupami oraz kworum starszych³. Uważam, że powinnam skupić się teraz na wizji proroków dotyczącej Stowarzyszenia Pomocy⁴.

Prorocy Pana stale uczą wyższych kapłanów oraz starszych o ich celach i obowiązkach, i tak samo dzielą się oni swoją wizją z siostrami Stowarzyszenia Pomocy. Z ich słów wynika jasno, że Stowarzyszenie Pomocy istnieje po to, by budować wiarę i osobistą prawość, wzmacniać rodziny i domy oraz znajdować potrzebujących i pomagać im. Wiara, rodzina i służba — te trzy proste słowa odzwierciedlają wizję proroków dotyczącą sióstr w Kościele.

Od początku okresu Przywrócenia prorocy mówią o swojej wizji silnych, wiernych, zdeterminowanych kobiet, które rozumieją swą wartość i przeznaczenie jako wiecznych istot. Gdy Prorok Józef Smith założył Stowarzyszenie Pomocy, instruował jego pierwszą przywódczynię, by „przewodziła tej grupie kobiet dbających o biednych — kobiet troszczących się o ich potrzeby i uczestniczących w działaniach tej instytucji”⁵. Wyobrażał sobie, że ta organizacja jest „wyjątkową grupą, wolną od zła tego świata”⁶.

Brigham Young, drugi Prezydent Kościoła, pouczał swych doradców i Kworum Dwunastu Apostołów, by przekazywali biskupom, że mają „pozwolić siostrom organizować Żeńskie Stowarzyszenia Pomocy w poszczególnych okręgach”. Dodał: „Niektórzy mogą myśleć, że to mało istotna sprawa, ale tak nie jest”⁷.

Jakiś czas później Prezydent Joseph F. Smith powiedział, że w odróżnieniu od światowych organizacji, które są „męskie” lub „żeńskie”, Stowarzyszenie Pomocy jest „stworzone przez Boga, posiada upoważnienie od Boga, jest ustanowione przez Boga i inspirowane przez Boga”⁸. Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział siostrom, że „otrzymały moc i upoważnienie do dokonania wielu wspaniałych rzeczy”⁹. Mówił on: „Jesteście członkiniami najwspanialszej organizacji kobiecej na świecie, organizacji, która jest podstawową częścią królestwa Boga na ziemi i która jest tak zaplanowana i zarządzana, by pomagać jej wiernym członkiniom dostąpić życia wiecznego w królestwie naszego Ojca”¹⁰.

Szeroki zakres działania

Każdego roku setki tysięcy starszych i młodszych kobiet włącza się do stale rosnącego „grona sióstr”¹¹. Następnie, niezależnie od tego, gdzie dana siostra mieszka i w jakim służy powołaniu, zachowuje ona swoje członkostwo i przynależność do Stowarzyszenia Pomocy¹². Cele Stowarzyszenia Pomocy są tak istotne, że Rada Prezydenta Kościoła pragnie, by młode kobiety zaczynały przygotowania do przynależności do tej organizacji znacznie wcześniej, niż kiedy skończą osiemnaście lat¹³.

Stowarzyszenie Pomocy nie jest programem. Jest oficjalną organizacją stanowiącą część Kościoła Pana, która jest „ustanowiona przez Boga”, by uczyć, wzmacniać i inspirować siostry w ich celach związanych z wiarą, rodziną i służbą. Stowarzyszenie Pomocy to sposób życia kobiety Świętej w Dniach Ostatnich, którego wpływ sięga znacznie dalej niż niedzielne lekcje czy towarzyskie spotkania. Stowarzyszenie Pomocy wzoruje się na przykładzie naśladowczyń Pana Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów w Jego pierwotnym Kościele¹⁴. Uczy się nas, że „obowiązkiem kobiety jest starać się żyć zgodnie z zasadami cnoty, których uczy Stowarzyszenie Pomocy, a obowiązkiem mężczyzn jest budować w sobie charakter na wzór cech wpajanych przez kapłaństwo”¹⁵.

Gdy Prorok Józef Smith założył Stowarzyszenie Pomocy, instruował siostry, by „pomagały biednym” i „niosły zbawienie duszom”¹⁶. Powinność „zbawiania dusz” oznacza, że siostry były upoważnione do organizowania i uczestniczenia w działaniach zakrojonych na szeroką skalę. Pierwsza prezydent Stowarzyszenia Pomocy była wyświęcona do tego, by wykładać pisma święte. Stowarzyszenie Pomocy wciąż ma tę ważną powinność nauczania w Kościele Pana. Kwestie Pańskiego dzieła zbawienia zostały wyłożone owym siostrom, gdy Józef Smith oznajmił im, że organizacja Stowarzyszenia Pomocy przygotuje je do otrzymania „przywilejów, błogosławieństw i darów kapłaństwa”¹⁷. Nieść zbawienie duszom oznacza dzielić się ewangelią i uczestniczyć w pracy misjonarskiej. Oznacza uczęszczanie do świątyni i poznawanie historii swojej rodziny. Oznacza robienie wszystkiego, co w naszej mocy, by stać się duchowo i materialnie samowystarczalnymi.

Starszy John A. Widtsoe stwierdził, że Stowarzyszenie Pomocy daje „ulgę w ubóstwie, ulgę w chorobie; ulgę pośród wątpliwości i niewiedzy — ulgę od tego wszystkiego, co oddala kobietę od radości i rozwoju. Co za wspaniały dar!”¹⁸.

