Nganong Anaa ang Simbahan
Ni Elder D. Todd Christofferson
Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles
Angay nga mohunong kadali aron sa paghunahuna nganong si Kristo mipili sa paggamit sa usa ka simbahan, Iyang Simbahan, sa pagtuman sa Iyang buhat ug buhat sa Iyang Amahan.
Sa tibuok nakong kinabuhi, ang kinatibuk-ang mga komperensya sa Simbahan espirituhanong makapadasig nga higayon, ug ang Simbahan mismo mao ang dapit nga adtoon aron makaila sa Ginoo. Nakaamgo ko nga dunay mga tawo nga nagkonsiderar sa ilang kaugalingon nga relihiyuso o espirituhanon apan misalikway sa pag-apil sa simbahan o bisan sa panginahanglan alang niana nga institusyon. Ang relihiyusong buhat alang kanila pangpersonal lamang. Apan ang Simbahan gihimo Niya nga maoy sentro sa atong espiritwalidad—si Jesukristo. Angay nga hunahunaon nganong mipili Siya sa paggamit sa usa ka simbahan, Iyang Simbahan, Ang Simbahan ni Jesukirsto sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, aron sa pagpahigayon sa Iyang buhat ug sa Iyang Amahan sa “pagpahinabo sa pagka-imortal ug kinabuhi nga dayon sa tawo.”
Sugod kang Adan, ang ebanghelyo ni Jesukristo gisangyaw, ug ang mga importanting ordinansa sa kaluwasan, sama sa bunyag, gipahigayon pinaagi sa usa ka kapunongan sa priesthood nga gibase sa pamilya. Samtang ang mga katilingban nagkakomplikado kay sa pagdaghan lang sa mga pamilya, ang Dios mitawag usab og ubang mga propeta, mga sinugo, ug mga magtutudlo. Sa panahon ni Moises, makabasa kita og usa ka pormal nga estraktura lakip ang mga anciano, pari, ug mga maghuhukom. Sa kasaysayan diha sa Basahon ni Mormon, si Alma mitukod og simbahan nga dunay mga pari ug magtutudlo.
Dayon, sa tunga-tunga sa panahon, si Jesus miorganisar sa Iyang buhat sa ingon nga paagi nga ang ebanghelyo matukod og dungan sa daghang mga nasud ug sa nagkalain-laing katawhan. Kini nga Simbahan ni Jesukristo gitukod diha sa “mga apostoles ug mga propeta, nga niini si Jesukristo mao ang ulohang bato sa pamag-ang.” Kini naglakip sa dugang nga mga opisyales sama sa mga seventy, elder, bishop, priest, teacher, ug deacon. Sa samang paagi si Jesus mitukod sa Simbahan sa Kasadpang Bahin sa Kalibutan human sa Iyang Pagkabanhaw.
Human sa apostasiya ug pagkabungkag sa Simbahan nga Iyang giorganisar samtang dinhi sa yuta, ang Ginoo mitukod pag-usab sa Simbahan ni Jesukristo pinaagi ni Propeta Joseph Smith. Ang karaang katuyoan nagpabilin: nga, isangyaw ang maayong balita sa ebanghelyo ni Jesukristo ug ipahigayon ang mga ordinansa sa kaluwasan—sa laing pagkasulti, pagdala sa mga katawhan ngadto kang Kristo. Ug karon, pinaagi sa panabang niining gipahiuli nga Simbahan, ang saad sa katubsanan makab-ot ra bisan sa mga espiritu sa mga patay nga gamay ra ang nasayran o wala masayud sa grasya sa Manluluwas sa dihang buhi pa sila.
Sa unsa nga paagi nga ang Iyang Simbahan nakatuman sa mga katuyoan sa Ginoo? Importante nga masabtan nga ang labing mahinungdanong katuyoan sa Dios mao ang atong pag-uswag. Siya nagtinguha nga kita makaangkon og “grasya ug dugang pa nga grasya, hangtud nga [kita makadawat] sa kahingpitan” sa tanan Niya nga mahatag. Nagkinahanglan kana og labaw pa kay sa pagminaayo lang o mobati og pagkaespirituhanon. Nagkinahanglan kana og hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo, paghinulsol, pagbunyag sa tubig ug sa Espiritu, ug paglahutay inubanan sa hugot nga pagtuo hangtud sa katapusan. Dili kini hingpit nga makab-ot kon mag-inusara, mao nga usa ka dakong rason nga ang Ginoo adunay usa ka simbahan mao ang pagmugna og usa ka komunidad sa mga Santos nga mosuporta sa usag usa diha sa “higpit ug pig-ot nga dalan nga padulong sa kinabuhing dayon.”
