Waar zal dit toe leiden?
We maken betere keuzes en nemen betere beslissingen als we naar andere mogelijkheden op zoek gaan en ons afvragen waar die toe zullen leiden.
Het herstelde evangelie van Jezus Christus moedigt ons aan om de toekomst voor ogen te houden. Het legt het doel van het aardse leven en het bestaan van een hiernamaals uit. Het leert ons grootse dingen over de toekomst, zodat we weten hoe we ons moeten gedragen.
We kennen allemaal wel mensen die juist alleen aan het heden denken: koop nu, geniet nu, en denk niet aan de toekomst.
We zullen nu en in de toekomst gelukkiger zijn als we de toekomst altijd voor ogen houden. Als we beslissingen nemen, moeten we ons altijd afvragen: waar zal dit toe leiden?
I.
Soms moeten we kiezen tussen iets of niets doen. Jaren geleden hoorde ik op een ringconferentie in de Verenigde Staten een voorbeeld van dit soort keuzes.
Het gebeurde op een prachtige universitaire campus. Een groep jonge studenten zat op het gras. De spreker die dit verhaal vertelde, zei later dat hun aandacht werd getrokken door een eekhoorn met een dikke pluimstaart die aan de voet van een prachtige loofboom rondhuppelde. Soms sprong hij rond op de grond, dan weer rende hij langs de stam op en neer. Waarom zou zoiets gewoons de aandacht van een groep studenten trekken?
Vlakbij lag een Ierse setter in het gras. De studenten hielden hem in de gaten, en hij hield de eekhoorn in de gaten. Telkens als de eekhoorn aan de andere kant van de boomstam was, sloop de hond stilletjes een paar centimeter dichterbij, en ging hij weer schijnbaar onverschillig in het gras liggen. Dat boeide de studenten zo. Ze keken roerloos en onafgebroken toe tot het onvermijdelijke zou gebeuren.
Eindelijk was de hond dichtbij genoeg. Met één sprong had hij de eekhoorn in zijn bek. De studenten hapten geschrokken naar adem, en als één man stortten ze zich op de hond om het diertje te bevrijden, maar het was te laat. De eekhoorn was dood.
Elke student in die groep had de eekhoorn kunnen waarschuwen door te zwaaien of te roepen, maar niemand deed iets. Ze zaten gewoon te kijken terwijl het onvermijdelijke steeds dichterbij kwam. Niemand vroeg zich af: waar zal dit toe leiden? Toen het onvermijdelijke gebeurd was, snelden ze allemaal toe om het te voorkomen, maar toen was het al te laat. Tranen en spijt waren het enige wat ze nog konden bieden.
Dit waargebeurde verhaal is een soort gelijkenis. We kunnen het toepassen op onszelf, op anderen en op situaties die wij meemaken. Als we een gevaar op iemand of iets dierbaars zien afsluipen, hebben we de keuze: iets zeggen of doen, of zwijgen. We doen er goed aan om ons af te vragen: waar zal dit toe leiden? Als er onmiddellijk ernstig gevaar dreigt, kunnen we het ons niet veroorloven om niets te doen. We moeten waarschuwen of voorkomen wanneer daar nog tijd voor is.
De beslissingen waar ik het tot nu toe over had, gingen over de keuze tussen iets of niets doen. Het komt vaker voor dat we tussen twee handelingen moeten kiezen. Soms moeten we kiezen tussen goed en kwaad, maar vaker moeten we tussen twee goede keuzes beslissen. Ook dan doen we er goed aan om ons af te vragen waartoe het zal leiden. We kiezen vaak tussen twee goede dingen, en meestal heeft dat met onze tijdsbesteding te maken. Het is niet slecht om videospelletjes te spelen, berichtjes te sturen, tv te kijken of iemand te bellen. Maar daar zijn altijd ‘kosten’ aan verbonden. Dat houdt in dat we door tijd te besteden aan het ene de kans mislopen om iets anders te doen. U begrijpt dat we goed moeten afwegen wat we verliezen door tijd te besteden aan een activiteit, zelfs al is die op zich niet slecht.
Een tijd geleden gaf ik een toespraak met de titel ‘Goed, beter, best’. Ik zei toen ‘dat alleen het feit dat iets goed is, niet voldoende reden is om het te doen. Het aantal goede dingen dat wij kunnen doen, is veel groter dan de tijd die we hebben om ze te doen. Sommige dingen zijn beter dan goed, en dát zijn de dingen die we voorrang moeten geven. […] We moeten sommige goede dingen laten lopen om andere te kiezen die beter of het beste zijn.’