Prezydent Boyd K. Packer porównał Stowarzyszenie Pomocy do „muru obronnego”¹⁹. Obowiązek ochrony sióstr i ich rodzin dodaje znaczenia roli odwiedzin domowych. Jest potwierdzeniem naszej woli, by pamiętać o przymierzach zawartych z Panem. Jako „słudzy potrzebujących i cierpiących”, działamy w porozumieniu z biskupami, troszcząc się o materialne i duchowe potrzeby Świętych²⁰.

Prezydent Spencer W. Kimball powiedział: „Jest wiele sióstr, które noszą łachmany — duchowe łachmany. A mogłyby nosić zachwycające szaty, duchowe szaty. […] Waszym przywilejem jest odwiedzanie ich w domach i oferowanie im szat zamiast łachmanów”²¹. Prezydent Harold B. Lee podzielił się następującą wizją. Powiedział on: „Czy nie widzicie, dlaczego Pan nałożył obowiązek odwiedzin na barki Stowarzyszenia Pomocy? Ponieważ, poza samym Mistrzem, nikt w Kościele nie ma tyle miłości do ludzi i tak pełnego zrozumienia ich uczuć i przeżyć”²².

Prezydent Joseph F. Smith przestrzegał siostry i przywódczynie Stowarzyszenia Pomocy, mówiąc, że nie chciałby „widzieć, jak Stowarzyszenie Pomocy upodabnia się do kobiecych organizacji czy też łączy się z nimi i traci swą tożsamość”. Oczekiwał, że siostry „będą przewodzić światu, a […] szczególnie kobietom na świecie, we wszystkim, co jest godne pochwały, bliskie Bogu, co podnosi na duchu i oczyszcza dzieci ludzkie”²³. Jego rada podkreśla powinność spoczywającą na Stowarzyszeniu Pomocy, by nie zajmowało się żadnymi tradycjami, tematami, chwilowymi modami, trendami czy przysposobionymi praktykami, które nie odpowiadają naszym celom i wytycznym.

Przywódczynie, które działają zgodnie z objawieniem, mogą tak organizować każde spotkanie, nauczanie, zajęcie czy działanie, by szło w parze z celami Stowarzyszenia Pomocy. Poczucie przynależności do grupy, przyjaźń i jedność będą słodkim owocem wspólnej służby dla Pana w Jego dziele.

Wypełnianie wizji proroków

Prezydent Thomas S. Monson i jego doradcy zaświadczyli niedawno, „że Pan przywrócił pełnię ewangelii poprzez Proroka Józefa Smitha i że Stowarzyszenie Pomocy jest ważną częścią tego przywrócenia”. Rada Prezydenta Kościoła chce zachować „chwalebne dziedzictwo” Stowarzyszenia Pomocy, czego dowodem jest wydana niedawno i dystrybuowana na świecie książka Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society. Na stronach tej książki znajdziemy przykłady sióstr i braci, którzy jako partnerzy tworzyli rodziny i Kościół. Poznamy zasady dotyczące tego, kim jesteśmy, w co wierzymy i co powinniśmy ochraniać. Rada Prezydenta Kościoła zaleca, byśmy studiowały tę ważną książkę i „pozwoliły jej ponadczasowym prawdom i inspirującym przykładom przenikać do [naszego] życia”²⁴.

Wizja proroków spełni się, jeśli siostry lepiej zaznajomią się z celami Stowarzyszenia Pomocy. Prezydent Kimball powiedział, że „w tej organizacji tkwi siła do wzmacniania rodzin Syjonu i budowy Królestwa Boga, która nie została jeszcze w pełni wykorzystana. I nie będzie ona wykorzystana, dopóki siostry i kapłani nie zrozumieją potencjału Stowarzyszenia Pomocy”²⁵. Prorokował on, że „przyszły wzrost Kościoła w ostatnich dniach będzie w znacznej mierze spowodowany przystąpieniem do niego wielu dobrych kobiet tego świata — kobiet o głębokim poczuciu duchowości. Kiedy to nastąpi, kobiety Kościoła […] będą postrzegane jako różniące się — w dobrym znaczeniu tego słowa — od innych kobiet na świecie”²⁶.

Jestem wdzięczna prorokom za ich wizję Stowarzyszenia Pomocy. Ja sama, podobnie jak Prezydent Gordon B. Hinckley, „jestem [przekonana], że nie istnieje organizacja, która mogłaby się równać ze Stowarzyszeniem Pomocy tego Kościoła”²⁷. Musimy wprowadzić w życie tę wizję proroków, starając się wzmacniać wiarę, wspierać rodziny i pomagać innym.

Zakończę słowami Prezydenta Lorenza Snowa: „Przyszłość Stowarzyszenia [Pomocy] niesie wiele obietnic. W miarę wzrostu Kościoła wpływ Stowarzyszenia Pomocy będzie się rozszerzał i będzie przynosił nawet więcej dobrego, niż miało to miejsce w przeszłości”²⁸. Do sióstr, które pomagają wznosić królestwo Boga, powiedział on: „Tak jak uczestniczycie w tej pracy, tak samo będziecie uczestniczyły w triumfie tego dzieła i wyniesieniu, i chwale, które Pan da swoim wiernym dzieciom”²⁹. Ja również składam świadectwo o tej wizji, w imię Jezusa Chrystusa, amen.