“Ug ang [kang Kristo] nga mga gasa mao nga ang uban mahimong mga apostoles, ang uban mga propeta, ang uban mga ebanghelista, ang uban mga pastor ug mga magtutudlo;
“… Alang sa buhat sa pag-alagad, alang sa paglig-on sa lawas ni Kristo:
“Hangtud makakab-ot kitang tanan sa pagkahiniusa sa pagtoo ug sa kahibalo mahitungod sa Anak sa Dios, ug makakab-ot sa kahamtong sa pagkatawo, sa sukod sa gidak-on sa kahupnganan ni Kristo.”
Si Jesukristo “ang tigpasiugda ug ang tighingpit sa [atong] hugot nga pagtuo.” Ang paghiusa sa atong kaugalingon ngadto sa lawas ni Kristo—ang Simbahan—usa ka importante nga bahin sa pagdala sa Iyang pangalan ngari kanato. Kita gisultihan nga ang karaan nga Simbahan “nagtigum kanunay, sa pagpuasa ug sa pag-ampo, ug sa pagpakigsulti sa usag usa mahitungod sa kaayohan sa ilang mga kalag” “ug pagpamati sa pulong sa Ginoo.” Mao kana sa Simbahan karon. Apil sa tinuohan, nagtudlo kami ug naglig-on sa usag usa ug naningkamot nga hingpit nga mahimong disipulo, “sa sukod sa gidak-on sa kahupnganan ni Kristo.” Naningkamot kita sa pagtabang sa usag usa nga makangkon og “kahibalo sa Anak sa Dios,” hangtud nianang adlawa “matag usa kanila dili na magatudlo pa sa iyang isigkatagilungsod, … sa pag-ingon, Ilha ang Ginoo: kay ang tanan makaila na man unya kanako, sukad sa labing gamay kanila hangtud sa labing dako.”
Sa Simbahan dili lang kita magkat-on sa balaang doktrina; atong gisinati ang paggamit niini. Isip lawas ni Kristo, ang mga miyembro sa Simbahan nangalagad sa usag usa diha sa reyalidad sa adlaw-adlaw nga kinabuhi. Kitang tanan dili hingpit; kita mahimong makasala ug masakitan. Kasagaran atong sulayan ang usag usa pinaagi sa atong personal nga mga kinaiya. Diha sa lawas ni Kristo, kinahanglang molabaw pa kita sa pagkat-on lang sa mga konsepto ug dungganong mga pulong ug tinud-anay nga mosinati samtang kita nagkat-on nga “magpuyo nga maghiusa sa gugma.”
Kini nga relihiyon dili lamang mahitungod sa kaugalingon; hinoon, kitang tanan gitawag sa pagserbisyo. Kita ang mga mata, mga kamot, ulohan, tiil, ug ubang mga bahin sa lawas ni Kristo, ug bisan “ang mga bahin … nga ginaisip nato nga mahuyang, mao ang labing kinahanglanon.” Nagkinahanglan kita niini nga mga calling, ug nagkinahanglan kita nga moserbisyo.
Usa sa mga tawo sa akong ward nagdako dili lang nga walay suporta sa ginikanan apan uban sa pagsupak sa ginikanan sa iyang kalihokan sa Simbahan. Siya mihimo niini nga obserbasyon diha sa usa ka miting sa sakrament: “Ang akong amahan dili makasabut nganong ang tawo moadto sa simbahan imbis nga mag-skiing, apan ganahan gyud kong moadto sa simbahan. Sa Simbahan, anaa kita sa samang panaw, ug gidasig ako niana nga panaw sa lig-ong kabatan-onan, putli nga mga bata, ug sa akong nakita ug nakat-unan gikan sa ubang mga hamtong. Nalig-on ko sa pagpakig-uban ug naghinam-hinam sa hingpit nga kalipay sa pagsunod sa ebanghelyo.”
Sa pagkakaron, ang mga ward ug branch sa Simbahan naghalad og sinemana nga panagpundok sa pagpahulay ug pagbag-o, usa ka panahon ug dapit nga ihiklin ang kalibutanon—ang adlaw nga Igpapahulay. Kini ang adlaw nga “ikaw magakalipay sa imong kaugalingon diha sa Ginoo,” aron masinati ang espirituhanong pagkaayo nga moabut pinaagi sa sakrament, ug sa pagdawat sa nabag-o nga saad nga ang Iyang Espiritu magauban kanato.
