Świętość ozdobą kobiety
Nasz Ojciec w Niebie przygotował dla nas wszystko, co musimy uczynić, aby stać się tak samo święte, jak On.
Przygotowując się do tego spotkania, z radością w sercu pomyślałam o wielu wiernych siostrach, które spotkałam podczas moich podróży. Myślę, że najlepiej opisał je król Dawid w swoim psalmie dziękczynienia: „Przynieście Panu chwałę imienia jego, Przynieście ofiarę i wejdźcie przed oblicze jego! Oddajcie pokłon Panu w świętej ozdobie!”.
Dostrzegam piękno świętości w siostrach, których serca są skupione na czynieniu wszelkiego dobra, i które pragną upodobnić się do Zbawiciela. Poświęcają całą swoją duszę, serce, moc, umysł i siłę Panu poprzez to, jak żyją każdego dnia. Świętość przejawia się w staraniach i walce, by przestrzegać przykazań i szanować przymierza, które zawarłyśmy z Bogiem. Świętość przejawia się w wyborach, które pomagają nam zatrzymać Ducha Świętego jako naszego przewodnika. Świętość przejawia się w porzucaniu naturalnych skłonności i stawaniu się świętym poprzez Zadośćuczynienie Chrystusa Pana. „Każda chwila [naszego] życia musi być w świętości dla Pana”.
Bóg nieba przykazał dzieciom Izraela: „Albowiem Ja, Pan, jestem Bogiem waszym! Uświęcajcie się i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty! Nie zanieczyszczajcie siebie samych”.
Starszy D. Todd Christofferson nauczał: „Nasz Ojciec Niebieski jest Bogiem o wysokich oczekiwaniach. […] Proponuje On nam, że uczyni nas świętymi, żebyśmy mogli ‘wytrzymać [chwałę celestialną]’ (NiP 88:22) i ‘przebywać w Jego obecności’ (Mojżesz 6:57)”. W książce Lectures on Faith wyjaśniono: „Aby cieszyć się swoją chwałą, każda istota musi wpierw udoskonalić się i uświęcić”. Nasz Ojciec w Niebie nas zna. On nas kocha i przygotował dla nas wszystko, co musimy uczynić, aby stać się tak samo święte, jak On.
Jesteśmy córkami Ojca Niebieskiego i każda z nas ma boskie dziedzictwo świętości. Nasz Ojciec w Niebie oświadczył: „Otom jest Bóg; moje imię to Święty Człowiek”. W życiu przedziemskim kochałyśmy i wielbiłyśmy naszego Ojca. Pragnęłyśmy być takie, jak On. Z powodu doskonałej ojcowskiej miłości, poświęcił On Swego Ukochanego Syna, Jezusa Chrystusa, aby był naszym Zbawicielem i Odkupicielem. On jest Synem Świętego Człowieka. Jego imię to „Święty”, „Święty Bóg Izraela”.
Nasza nadzieja na uświęcenie jest skupiona na Chrystusie — Jego miłosierdziu i łasce. Mając wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, możemy stać się czyste, bez skazy, jeśli ciągle wyrzekamy się bezbożności i szczerze pokutujemy. Zostajemy ochrzczone przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów. Nasze dusze zostają uświęcone, kiedy z otwartym sercem przyjmujemy Ducha Świętego. Co tydzień bierzemy udział w obrzędzie sakramentu. W duchu pokuty, szczerze pragnąc prawości, zawieramy przymierze, że pragniemy wziąć na siebie imię Chrystusa, pamiętać o Nim i przestrzegać Jego przykazań, abyśmy zawsze mogły mieć ze sobą Jego Ducha. Z czasem, kiedy nieustannie staramy się żyć w jedności z Ojcem, Synem i Duchem Świętym, stajemy się uczestniczkami Ich boskiej natury.
Świętość przejawia się w dotrzymywaniu naszych przymierzy
Dostrzegamy ogrom prób, pokus i trudności, które mogą odciągać nas od tego, co jest cnotliwe i godne pochwały w oczach Boga. Jednakże nasze doczesne doświadczenia stanowią dla nas okazję do wybrania świętości. Poświęcenie, jakiego dokonujemy, aby dotrzymać przymierzy, uświęca nas i prowadzi do świętości.
Ujrzałam świętość w twarzy Evangeline, 13-latki z Ghany. Jednym ze sposobów, w jaki dotrzymuje ona przymierzy, jest rozwijanie swojego powołania jako prezydent klasy Pszczółek. Z pokorą wyjaśniła, że odwiedza swoje przyjaciółki, mniej aktywne młode kobiety, aby poprosić ich rodziców, by pozwolili swoim córkom przyjść do kościoła. Rodzice często mówią jej, że uczęszczanie do kościoła koliduje z wypełnieniem przez ich dzieci obowiązków domowych. Dlatego Evangeline pomaga w wypełnieniu tych obowiązków, aby dzięki jej wysiłkom koleżanki mogły przyjść do kościoła.
Jeśli dotrzymamy związanych z nimi przymierzy, święte obrzędy kapłańskie zmienią, uświęcą i przygotują nas na przebywanie w obecności Pana. Dźwigamy jedne drugich brzemiona i wzmacniamy się nawzajem. Zachowujemy stan odpuszczenia grzechów, kiedy udzielamy doczesnej i duchowej pomocy biednym, głodnym, nagim i chorym. Zachowujemy siebie niesplamionymi przez świat, kiedy święcimy dzień sabatu i przyjmujemy sakrament w tym świętym dniu Pana.