Denk aan de lange termijn. Welke gevolgen hebben de beslissingen die we nu nemen op onze toekomst? Denk aan het belang van een opleiding, evangeliestudie, het hernieuwen van onze verbonden door aan het avondmaal deel te nemen, en tempelbezoek.
II.
‘Waar zal dit toe leiden’ is ook belangrijk als we bepalen welk etiket we op onszelf plakken of hoe we onszelf zien. Bovenal is ieder van ons een kind van God met het eeuwige leven als potentiële bestemming. Elk ander etiket, zoals ons beroep, ras, onze lichamelijke eigenschappen of prestaties, is tijdelijk of onbelangrijk in het licht van de eeuwigheid. Kies voor uzelf geen etiket dat u belemmert in het doel dat u wilt bereiken.
Mijn broeders, en mijn zusters die horen of lezen wat ik nu zeg, ik hoop dat u weet waarom uw leiders u de leringen en raad geven die we geven. Wij houden van u, en onze hemelse Vader en zijn Zoon, Jezus Christus, houden van u. Hun plan voor ons is het ‘grote plan van geluk’ (Alma 42:8). Dat plan, en hun geboden, verordeningen en verbonden wijzen ons de weg naar ultiem geluk en vreugde in dit leven en in het hiernamaals. Als dienstknechten van de Vader en de Zoon verkondigen wij leringen en raad zoals Zij ons die door de Heilige Geest ingeven. Ons enige verlangen is de waarheid verkondigen, en u aanmoedigen om het pad te volgen dat Zij hebben uitgestippeld en dat leidt naar het eeuwige leven, ‘de grootste van alle gaven van God’ (Leer en Verbonden 14:7).
III.
Nog een voorbeeld van de invloed die de keuzes van nu op de toekomst hebben. Het gaat over de keuze om nu offers te brengen om in de toekomst een belangrijk doel te bereiken.
Tijdens een ringconferentie in Cali (Colombia) vertelde een zuster mij dat zij en haar verloofde graag in de tempel wilden trouwen. Maar de dichtstbijzijnde tempel lag toen zo ver weg, in Peru. Ze hadden lang voor de busreis gespaard. Eindelijk stapten ze op de bus naar Bogota, maar toen ze daar aankwamen, hoorden ze dat de buskaartjes naar Lima (Peru) waren uitverkocht. Ze konden terug naar huis gaan zonder te trouwen, of buiten de tempel trouwen. Gelukkig was er nog een andere mogelijkheid. Ze konden met de bus mee naar Lima, als ze bereid waren om de vijf dagen en vijf nachten op de vloer door te brengen. Ze kozen ervoor om dat te doen. Zij zei dat het moeilijk was, hoewel sommige passagiers hun af en toe hun zitje aanboden, zodat zij languit op de vloer konden liggen.
Wat ik bijzonder vond aan de toespraak van deze zuster, was haar dankbaarheid omdat zij en haar man op die manier naar de tempel konden gaan, omdat het hun beeld van het evangelie en van het tempelhuwelijk had veranderd. De Heer had hen beloond met de groei die uit offers voortvloeit. Ze merkte ook op dat hun vijfdaagse reis naar de tempel hen geestelijk veel meer had opgebouwd dan een reeks tempelbezoekjes waar geen offers voor nodig zijn.
Sinds ik dat getuigenis jaren geleden hoorde, heb ik me afgevraagd hoe anders het leven van dat jonge stel zou zijn verlopen als ze een andere beslissing hadden genomen. Als ze niet het nodige offer hadden gebracht om in de tempel te trouwen.
Broeders, gedurende ons leven maken we talloze keuzes, grote en kleine. Wanneer we terugkijken, zien we welke grote gevolgen sommige van die keuzes hebben gehad. We maken betere keuzes en nemen betere beslissingen als we naar andere mogelijkheden op zoek gaan en ons afvragen waar die toe zullen leiden. Als we dat doen, volgen we de raad van president Russell M. Nelson om te beginnen met het eindpunt in gedachten. Voor ons ligt het eindpunt altijd op het verbondspad dat door de tempel naar het eeuwige leven leidt, de grootste van alle gaven van God.
Ik getuig van Jezus Christus, van de kracht van zijn verzoening en van de andere waarheden van zijn eeuwig evangelie. In de naam van Jezus Christus. Amen.