Usa sa labing dakong panalangin sa pagkahimong bahin sa lawas ni Kristo, bisan kon daw dili kini panalangin niana nga higayon, mao ang pagabadlungon tungod sa sala ug kasaypanan. Kita malagmit nga morason ug mangatarungan sa atong mga sayop, ug usahay wala lang gyud kita masayud kon asa kita angay nga molambo o unsaon pagbuhat niini. Kon wala kadtong mopanton kanato “sa tukma nga panahon uban ang tuman nga kahigpit, kon gidasig sa Espiritu Santo,” tingali magkulang kita sa kaisug sa pag-usab ug mas hingpit nga mosunod sa Agalon. Ang paghinulsol tinagsa nga buhat, apan ang pakigdait nianang usahay sakit nga dalan anaa sa Simbahan.
Niini nga diskusyon sa Simbahan isip lawas ni Kristo, kinahanglan natong timan-an ang duha ka butang. Usa, wala kita maningkamot aron makabig ngadto sa simbahan apan ngadto kang Kristo ug sa Iyang ebanghelyo, pagkakabig nga giabagan sa Simbahan. Labing maayo kining napahayag sa Basahon ni Mormon dihang miingon kini nga ang mga katawhan “nakabig ngadto sa Ginoo, ug nagkahiusa ngadto sa simbahan ni Kristo.” Duha, kinahanglan natong hinumduman nga sa sinugdanan, ang Simbahan mao ang pamilya, ug bisan gani karon isip managlahi nga mga institusyon, ang pamilya ug ang Simbahan nagserbisyo ug naglig-on sa usag usa. Ang usa dili mopuli sa usa, ug siguradong ang Simbahan, sa kinamaayohan niini, dili makapuli sa mga ginikanan. Ang punto sa pagtudlo sa ebanghelyo ug sa mga ordinansa sa priesthood nga gipahigayon sa Simbahan mao nga ang mga pamilya mahimong takus sa kinabuhing dayon.
Adunay ikaduhang dako nga rason nganong ang Manluluwas naglihok pinaagi sa usa ka simbahan, Iyang Simbahan, ug kana aron makab-ot ang gikinihanglang mga butang nga dili mabuhat sa mga indibidwal o gagmay nga mga grupo. Usa ka klaro nga ehemplo mao ang pag-atubang sa kakabus. Tinuod nga isip mga indibidwal ug pamilya kita nagtan-aw sa pisikal nga panginahanglan sa uban, “naghatag sa usag usa sa temporal ug espirituhanon sumala sa ilang panginahanglan ug mga tinguha.” Apan mag-uban diha sa Simbahan, ang abilidad sa pag-atiman sa mga kabus ug timawa gipilo-pilo aron matubag ang mas lapad nga panginahanglan ug ang gilauman nga self-reliance mahimong reyalidad sa daghan kaayo. Dugang pa, ang Simbahan, ang mga Relief Society niini, ug ang mga korum sa priesthood adunay kapasidad sa paghatag og kahupayan sa daghang mga tawo sa daghang mga dapit nga naapektohan sa natural nga mga katalagman, gubat, ug pagpanggukod.
Kon wala ang kapabilidad sa Iyang Simbahan, ang sugo sa Manluluwas sa pagdala sa ebanghelyo sa tibuok kalibutan dili matuman. Wala unyay apostolikanhong mga yawe, estraktura, teknolohiya, kapanguhaan, pinansyal nga kapasidad, ug debosyon ug sakripisyo sa liboan ka libo ka mga misyonaryo. Hinumdumi, “kini nga Ebanghelyo sa Gingharian [kinahanglan] isangyaw diha sa tibuok nga kalibutan, alang sa usa ka saksi ngadto sa tanan nga mga nasud, ug unya ang katapusan moabut.”
Ang Simbahan makatukod ug makapadagan og mga templo, mga balay sa Ginoo, diin ang importante kaayo nga mga ordinansa ug mga pakigsaad mahimong ipahigayon. Si Joseph Smith mipahayag nga ang katuyoan sa Dios sa pagpundok sa Iyang mga katawhan sa bisan unsa nga panahon mao ang “pagtukod ngadto sa Ginoo og usa ka balay diin Siya [mahimong] mopadayag ngadto sa Iyang katawhan sa mga ordinansa sa Iyang balay ug himaya sa Iyang gingharian, ug sa pagtudlo sa katawhan sa paagi sa kaluwasan; kay adunay piho nga mga ordinansa ug mga baruganan nga kon kini itudlo ug lihokon, gikinahanglan nga buhaton sa usa ka dapit o balay nga gitukod alang niana nga katuyoan.”