Błogosławimy nasze rodziny i czynimy nasze domy miejscami świętymi. Panujemy nad naszymi uczuciami, aby być napełnione czystą i trwałą miłością. Zwracamy się do innych z uprzejmością, współczuciem i dajemy świadectwo o Bogu. Stajemy się ludem Syjonu — ludem jednego serca i umysłu, czystym ludem, który żyje ze sobą w jedności i prawości. „Syjon musi wzrosnąć w piękno i świętość”.
Siostry, przyjdźcie do świątyni. Jeśli mamy być świętym ludem przygotowanym, aby powitać Zbawiciela podczas Jego Drugiego Przyjścia, musimy powstać i odziać się w swoje piękne szaty. Z mocą i szacunkiem do Boga porzucamy ścieżki świata i dotrzymujemy naszych przymierzy, aby „[okrywała nas] czystość i płaszcz sprawiedliwości”.
Świętość przejawia się w przyjęciu Ducha Świętego jako naszego przewodnika
Świętość jest darem Ducha. Przyjmujemy ten dar, kiedy wybieramy czynienie tego, co pomaga nam w większym zakresie doświadczyć uświęcającej mocy Ducha Świętego w naszym życiu.
Kiedy Marta przyjęła Jezusa Chrystusa do swojego domu, odczuła ogromne pragnienie służenia Panu najlepiej, jak tylko potrafiła. Jej siostra, Maria, „usiadłszy u nóg Pana”, postanowiła słuchać Jego słowa. Kiedy Marta poczuła się obarczona samotnym usługiwaniem, narzekała: „Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja pozostawiła mnie samą, abym pełniła posługi?”.
Uwielbiam słowa tego najbardziej delikatnego upomnienia, jakie tylko potrafię sobie wyobrazić. Z doskonałą miłością i nieskończonym współczuciem Zbawiciel ją pouczył:
„Marto, Marto, troszczysz się i kłopoczesz o wiele rzeczy;
niewiele zaś potrzeba, bo tylko jednego; Maria bowiem dobrą cząstkę wybrała, która nie będzie jej odjęta”.
Siostry, aby być święte, musimy usiąść u stóp Świętego Boga Izraela i poświęcić Mu czas. Czy odkładamy na bok nasz telefon, niekończącą się listę rzeczy do zrobienia oraz zmartwienia świata? Modlitwa, studiowanie pism świętych i słuchanie słowa Bożego przynosi naszym duszom Jego oczyszczającą i uzdrawiającą miłość. Znajdźmy czas, aby się uświęcić — by zostać napełnione Jego świętym i uświęcającym Duchem. Posiadając Ducha Świętego jako naszego przewodnika, możemy przygotować się na otrzymanie Zbawiciela w całej Jego świętości.
Świętość przejawia się w staniu się świętym poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa
Zgodnie z natchnionymi słowami króla Beniamina, ci, którzy stają się świętymi poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, są ulegli, łagodni, pokorni, cierpliwi i pełni miłości, tak jak Zbawiciel. On prorokował, że Jezus Chrystus, „Pan Bóg wszechmogący, który króluje, który był i jest od wieczności po wieczność, zstąpi z niebios między ludzi, przyjmie na siebie śmiertelne ciało”. Pan przyszedł, aby błogosławić chorych, niemych, głuchych i ślepych oraz wskrzeszać tych, którzy odeszli z tego życia. Pomimo to cierpiał „[ponad] wytrzymałość ludzką, gdyż żaden człowiek nie byłby w stanie tego przeżyć”. I choć jest On tym, przez którego jedynie przychodzi zbawienie, był On wyszydzany, poddany chłoście i ukrzyżowany. Jednakże Syn Boży powstał z grobu, abyśmy wszyscy mogli przezwyciężyć śmierć. On jest tym, który sprawiedliwie osądzi świat. On jest tym, który zbawi nas wszystkich. On jest Świętym Bogiem Izraela. Jezus Chrystus uosabia piękno świętości.
Lud króla Beniamina posiadał tak wielką pokorę i cześć wobec łaski i chwały naszego Boga, że kiedy usłyszał słowa swojego króla, upadł na ziemię. Oni dostrzegli swój cielesny stan. Czy dostrzegamy naszą całkowitą zależność od łaski i miłosierdzia Chrystusa, naszego Pana? Czy rozumiemy, że każdy dobry dar, czy to doczesny, czy duchowy, pochodzi od Chrystusa? Czy pamiętamy, że zgodnie z wiecznym planem Ojca, pokój w tym życiu i chwały wieczności mogą do nas należeć jedynie dzięki i poprzez Jego świętego Syna?
Przyłączmy się do ludu króla Beniamina, który zawołał jednym głosem: „Zlituj się nad nami, Panie, abyśmy mogli otrzymać przebaczenie naszych grzechów i aby nasze serca mogły stać się czyste przez zadośćuczynienie krwią Chrystusa, albowiem wierzymy w Jezusa Chrystusa, Syna Boga, który stworzył niebo, ziemię i wszystko, co w nich jest”.
Świadczę, że kiedy przyjdziemy do Świętego Boga Izraela, otrzymamy Jego Ducha, który napełni nas radością i dzięki któremu otrzymamy odpuszczenie naszych grzechów i spokój sumienia.
Ojciec Niebieski dał każdej z nas możliwość stania się świętą. Obyśmy robiły wszystko, by dotrzymać przymierzy i przyjąć Ducha Świętego za przewodnika. Pokładając wiarę w Jezusa Chrystusa, stajemy się świętymi poprzez Jego Zadośćuczynienie, możemy otrzymać nieśmiertelność i życie wieczne i oddać naszemu Bogu Ojcu chwałę, która należy się Jego imieniu. Oby nasze życie stało się świętą ofiarą, kiedy krocząc w świętości, staniemy przed Panem. W święte imię Jezusa Chrystusa, amen.