Kon ang tawo nagtuo nga ang tanang dalan mopadulong sa langit, o nga walay gikinahanglang buhaton alang sa kaluwasan,dili niya makita ang panginahanglan sa pagsangyaw sa ebanghelyo o sa mga ordinansa ug mga pakigsaad sa pagtubos sa mga buhi o patay. Apan wala lang kita mamulong kabahin sa pagka-imortal apan usab sa kinabuhi nga dayon, ug mahinungdanon alang niana ang dalan sa ebanghelyo ug mga pakigsaad sa ebanghelyo. Ug ang Manluluwas nagkinahanglan og usa ka simbahan aron anaa kana nga magamit sa tanang anak sa Dios—sa mga buhi ug ang mga patay.
Ang katapusang rason nga akong hisgutan nga gitukod sa Ginoo ang Iyang Simbahan mao ang labing talagsaon—ang Simbahan mao ang gingharian sa Dios dinhi sa yuta.
Samtang ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw gitukod sa mga 1830, ang Ginoo miingon ngadto ni Propeta Joseph Smith, “Ipataas ang inyong mga kasingkasing ug pagmaya, kay nganha kaninyo ang gingharian, o sa laing pagkasulti, ang mga yawe sa simbahan gikahatag na.” Sa awtoridad niini nga mga yawe, ang mga opisyales sa priesthood sa Simbahan nagpreserbar sa kaputli sa doktrina ug integridad sa Iyang makaluwas nga mga ordinansa. Sila nagtabang niadtong gusto nga makadawat niini, hukman ang kwalipikasyon ug katakus niadtong mo-apply, ug dayon ipahigayon kini.
Uban sa mga yawe sa gingharian, ang mga sulugoon sa Ginoo makaila sa kamatuoran ug sa bakak ug sa makausa pa kusganong mamahayag, “Sa ingon miingon ang Ginoo.” Makaguol lang, ang uban maglagot sa Simbahan tungod kay sila ang gustong motino sa ilang kaugalingong kamatuoran, apan sa pagkatinuod hilabihan ang panalangin nga makadawat og “kahibalo sa mga butang ingon nga sila [tinud-anay nga] mao karon, ug ingon nga sila mao sa kaniadto, ug ingon nga sila mao sa umaabut” kutob sa ipadayag sa Ginoo. Ang Simbahan nagbantay ug nagmatala sa mga pagpdayag sa Dios—ang sumbanan sa kasulatan.
Sa dihang gihubad ni Daniel ang damgo ni Haring Nabucodonosor, nagpahibalo sa hari sa “manghitabo sa ulahing mga adlaw,” siya mideklarar nga “ang Dios sa langit magatukod og usa ka gingharian nga dili gayud malumpag, ni ang gahum niana mahibilin sa lain nga katawohan; apan kini magadugmok ug magaut-ut niining tanan nga mga gingharian, ug kini molungtad sa walay katapusan.” Ang Simbahan mao ang gipanagna nga gingharian sa ulahing mga adlaw nga wala gilalang og tawo apan gitukod sa Dios sa langit ug mikaylap sama sa bato nga “gisapsap nga walay kamot gikan sa bukid” nga mopuno sa yuta.
Ang padulngan niini mao ang pag-establisar sa Zion agig pagpangandam sa pagbalik ug pagdumala ni Jesukristo sa milenyum. Sa dili pa kana nga adlaw, dili kini gingharian sa politikanhong pagsabut—sama sa gisulti sa Manluluwas, “Ang akong pagkahari dili iya niining kalibutana.” Hinoon, kini ang tinubdan sa Iyang awtoridad dinhi sa yuta, ang tigdumala sa Iyang balaan nga mga pakigsaad, ang tigbantay sa Iyang mga templo, ang tigpanalipod ug tigpahayag sa Iyang kamatuoran, ang dapit sa pagpundok sa nagkatibulaag nga Israel, ug “usa ka panalipod, ug … usa ka dangpanan gikan sa unos, ug gikan sa kaligutgut sa diha nga kini ibu-nga walay pagkuto diha sa tibuok yuta.”
Akong tapuson uban sa pangamuyo ug pag-ampo sa Propeta:
“Pagtawag diha sa Ginoo, nga ang iyang gingharian masangyaw diha sa yuta, nga ang mga lumulupyo diha niini unta modawat niini, ug moandam alang sa mga adlaw nga moabut, diin ang Anak sa Tawo manaog gikan sa langit, magsaput diha sa kahayag sa iyang himaya, aron sa pag-ipon sa gingharian sa Dios nga gipahimutang diha sa ibabaw sa yuta.
“Busa, unta ang gingharian sa Dios mokaylap nga ang gingharian sa langit moabut, nga ikaw, O Dios, mahimo nga himayaon diha sa langit ingon usab dinhi sa yuta, nga ang inyong mga kaaway mahimo nga mabuntog; kay imo ang dungog, gahum ug himaya, hangtud sa kahangturan.”
Pinaagi sa pangalan ni Jesukristo, amen.